21 Chapter 7: TruthAnd allow me to

21 Chapter 7: Truth
And allow me to present to you the final installment in my DwF fanfiction~! :)

I do not own 07-Ghost, nor do I have any affiliation with anyone involved in its production. All I own is my own mind and this fanfiction.

Castor's lip trembled slightly, and his reddish brown hair fell over his eyes, shielding them as he gazed at the small, unmoving body before him. "Lab…" he breathed faintly. Keeping his eyes glued to the ground, he directed his attention toward Frau. "Hey, Frau? Would you mind taking care of that kid?" he added, his voice cracking a bit.
Frau watched Castor carefully for a moment and then nodded, walking away stiffly.

Castor's gaze remained pinned on Labrador, searching for the faint up and down movement that signified life. He could see none, and he simply repeated his name, "Labrador…"

Then Castor's face went emotionless, and he cupped his hands around his mouth. "Oh, Lab! Hurry! Frau's about to set fire to your garden!" he called in a monotone.

Labrador's eyes flew open, and he quickly jumped to his feet. "Frau, you bastard!" he screamed as he took off at a dead sprint. Sadly, running in a ball gown is not an easy task, he soon discovered, and he promptly fell flat on his face. Castor fought back a laugh, ran over to him, and picked him up, all the way off the ground.

Labrador's eyelids fluttered, and he opened them again slowly. "Cas…tor…?" he asked dizzily. The redheaded bishop nodded with a relieved smile. Labrador looked around, and his gaze came to rest on Castor's smooth, bare chest. His mouth opened and closed several times, but no sound came out.

Castor's face gained a reddish tint when he realized that Labrador was staring at him, but he said nothing.

"Um…Castor?" Labrador muttered, his eyes traveling up to meet the other man's.

"Hm?"

"Can I ask you something?"

Castor blinked and nodded quickly. "But of course," he said hurriedly.

"Aren't your arms getting tired?"

Castor's energy deflated like a balloon. "Not really," he replied, disappointed and slightly annoyed.

"Oh." Labrador looked down, blushing. "Then can I ask you something else?"

"Sure," Castor sighed, defeated.

"Why did you ask me to the ball?"

"Shouldn't that be obvious?" Castor asked, confused.

Labrador shook his head. "I mean, there were plenty of other choices," he began quietly. "After all, I bet you could get anyone to go with you. You're smart, funny, handsome, amazing, perfect—" He clapped his hands over his mouth as he realized what he was saying.

Castor smirked. "Who cares?" he said dismissively. "Labrador, there is only one person in the whole world that I want."

Labrador looked up, hope and doubt mixed in his face.

"And that person is you," he finished. With that, Castor kissed Labrador.

-X-

Labrador's heart raced at the unfamiliar sensation. His legs felt like jelly, and had he been standing, he would have likely fainted. Everything felt so natural and so right, erasing all of his previous fears and worries. The way Castor's lips folded over his own, the gentle brushing of tongues, the taste…Labrador wrapped his arms around the other bishop's body as the kiss deepened. He could almost hear the fireworks and…screaming?

Labrador pulled away, still held up in Castor's arms, and opened his eyes to see fireworks lighting up the sky, most likely an after-party celebration.

Also, nuns.

Many, many, starry-eyed nuns, all of which were staring at Castor and Labrador with elated, fangirl expressions.

"No…" Labrador automatically hid his face against Castor's chest in embarrassment.

"I'd like to say it couldn't get any worse," Castor muttered, "but it just did."

Frau pushed his way through the crowd of girls with a very satisfied smirk. Teito trailed him more slowly, but the boy smiled and winked at Labrador as soon as their eyes met.

"Seems like you two are enjoying yourselves," Frau announced, lifting an eyebrow. "Especially you, Lab."

Labrador realized that he was still being held. "Put me down!" he said.

Castor promptly dropped him.

Frau started cracking up while Teito helped Labrador up. The latter glared indignantly at Castor, who leaned down and murmured, "Meet me in my room later", before striding away.

"You seem happy," Teito observed.

"So do you," Labrador replied with a smile.

"He should be," Frau cut in, swinging an arm over the boy's shoulders. "I've honored him by letting him officially become my bitch."

Teito blushed and tried feebly to push the stronger man away. "I definitely am not," he retorted. "The only reason I agreed to go with you was because you threatened me!"

"Oh yes, you are! And you love it! Such a cute little bitch too." Frau grinned evilly, and Teito's eyes narrowed.

"Hell. No." He ducked under Frau's arm and walked away, thoroughly ending the conversation.

Labrador stole the opportunity to make his escape, slipping silently into the shadows.

Frau, left alone, examined the group of whispering women around him. "Hello~, ladies,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

21 บทที่ 7: ความจริงและอนุญาตให้นำเสนอให้คุณงวดสุดท้ายใน fanfiction DwF ของฉัน ~ :)ฉันเป็นเจ้าของโกสต์ หรือไม่มีสังกัดใด ๆ กับบุคคลอื่นที่เกี่ยวข้องในกระบวนการผลิต สิ่งที่ฉันเป็นเจ้าของคือ fanfiction นี้และจิตใจของตัวเองริมฝีปากของลูกล้อ trembled เล็กน้อย และผมสีน้ำตาลแดงตกผ่านดวงตาของเขา ป้องกันพวกเขา ตามที่เขาจ้องร่างเล็ก ลวิตกก่อน "ห้องปฏิบัติ.." เขาหายใจรวย ๆ รักษาดวงตาของเขาติดกาวกับพื้น เขานำความสนใจของเขา Frau "เฮ้ Frau จะรังเกียจการดูแลเด็กที่ "เขาเพิ่ม เสียงของเขาแตกนิดFrau ดูละหุ่งอย่างระมัดระวังสำหรับสักครู่แล้ว แล้วพยักหน้า อย่าง เดินไป stifflyสายตาของลูกล้อยังคง ตรึงไว้บนลาบราดอร์ ค้นหาสำหรับขึ้นและลงการเคลื่อนไหวที่เป็นเครื่องหมายการันตีชีวิต เขาอาจดูไม่มี และทำซ้ำเขาเพียงแค่ชื่อของเขา "ลาบราดอร์..."ใบหน้าของละหุ่งไปทัวร์ของ แล้วเขาคิดกันมือของเขารอบปากของเขา "โอ้ ห้องปฏิบัติการ รีบ Frau ของจะตั้งไฟเพื่อให้สวน "เขาเรียกว่าในผลงานตาของลาบราดอร์บินเปิด และเพิ่มอย่างรวดเร็วไปที่เท้าของเขา "Frau คุณ bastard " เขากรีดร้องขณะที่เขาเอาออกที่วิ่งตาย เศร้า ทำงานในเสื้อบอลไม่เป็นงานที่ง่าย เร็ว ๆ นี้เขาค้นพบ และเขาตกหลุมบนใบหน้าของเขาทันที ละหุ่งต่อสู้กลับหัวเราะ วิ่งไปกับเขา และหยิบเขา ทางออกจากพื้นดินเปลือกตาของลาบราดอร์ fluttered แล้วเขาเปิดอีกครั้งอย่างช้า ๆ " Cas... tor...? " เขาถาม dizzily อธิการอ้วนเลยต้อง ด้วยรอยยิ้มโล่งใจ ลาบราดอร์มองรอบ ๆ และสายตาของเขามาพักผ่อนบนของละหุ่งเรียบ เปลือยอก ปากเปิด และปิดหลายครั้ง แต่ไม่มีเสียงออกมาใบหน้าของละหุ่งรับโทนสีแดงเมื่อรู้ว่า ลาบราดอร์ถูกจ้องเขา แต่เขากล่าวว่า ไม่มีอะไร"อืมม... สัตว์ชนิดหนึ่ง" ลาบราดอร์ญี่ปุ่น ดวงตาของเขาที่เดินทางขึ้นไปพบกับคนอื่น ๆ"หือ""ผมสามารถถามคุณบางสิ่งบางอย่าง"ลูกล้อคันนั้นกะพริบ และแล้วพยักหน้าอย่างรวดเร็ว "แต่แน่นอน เขากล่าวว่า รีบ"ไม่ได้แขนเริ่มเบื่อหรือไม่"พลังงานของละหุ่งปล่อยลมออกเช่นบอลลูน "ไม่ได้จริง ๆ เขาตอบ ผิดหวัง และรำคาญเล็กน้อย"อ้อ" ลาบราดอร์มองลง แดง "แล้วผมสามารถถามคุณอย่างอื่น""แน่ใจ ละหุ่งถอนหายใจ แพ้"ทำไมไม่คุณถามฉันเพื่อลูก""ไม่ควรที่จะชัดเจน" ละหุ่งถาม สับสนลาบราดอร์ส่ายหัวของเขา เขา "ผมหมายถึง มีตัวเลือกอื่น ๆ เริ่มเงียบ ๆ "หลังจากที่ทุก ฉันเดิมพันคุณจะได้รับทุกคนที่ไปกับคุณ คุณสมาร์ท ตลก หล่อ น่าอัศจรรย์ สมบูรณ์แบบ — "เขาปรบมือเพื่อเรียกมือของเขาผ่านปากของเขาเขาตระหนักว่าสิ่งที่เขาพูดล้อเลื่อน smirked "ไม่สน" เขากล่าวว่า dismissively "ลาบราดอร์ มีเพียงบุคคลเดียวในโลกที่ต้อง"ลาบราดอร์ในการมองขึ้น ความหวังและสงสัยผสมในใบหน้าของเขา"และคนที่เป็นคุณ เขาจบ กับที่ ละหุ่งจูบลาบราดอร์-X-หัวใจของลาบราดอร์วิ่งไปที่ความรู้สึกไม่คุ้นเคย ขาของเขารู้สึกเหมือนเยลลี่ และมีเขาถูกยืน เขาจะมีแนวโน้มเป็น ทุกอย่างรู้สึกเป็นธรรมชาติ และ ขวาเพื่อ ลบทั้งหมดของเขาก่อนหน้านี้ความกลัวและความกังวล ริมฝีปากของลูกล้อแบบพับมากกว่าของเขาเอง แปรงอ่อนโยนของลิ้น รสชาติ... ลาบราดอร์ห่อแขนของเขาทั่วร่างกายของอธิการเป็นจูบที่ลึก เขาเกือบจะได้ยินและดอกไม้ไฟ... กรีดร้องลาบราดอร์ถูกดึงห่างออกไป ยังคงจัดขึ้นในอ้อมแขนของละหุ่ง และเปิดตาของเขาเพื่อดูพลุแสงสว่างขึ้นบนท้องฟ้า มักฉลองปาร์ตี้หลังการชียังจำนวนมาก หลาย starry-eyed แม่ชี ที่ถูกจ้องละหุ่งและลาบราดอร์กับนิพจน์ fangirl ร่าเริง"หมายเลข" ... ลาบราดอร์โดยอัตโนมัติซ่อนใบหน้ากับหน้าอกของละหุ่งในความลำบากใจของเขา"อยากจะบอกว่า มันไม่ได้เลวร้ายใด ๆ ลูกล้อญี่ปุ่น "แต่มันไม่"Frau ผลักทางของเขาผ่านฝูงชนของสาวเกเรพอใจมาก แค่โคนหางเขาช้า แต่เด็กยิ้ม และ winked ที่ลาบราดอร์ทันทีที่ได้พบกับตาของพวกเขา"ดูเหมือนว่าคุณสองคนมีความสุขกับตัวเอง Frau ประกาศ ยกคิ้วเป็นการ "โดยเฉพาะคุณ ห้องปฏิบัติการ"ลาบราดอร์รับรู้ว่า เขายังคงถูกจัดขึ้น "วางฉันลง" เขากล่าวว่าละหุ่งทันทีทิ้งเขาFrau เริ่มแตกร้าวขึ้นในขณะที่แค่ช่วยลาบราดอร์ค่า หลัง glared indignantly ที่ล้อเลื่อน ที่วางกระจกลง และ murmured "พบฉันในภายหลัง ก่อน striding ห่าง"คุณดูเหมือนมีความสุข แค่สังเกต"เพื่อทำคุณ ลาบราดอร์ตอบกลับ ด้วยรอยยิ้ม"เขาควร, " Frau ตัด ควงแขนช่วงไหล่ของเด็ก "ผมเคยนับถือเขา โดยให้เขาอย่างเป็นทางการกลายเป็น ผู้หญิงเลวของฉัน"แค่ขวยเขิน และเดินย่องพยายามผลักดันคนแข็งแกร่งออกไป เขาโต้ว่า "แน่นอนฉันไม่ "เหตุผลเดียวที่ผมยอมรับไปกับคุณมาก เพราะคุณถูกคุกคามฉัน""โอ้ ใช่ คุณอยู่ และรักมัน ดังกล่าวน่ารักน้อยผู้หญิงเลวเกินไป" Frau grinned evilly และตาราเซ็ต narrowed"นรก เลข เขา ducked ภายใต้แขนของ Frau และเดินไป สิ้นสุดการสนทนาอย่างทั่วถึงลาบราดอร์ขโมยโอกาสให้ ลื่นไถลอยู่เบื้องหลังในเงามืดFrau ทิ้ง ตรวจสอบกลุ่มกระซิบผู้หญิงรอบ ๆ ตัวเขา "สวัสดี ~, ผู้หญิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

21 บทที่ 7: ความจริง
และอนุญาตให้ผมนำเสนอให้คุณงวดสุดท้ายใน fanfiction DWF ของฉัน ~! :) ฉันไม่ได้เป็นเจ้าของ 07 ผีหรือฉันจะมีความร่วมมือใด ๆ กับทุกคนที่มีส่วนร่วมในการผลิต ทั้งหมดที่ฉันเองคือใจของตัวเองและ fanfiction นี้. ริมฝีปากลูกล้อกลัวจนตัวสั่นเล็กน้อยและผมสีน้ำตาลแดงของเขาลดลงมากกว่าดวงตาของเขาป้องกันพวกเขาในขณะที่เขาจ้องมองที่ขนาดเล็กร่างกาย unmoving ก่อนหน้าเขา "แล็บ ... " เขาสูดลมหายใจแผ่วเบา รักษาดวงตาของเขาติดกาวที่พื้นดินที่เขากำกับความสนใจของเขาที่มีต่อนาง "เฮ้ Frau? ที่คุณจะรังเกียจการดูแลเด็กที่?" เขาเพิ่มเสียงของเขาแตกบิต. นางพวงดูอย่างระมัดระวังสักครู่แล้วพยักหน้าเดินออกไปเคร่งครัด. จ้องมองละหุ่งยังคงตรึงบนลาบราดอร์, การค้นหาสำหรับลมขึ้นและลงการเคลื่อนไหวที่มีความหมายในชีวิต เขาจะได้เห็นใครและเขาก็ทำซ้ำชื่อของเขา "ลาบราดอร์ ... " จากนั้นใบหน้าของลูกล้อไปอารมณ์และเขาป้องมือของเขาไปรอบ ๆ ปากของเขา "โอ้, แล็บ! รีบ! Frau เกี่ยวกับการตั้งไฟให้สวนของคุณ!" ที่เขาเรียกว่าในเสียงเดียว. ตาลาบราดอร์บินเปิดและเขาได้อย่างรวดเร็วเพิ่มขึ้นถึงเท้าของเขา "Frau คุณไอ้เลวเอ้ย!" เขากรีดร้องขณะที่เขาเอาออกที่วิ่งตาย น่าเศร้าที่ทำงานในชุดลูกไม่ได้เป็นงานง่ายไม่ช้าเขาก็ค้นพบและเขาทันทีลดลงแบนบนใบหน้าของเขา ละหุ่งต่อสู้กลับหัวเราะวิ่งไปให้เขาและเลือกเขาขึ้นทุกวิธีการออกจากพื้นดิน. เปลือกตาลาบราดอร์ของเบาโผบินและเขาเปิดพวกเขาอีกครั้งอย่างช้าๆ "Cas ... Tor ... ?" เขาถามหวิว บิชอปแดงพยักหน้าด้วยรอยยิ้มโล่งใจ ลาบราดอร์มองไปรอบ ๆ และจ้องมองเขามาพักผ่อนอย่างราบรื่นหน้าอกเปลือยลูกล้อ ปากของเขาเปิดและปิดหลายครั้ง แต่ไม่มีเสียงออกมา. ใบหน้าของลูกล้อรับโทนสีแดงเมื่อเขาตระหนักว่าลาบราดอร์ถูกจ้องมองมาที่เขา แต่เขาบอกว่าไม่มีอะไร. "อืม ... ละหุ่ง?" ลาบราดอร์พึมพำดวงตาของเขาเดินทางขึ้นเพื่อตอบสนองคนอื่น ๆ . "หืม?" "ผมขอถามคุณว่าอะไร?" พวงกระพริบตาและพยักหน้าอย่างรวดเร็ว " แต่แน่นอน" เขากล่าวอย่างเร่งด่วน. "ยังไม่มีแขนของคุณได้รับเหนื่อย?" พลังงานลูกล้อกิ่วเช่นบอลลูน "ไม่ได้จริงๆ" เขาตอบว่าผิดหวังและรำคาญเล็กน้อย. "โอ้." ลาบราดอร์มองลงอาย "แล้วฉันจะขอให้คุณอย่างอื่น?" "แน่นอน" ละหุ่งถอนหายใจแพ้. "คุณไม่ถามฉันว่าทำไมเพื่อลูก?" "ไม่ควรที่จะเห็นได้ชัด?" ละหุ่งถามสับสน. ลาบราดอร์ส่ายหัว "ผมหมายความว่ามีมากมายของตัวเลือกอื่น ๆ " เขาเริ่มเงียบ ๆ "หลังจากที่ทั้งหมดฉันเดิมพันที่คุณจะได้รับทุกคนที่จะไปกับคุณ. คุณสมาร์ท, ตลก, หล่อ, น่าอัศจรรย์, perfect-" เขาตบมือของเขามากกว่าปากของเขาในขณะที่เขาตระหนักว่าสิ่งที่เขาพูด. ละหุ่ง smirked "ใครสน?" เขาบอกว่าไม่สนใจ "ลาบราดอร์มีเพียงคนเดียวในโลกทั้งที่ฉันต้องการ." ลาบราดอร์เงยหน้าขึ้นมองความหวังและความสงสัยผสมในใบหน้าของเขา. "และคนที่เป็นคุณ" เขาเสร็จ กับที่ละหุ่งจูบลาบราดอร์. -X- หัวใจของลาบราดอร์วิ่งไปที่ความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคย ขาของเขารู้สึกเหมือนเยลลี่และมาเขาได้รับการยืนเขาจะได้มีโอกาสเป็นลม ทุกอย่างรู้สึกเป็นธรรมชาติและขวาเพื่อลบข้อมูลทั้งหมดของความกลัวของเขาก่อนหน้าและความกังวล วิธีที่ริมฝีปากของลูกล้อพับของตัวเองแปรงอ่อนโยนของลิ้นรสชาติ ... ลาบราดอร์ห่อแขนของเขาไปทั่วร่างกายบิชอปอื่น ๆ เป็นจูบลึก เขาเกือบจะสามารถได้ยินเสียงดอกไม้ไฟและ ... เสียงกรีดร้อง? ลาบราดอร์ดึงออกไปยังคงจัดขึ้นในอ้อมแขนของลูกล้อและเปิดตาของเขาที่จะเห็นจุดพลุดอกไม้ไฟขึ้นฟ้าส่วนใหญ่มีแนวโน้มการเฉลิมฉลองปาร์ตี้หลัง. นอกจากนี้แม่ชี. หลายหลายแจ่มจรัส แม่ชี -eyed ซึ่งทั้งหมดถูกจ้องมองที่ละหุ่งและลาบราดอร์ที่มีความสุข, สำนวน fangirl. "ไม่ ... " ลาบราดอร์โดยอัตโนมัติซ่อนใบหน้าของเขากับหน้าอกของละหุ่งในความลำบากใจ. "ผมอยากจะบอกว่ามันไม่ได้เลวร้ายใด ๆ " ละหุ่งพึมพำ " แต่มันก็ไม่ได้." นางผลักดันทางของเขาผ่านฝูงชนของสาว ๆ กับรอยยิ้มความพึงพอใจมาก เทย์โตะหายช้ากว่าเขา แต่เด็กยิ้มและขยิบตาแลบราดอร์เร็วที่สุดเท่าที่สายตาของพวกเขาได้พบกับ. "ดูเหมือนว่าคุณทั้งสองมีความสุขกับตัวเอง" นางประกาศยกคิ้ว "โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณ, แล็บ." ลาบราดอร์ตระหนักว่าเขายังคงถูกจัดขึ้น "วางฉันลง!" เขากล่าวว่า. ละหุ่งทันทีลดลงเขา. นางเริ่มแตกขึ้นในขณะที่เทย์โตะช่วยลาบราดอร์ขึ้น หลังจ้องอย่างไม่พอใจที่ละหุ่งที่โน้มตัวลงมาและพากันบ่น "พบกันในห้องของฉันภายหลัง" ก่อนที่จะเดินออกไป. "คุณดูเหมือนมีความสุข" เทย์โตะสังเกต. "ดังนั้นคุณ" ลาบราดอร์ตอบด้วยรอยยิ้ม. "เขาควรจะ จะเป็นไปได้ "นางตัดแกว่งแขนไหล่ของเด็ก ๆ "ผมรู้สึกเป็นเกียรติที่เขาปล่อยให้เขากลายเป็นสุนัขตัวเมียอย่างเป็นทางการของฉัน." เทย์โตะเขินปะหงับๆและพยายามที่จะผลักดันคนที่แข็งแกร่งออกไป "ผมแน่นอนผมไม่ได้" เขาโต้กลับ "เหตุผลเดียวที่ฉันตกลงที่จะไปกับคุณเพราะคุณขู่ฉัน!" "โอ้ใช่ที่คุณอยู่! และคุณรักมันดังกล่าวเลวน้อยน่ารักเกินไป." นางยิ้มชั่วและตาของเทย์โตะหรี่. "นรก. ไม่ใช่" เขาหลบใต้แขนนางและเดินออกไปอย่างทั่วถึงสิ้นสุดการสนทนา. ลาบราดอร์ขโมยโอกาสที่จะทำให้การหลบหนีของเขาลื่นไถลเงียบเข้าไปในเงา. Frau, เหลือเพียงอย่างเดียวการตรวจสอบกลุ่มกระซิบผู้หญิงรอบ ๆ ตัวเขา "สวัสดีครับ ~ ผู้หญิง