We found that the survival of mud c

We found that the survival of mud crabs in the present study ranged
from 66.33 to 85.00%, which was consistent with some treatments in
the study on S. serrata (Catacutan, 2002). This could be explained in part
by the maintaining of each crab in dark and individual tank to avoid cannibalism
(Laranja et al., 2010). On the other hand, we observed a relatively
slow growth of mud crabs. It has been reported that the growth
of crustacean, due to an increase in weight gain at molt, is correlated
with the molting frequency (Sheen and Wu, 1999). However, the
inter molt would become longer as the individual grows larger
(Carlisle, 1957). The MF of mud crabs in our study was 1.32–2.23,
which was lower than those in other research (Sheen and Wu, 1999).
This possibly can be explained by the bigger initial sizes of crabs in
this study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราพบว่า การอยู่รอดของโคลนปูในอยู่ในช่วงศึกษาจาก 66.33 85.00% ซึ่งสอดคล้องกับการรักษาบางอย่างในการศึกษาในเซอร์ราตาเทอร์เรซ S. (Catacutan, 2002) นี้สามารถอธิบายได้ในส่วนโดยการรักษาของปูแต่ละสี และแต่ละถังเพื่อหลีกเลี่ยง cannibalism(Laranja et al. 2010) บนมืออื่น ๆ เราสังเกตค่อนข้างเจริญเติบโตช้าของโคลนปู มีรายงานที่เจริญเติบโตของครัสเตเชียน เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของน้ำหนักที่ molt มีความสัมพันธ์มีถี่ molting (เงาและวู 1999) อย่างไรก็ตาม การอินเตอร์ molt จะกลายเป็นยาวเป็นบุคคลที่ขยายใหญ่ขึ้น(Carlisle, 1957) MF ของโคลนปูในเรื่องการเรียนถูก 1.32 – 2.23ซึ่งไม่ต่ำกว่าผู้ที่อยู่ในงานวิจัยอื่น ๆ (เงาและวู 1999)นี้อาจจะสามารถอธิบายได้ ด้วยขนาดต้นใหญ่กว่าของปูในการศึกษานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราพบว่าการอยู่รอดของปูทะเลในการศึกษาในปัจจุบันอยู่ในช่วง
66.33-85.00% ซึ่งสอดคล้องกับการรักษาบางอย่างใน
การศึกษาเกี่ยวกับเอส serrata (Catacutan, 2002) นี้อาจจะอธิบายในส่วนหนึ่ง
จากการรักษาของแต่ละปูในถังสีเข้มและบุคคลที่จะหลีกเลี่ยงการกินกัน
(Laranja et al., 2010) บนมืออื่น ๆ ที่เราสังเกตเห็นความ
เจริญเติบโตช้าของปูทะเล มันได้รับรายงานว่าการเจริญเติบโต
ของกุ้งเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของการเพิ่มของน้ำหนักที่ลอกคราบมีความสัมพันธ์
กับความถี่ในการลอกคราบ (ชีนและอู๋, 1999) อย่างไรก็ตามการ
ลอกคราบระหว่างจะกลายเป็นอีกต่อไปเป็นบุคคลที่เติบโตขึ้นขนาดใหญ่
(คาร์ไลส์, 1957) ตะไลของปูทะเลในการศึกษาของเราคือ 1.32-2.23,
ซึ่งต่ำกว่าผู้ที่อยู่ในงานวิจัยอื่น ๆ (ชีนและอู๋, 1999).
นี้อาจจะสามารถอธิบายได้ด้วยขนาดที่ใหญ่กว่าครั้งแรกของปูใน
การศึกษาครั้งนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราพบว่าการอยู่รอดของปูในการศึกษาอยู่จาก 66.33 85.00 % ซึ่งสอดคล้องกับการรักษาบางอย่างในการศึกษาในสหรัฐอเมริกา ใน catacutan , 2002 ) นี้สามารถอธิบายได้ในส่วนโดยการรักษาของแต่ละบุคคลและปูดำถังเพื่อหลีกเลี่ยงการกินกันเอง( สีส้ม et al . , 2010 ) บนมืออื่น ๆ ที่เราสังเกตได้ค่อนข้างการเจริญเติบโตช้าของปูโคลน . มันได้รับรายงานว่าการเจริญเติบโตแตกต่างกัน เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของน้ำหนักตัวที่ลอกคราบ , ความสัมพันธ์กับความถี่ในการลอกคราบ ( เงาและ Wu , 1999 ) อย่างไรก็ตามอินเตอร์ ลอกคราบจะกลายเป็นอีกต่อไปเป็นบุคคลที่เติบโตใหญ่ขึ้น( คาร์ไลส์ , 1957 ) MF ของปูในการศึกษาของเราเป็น 1.32 – 2.23 ,ซึ่งต่ำกว่าในงานวิจัยอื่น ๆ ( เงาและ Wu , 1999 )นี้จะสามารถอธิบายได้โดยเริ่มต้นที่ใหญ่กว่าขนาดของปูในในการศึกษานี้