6. Actively respect your audience.

6. Actively respect your audience.
A playwright friend of mine commented on an actor’s performance: “You could tell she didn’t like the character that she was playing. And you’ve always got to find something to love about who you’re playing to make it real.” Same goes for your audience. You won’t always be presenting or pitching to your tribe, to people you “like”—find the common ground and put your love there.

7. Never, ever admit to fatigue.
I heard a very popular author open his talk, to a packed theatre, with “I’m quite tired, I’ve been on the road for a few days.” Instant downer. It made us feel guilty for keeping him up past his bedtime, or ticked that we spent $50 to hear a jet-lagged psychologist. I’ve done gigs on two hours of sleep, in the middle of a professional tragedy, stoned on Sinutab. You get up there and you SMILE, no matter what. You can collapse when you get off stage.

8. Stay in the lead as long as you’re on stage.
A few weeks ago I was speaking to a ballroom of university business students at The Four Seasons Hotel. As I was leaving the stage, a woman at the back of the room raised her hand. I’d just handed back my mic, but I gestured to take her question. She proceeded to tell me that I was dressed like a slob and not setting a good example to the students about personal branding. Not kidding. (And I looked HOT, BTW.) You could have heard a pin drop. Heckled! First time for everything.

“And how have you come to be here tonight?” I asked her. I figured she sneaked in. She mumbled something about being a mentor, and then she made a dash for the door, carrying her various tattered shopping bags. “Well,” I said to the stunned audience. “Now you have an example of what elegant is and what elegant isn’t. And that’s branding.” I didn’t exhale until I got in my car.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

6. กำลังเคารพผู้ชมของคุณ คุณเพื่อนของฉันแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับประสิทธิภาพของนักแสดง: "คุณสามารถบอกได้ว่า เธอไม่ชอบตัวละครที่เธอเล่นไม่ได้ และจะได้หาสิ่งที่ชอบเกี่ยวกับคนที่คุณกำลังเล่นให้มันจริง" เช่นเดียวกับผู้ชม คุณจะเสมอถูกนำเสนอ หรือขว้างให้เผ่าของคุณ คนที่คุณ "ต้อง" คือจุดร่วม และใส่ความรักของคุณมี7. ไม่เคย เคยยอมรับความอ่อนเพลีย ผมได้ยินผู้เขียนนิยมเปิดการพูด การรวบรวมละคร "ฉันเหนื่อยมาก ฉันได้รับบนถนนกี่วัน" Downer ทันที มันทำให้เรารู้สึกผิดที่สำคัญเขานอนของเขาที่ผ่านมา หรือ ticked ที่เราใช้ $50 ฟังจิตวิทยาที่ไม่ทัน ฉันได้กระทำเม็กกะสองชั่วโมงของการนอนหลับ กลางโศกนาฏกรรมมืออาชีพ เมาบน Sinutab คุณได้รับค่ามี และคุณ ยิ้ม ไม่ว่าสิ่งที่ คุณสามารถยุบได้เมื่อคุณปิดเวที8. พักในเป้าหมายตราบใดที่คุณอยู่บนเวทีไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาผมได้พูดถึงบอลของมหาวิทยาลัยนักเรียนธุรกิจที่โฟร์ซีซั่นส์โฮเต็ล เป็นฉันได้ออกจากระยะ ผู้หญิงด้านหลังห้องยกมือของเธอ ฉันมีเพียงส่งหลังไมค์ของฉัน แต่ฉัน gestured จะถามเธอ เธอครอบครัวจะบอกว่า ผมแต่งตัวเช่น slob แบบไม่ตั้งตัวอย่างที่ดีแก่นักเรียนเกี่ยวกับตราสินค้าส่วนบุคคล ล้อเล่นไม่ (และฉันดูร้อน BTW) คุณอาจเคยได้ยินปล่อย pin Heckled ครั้งแรกทุกอย่าง"และว่าคุณได้มาอยู่ที่นี่คืนนี้" ฉันถามเธอ ฉันคิดเธอ sneaked ใน นาง mumbled เรื่องการให้คำปรึกษา แล้ว เธอทำเส้นประสำหรับประตู แบกถุงช้อปปิ้งของเธอ tattered ต่าง ๆ "ดี ผมพูดกับผู้ชมตกตะลึงไป "ตอนนี้คุณมีตัวอย่างของบริการคืออะไรและไม่สง่างาม และที่เป็นตราสินค้า" ผมไม่ได้ส่งออกมาจนผมในรถ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

6. แข็งขันเคารพผู้ชมของคุณ.
เพื่อนนักเขียนบทละครของฉันความเห็นเกี่ยวกับประสิทธิภาพการทำงานของนักแสดง: "คุณสามารถบอกได้ว่าเธอไม่ชอบตัวละครที่เธอเล่น และคุณได้เสมอที่จะหาสิ่งที่จะรักเกี่ยวกับคนที่คุณกำลังเล่นที่จะทำให้มันเป็นจริง. "กันไปสำหรับผู้ชมของคุณ คุณจะไม่เคยนำเสนอหรือการขว้างของชนเผ่าของคุณกับคนที่คุณ "ชอบ" -find พื้นดินร่วมกันและนำความรักของคุณมี. 7 ไม่เคยยอมรับกับความเมื่อยล้า. ผมได้ยินผู้เขียนที่นิยมมากเปิดการพูดคุยของเขาไปที่โรงละครเต็มไปด้วย "ฉันเหนื่อยมากผมเคยอยู่บนท้องถนนไม่กี่วัน." ประสาททันที มันทำให้เรารู้สึกว่ามีความผิดในการรักษาที่ผ่านมาเขาขึ้นนอนของเขาหรือ ticked ที่เราใช้จ่าย $ 50 ถึงได้ยินนักจิตวิทยาเจ็ท lagged ฉันได้ทำกิ๊กสองชั่วโมงของการนอนหลับอยู่ตรงกลางของโศกนาฏกรรมมืออาชีพขว้างด้วยก้อนหินบน Sinutab คุณจะได้รับขึ้นที่นั่นและคุณยิ้มไม่ว่าสิ่งที่ คุณสามารถยุบเมื่อคุณได้รับจากเวที. 8 อยู่ในนำตราบใดที่คุณอยู่ในขั้นตอน. ไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาผมกำลังพูดอยู่กับห้องบอลรูมของนักศึกษามหาวิทยาลัยธุรกิจที่โรงแรมโฟร์ซีซั่ ขณะที่ผมกำลังจะออกจากเวทีผู้หญิงที่ด้านหลังของห้องพักยกมือของเธอ ฉันต้องการเพียงแค่ส่งกลับไมค์ของฉัน แต่ฉันชี้ที่จะใช้คำถามของเธอ เธอเดินไปบอกฉันว่าฉันได้รับการแต่งตัวเหมือนสกปรกและไม่ได้ตั้งค่าเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับนักเรียนเกี่ยวกับการสร้างตราสินค้าส่วนบุคคล ไม่ได้ล้อเล่น. (และผมมอง HOT, BTW.) คุณอาจเคยได้ยินขาลดลง heckled! เป็นครั้งแรกสำหรับทุกอย่าง. "และวิธีการที่มีคุณมาอยู่ที่นี่ในคืนนี้?" ผมถามเธอ ฉันคิดว่าเธอแอบใน. เธอพึมพำบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับการให้คำปรึกษาและแล้วเธอก็รีบทำประตูที่ถือถุงช้อปปิ้งต่างๆของเธอขาดรุ่งริ่ง "ดี" ผมพูดกับผู้ชมตะลึง "ตอนนี้คุณมีตัวอย่างของสิ่งที่สง่างามเป็นและสิ่งที่ไม่สง่างาม และนั่นคือการสร้างตราสินค้า. "ผมไม่ได้หายใจออกจนฉันได้ในรถของฉัน