orn Nov. 6, 1992 at the local hospi

orn Nov. 6, 1992 at the local hospital in Uthaithani province, Thailand, Nikki was subsequently abandoned at the hospital by her parents. Sometime later, having tested HIV+, she was transferred to a government orphanage in Chiang Mai. During her stay at there, Nikki developed various infections and spent time in the hospital.

I was a volunteer at the orphanage and I decided to begin helping in the newly opened section for babies with HIV/AIDS. When I first met Nikki, a strong bond quickly developed between us. From the beginning, I wanted to give this little girl the kind of love and care that she could only receive in a family.

Before I asked for permission to take Nikki home from the orphanage, I promised God that if He would give me one seed, Nikki, I would open a home for babies who are unloved or abandoned. One morning, I took Nikki to the main office of the orphanage to speak face-to-face with the Director to ask whether I could take Nikki home to care for her. The Director answered that day, a flat NO, telling me that such a thing was impossible and that a Government orphanage could not grant me permission. So, I asked again! When I did ask again, the answer was…”You are always asking for something difficult!” But then she said that I could take Nikki home for the day, and take a photograph of her with my family. She then promised to take the pictures to the welfare committee responsible for the children, and seek permission for Nikki to stay with our family.

That day, I took Nikki home and we took the photos. However, at the end of the day, I took the photos back to the orphanage, but not Nikki! She stayed with us, and has been with us ever since. Within a few days, I had a telephone call from the Director with the wonderful news that the child welfare committee had granted us permission to take Nikki in as our foster child, and care for her for as long as she lived. The Director also said please do not ask to adopt her—it is impossible for you to adopt a child with AIDS!

When Nikki first came home with us, she was quite ill. She had many of the hallmark symptoms associated with AIDS including diarrhea, ear infections, nosebleeds, and an enlarged liver and spleen. Nikki also had had a large cyst removed from the side of her head near the temple, so she was almost bald.

When we make a promise to God, we need not worry about God keeping His promise to us. It is sure to happen. That is why we have the Agape Home today. Nikki’s seed has spread from country to country, lives have been touched by the power of love that people feel and see at the Agape Home.

Nikki’s life has also made a difference in the lives of the Thai people. They can see how we love and care for children with HIV/AIDS at the Agape Home, and can see them living and doing things with children that do not have this disease. Indeed, the Agape Home, which was officially opened on May 3, 1996, is the result of the promise I made to God when I first approached the Director about taking Nikki home to live. Today, a large portrait of Nikki is prominently displayed at the Agape Home where she is an integral part of daily life. She is a beautiful, vivacious child who continues to be a delight to us all.

We have since adopted Nikki who is now in her teens and still in excellent health. Nikki was brought back to health and back to life with love and good care. She knows she is loved and accepted into our family, the same way the Agape children know they are loved and accepted too.
- Avis Rideout, Founder, Nikki’s Place Agape Home

- See more at: http://www.nikkisplace.org/our-history/#sthash.f2YYL8S3.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อร 6 พฤศจิกายน 1992 ที่โรงพยาบาลท้องถิ่นในจังหวัดอุทัยธานี, ประเทศไทย, นิกกี้ถูกทอดทิ้งต่อมาที่โรงพยาบาลโดยพ่อแม่ของเธอ บางครั้งในภายหลังมีการทดสอบเอชไอวี + เธอก็ย้ายไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของรัฐบาลในจังหวัดเชียงใหม่ ระหว่างที่เธออยู่ที่นั่นนิกกี้การพัฒนาการติดเชื้อต่างๆและใช้เวลาอยู่ในโรงพยาบาล. ผมเป็นอาสาสมัครที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและฉันตัดสินใจที่จะเริ่มต้นการให้ความช่วยเหลือในส่วนที่เพิ่งเปิดใหม่สำหรับทารกที่มีเอชไอวี / เอดส์ ครั้งแรกที่ผมได้พบกับนิกกี้, พันธบัตรที่แข็งแกร่งการพัฒนาอย่างรวดเร็วระหว่างเรา จากจุดเริ่มต้นที่ผมอยากจะให้นี้สาวน้อยชนิดของความรักและความห่วงใยที่เธอจะได้รับในครอบครัว. ก่อนที่ผมจะขออนุญาตที่จะใช้บ้านของนิกกี้จากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า, ฉันสัญญากับพระเจ้าว่าถ้าเขาจะให้ฉันหนึ่งเมล็ด นิกกี้ผมจะเปิดบ้านต้อนรับสำหรับทารกที่มีไม่มีใครรักหรือยกเลิก เช้าวันหนึ่งผมเอานิกกี้ไปที่สำนักงานหลักของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่จะพูดใบหน้าเพื่อใบหน้าให้กับผู้มาถามว่าฉันอาจจะใช้นิกกี้กลับบ้านไปดูแลเธอ ผู้อำนวยการตอบในวันนั้นไม่แบน, บอกฉันว่าสิ่งนั้นเป็นไปไม่ได้ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและรัฐบาลไม่สามารถให้ฉันได้รับอนุญาต ดังนั้นฉันจึงถามอีกครั้ง! เมื่อฉันได้ถามอีกคำตอบคือ ... "คุณมักจะถามหาสิ่งที่ยาก!" แต่แล้วเธอบอกว่าฉันอาจจะใช้บ้านของนิกกี้สำหรับวันที่และใช้รูปถ่ายของเธอกับครอบครัวของฉัน จากนั้นเธอก็สัญญาว่าจะถ่ายภาพให้คณะกรรมการสวัสดิการที่มีความรับผิดชอบสำหรับเด็กและขออนุญาตสำหรับนิกกี้ที่จะอยู่กับครอบครัวของเรา. วันนั้นผมเอานิกกี้ที่บ้านและที่เราเอาภาพ อย่างไรก็ตามในตอนท้ายของวันที่ผมเอาภาพกลับไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่ไม่ได้นิกกี้! เธออยู่กับเราและได้รับกับเราตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ภายในไม่กี่วันผมก็มีโทรศัพท์จากผู้อำนวยการที่มีข่าวที่ยอดเยี่ยมที่คณะกรรมการสวัสดิการเด็กได้รับเราได้รับอนุญาตที่จะใช้นิกกี้เป็นเด็กในอุปถัมภ์ของเราและดูแลเธอให้นานที่สุดเท่าที่เธออาศัยอยู่ กรรมการยังกล่าวว่าโปรดอย่าถามที่จะนำเธอมันเป็นไปไม่ได้สำหรับคุณที่จะเอาเด็กที่เป็นโรคเอดส์! เมื่อนิกกี้ครั้งแรกที่มาบ้านกับเราเธอกำลังป่วยค่อนข้าง เธอมีหลายอาการจุดเด่นที่เกี่ยวข้องกับโรคเอดส์รวมทั้งท้องเสียติดเชื้อที่หู, เลือดกำเดาไหลและตับและม้ามโต นิกกี้ยังได้มีถุงขนาดใหญ่เอาออกจากด้านข้างของศีรษะของเธอใกล้วัดเพื่อให้เธอเป็นคนหัวล้านเกือบ. เมื่อเราให้สัญญากับพระเจ้าที่เราไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับพระเจ้ารักษาสัญญาของเขากับเรา ก็มั่นใจว่าจะเกิดขึ้น นั่นคือเหตุผลที่เรามีบ้าน Agape วันนี้ เมล็ดของนิกกี้ได้แพร่กระจายไปในแต่ละประเทศ, ชีวิตได้รับการสัมผัสด้วยพลังแห่งความรักที่ผู้คนรู้สึกและเห็นที่ Home Agape. ชีวิตของนิกกี้ยังได้สร้างความแตกต่างในชีวิตของคนไทย พวกเขาสามารถดูวิธีการที่เรารักและดูแลเด็กที่มีเอชไอวี / เอดส์ที่ Agape บ้านและสามารถเห็นพวกเขาอาศัยอยู่และทำสิ่งที่มีเด็กที่ไม่ได้เป็นโรคนี้ อันที่จริงบ้าน Agape ซึ่งเปิดอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม 1996 เป็นผลมาจากสัญญาที่ผมทำกับพระเจ้าเมื่อครั้งแรกที่ผมเดินเข้ามาใกล้กรรมการเกี่ยวกับการบ้านของนิกกี้จะมีชีวิตอยู่ วันนี้ภาพใหญ่ของนิกกี้จะปรากฏเด่นชัดที่ Home Agape ที่เธอเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน เธอเป็นคนที่สวยงามมีชีวิตชีวาของเด็กที่ยังคงมีความสุขไปกับเราทั้งหมด. เรามีเป็นลูกบุญธรรมตั้งแต่นิกกี้ซึ่งตอนนี้อยู่ในช่วงวัยรุ่นของเธอและยังคงอยู่ในสุขภาพที่ดี นิกกี้ถูกนำกลับมาแข็งแรงและกลับไปใช้ชีวิตด้วยความรักและการดูแลที่ดี . เธอรู้ว่าเธอเป็นที่รักและยอมรับในครอบครัวของเราเช่นเดียวกับเด็ก Agape รู้ว่าพวกเขาเป็นที่รักและเป็นที่ยอมรับมากเกินไป- Avis Rideout, ผู้ก่อตั้งของนิกกิสถาน Agape บ้าน- ดูเพิ่มเติมได้ที่: http://www.nikkisplace.org/ ประวัติศาสตร์ของเรา / # sthash.f2YYL8S3.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อร วันที่ 6 , 1992 ที่ภายในโรงพยาบาลในอุทัยธานี , ไทย , นิคกี้ ต่อมาได้ถูกทิ้งที่โรงพยาบาล โดยพ่อแม่ของเธอ หลังจากนั้น มีการทดสอบเอชไอวี , เธอถูกย้ายไปยังรัฐบาลสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในเชียงใหม่ ระหว่างที่เธอพักที่นั่น นิกกี้พัฒนาเชื้อต่าง ๆ และใช้เวลาในโรงพยาบาล

ฉันเป็นอาสาสมัครที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและฉันตัดสินใจที่จะเริ่มต้นช่วยในส่วนที่เปิดใหม่สำหรับทารกติดเชื้อเอชไอวี / เอดส์ เมื่อฉันเจอนิกกี้ครั้งแรก พันธะที่แข็งแรงเร็วขึ้นระหว่างเรา ตั้งแต่ต้น ฉันต้องการให้สาวน้อยนี้ชนิดของความรักและความห่วงใยที่เธอได้รับในครอบครัว

ก่อนที่ผมจะขออนุญาตเอานิกกี้ที่บ้านจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าฉันสัญญากับพระเจ้าว่า ถ้าเขาจะให้ฉันหนึ่งเมล็ด นิกกี้ ผมจะเปิดบ้านสำหรับเด็กๆที่กำลังขาดความรัก หรือถูกทิ้ง เช้าวันนั้น ผมเอานิกกี้ไปสำนักงานใหญ่ของมูลนิธิฯ เพื่อพูดคุยแบบตัวต่อตัวกับ ผอ. ถามว่า ผมสามารถเอานิกกี้ที่บ้านเพื่อดูแลเธอ ผอ. ตอบว่าวัน แบนไม่บอกฉันว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นไปไม่ได้ และที่รัฐบาลไม่อาจประทานอนุญาตเด็กกำพร้า . งั้นฉันถามอีกครั้ง เมื่อฉันถามอีก คำตอบคือ . . . . . . . " เธอมักจะถามอะไรยาก ! " แต่แล้วเธอก็บอกว่าฉันสามารถพานิกกี้บ้านสำหรับวันและถ่ายภาพของเธอกับครอบครัวของฉันเธอสัญญาไว้แล้วเพื่อถ่ายรูปกับคณะกรรมการสวัสดิการรับผิดชอบเด็กและแสวงหาได้รับอนุญาตสำหรับนิกกี้ไปอยู่กับครอบครัวของเรา

วันนั้นผมเอานิกกี้ที่บ้าน และเราเอารูป อย่างไรก็ตาม ในตอนท้ายของวัน ผมเอารูปคืนสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่ไม่ใช่ นิคกี้ เธออยู่กับเรา และอยู่กับเราตลอด ภายในไม่กี่วันฉันได้รับโทรศัพท์จากผู้จัดการกับข่าวดีที่เด็กคณะกรรมการสวัสดิการได้อนุญาตให้เราใช้นิกกี้เป็นเด็กบุญธรรมของเรา และดูแลเธอ ตราบใดที่เธอยังมีชีวิตอยู่ ผู้กำกับก็บอกว่าอย่าถามอุปการะเธอ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับคุณที่จะรับเลี้ยงเด็กกับเอดส์

เมื่อนิกกี้มาบ้านกับพวกเรา เธอป่วยอยู่เธอมีหลายอาการที่เกี่ยวข้องกับเอดส์ รวมทั้งจุดเด่น ท้องร่วง ติดเชื้อที่หู , เลือดกำเดาไหล และมี ตับ และม้าม นิกกี้ยังมีขนาดใหญ่งอกออกจากด้านข้างของหัว ใกล้วัด ดังนั้นเธอหัวล้านเกือบ

เมื่อเราให้สัญญากับพระเจ้า เราก็ไม่ต้องกังวลเรื่องพระเจ้ารักษาสัญญากับเรา มันต้องเกิดขึ้น นั่นคือเหตุผลที่เรามีเป้ บ้านวันนี้นิกกี้พันธุ์มีการกระจายจากประเทศ มีชีวิต สัมผัสได้ถึงพลังของความรักที่คนรู้สึกและดูที่บ้านเป้

ของนิคกี้ชีวิตยังสร้างความแตกต่างในชีวิตของคนไทย พวกเขาสามารถมองเห็นวิธีการที่เรา รัก และ ดูแลเด็กที่ติดเชื้อเอชไอวี / เอดส์ที่บ้านเป้ และสามารถเห็นพวกเขาอยู่และทำงานกับเด็กที่ไม่ได้เป็นโรคนี้ แน่นอนบ้านเป้ ซึ่งเปิดอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม 1996 เป็นผลจากสัญญาที่ให้ไว้กับพระเจ้าเมื่อฉันแรกเข้าหา ผอ. เรื่องการนิกกี้อยู่บ้าน . วันนี้ ภาพใหญ่ของนิกกี้ปรากฏที่บ้านเป้ ซึ่งเธอได้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน เธอช่างสวยงาม มีชีวิตชีวา เด็กที่ยังคงเป็นความสุขของพวกเราทุกคน