During the late Middle Ages, peasan

During the late Middle Ages, peasants had begun to move from rural estates to the towns in search of increased freedom and prosperity. As trade and communication improved during the Renaissance, the ordinary town-dweller began to realize that things need not always go on as they had for centuries. New charters could be written, new governments formed, new laws passed, new businesses begun. Although each changed institution quickly tried to stabilize its power by claiming the support of tradition, the pressure for change continued to mount. It was not only contact with alien cultural patterns which influenced Europeans, it was the wealth brought back from Asia and the Americas which catapulted a new class of merchants into prominence, partially displacing the old aristocracy whose power had been rooted in the ownership of land. These merchants had their own ideas about the sort of world they wanted to inhabit, and they became major agents of change, in the arts, in government, and in the economy.
They were naturally convinced that their earnings were the result of their individual merit and hard work, unlike the inherited wealth of traditional aristocrats. Whereas individualism had been chiefly emphasized in the Renaissance by artists, especially visual artists, it now became a core value. The ability of individual effort to transform the world became a European dogma, lasting to this day.
But the chief obstacles to the reshaping of Europe by the merchant class were the same as those faced by the rationalist philosophers: absolutist kings and dogmatic churches. The struggle was complex and many-sided, with each participant absorbing many of the others' values; but the general trend is clear: individualism, freedom and change replaced community, authority, and tradition as core European values. Religion survived, but weakened and often transformed almost beyond recognition; the monarchy was to dwindle over the course of the hundred years beginning in the mid-18th century to a pale shadow of its former self.
This is the background of the 18th-century Enlightenment. Europeans were changing, but Europe's institutions were not keeping pace with that change. The Church insisted that it was the only source of truth, that all who lived outside its bounds were damned, while it was apparent to any reasonably sophisticated person that most human beings on earth were not and had never been Christians--yet they had built great and inspiring civilizations. Writers and speakers grew restive at the omnipresent censorship and sought whatever means they could to evade or even denounce it.
Most important, the middle classes--the bourgeoisie--were painfully aware that they were paying taxes to support a fabulously expensive aristocracy which contributed nothing of value to society (beyond, perhaps, its patronage of the arts, which the burghers of Holland had shown could be equally well exercised by themselves), and that those useless aristocrats were unwilling to share power with those who actually managed and--to their way of thinking,--created the national wealth. They were to find ready allies in France among the impoverished masses who may have lived and thought much like their ancestors, but who were all too aware that with each passing year they were paying higher and higher taxes to support a few thousand at Versailles in idle dissipation.
The Role of the Aristocrats

Interestingly, it was among those very idle aristocrats that the French Enlightenment philosophers were to find some of their earliest and most enthusiastic followers. Despite the fact that the Church and State were more often than not allied with each other, they were keenly aware of their differences. Even kings could on occasion be attracted by arguments which seemed to undermine the authority of the Church. The fact that the aristocrats were utterly unaware of the precariousness of their position also made them overconfident, interested in dabbling in the new ideas partly simply because they were new and exciting.
Voltaire moved easily in these aristocratic circles, dining at their tables, taking a titled mistress, corresponding with monarchs. He opposed tyranny and dogma, but he had no notion of reinventing that discredited Athenian folly, democracy. He had far too little faith in the ordinary person for that. What he did think was that educated and sophisticated persons could be brought to see through the exercise of their reason that the world could and should be greatly improved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระหว่างยุคกลางดึก ชาวนาเริ่มไปจากนิคมชนบทเมืองค้นหาเสรีภาพที่เพิ่มขึ้นและความเจริญรุ่งเรือง เป็นค้า และการสื่อสารที่ดีขึ้นในช่วงเรเนสซอง สามัญเมือง dweller เริ่มตระหนักว่า สิ่งที่ต้องไม่เสมอไปพวกเขามานานหลายศตวรรษ บริการใหม่อาจจะเกิดขึ้นรัฐบาลใหม่ เขียน ผ่านกฎหมายใหม่ เริ่มต้นธุรกิจใหม่ แม้ว่าแต่ละการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วพยายามมุ่งพลังงาน โดยอ้างการสนับสนุนประเพณีสถาบัน ความดันการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องเพื่อกำหนด ไม่ติดต่อกับมนุษย์ต่างดาวรูปแบบวัฒนธรรมซึ่งมีอิทธิพลต่อชาวยุโรป มีอีกมากมายให้นำกลับไปจากเอเชีย และอเมริกาที่ถูกเหวี่ยงลงชั้นใหม่ของร้านค้าในความโดดเด่น ฎพยัคฆ์ขุนนางเก่าบางส่วนที่มีพลังงาน ได้รับสิ่ง ๆ เป็นเจ้าของที่ดินได้ ร้านค้าเหล่านี้มีความคิดของตนเองเกี่ยวกับการเรียงลำดับของโลกพวกเขาต้องการอาศัยอยู่ และพวกเขาเป็นตัวแทนที่สำคัญของการเปลี่ยนแปลง ศิลปะ รัฐบาล และ ในเศรษฐกิจ พวกเขาธรรมชาติมั่นใจว่า รายได้ของพวกเขาถูกผลของบุญแต่ละงานหนัก ต่างจากมาย aristocrats ดั้งเดิมสืบทอดมา ในขณะที่ปัจเจกมีการส่วนใหญ่เน้นในเรเนสซอง โดยศิลปิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพศิลปิน มันตอนนี้กลายเป็นค่านิยม ความสามารถของแต่ละพยายามเปลี่ยนโลกกลายเป็น หลักที่ยุโรป ยาวนานจนถึงทุกวันนี้ แต่อุปสรรคประธานไปที่เรียวน่องเรียวของยุโรปโดยคลาค้าเหมือนกับปรัชญา rationalist: absolutist คิงส์และโบสถ์นา ๆ การต่อสู้ซับซ้อน และด้านหลาย ด้าน มีผู้เข้าร่วมแต่ละดูดหลายคนค่า แต่มีแนวโน้มทั่วไปชัดเจน: ปัจเจก เสรีภาพ และแทนการเปลี่ยนแปลงชุมชน หน่วยงาน และประเพณีตามหลักค่ายุโรป ศาสนาชีวิต รอด แต่ลดลง และมักจะแปลงเกือบเกินการรับรู้ พระมหากษัตริย์เพื่อ โอกาสในช่วงร้อยปีที่เริ่มต้นในศตวรรษ 18 กลางเงาจางของอดีตของตนเองได้ นี่คือเบื้องหลังการตรัสรู้สมัยศตวรรษที่ 18 ชาวยุโรปมีการเปลี่ยนแปลง แต่ไม่ได้รักษาก้าวของยุโรปสถาบันที่เปลี่ยนแปลง คริสตจักรยืนยันว่า มันเป็นเพียงแหล่งที่มาของความจริง ที่ทั้งหมดที่อาศัยอยู่นอกขอบเขตถูก damned ขณะปรากฏผู้ใดสมเหตุสมผลซับซ้อนที่มนุษย์ส่วนใหญ่บนโลกไม่ได้ และไม่ได้คริสเตียน - แต่พวกเขาได้สร้างอารยธรรมที่ยิ่งใหญ่ และสร้างแรงบันดาลใจ นักเขียนและลำโพงโตว่ายากที่เซ็นเซอร์รตุ และขอเพียงหมายความว่าพวกเขาไม่สามารถหนี หรือแม้แต่คปภบอกเลิกมัน สำคัญ ชนชั้นกลาง - bourgeoisie - ได้ทราบอย่างเจ็บปวดว่า พวกเขาได้จ่ายเงินภาษีเพื่อสนับสนุนขุนนาง fabulously แพงที่ส่วนใดต้องสังคม (เหนือ บางที การอุปถัมภ์ศิลปะ ซึ่ง burghers ของฮอลแลนด์ได้แสดงอาจจะเท่า ๆ กันใช้ ด้วยตัวเอง), และว่า aristocrats เหล่านั้นไม่ยอมแบ่งปันพลังงาน กับผู้จัดการจริง และ - วิถีคิด , -สร้างความมั่งคั่งแห่งชาตินั้น พวกเขาจะหาพันธมิตรพร้อมในฝรั่งเศสในหมู่มวลชนจนที่อาจมีอยู่ และคิดว่า เหมือนบรรพบุรุษของพวกเขา แต่ที่ได้ทั้งหมดเกินไปทราบว่า แต่ละปีโต พวกเขาได้จ่ายภาษีสูงขึ้น และสูงขึ้นเพื่อสนับสนุนกี่พันที่เวอเซียลเลสในการกระจายการใช้งานบทบาทของการ Aristocrats เป็นเรื่องน่าสนใจ ได้ระหว่าง aristocrats เหล่านั้นใช้งานมากที่นักปรัชญาฝรั่งเศสตรัสรู้หาของลูกศิษย์ตนกระตือรือร้นมากที่สุด และเร็วที่สุด แม้ว่า คริสตจักรและรัฐได้มากขึ้นมักจะไม่พ้องกัน พวก keenly ตระหนักถึงความแตกต่างของพวกเขา ในบางโอกาสจะดึงดูดแม้แต่พระมหากษัตริย์ โดยอาร์กิวเมนต์ซึ่งดูเหมือนการบั่นทอนอำนาจของคริสตจักร ความจริงที่ว่า aristocrats ที่ถูกโคตรต่ำ precariousness ตำแหน่งของพวกเขายังทำให้พวกเขา overconfident สนใจ dabbling คิดใหม่เพียงบางส่วนเนื่องจากพวกเขาใหม่ และน่าตื่นเต้น Voltaire ย้ายง่าย ๆ ในวงกลมรูปเหล่านี้ รับประทานอาหารที่ตารางของพวกเขา การเล็ก titled กับพระมหากษัตริย์ เขาข้าม tyranny และความเชื่อ แต่เขาไม่มีความของฟื้นฟู discredited Athenian เขลา ประชาธิปไตย เขามีความเชื่อน้อยเกินไปในคนธรรมดาที่ อะไรเขาไม่ได้คิดว่า ที่ถูกศึกษา และบุคคลที่มีความซับซ้อนสามารถนำมาถึงการออกกำลังกายของพวกเขาที่โลกสามารถ และควรปรับปรุงเป็นอย่างมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงปลายยุคกลางชาวบ้านก็เริ่มที่จะย้ายออกจากที่ดินในชนบทเมืองในการค้นหาของเสรีภาพที่เพิ่มขึ้นและความเจริญรุ่งเรือง ขณะที่การค้าและการสื่อสารที่ดีขึ้นในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการอยู่อาศัยในเมืองธรรมดาเริ่มตระหนักว่าสิ่งที่ไม่จำเป็นเสมอไปในขณะที่พวกเขามานานหลายศตวรรษ เทอร์ใหม่สามารถเขียนรัฐบาลใหม่ที่ก่อตั้งขึ้น, กฎหมายใหม่ผ่านไปเริ่มต้นธุรกิจใหม่ แม้ว่าแต่ละสถาบันที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วพยายามที่จะรักษาเสถียรภาพของอำนาจของตนโดยอ้างว่าการสนับสนุนของประเพณี, ความดันสำหรับการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องที่จะติด มันก็ไม่ได้มีเพียงการติดต่อกับรูปแบบทางวัฒนธรรมที่คนต่างด้าวซึ่งได้รับอิทธิพลยุโรปมันเป็นความมั่งคั่งที่นำกลับมาจากเอเชียและอเมริกาซึ่งพุ่งคลาสใหม่ของร้านค้าที่เข้าสู่ความรุ่งเรืองที่บางส่วนแทนที่ขุนนางเก่าที่มีอำนาจได้รับการฝังรากอยู่ในกรรมสิทธิ์ในที่ดิน ร้านค้าเหล่านี้มีความคิดของตัวเองเกี่ยวกับการจัดเรียงของโลกที่พวกเขาต้องการที่จะอาศัยอยู่และพวกเขากลายเป็นตัวแทนที่สำคัญของการเปลี่ยนแปลงในศิลปะในรัฐบาลและในทางเศรษฐกิจ.
พวกเขาเชื่อว่าธรรมชาติที่รายได้เป็นผลมาจากบุญของตน และการทำงานหนักซึ่งแตกต่างจากความมั่งคั่งที่ได้รับมรดกของขุนนางดั้งเดิม ในขณะที่ปัจเจกได้รับการเน้นส่วนใหญ่ในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาโดยศิลปินโดยเฉพาะอย่างยิ่งศิลปินทัศนศิลป์ได้ในขณะนี้กลายเป็นค่าหลัก ความสามารถของความพยายามของแต่ละบุคคลที่จะเปลี่ยนโลกได้กลายเป็นความเชื่อยุโรปที่ยั่งยืนไปในวันนี้.
แต่อุปสรรคหัวหน้าก่อร่างใหม่ของยุโรปโดยระดับผู้ประกอบการค้าเป็นเช่นเดียวกับผู้ที่ต้องเผชิญกับนักปรัชญาที่มีเหตุ: พระมหากษัตริย์สมบูรณาญาและโบสถ์ดันทุรัง การต่อสู้เป็นที่ซับซ้อนและหลายด้านที่มีผู้เข้าร่วมแต่ละดูดซับจำนวนมากของค่าที่คนอื่น ๆ '; แต่แนวโน้มทั่วไปมีความชัดเจน: ปัจเจกเสรีภาพและชุมชนการเปลี่ยนแปลงแทนที่ผู้มีอำนาจและเป็นประเพณีค่านิยมหลักของยุโรป ศาสนารอด แต่อ่อนค่าลงและเปลี่ยนบ่อยครั้งจนจำเกือบ; สถาบันพระมหากษัตริย์ก็จะลดน้อยลงในช่วงที่ร้อยปีเริ่มต้นในช่วงกลางศตวรรษที่ 18 เงาอ่อนของมันเอง.
นี้เป็นพื้นหลังของการตรัสรู้ศตวรรษที่ 18 ชาวยุโรปที่มีการเปลี่ยนแปลง แต่สถาบันของยุโรปไม่ได้รับการรักษาทันกับการเปลี่ยนแปลงที่ คริสตจักรยืนยันว่ามันเป็นแหล่งเดียวของความเป็นจริงที่ทุกคนที่อาศัยอยู่นอกขอบเขตที่ถูกสาปในขณะที่มันเป็นที่ชัดเจนให้กับบุคคลใดบุคคลหนึ่งที่มีความซับซ้อนพอสมควรว่ามนุษย์มากที่สุดในโลกไม่ได้และไม่เคยได้รับคริสเตียน - แต่พวกเขาได้สร้าง อารยธรรมที่ดีและสร้างแรงบันดาลใจ นักเขียนและลำโพงขยายตัวเซ็นเซอร์ที่หงุดหงิดอยู่ทั่วไปทุกหนทุกแห่งและขอหมายถึงสิ่งที่พวกเขาสามารถที่จะหลบเลี่ยงหรือแม้กระทั่งการบอกเลิกมัน.
สิ่งที่สำคัญที่สุดชนชั้นกลาง - สังคม - มีความเจ็บปวดทราบว่าพวกเขาได้รับการจ่ายภาษีเพื่อสนับสนุนชนชั้นสูงที่มีราคาแพง fabulously ซึ่งทำให้ ไม่มีอะไรที่มีคุณค่าต่อสังคม (เกินบางทีอุปถัมภ์ของศิลปะซึ่งแชมเปนของฮอลแลนด์ได้แสดงให้เห็นอาจจะใช้สิทธิอย่างเท่าเทียมกันทั้งด้วยตัวเอง) และขุนนางที่ไร้ประโยชน์ไม่เต็มใจที่จะแบ่งปันอำนาจกับผู้ที่มีการจัดการจริง and-- วิธีการของการคิด - สร้างความมั่งคั่งแห่งชาติ พวกเขาจะหาพันธมิตรที่พร้อมในฝรั่งเศสในหมู่ฝูงยากจนที่อาจยังมีชีวิตอยู่และคิดว่าเหมือนบรรพบุรุษของพวกเขา แต่ผู้ที่มีทั้งหมดเกินไปทราบว่ากับปีที่ผ่านแต่ละพวกเขาได้รับการจ่ายภาษีที่สูงขึ้นและสูงขึ้นเพื่อสนับสนุนการไม่กี่พันที่แวร์ซายในไม่ได้ใช้งาน กระจาย.
บทบาทของขุนนางที่น่าสนใจก็คือในหมู่ขุนนางไม่ได้ใช้งานมากที่นักปรัชญาตรัสรู้ฝรั่งเศสจะพบบางส่วนของผู้ติดตามที่เก่าแก่ที่สุดและมีความกระตือรือร้นที่สุดของพวกเขา แม้จะมีความจริงที่ว่าคริสตจักรและรัฐได้มากขึ้นบ่อยกว่าไม่ได้มีลักษณะคล้ายกันกับแต่ละอื่น ๆ พวกเขาตระหนักถึงความแตกต่างของพวกเขา แม้พระมหากษัตริย์จะในโอกาสถูกดึงดูดโดยการขัดแย้งซึ่งดูเหมือนจะบ่อนทำลายอำนาจของคริสตจักร ความจริงที่ว่าขุนนางไม่รู้อย่างเต็มที่ไม่มั่นใจของตำแหน่งของพวกเขายังทำให้พวกเขาใจที่สนใจในการเล่นน้ำในความคิดใหม่ ๆ ส่วนหนึ่งก็เพราะพวกเขาใหม่และน่าตื่นเต้น. วอลแตร์เคลื่อนย้ายได้ง่ายในวงการขุนนางเหล่านี้การรับประทานอาหารที่โต๊ะของพวกเขาการ ชื่อผู้เป็นที่รักที่สอดคล้องกับพระมหากษัตริย์ เขาต่อต้านการปกครองแบบเผด็จการและความเชื่อ แต่เขาก็มีความคิดของการปฏิรูปที่น่าอดสูความโง่เขลาเอเธนส์ประชาธิปไตย เขามีความเชื่อน้อยไกลเกินไปในคนธรรมดาที่ สิ่งที่เขาได้คิดว่าเป็นบุคคลที่มีการศึกษาและมีความซับซ้อนที่อาจจะนำมาให้เห็นผ่านการออกกำลังกายของเหตุผลของพวกเขาว่าโลกสามารถและควรจะมีการปรับปรุงอย่างมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงปลายยุคกลาง ชาวบ้านได้เริ่มย้ายจากนิคมชนบทกับเมืองในการค้นหาของการเพิ่มขึ้นของเสรีภาพและความเจริญรุ่งเรือง ขณะที่การค้าและการสื่อสารขึ้นในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาที่อาศัยอยู่เมืองธรรมดาเริ่มตระหนักว่าสิ่งที่ไม่จำเป็นเสมอไป ตามที่พวกเขามานานหลายศตวรรษ กฎบัตรใหม่อาจจะเขียนใหม่ที่รัฐบาลตั้งขึ้น กฎหมายใหม่ผ่านธุรกิจใหม่เริ่มต้นขึ้นแล้วแม้ว่าแต่ละการเปลี่ยนแปลงสถาบันได้อย่างรวดเร็วพยายามที่จะทรงพลังของมัน โดยอ้างสนับสนุนประเพณี ดันเปลี่ยนจากภูเขา มันไม่เพียง แต่การติดต่อกับชาวต่างชาติซึ่งได้รับอิทธิพลวัฒนธรรมแบบยุโรป มันเป็นสมบัติที่นำกลับมาจากเอเชียและอเมริกาซึ่งเหวี่ยงคลาสใหม่ของพ่อค้าในชื่อเสียง ,บางส่วนตื่นตระหนกแก่ชนชั้นสูงที่มีอำนาจได้รับรากฐานในกรรมสิทธิ์ในที่ดิน ร้านค้าเหล่านี้มีความคิดของตัวเองเกี่ยวกับการจัดเรียงของโลกที่พวกเขาต้องการที่จะอาศัยอยู่ในและพวกเขาได้กลายเป็นตัวแทนที่สำคัญของการเปลี่ยนแปลง ในด้านศิลปะ ในรัฐบาล และในเศรษฐกิจ
พวกเขาตามธรรมชาติเชื่อว่ารายได้ของตนเอง ผลของบุญของแต่ละคน และการทำงานหนักซึ่งแตกต่างจากการสืบทอดความมั่งคั่งของขุนนางโบราณ ในขณะที่ปัจเจกได้ ส่วนใหญ่เน้นในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาโดยศิลปิน โดยเฉพาะศิลปินทัศนศิลป์ ตอนนี้เป็นหลักค่า ความสามารถของบุคคลในความพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงโลก กลายเป็นความเชื่อที่ยุโรป ถึงวันนี้
แต่อุปสรรคใหญ่ที่จะก่อร่างใหม่ของยุโรป โดยพ่อค้าชั้นปี เช่นเดียวกับผู้ที่ประสบจากคนมีเหตุผลนักปรัชญา : กษัตริย์ Absolutist โบสถ์และดันทุรัง . การต่อสู้เป็นซับซ้อนและหลายด้าน มีผู้เข้าร่วมแต่ละดูดซับมากของค่าของผู้อื่น แต่แนวโน้มทั่วไปชัดเจน คือ ปัจเจกบุคคล เสรีภาพ และการเปลี่ยนแปลงแทนที่ของชุมชนหน่วยงานและประเพณีเป็นหลักยุโรปค่า ศาสนารอดแต่อ่อนแอและมักจะเปลี่ยนเกือบจำไม่ได้ ; สถาบันพระมหากษัตริย์ก็ลดน้อยลงกว่าหลักสูตรของปีที่เริ่มต้นในช่วงกลางศตวรรษที่ 18 กับเงาอ่อนของตัวเองในอดีต .
นี่คือเบื้องหลังของศตวรรษที่ตรัสรู้ ชาวยุโรปได้เปลี่ยนไปแต่ของยุโรปสถาบัน ไม่ใช่การรักษาทันกับการเปลี่ยนแปลงนั้น โบสถ์ก็ยืนยันว่ามันเป็นแหล่งเดียวของความจริงที่ทุกคนที่อาศัยอยู่นอกของขอบเขตมีเคราะห์ร้าย ในขณะที่มันชัดเจนกับคนที่เหมาะสมที่ซับซ้อนใด ๆที่ส่วนใหญ่มนุษย์บนโลกไม่ได้ และไม่เคยคริสเตียน -- แต่พวกเขาได้สร้างที่ดีและประทับใจอารยธรรมผู้เขียนและลำโพงเริ่มร้อนใจที่รีสอร์ทการเซ็นเซอร์และหาอะไรก็ตามที่พวกเขาไม่สามารถที่จะหลบเลี่ยงหรือแม้แต่ประณามมัน
ที่สำคัญที่สุด ชนชั้นกลาง . . . หนังสือ . . เจ็บปวดทราบว่าพวกเขาจ่ายภาษี เพื่อสนับสนุนการมีส่วนร่วมของชนชั้นสูงที่แพงที่สุดไม่มีคุณค่าต่อสังคม ( เกิน บางที ความอุปถัมภ์ของศิลปะซึ่ง burghers ฮอลแลนด์ได้แสดงเป็นเท่าเทียมกันดีใช้เอง ) และที่ไร้ประโยชน์ขุนนางไม่เต็มใจที่จะแบ่งปันอำนาจกับคนที่จริงการจัดการและวิธีคิดของพวกเขา -- สร้างความมั่งคั่งแห่งชาติ พวกเขาค้นพบพร้อมพันธมิตรในฝรั่งเศส ท่ามกลางมวลชนที่ยากจนอาจจะอาศัยและคิดว่าเหมือนบรรพบุรุษของพวกเขาแต่ที่ทั้งหมดเกินไปทราบว่า กับปีที่ผ่านแต่ละ พวกเขาจ่ายภาษีที่สูงขึ้นและสูงขึ้นเพื่อรองรับไม่กี่พันที่แวร์ซายส์ ในการใช้บทบาทของขุนนาง .

แต่มันในหมู่ขุนนางมากว่างที่นักปรัชญาธรรมฝรั่งเศสได้พบบางส่วนของพวกเขา เร็ว และกระตือรือร้นมากที่สุดคนแม้จะมีความจริงที่ว่าคริสตจักรและรัฐมีมากขึ้นมักจะมากกว่าไม่พันธมิตรกับแต่ละอื่น ๆ พวกเขาเป็นอย่างดีที่สุดตระหนักถึงความแตกต่างของ แม้แต่กษัตริย์สามารถในโอกาสถูกดึงดูดโดยอาร์กิวเมนต์ซึ่งดูเหมือนจะทำลายอำนาจของศาสนจักร ความจริงที่ว่า พวกขุนนางก็สิ้นโดยไม่รู้ตัวของความไม่มั่นใจของตำแหน่งของพวกเขายังทำให้พวกเขามั่นใจเกินเหตุสนใจฉีดความคิดใหม่บางส่วน เพียงเพราะพวกเขากำลังใหม่และน่าตื่นเต้น
วอลแตร์ย้ายได้อย่างง่ายดายในวงของชนชั้นสูงเหล่านี้ รับประทานอาหารที่โต๊ะของพวกเขา ใช้ชื่อว่า นายหญิงที่เกี่ยวข้องกับพระมหากษัตริย์ เขาต่อต้านทรราชและความเชื่อ แต่เขาไม่มีความคิดของบทที่ไม่ได้เรื่องแบบเอเธนส์ความเขลา ประชาธิปไตย เขามีความเชื่อน้อยเกินไปในคนธรรมดาที่สิ่งที่เขาคิดคือ การศึกษา และบุคคลที่ซับซ้อนอาจจะมาให้เห็นผ่านการออกกำลังกายของพวกเขา เหตุผลที่โลกสามารถและควรได้รับการปรับปรุงอย่างมาก