A rewritten version of this essay a

A rewritten version of this essay appears in the Expanded Edition of Value of Harry Potter.

Note: The following review reveals various aspects of the plot of the latest Harry Potter film, Deathly Hallows Part I. I recommend that those intending to see the film do so before reading this essay.

Harry Potter and the Deathly Hallows Part I is a good movie, but not a great one. My favorite remains the highly stylized Prisoner of Azkaban, the only Potter film directed by Alfonso Cuarón. While I enjoyed Hallows I, it seemed to me both disjointed and emotionally muted.

Part of the difficulty is that Hallows I loses several of the series' finest actors. Alan Rickman remains spectacular as Snape, but he has a bit part in the movie. Michael Gambon, who had finally won me over in his role as Dumbledore after the unfortunate demise of Richard Harris, is gone (except for brief images) due to his character's death in the previous film. (I've decided that, if Gambon at times plays Dumbledore too aggressively, Harris perhaps gave the role too soft a touch.) Gone are the delightfully funny Emma Thompson as the batty Trelawney and Maggie Smith as the stern Professor McGonagall. Also assigned to bit parts are David Thewlis (Remus Lupin), Brendan Gleeson (Mad-Eye Moody), and Jason Isaacs, who does a spectacular job as an off-the-rails Lucius Malfoy.

To me, though, the best actor of the series has been Gary Oldman as Sirius Black, who portrays the warm, charming, protective, and reckless godfather to Harry. Come to think of it, he is a major reason (besides the outstanding direction) that I love the third film so much, and he adds both sparkle and tragedy to Order of the Phoenix (come to think of it, my second-favorite film of the series). There is simply no mature actor in the latest film with enough screen time to provide such a cornerstone.

Bill Nighy held promise as Minister of Magic Rufus Scrimgeour, but unfortunately the filmmakers completely ruin that role by minimizing the tensions between Scrimgeour and Potter. They might as well have left out the role completely, as much as I like Nighy, and saved the time for something more important (which I'll get to).

Much more of the weight of this latest film, then, rests on the shoulders of Daniel Radcliffe, Rupert Grint, and Emma Watson as Harry, Ron, and Hermione. And generally they do a fine job. Grint impressed me with his meanness, and Watson with her forlorn longing. Unfortunately, Watson just didn't persuade me that she was being viciously tortured by Bellatrix Lestrange. Nor did Radcliffe seem sufficiently torn up about losing his friend in what should have been the finale.

And what happened to the terrifying Helena Bonham Carter as Lestrange? In this latest film she seems more pathetic than scary, perhaps because she overplays her sycophantic overtures to Voldemort and, again, most of the torture scene seems scary but less than horrifying. Voldemort (Ralph Fiennes) too fell short of his terrifying potential.

The filmmakers seem reluctant to let go of the children's series and fully embrace the adult themes of the last Potter novel. To take yet another example, they minimize the physical trauma of the Weasley brothers Bill and George. Bill, who was supposed to have played a role in Half-Blood Prince but was foolishly omitted from the film, shows up here with a couple of dashing scratches on his face. That's wrong. Bill was grotesquely deformed in the sixth novel, and turning that into a couple of scratches both minimizes the danger of Voldemort's forces and undercuts Fluer's loving devotion for him. Again, I wish the filmmakers had simply left the character out rather than muck it up so completely.

Likewise, I had a hard time believing George was in serious danger given the minor flesh-wound to his ear. In the novel, his jokes break up the tension of his family thinking he's close to death and at least permanently disfigured. In the film, his injuries seem minor and his jokes therefore pointlessly stupid.

Or consider Umbridge's inquisition of the "Mud Blood" in the Ministry's lower chambers. In the book this scene imposes psychological terror. In the film the situation seems merely unpleasant. Nor does this sequence show the others brutally treated by the ministry, or their heroic rescue by the three leads.

There is a counterexample, however. When Ron ends up "splinched"—partly torn apart due to a bad magical transport—his pain seems both believable and terrifying. Again, I chalk this up largely to the skill of Grint, who finally gets the chance to prove he can do more than goofy "who me" and "oh no spiders" faces.

Even though I dislike some of the filmmakers' choices, some of them are inspired. The way the film introduces Dobby the elf works well. The animated retelling of "The Tale of the Three Brothers," the story about the Deathly Hallows, is both mesmerizing and important to the film. And the film does a fine job dealing with the bigotry of Voldemort's forces. (I even liked the related change to the torture scene, even though it could have been carried off much more effectively.) Another very nice touch is the dance between Harry and Hermione, which offsets (and therefore emphasizes) very well their general state of misery.

Unfortunately, other of the filmmakers' decisions hurt the film. I regard it as close to a cinematic sin that Lupin does not visit Harry at the Black residence. Not only would that scene have given one of the series' mature actors a larger presence in the film, it would have established Harry's growing maturity and his deep commitment to parental bonds (for, as readers of the novel will recall, Harry demands that Lupin return to his pregnant wife). Moreover, the scene would have added another dimension to the problem of bigotry that Harry confronts (for Lupin, as a werewolf, suffers severe bigotry).

I do recognize the difficulty of making a two-part film from a single, complicated novel. On the whole, I think the filmmakers do a reasonably good job of it. However, I think they advance the Horcrux line too quickly by ending with Voldemort capturing the Elder Wand from Dumbledore's grave. This has the effect of trumping the significance of Dobby's funeral, which is badly underdeveloped, so the film just abruptly ends without a real ending.

The filmmakers could have instead planted the seeds for Voldemort's quest for the wand (one of the three Hallows), then drawn more from the novel to spin out the tension between Harry and Hermione over whether to go after Horcruxes or Hallows. In the novel, Dobby's death has a way of clarifying the issues for Harry, and that is entirely absent from the film. Dobby remains a great character in the movie, but his death is not the epic finale, the catharsis, and turning point, and the moment of clarification that it could have been and should have been.

Perhaps it is partly because I reread the final novel within days of seeing the film that I was so sensitive to what the film had changed—and what it had gotten wrong. So I do not wish to underemphasize the quality of the film or all of the things that it got right. It did not, however, offer either the emotional devastation or the hopeful excitement of the novel. Perhaps the final film will come closer to capturing the magic of the book.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รุ่น rewritten เรียงความนี้ปรากฏขึ้นในการขยายรุ่นของค่าของแฮร์รี่พอตเตอร์หมายเหตุ: ตรวจสอบต่อไปนี้เปิดเผยแง่มุมต่าง ๆ ของพล็อตของแฮร์รี่พอตเตอร์ที่ล่าสุดฟิล์ม อวกาศ Hallows Part ผม ผมแนะนำว่า ผู้ที่ประสงค์จะดูฟิล์มที่ทำก่อนที่อ่านเรียงความนี้แฮร์รี่พอตเตอร์และอวกาศ Hallows Part เป็นภาพยนตร์ที่ดี แต่ไม่ดีหนึ่ง ใจฉันยังคงสุกใสสูงนักโทษของแห่งอัซคาบัน ฟิล์มพอตเตอร์เท่านั้นโดยอัลฟองโซ Cuarón ในขณะที่สะอาด Hallows เหมือนผมทั้งไม่เป็นสมาชิกร่วม และอารมณ์ปิดเสียงส่วนหนึ่งของความยากลำบากเป็น Hallows ที่สูญเสียต่าง ๆ ของชุดนักแสดงที่ดีที่สุด Alan Rickman ยังคงงดงามเป็น Snape แต่เขามีส่วนบิตในภาพยนตร์ Michael Gambon คนสุดท้ายชนะฉันผ่านในบทบาทของเขาเป็น Dumbledore หลังจากริชาร์ดลูกโชคร้าย เป็นไป (ยกเว้นภาพย่อ) ครบกำหนดความตายของตัวละครของเขาในภาพยนตร์เรื่องนี้ก่อนหน้านี้ (ฉันได้ตัดสินใจว่า ถ้า Gambon ครั้งเล่น Dumbledore อุกอาจเกินไป แฮอาจให้บทบาทสัมผัสอ่อนเกินไป) ไปเป็นเอ็มมาทอมสันเป็น Trelawney บ้าตลกครื้นเครงและแม็กกี้สมิธมักกอนนากัลศาสตราจารย์ตรง ๆ ให้ส่วนบิตนอกจากนี้ยัง มี David Thewlis (ส Lupin), เบรน Gleeson (Mad-อายมู้ดดี้), และไอแซ็กส์ Jason ที่ทำงานเป็นการปิดราง Lucius Malfoy งดงามฉัน แม้ว่า นักแสดงชุดแล้วโอลด์แมน Gary เป็นดำริอุส ที่ portrays อบอุ่น เสน่ห์ ป้องกัน และเสี่ยงชอบชวนหาเรื่องกับแฮร์รี่ มาคิดนั้น เขาเป็นหลัก (นอกจากทิศทางที่ดี) ที่รักภาพยนตร์เรื่องที่สามมาก และเขาเพิ่มประกายและโศกนาฏกรรมสั่งของฟินิกซ์ (มาคิดมัน ฟิล์มของฉันรายการโปรดสองชุด) มีเพียงนักแสดงไม่มีผู้ใหญ่ในฟิล์มล่าสุดกับหน้าจอเวลาให้รากฐานดังกล่าวตั๋ว Nighy จัดสัญญาเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเวทมนตร์ Rufus Scrimgeour ได้แต่ภาพยนตร์สมบูรณ์ทำลายบทบาทนั้น โดยลดความตึงเครียดระหว่าง Scrimgeour และพอตเตอร์ อาจด้วยมีออกซ้ายบทบาทอย่างสมบูรณ์ มากที่สุดชอบ Nighy และบันทึกเวลาสำหรับสิ่งที่สำคัญ (ซึ่งจะได้รับการ)มากของน้ำหนักของฟิล์มนี้ล่าสุด แล้ว อยู่บนไหล่ของ Daniel แรดคลิฟฟ์ รูเพิร์ตกรินท์ และ Emma Watson เป็นแฮร์รี่ รอน และเฮอร์ไมโอ และโดยทั่วไปทำงานที่ดี กรินท์ผมประทับใจกับเขา meanness, Watson กับเธอคิด forlorn อับ Watson เพียงไม่ได้ชักชวนฉันว่า เธอได้ถูก viciously ทรมาน โดย Bellatrix Lestrange ไม่ได้แรดคลิฟฟ์ดูพอเสียค่าเกี่ยวกับการสูญเสียเพื่อนของเขาในสิ่งควรได้รับการ finaleและเกิดอะไรขึ้นกับน่ากลัวเฮเลนาบอนแฮมคาร์เตอร์เป็น Lestrange ในหนังเรื่องล่าสุดนี้ เธอดูเหมือนว่ายิ่งน่าสงสารมากกว่าน่ากลัว อาจ เพราะเธอ overplays เธอ overtures sycophantic กับโวลเดอมอร์ อีก ดูเหมือนว่าส่วนใหญ่ของฉากทรมาน แต่น่ากลัวน้อยกว่า horrifying โวลเดอมอร์ (เรล์ฟไฟนส์) ลดลงขาดศักยภาพของเขาน่ากลัวเกินไปภาพยนตร์ดูเหมือนเกรงใจปล่อยชุดเด็ก และโอบกอดเต็มรูปแบบผู้ใหญ่ของนวนิยายพอตเตอร์สุดท้าย ใช้อย่างอื่นได้ พวกเขาลดการบาดเจ็บทางกายภาพของพี่น้องวีสลีย์ตั๋วและจอร์จ ตั๋ว ที่ควรมีบทบาทในกับเจ้าชาย แต่ถูกปัดลิงจากภาพยนตร์ แสดงที่นี่กับคู่ของรอยขีดข่วนที่หรูหราบนใบหน้าของเขา ที่ไม่ถูกต้อง ตั๋วถูก grotesquely พิการในนวนิยายหก และเปิดที่เป็นคู่ของรอยขีดข่วน และลดอันตรายของกองทัพของโวลเดอมอร์ undercuts ไปยังความจงรักมากรักและภักดีที่ต่าง ๆ Fluer ของเขา อีกครั้ง ฉันต้องการภาพยนตร์ที่มีเพียงอักขระออกซ้าย มากกว่า muck มันขึ้นให้สมบูรณ์ทำนองเดียวกัน ฉันมีเวลายากเชื่อจอร์จอยู่ในอันตรายร้ายแรงที่ให้วิชารองเนื้อแผลให้หูของเขา ในนิยาย ตลกของเขาสลายความตึงเครียดของความคิดครอบครัวเขาเป็นตาย และสงสารน้อยอย่างถาวร ในภาพยนตร์ การบาดเจ็บของเขาดูเหมือน วิชารองและเรื่องตลกของเขาโง่เปล่า ๆ ดังนั้นหรือพิจารณาของ Umbridge inquisition "เลือดโคลน" ในห้องล่างของกระทรวง ในหนังสือ นี้ฉากกำหนดจิตใจร้าย ในภาพยนตร์เรื่อง สถานการณ์ดูจะไม่เพียงพอ หรือลำดับนี้ไม่แสดงอื่น ๆ ถือว่าหฤโหด โดยกระทรวง หรือนำไปสู่การช่วยเหลือของงานกล้า โดยทั้งสามมีเป็น counterexample อย่างไรก็ตาม เมื่อร้อนสิ้นสุดลง "splinched" — บางส่วนขาดออกจากกันเนื่องจากการขนส่งวิเศษเสียซึ่งความเจ็บปวดของเขาน่าเชื่อ และน่ากลัว อีกครั้ง ฉันชอล์กนี้ขึ้นกับทักษะของกรินท์ คนสุดท้าย ได้รับโอกาสที่จะพิสูจน์เขาทำโง่กว่านัก ส่วนใหญ่ "ที่ฉัน" และ "โอ้ แมงมุมไม่" ใบหน้าแม้ว่าฉันไม่ชอบบางส่วนของตัวเลือกของภาพยนตร์ บางส่วนของพวกเขาเป็นแรงบันดาลใจ วิธีแนะนำฟิล์ม Dobby เอลฟ์ทำงานได้ดี Retelling เคลื่อนไหวของ "เดอะเรื่องของสามพี่น้อง เรื่องราวเกี่ยวกับการอวกาศ Hallows เป็นสำคัญภาพยนตร์ และเหน็ด และฟิล์มไม่จัดการงานดีกับ bigotry ของกองทัพของโวลเดอมอร์ (แม้จะเสียดายฉากการทรมาน การเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องแม้ว่ามันอาจมีการดำเนินการออกมากได้อย่างมีประสิทธิภาพ) สัมผัสอื่นมากจะเต้นระหว่างแฮร์รี่และเฮอร์ไมโอ ที่ชดเชยจึง เน้น) ดีสถานะทั่วไปของความทุกข์ยากอับ อื่น ๆ ของภาพยนตร์ตัดสินใจทำร้ายฟิล์ม ผมพิจารณามันเป็นใกล้กับบาปผลงานชิ้น Lupin นั้นได้ไปแฮร์รี่ที่เดอะเรสซิเดนซ์ดำ ไม่เพียง แต่จะให้ฉากให้นักแสดงผู้ใหญ่ชุดหนึ่งสถานะใหญ่ในภาพยนตร์เรื่องนี้ มันจะสร้างแฮร์รี่เติบโตครบกำหนดและความมุ่งมั่นของเขาลึกเพื่อผูกพันโดยผู้ปกครอง (ตัว เป็นผู้อ่านนวนิยายจะเรียกคืน แฮร์รี่ต้องกลับนำที่ภรรยาตั้งครรภ์) นอกจากนี้ ฉากจะเพิ่มมิติอีกปัญหาของ bigotry ที่แฮร์รี่กับความ (สำหรับนำ เป็นมนุษย์หมาป่า suffers bigotry รุนแรง)ฉันรู้จักความยากของการทำฟิล์มสองส่วนจากนวนิยายเดียว ซับซ้อน ทั้งหมดใน ฉันคิดว่า ภาพยนตร์ทำงานดีสมเหตุสมผลของมัน อย่างไรก็ตาม ฉันคิดว่า พวกเขาล่วงหน้าบรรทัด Horcrux เร็วเกินไป โดยสิ้นสุดกับแฮร์รี่จับเรียวพี่จากศพของ Dumbledore ซึ่งมีผล trumping ความสำคัญของงานศพของ Dobby ซึ่งเป็นธรรมชาติไม่ดี ดังนั้นฟิล์มกะทันหันเพียงสิ้นสุดโดยไม่สิ้นสุดจริงภาพยนตร์สามารถได้แต่ปลูกเมล็ดพืชสำหรับเควสของโวลเดอมอร์สำหรับเรียว (หนึ่ง Hallows สาม), แล้ว ดึงขึ้นจากนวนิยายที่ปั่นออกความตึงเครียดระหว่างแฮร์รี่และเฮอร์ไมโอมากกว่าว่าไป Hallows หรือ Horcruxes ในนิยาย ของ Dobby ตายมีวิธีทำปัญหาสำหรับแฮร์รี่ และที่มาทั้งจากภาพยนตร์ Dobby ยังคง อักขระในภาพยนตร์ดี แต่ตายไม่ finale มหากาพย์ catharsis และจุดเปลี่ยน และเวลาชี้แจงที่จะมี และควรได้รับอาจจะเป็นบางส่วน เพราะผมอ่านนวนิยายสุดท้ายภายในวันที่ดูภาพยนตร์ที่สำคัญจึงมีการเปลี่ยนแปลงอะไรฟิล์มได้ — และสิ่งนั้นมีอากาศไม่ถูกต้อง ดังนั้น ฉันไม่ต้องการ underemphasize คุณภาพของฟิล์มหรือสิ่งที่ได้ถูกต้องทั้งหมด มันไม่ได้ อย่างไรก็ตาม มีภายหลังจากที่อารมณ์หรือความตื่นเต้นมีความหวังจากนวนิยาย บางทีฟิล์มสุดท้ายจะมาใกล้ชิดจับมหัศจรรย์ของหนังสือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นรุ่นที่เขียนเรียงความนี้จะปรากฏในรุ่นที่ขยายมูลค่าของ แฮร์รี่ พอตเตอร์ ทราบ

: ต่อไปนี้ตรวจสอบแสดงด้านต่างๆของพล็อตล่าสุดของ Harry Potter ภาพยนตร์ Deathly Hallows Part ฉัน ฉันขอแนะนำว่าผู้ที่ประสงค์จะเห็นฟิล์มทำดังนั้นก่อนที่จะอ่านบทความนี้

แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับ สีดำเครื่องราง ส่วนผมเป็นหนังดี แต่ไม่ได้ดีที่ชื่นชอบของฉันยังคงสุกใสสูง นักโทษแห่งอัซคาบัน ฟิล์ม พอตเตอร์เท่านั้น กำกับโดย อัลฟอนโซ กัวร์ó . ในขณะที่ผมชอบเครื่องรางผม มันดูเหมือนว่าฉันทั้งวุ่นวายและอารมณ์ด้วย

ส่วนของปัญหาคือว่าเครื่องรางผมสูญเสียหลายนักแสดงที่ดีที่สุดชุด อลัน ริคแมน ยังคงงดงามเป็นสเนป แต่เขาได้นิดหน่อย ส่วนในหนัง ไมเคิล แกมบอน ,ที่ในที่สุดก็ชนะฉันในบทบาทของเขาเป็นดัมเบิลดอร์หลังจากการตายโชคร้ายของ ริชาร์ด แฮร์ริส หายไปแล้ว ( ยกเว้นภาพสั้น ๆ ) เนื่องจากตัวของเขาตายในหนังก่อน ผมตัดสินใจแล้วว่าถ้า Gambon ในเวลาเล่น ดัมเบิลดอร์เลยเถิดเกินไป แฮร์ริส บางทีให้บทบาทนุ่มด้วยการสัมผัส) ไปเป็นตลกครื้นเครง เอ็มมา ทอมสันเป็นบ้า และ แม็กกี้ สมิธ ทรีลอว์นีย์เป็นศาสตราจารย์ มักกอนนากัล สเติร์น นอกจากนี้ยังได้มอบหมายให้ส่วนบิตเป็น เดวิด ธิวลิส ( รีมัส ลูปิน ) , เบรนแดน กลีสัน ( บ้าตาหงุดหงิด ) และเจสัน ไอแซคส์ ใครที่ไม่ได้งานที่งดงามเป็นปิดราง ลูเซียส มัลฟอย

ฉันว่านักแสดงที่ดีที่สุดของชุดได้ แกรี โอลด์แมนเป็นซิเรียส แบล็กที่แสดงให้เห็นถึงความอบอุ่น , มีเสน่ห์ , ป้องกัน , และสะเพร่าของแฮร์รี่ จะว่าไป เขาคือเหตุผลหลัก ( นอกเหนือจากทิศทางดีเด่น ) ที่ฉันรักภาพยนตร์ที่สามมาก และเขาจะเพิ่มทั้งประกายไฟและโศกนาฏกรรมในภาคีนกฟีนิกซ์ ( มาคิดดู ที่สองของฉันชื่นชอบภาพยนตร์ของชุด )มีเพียงไม่มีผู้ใหญ่นักแสดงในล่าสุดฟิล์มพอหน้าจอเวลาให้เช่น cornerstone

บิล ไนอีถือสัญญาเป็นรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์รูฟัส สคริม แต่โชคร้ายที่ผู้สร้างภาพยนตร์ทำลายบทบาทโดยการลดความตึงเครียดระหว่าง สคริม และ พอตเตอร์ พวกเขาอาจจะทิ้งบทบาททั้งหมด เท่าที่ผมชอบ บิล ไนอี ,และบันทึกเวลาสำหรับสิ่งที่สำคัญ ( ซึ่งผมจะได้ )

มากขึ้นของน้ำหนักของภาพยนตร์ ล่าสุดนี้ก็อยู่บนบ่าของ แดเนียล แร็ดคลิฟฟ์ และ รูเพิร์ต กรินต์ , , เอ็มม่า วัตสันเป็นแฮร์รี่ รอน และเฮอร์ไมโอนี่ และโดยทั่วไปพวกเขาไม่ได้งานที่ดี grint ประทับใจกับความหมายของมัน และ วัตสัน กับ ความปรารถนาถูกทอดทิ้งเธอ ขออภัยวัตสันก็ไม่ได้บอกผมว่าเธอถูกทรมานอย่างโหดร้ายโดยเบลลาทริกซ์ เลสแตรงจ์ หรือว่า แรดคลิฟฟ์ดูเหมือนอย่างเพียงพอฉีกขึ้นเกี่ยวกับการสูญเสียเพื่อนในสิ่งที่ควรได้รับตอนจบ

แล้วเกิดอะไรขึ้นกับเฮเลน่า บอนแฮม คาร์เตอร์อย่างน่ากลัว เลสแตรงจ์ ? ในหนังเรื่องล่าสุดนี้เธอดูน่าสงสารมากกว่าน่ากลัวเพราะบางทีเธอ overplays การทาบทามชอบเลียแข้งเลียขาของเธอ ลอร์ดโวลเดอร์มอร์ และ อีก มากที่สุดของการทรมาน ฉากดูน่ากลัว แต่น้อยกว่าที่น่ากลัว โวลเดอร์มอร์ ( เรล์ฟ ไฟนส์ ) ด้วยลดลงระยะสั้นที่มีศักยภาพที่น่ากลัวของเขา

รุ่นดูเหมือนไม่เต็มใจที่จะปล่อยชุดของเด็กและผู้ใหญ่อย่างเต็มที่โอบกอดรูปแบบของพอตเตอร์ ใหม่ล่าสุด ไปอีกอย่างพวกเขาลดการบาดเจ็บทางกายภาพของพี่น้องวีสลีย์ บิล และ จอร์จ บิล ใครควรจะมีบทบาทในเจ้าชายเลือดผสมแต่โง่ถูกตัดออกจากภาพยนตร์แสดงขึ้นที่นี่กับคู่ของรอยขีดข่วนที่มีชีวิตชีวาบนใบหน้าของเขา นั่นมันผิด บิลคือกลีบเลี้ยงของดอกพิการในนวนิยายหกและเปลี่ยนที่เป็นคู่ของรอยขีดข่วนทั้งสองช่วยลดอันตรายของโวลเดอมอร์กําลังและ undercuts fluer เป็นรักทุ่มเทให้เขา อีกครั้ง ฉันหวังว่า ผู้สร้างภาพยนตร์ มีเหลือเพียงตัวละครออกมามากกว่าโคลนให้สมบูรณ์

และฉันมีเวลาที่ยากเชื่อจอร์จกำลังตกอยู่ในอันตรายร้ายแรงให้เนื้อน้อย แผลหู ในนวนิยายเรื่องตลกของเขาทำลายความตึงเครียดของครอบครัวของเขาว่า เขาใกล้จะตายและอย่างน้อยอย่างถาวรอย่างเขา ในหนัง อาการบาดเจ็บของเขาดูเหมือนเล็กน้อยและมุขตลกของเขาจึงเปล่าๆโง่

หรือพิจารณาไต่สวนของอัมบริดจ์เป็น " โคลนเลือด " ในกระทรวงฯ ลดส่วน ในหนังสือฉากนี้เรียกความหวาดกลัวทางจิตวิทยา ในภาพยนตร์ดูเหมือนว่าสถานการณ์เพียงแค่ไม่พอใจไม่ดับแสดงคนอื่นหฤโหดปฏิบัติตามกระทรวง หรือวีรกรรมช่วยเหลือ โดย 3 นัก

มี counterexample อย่างไรก็ตาม เมื่อรอนจบลง " splinched " บางส่วนฉีกขาดเนื่องจากการไม่ดีวิเศษขนส่งความเจ็บปวดของเขาดูเหมือนว่าทั้งเชื่อและน่ากลัว อีกครั้งผมชอล์กขึ้นส่วนใหญ่ของ grint ทักษะ ,สุดท้าย ใครจะได้รับโอกาสที่จะพิสูจน์ว่าเขาสามารถทำมากกว่าโง่ " ฉัน " และ " โอ้ไม่ไปเดอร์ " ใบหน้า

ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ชอบบางส่วนของตัวเลือกการถ่ายทำภาพยนตร์ ' บางส่วนของพวกเขาเป็นแรงบันดาลใจ วิธีภาพยนตร์แนะนำด๊อบบี้ เอลฟ์ทำงานได้ดี ภาพยนตร์บอกเล่าเรื่องราวของ 3 พี่น้อง " เรื่องราวเกี่ยวกับเครื่องรางยมทูต คือทั้งสอง mesmerizing และสำคัญกับภาพยนตร์และภาพยนตร์ไม่ได้จัดการงานด้วยความคลั่งของโวลเดอมอร์กําลัง ( ผมชอบที่เปลี่ยนฉากทรมาน แม้ว่ามันอาจจะถูกนำออกไปมากมีประสิทธิภาพมากขึ้น ) อีกการสัมผัสที่ดีมากคือการเต้นระหว่างแฮร์รี่และเฮอร์ไมโอนี่ ซึ่งเหลื่อม ( และดังนั้นจึงเน้น ) ดีมากสภาพทั่วไปของความทุกข์ยาก .

ขออภัยอื่น ๆของการตัดสินใจของผู้สร้างภาพยนตร์ ' ทำร้ายฟิล์ม ผมถือว่ามันเป็นปิดบาปภาพยนตร์ที่ลูปินไม่ได้ไปเยี่ยมแฮร์รี่ที่บ้านสีดำ ไม่เพียง แต่ฉากที่ได้รับหนึ่งในชุด ' ผู้ใหญ่นักแสดงปรากฏตัวขึ้นในหนังเรื่องนี้ มัน จะสร้าง แฮร์รี่เติบโตทางวุฒิภาวะและความผูกพันลึกซึ้งกับพันธบัตรของผู้ปกครอง ( เพราะผู้อ่านนวนิยายจะเรียกคืนแฮร์รี่สั่งให้ลูปินกลับมาให้กับภรรยาของเขาตั้งครรภ์ ) นอกจากนี้ ฉากจะได้เพิ่มมิติอีกปัญหาคลั่งแฮร์รี่ confronts ( ลูแปงเป็นมนุษย์หมาป่า ทนทุกข์ทรมานคลั่งรุนแรง )

ผมจำความยากของการทำภาพยนตร์สองเดียว ความซับซ้อนของนวนิยาย โดยรวมแล้ว ผมคิดว่าผู้สร้างภาพยนตร์ที่ทำงานที่ดีพอสมควรเลย อย่างไรก็ตามฉันคิดว่าพวกเขาล่วงหน้าครัสสายได้อย่างรวดเร็วเกินไป โดยสิ้นสุดกับโวลเดอมอร์จับไม้กายสิทธิ์จากหลุมฝังศพของดัมเบิลดอร์ นี้มีผลของตดความสำคัญของด๊อบบี้ งานศพ ซึ่งไม่ดีด้อยพัฒนา ดังนั้นภาพยนตร์เพียงแค่ชะงักปลายไม่มีสิ้นสุดจริงๆ

รุ่นน่าจะแทนปลูกเมล็ดสำหรับเควสโวลเดอมอร์เป็นไม้ ( หนึ่งในสามของความตาย )แล้ววาดขึ้นจากนวนิยายที่จะปั่นจากความตึงเครียดระหว่างแฮร์รี่และเฮอร์ไมโอนี่มากกว่าว่าจะตามล่าฮอร์ครักซ์หรือเครื่องราง . ในนวนิยาย ด๊อบบี้ตาย มีวิธีการที่ชี้แจงปัญหาให้แฮร์รี่ และทั้งหมดนั่นมันขาดจากภาพยนตร์ ด๊อบบี้ ยังคงตัวละครมากในหนัง แต่ความตายของเขาไม่ได้เป็นมหากาพย์บทสุดท้าย ปลดปล่อยอารมณ์ และจุดเปิดและช่วงเวลาของชี้แจงว่ามันอาจจะถูกและควรได้

บางทีอาจเป็นเพราะผมอ่านนวนิยายสุดท้ายภายในวันได้เห็นภาพยนตร์ที่ฉันอ่อนไหวกับสิ่งที่ภาพยนตร์เรื่องนี้มีการเปลี่ยนแปลงและสิ่งที่มันได้รับผิด ผมไม่อยากจะ underemphasize คุณภาพของฟิล์มหรือทั้งหมดของสิ่งที่มันได้ถูก มันไม่ได้ อย่างไรก็ตามเสนอให้อารมณ์ความโกรธแค้นหรือความตื่นเต้นความหวังของนวนิยาย บางทีฟิล์มสุดท้ายจะมาใกล้ชิดกับการจับภาพความมหัศจรรย์ของหนังสือ