Edible-nest Swiftlets were more act

Edible-nest Swiftlets were more active in early morning and late afternoon and were in larger
foraging flocks near caves used for breeding. Frequency of feeding attempts by both species
was correlated with foraging flock size. Edible-nest Swiftlets forage high above the canopy, while Glossy Swiftlets forage at the canopy level and near the ground. Johnson (1969)
suggested that insects move upwards in air with an increase in ambient temperature. This may be
the reason for the shift of Edible-nest Swiftlets to higher altitudes during foraging and Glossy
Swiftlets, being smaller and more agile to maneuver in confined spaces, to move towards
relatively cooler zones inside the canopy at the forest edges or stream banks close to open paddy
lands for foraging.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Swiftlets รังกินได้อยู่ในช่วงเช้าและช่วงบ่าย และในใหญ่จำนวนเกือบเท่าเดิมอกใกล้ถ้ำที่ใช้สำหรับผสมพันธุ์ ความถี่ของอาหารความพยายามโดยทั้งสองสายพันธุ์ถูก correlated กับพวกแกะขนาดนั้น กินรัง Swiftlets อาหารสัตว์สูงกว่าฝาครอบ ขณะ Swiftlets ผิวอาหารสัตว์ระดับฝาครอบ และ ใกล้พื้นดิน Johnson (1969)แนะนำว่า แมลงย้ายขึ้นไปในอากาศด้วยการเพิ่มอุณหภูมิ นี้อาจเป็นเหตุผลกะรังกิน Swiftlets เพื่อความสูงระหว่างพวกและแบบเงาSwiftlets เล็ก และคล่องตัวมากขึ้นในการซ้อมรบในพื้นที่จำกัด สู่โซนค่อนข้างเย็นภายในฝาครอบขอบป่าหรือกระแสธนาคารปิดเพื่อเปิดเปลือกที่ดินสำหรับของขวัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Swiftlets กินรัง-มีการใช้งานมากขึ้นในช่วงเช้าและช่วงบ่ายและมีขนาดใหญ่ใน
ฝูงหาอาหารที่อยู่ใกล้ถ้ำที่ใช้สำหรับการเพาะพันธุ์ ความถี่ของการให้อาหารพยายามทั้งสองชนิด
มีความสัมพันธ์ที่มีขนาดฝูงหาอาหาร Swiftlets กินรัง-อาหารสูงเหนือหลังคาในขณะที่ผิวมันอาหารสัตว์ Swiftlets ที่ระดับหลังคาและใกล้พื้นดิน จอห์นสัน (1969)
ชี้ให้เห็นว่าแมลงย้ายขึ้นไปในอากาศที่มีการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิ นี้อาจจะเป็น
สาเหตุของการเปลี่ยนแปลงของ Swiftlets กินรังต่อระดับสูงในระหว่างการหาอาหารและเคลือบเงา
Swiftlets เป็นขนาดเล็กและคล่องตัวมากขึ้นที่จะจัดทำในพื้นที่ จำกัด จะย้ายไป
โซนที่ค่อนข้างเย็นภายในหลังคาที่ขอบป่าหรือธนาคารสตรีมอย่างใกล้ชิด ที่จะเปิดข้าวเปลือก
ที่ดินเพื่อหาอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รังนกกินได้จุดถูกใช้งานมากขึ้นในตอนเช้าและช่วงบ่าย และมีผึ้งฝูงใหญ่
ใกล้ถ้ำที่ใช้ในการปรับปรุงพันธุ์ ความถี่ของการให้อาหารพยายามโดยทั้งสองชนิดมีความสัมพันธ์กับขนาดของฝูงผึ้ง
. รังนกกินได้อาหารสัตว์จุดสูงเหนือหลังคา ในขณะที่เงาจุดพืชอาหารสัตว์ในระดับเรือนยอดใกล้พื้นดิน จอห์นสัน ( 1969 )
แนะนำว่าแมลงย้ายขึ้นไปในอากาศด้วยการเพิ่มอุณหภูมิ นี้อาจจะเป็น
เหตุผลเปลี่ยนแปลงจุดระดับความสูงที่สูงขึ้นในการหาอาหารกินรังนกและเงาจุด
มีขนาดเล็กและคล่องตัวมากขึ้นเพื่อการซ้อมรบในที่อับอากาศ เพื่อย้ายไปโซนภายในทรงพุ่มค่อนข้างเย็น
ที่ป่าขอบหรือธนาคารลำธารใกล้เปิดข้าวเปลือก
ที่ดินสำหรับของขวัญ .