I. THE DEMAND FOR WRITTEN LAWS Pro

I. THE DEMAND FOR WRITTEN LAWS

Proposals of Terentilius Harsa (B.C. 462).—The conflict between the two orders had been going on for nearly fifty years; and yet no real solution had been found for their difficulties. The plebeians were at a great disadvantage during all this time, because the law was administered solely by the patricians, who kept the knowledge of it to themselves, and who regarded it as a precious legacy from their ancestors, too sacred to be shared with the lowborn plebeians. The laws had never been written down or published. The patricians could therefore administer them as they saw fit. This was a great injustice to the lower classes. It was clear that there was not much hope for the plebeians until they were made equal before the law. It was also clear that they could not be equal before the law as long as they themselves had no knowledge of what the law was. Accordingly one of the tribunes, Gaius Terentilius Harsa, proposed that a commission be appointed to gather up the law, and to publish it to the whole people. This proposal, though both fair and just, was bitterly opposed by the patricians, and was followed by ten years of strife and dissension.

Concessions to the Plebeians.—To rescue the city from these troubles, the senate tried to conciliate the plebeians by making certain concessions to them. For example, the number of tribunes was increased from two to five, and then to ten. This was supposed to give them greater protection than they had had before. Then it was decided to give up to them the public land on the Aventine hill, and thus to atone for not carrying out the agrarian law of Sp. Cassius. Finally, the amount of fine which any magistrate could impose was limited to two sheep and thirty oxen. It was thought that such concessions would appease the discontented people and divert their minds from the main point of the controversy.

Compromise between the Orders.—But these concessions did not satisfy the plebeians, who still clung to their demand for equal rights before the law. The struggle over the proposal of Terentilius, which lasted for nearly ten years, was ended only by a compromise. It was finally agreed that a commission of ten men, called decemvirs, should be appointed to draw up the law, and that this law should be published and be binding upon patricians and plebeians alike. It was also agreed that the commissioners should all be patricians; and that they should have entire control of the government while compiling the laws. The patricians were thus to give up their consuls and quaestors; and the plebeians were to give up their tribunes and aediles. Both parties were to cease their quarreling, and await the work of the decemvirs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

I. ความต้องการใช้กฎหมายลายลักษณ์อักษร ข้อเสนอของ Terentilius Harsa (บี 462) ซึ่งความขัดแย้งระหว่างใบสั่งที่สองได้เกิดขึ้นมาเกือบ 50 ปี และยัง ได้พบโซลูชันไม่จริงสำหรับความยากลำบากของพวกเขา Plebeians ที่ได้เป็นรองมากในช่วงเวลานี้ทั้งหมด เนื่องจากกฎหมายได้รับการจัดการตาม patricians ที่เก็บความรู้ไว้เพื่อตัวเอง และที่ถือเป็นมรดกล้ำค่าจากบรรพบุรุษ ศักดิ์สิทธิ์เกินไปร่วมกับ lowborn plebeians กฎหมายก็ไม่ได้เขียนลง หรือเผยแพร่ Patricians สามารถจึงจัดการพวกเขาเป็นพวกเขาเห็นพอดี นี่คือความอยุติธรรมมากเพื่อชนชั้นล่าง เป็นชัดเจนว่า มีไม่หวังมากสำหรับ plebeians ที่จนกว่าพวกเขาทำภายใต้กฎหมายเท่า เป็นชัดเจนว่า พวกเขาไม่สามารถเท่าก่อนกฎหมายตราบใดที่พวกเขาเองก็ไม่รู้กฎหมายไม่ ตาม tribunes กุสเพ Terentilius Harsa หนึ่งเสนอคณะกรรมการที่ถูกแต่งตั้งหุบกฎหมาย และประกาศให้คนทั้ง ข้อเสนอนี้ ว่าเป็นธรรม และ เพียง พิรี้พิไรถูกข้าม โดย patricians และด้วยสิบปีของการปะทะกันและความไม่เห็นด้วยนั้น สัมปทานการ Plebeians คือเพื่อช่วยเหลือเมืองจากปัญหาเหล่านี้ วุฒิสภาพยายาม conciliate plebeians ที่โดยเฉพาะสัมปทานไป ตัวอย่าง จำนวน tribunes ขึ้นจากสอง ที่ห้า แล้ว เป็น 10 นี้ไม่ควรจะให้พวกเขามากขึ้นกว่าที่พวกเขาเคยมีก่อน จาก นั้นเป็นการตัดสินใจให้ไปที่ดินสาธารณะ บนเนินเขา Aventine และทำให้จำนวนมากสำหรับการไม่ดำเนินการออกกฎหมายเก็บแคสเซียส sp. ในที่สุด ยอดค่าปรับซึ่งสามารถกำหนดแมยิสเตร็ดใด ๆ ถูกจำกัดสองแกะและวัวสามสิบ เราเคยคิดกันว่า สัมปทานดังกล่าวจะลดน้อยลงประชาชน discontented และสำราญจิตใจของพวกเขาจากจุดหลักของการถกเถียง ประนีประนอมระหว่างใบสั่ง — แต่เหล่านี้สัมปทานได้ตอบสนอง plebeians ที่พืชยัง ทวงสิทธิเท่าเทียมกันภายใต้กฎหมายของพวกเขา การต่อสู้มากกว่าข้อเสนอของ Terentilius ซึ่งกินเวลาเกือบสิบปี สิ้นสุดลง ด้วยการประนีประนอมเท่านั้น มันในที่สุดได้ตกลงว่า ควรแต่งคณะสิบคน decemvirs ที่เรียกว่าการบัญญัติกฎหมาย และกฎหมายนี้ควรเผยแพร่ และสามารถผูก patricians และ plebeians เหมือน นอกจากนี้มันยังถูกตกลงว่า ในคณะกรรมาธิการทั้งหมดควรจะ patricians และว่า พวกเขาควรมีการควบคุมทั้งหมดของรัฐบาลในขณะคอมไพล์กฎหมาย Patricians ได้จึงให้การกิตติมศักดิ์และ quaestors และ plebeians ที่ถูกให้ค่า tribunes และ aediles ของพวกเขา ทั้งสองฝ่ายหยุดการทะเลาะของพวกเขา และรอการทำงานของ decemvirs ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

I. ความต้องการสำหรับแจกฎหมายข้อเสนอของTerentilius Harsa (BC 462) .- ความขัดแย้งระหว่างสองคำสั่งที่ได้รับไปในเกือบห้าสิบปี และยังไม่มีการแก้ปัญหาที่แท้จริงได้รับการค้นพบของพวกเขาสำหรับความยากลำบาก เบียนอยู่ในข้อเสียที่ดีในช่วงเวลานี้เพราะกฎหมายเป็นยา แต่เพียงผู้เดียวโดย patricians ที่เก็บไว้ความรู้ในการให้ตัวเองและผู้ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นมรดกอันมีค่ามาจากบรรพบุรุษของพวกเขาที่ศักดิ์สิทธิ์เกินไปที่จะใช้ร่วมกันกับ หินชาติเบียน กฎหมายไม่เคยถูกเขียนลงหรือพิมพ์เผยแพร่ patricians จึงสามารถดูแลพวกเขาเป็นพวกเขาเห็นพอดี นี่คือความไม่เป็นธรรมที่ดีในการเรียนที่ต่ำกว่า มันเห็นได้ชัดว่ามีความหวังไม่มากสำหรับการเบียนจนกว่าพวกเขาจะถูกสร้างขึ้นมาเสมอกันในกฎหมาย มันก็เป็นที่ชัดเจนว่าพวกเขาไม่สามารถที่จะเสมอกันในกฎหมายตราบเท่าที่พวกเขาตัวเองมีความรู้ในสิ่งที่กฎหมายไม่ได้เป็น ดังนั้นหนึ่งในทรีบูนที่ออกุสตุ Terentilius Harsa เสนอว่าคณะกรรมการได้รับการแต่งตั้งขึ้นเพื่อรวบรวมกฎหมายและการเผยแพร่ให้คนทั้งโลก ข้อเสนอนี้แม้ว่าทั้งที่เป็นธรรมและเพียงแค่เป็นศัตรูขมขื่นโดย patricians และตามมาด้วยสิบปีของความขัดแย้งและความไม่ลงรอยกัน. สัมปทานกับ Plebeians. การช่วยเหลือเมืองจากปัญหาเหล่านี้วุฒิสภาพยายามที่จะประนีประนอมเบียนโดยการ สัมปทานบางอย่างให้กับพวกเขา ตัวอย่างเช่นจำนวนของทรีบูนที่เพิ่มขึ้น 2-5 และจากนั้นถึงสิบ นี้ก็ควรที่จะให้พวกเขามีการป้องกันมากขึ้นกว่าที่พวกเขาเคยมีมาก่อน จากนั้นก็ตัดสินใจที่จะให้ขึ้นกับพวกเขาที่ดินสาธารณะบนเนินเขา Aventine และทำให้การชดเชยที่ไม่ได้ดำเนินการตามกฎหมายไร่นาของ Sp เสียส สุดท้ายจำนวนเงินค่าปรับที่ผู้พิพากษาใด ๆ ที่อาจกำหนดถูก จำกัด ให้สองแกะและวัวสามสิบ มันเป็นความคิดที่สัมปทานดังกล่าวจะเอาใจคนที่พอใจและเบี่ยงเบนความสนใจจากจิตใจของพวกเขาจุดหลักของความขัดแย้ง. ประนีประนอมระหว่าง Orders. -แต่สัมปทานเหล่านี้ไม่ได้ตอบสนองความเบียนที่ยังคงยึดติดกับความต้องการของพวกเขาเพื่อสิทธิเสมอกันในกฎหมาย . การต่อสู้มากกว่าข้อเสนอของ Terentilius ซึ่งกินเวลานานเกือบสิบปีที่ผ่านมาก็จบลงโดยเฉพาะการประนีประนอม เราตกลงกันว่าในที่สุดคณะกรรมการสิบคนที่เรียกว่า decemvirs ควรจะได้รับการแต่งตั้งจะวาดขึ้นกฎหมายและว่ากฎหมายนี้ควรได้รับการตีพิมพ์และมีผลผูกพันและ patricians เบียนเหมือนกัน มันก็ยังเห็นว่าคณะกรรมาธิการทุกคนควรจะ patricians; และที่พวกเขาควรจะมีการควบคุมทั้งหมดของรัฐบาลในขณะที่รวบรวมกฎหมาย patricians อยู่จึงจะให้ขึ้นกงสุลและ quaestors ของพวกเขา และเบียนได้ที่จะให้ขึ้นทรีบูนและ aediles ของพวกเขา ทั้งสองฝ่ายจะยุติการทะเลาะกันของพวกเขาและรอคอยการทำงานของ decemvirs ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันต้องการเขียนกฎหมาย

ข้อเสนอของ terentilius harsa ( พ.ศ. 462 ) - ความขัดแย้งระหว่างสองคำสั่งมีขึ้นเกือบห้าสิบปี และยังไม่มีการแก้ปัญหาที่แท้จริงได้พบความยากลำบากของพวกเขา การ plebeians กำลังเสียเปรียบมากในช่วงเวลานี้ เพราะกฎหมาย บริหารแต่เพียงผู้เดียวโดยแพทริเชียน คนที่เก็บความรู้ของมันเองและที่ถือว่าเป็นมรดกล้ำค่าที่บรรพบุรุษของพวกเขาด้วยศักดิ์สิทธิ์ที่จะใช้ร่วมกันกับ plebeians เป็นคนชั้นต่ำ กฎหมายไม่เคยเขียนหรือเผยแพร่ พวกแพทริเชียนได้จึงให้พวกเขาเป็นพวกเขาเห็นพอดี นี้คือความไม่เป็นธรรมอย่างมาก ใน ชั้น ล่าง มันชัดเจนว่ามันไม่มีความหวังสำหรับ plebeians จนกว่าพวกเขาจะถูกทำให้เท่ากันก่อนที่กฎหมายมันก็ชัดเจนว่า พวกเขาไม่อาจจะเท่าเทียมตามกฎหมายตราบเท่าที่พวกเขาเองไม่มีความรู้เรื่องกฎหมาย . ตามหนึ่งในตรีบูน ไกอัส terentilius harsa เสนอว่า คณะกรรมการได้รับการแต่งตั้งให้รวบรวมกฎหมาย และประกาศให้คนทั้ง ข้อเสนอนี้ แม้ว่าทั้งยุติธรรมและถูกต่อต้านจากพวกแพทริเชียน สาหัส ,และตามมาด้วยสิบปีของการปะทะกันและความขัดแย้ง .

สัมปทานเพื่อให้ plebeians - เพื่อช่วยเหลือเมืองจากปัญหาเหล่านี้ วุฒิสภา พยายามทำให้เป็นมิตรที่ plebeians โดยให้สัมปทานบางอย่างกับพวกเขา ตัวอย่างเช่นจำนวนของตรีบูนเพิ่มขึ้นจากสองถึงห้า แล้ว ถึง นี้จะให้พวกเขาป้องกันมากขึ้นกว่าที่พวกเขาได้ก่อนแล้วมันก็ตัดสินใจที่จะให้ขึ้นพวกเขาที่ดินสาธารณะในเวนไทน์ฮิลล์ , และดังนั้นเพื่อชดเชยไม่ได้แบกออกกฎหมายเกษตรกรรมของ sp . ยส . ในที่สุด เงินดี ซึ่งผู้พิพากษาสามารถถูก จำกัด ใด ๆระหว่างสองแกะสามสิบ วัว คิดว่ามันเป็นเช่นสัมปทานจะเอาใจคนไม่พอใจและหันเหจิตใจของพวกเขาจากประเด็นหลักของข้อพิพาท

ประนีประนอมระหว่างคำสั่ง แต่สัมปทานเหล่านี้ไม่ตอบสนอง plebeians ผู้ยังยึดติดกับความต้องการของพวกเขา เพื่อสิทธิเท่าเทียมกันตามกฎหมาย การต่อสู้ผ่านข้อเสนอของ terentilius ซึ่งกินเวลาเกือบ 10 ปี ก็จบลงด้วยการประนีประนอม สุดท้ายก็เห็นด้วยว่า คณะกรรมการสิบคน เรียกว่า decemvirs ควรแต่งตั้ง วาดขึ้น กฎหมาย