A dialect is a form of the language

A dialect is a form of the language that is spoken in a particular part of the country or by a particular group of people. There are many different dialects of English and they have different words and grammar. Most learners of English learn the standard dialects of the language.

There are many different forms of standard English: for example, standard British English, standard American English, standard New Zealand English, standard Indian English. The standard dialects of the language are used by governments, in the media, in schools and for international communication.

A dialect is not the same as an accent. An accent refers to the way we pronounce words and the standard dialect of a language can be spoken with different accents.

Examples of dialect forms in British English are:

I ain’t going to school today. (standard form: I’m not going to school today.)

She don’t understand. (standard form: She doesn’t understand.)

Would you like a cheese cob? (cob is a dialect word in parts of the north of England and means ‘bread roll’.)

Standard dialects are not better than other dialects, but we don’t use dialect words or grammar in an essay, during an interview or in other formal contexts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาถิ่นคือ รูปแบบของภาษาที่พูดในส่วนเจาะจง ของประเทศ หรือกลุ่มเฉพาะคน มีหลายสำเนียงแตกต่างกันของภาษาอังกฤษ และมีคำที่ต่างกันและไวยากรณ์ ผู้เรียนภาษาอังกฤษส่วนใหญ่เรียนรู้สำเนียงมาตรฐานของภาษามีหลายรูปแบบของภาษาอังกฤษมาตรฐาน: เช่น มาตรฐานอังกฤษ มาตรฐานภาษาอังกฤษ มาตรฐานอังกฤษ มาตรฐานอินเดียภาษาอังกฤษนิวซีแลนด์ สำเนียงมาตรฐานของภาษาที่ใช้ โดยรัฐบาล สื่อ ในโรงเรียน และ การสื่อสารระหว่างประเทศภาษาถิ่นจะไม่เหมือนกับการเน้น การเน้นหมายถึงวิธีที่เราออกเสียงคำและสำเนียงมาตรฐานของภาษาพูด ด้วยสำเนียงที่แตกต่างกันตัวอย่างของแบบฟอร์มภาษาอังกฤษคือ:ฉันหอมไปโรงเรียนวันนี้ (แบบฟอร์มมาตรฐาน: ฉันไม่ไปโรงเรียนวันนี้)เธอไม่เข้าใจ (แบบฟอร์มมาตรฐาน: เธอไม่เข้าใจ)ซังชีอยากไหม (ซังเป็นคำภาษาในส่วนเหนือของอังกฤษ และที่หมายถึง 'ขนมปังม้วน')สำเนียงมาตรฐานไม่ดีกว่าภาษาอื่น ๆ แต่เราไม่ใช้คำพูดภาษาหรือไวยากรณ์ในเรียง ใน ระหว่างการสัมภาษณ์ หรือ ในบริบทอื่น ๆ อย่างเป็นทางการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาเป็นรูปแบบของภาษาที่ใช้พูดในส่วนใดส่วนหนึ่งของประเทศหรือโดยเฉพาะกลุ่มคน มีภาษาที่แตกต่างของภาษาอังกฤษและพวกเขามีคำที่แตกต่างกันและไวยากรณ์ ผู้เรียนส่วนใหญ่ภาษาอังกฤษเรียนรู้ภาษามาตรฐานของภาษา. มีรูปแบบที่แตกต่างของมาตรฐานภาษาอังกฤษ: ยกตัวอย่างเช่นมาตรฐานอังกฤษมาตรฐานอังกฤษอเมริกันมาตรฐานนิวซีแลนด์อังกฤษ, ภาษาอังกฤษมาตรฐานอินเดีย ภาษามาตรฐานของภาษาที่ใช้โดยรัฐบาลในสื่อในโรงเรียนและสำหรับการสื่อสารระหว่างประเทศ. ภาษาไม่เหมือนกันเป็นสำเนียง . สำเนียงหมายถึงวิธีการที่เราออกเสียงคำและภาษามาตรฐานของภาษาสามารถพูดด้วยสำเนียงที่แตกต่างกันตัวอย่างของรูปแบบภาษาอังกฤษในภาษาอังกฤษคือ: ผมไม่ได้ไปโรงเรียนในวันนี้ (รูปแบบมาตรฐาน: ฉันไม่ได้ไปโรงเรียนในวันนี้.) เธอไม่เข้าใจ (รูปแบบมาตรฐาน: เธอไม่เข้าใจ.) คุณต้องการซังชีส? (ซังเป็นคำภาษาถิ่นในส่วนของทางตอนเหนือของ 'ม้วนขนมปัง' อังกฤษและหมายถึง.) ภาษามาตรฐานไม่ได้ดีกว่าภาษาอื่น ๆ แต่เราไม่ได้ใช้คำภาษาหรือไวยากรณ์ในการเขียนเรียงความในระหว่างการสัมภาษณ์หรืออื่น ๆ บริบทที่เป็นทางการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำเนียงเป็นรูปแบบของภาษาที่พูดในส่วนใดของประเทศ หรือกลุ่มเฉพาะของคน มีหลายภาษาที่แตกต่างกันในภาษาอังกฤษมีคำที่แตกต่างกัน และไวยากรณ์ เรียนภาษาอังกฤษเรียนภาษาส่วนใหญ่มาตรฐานของภาษามีหลายรูปแบบแตกต่างจากภาษาอังกฤษมาตรฐาน เช่น มาตรฐานอังกฤษ มาตรฐาน อเมริกัน อังกฤษ มาตรฐานนิวซีแลนด์ภาษาอังกฤษมาตรฐานอินเดียภาษาอังกฤษ ภาษาถิ่นของภาษาเป็นมาตรฐานที่ใช้โดยรัฐบาลในสื่อในโรงเรียนและเพื่อการสื่อสารระหว่างประเทศสำเนียงไม่เหมือนสำเนียง การเน้น หมายถึง วิธีการที่เราออกเสียงคำและสำเนียงมาตรฐานของภาษาสามารถพูดด้วยสำเนียงที่แตกต่างกันตัวอย่างของแบบฟอร์มในอังกฤษมีดังนี้ผมไม่ได้ไปโรงเรียนวันนี้ ( แบบฟอร์มมาตรฐาน : วันนี้ผมไม่ไปโรงเรียน )เธอยังไม่เข้าใจ ( แบบฟอร์มมาตรฐาน : เธอไม่เข้าใจ )คุณชอบชีสซัง ? ( คอบเป็นภาษาถิ่นคําว่า ในส่วนของภาคเหนือของอังกฤษและหมายถึง " ม้วนขนมปัง )ผู้ที่ไม่ได้มาตรฐานกว่าถิ่นอื่น ๆ แต่เราไม่ใช้ภาษาคำหรือไวยากรณ์ในการเขียนเรียงความ ในระหว่างการสัมภาษณ์ หรือในบริบทที่เป็นทางการอื่น ๆ