Kobe, 1945. A young boy hunches aga

Kobe, 1945. A young boy hunches against a train station pillar, tattered, malnourished and bruised. He is alone; his choked, dying breath dissipates meekly in the cavernous thoroughfare: “Setsuko”. His spirit watches over, bathed in red light, sturdily built and dressed in a firefighter’s uniform. “September 21, 1945. That was the night I died.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โกเบ 1945 Hunches ชายหนุ่มกับเสาสถานีรถไฟ หลุดลุ่ย malnourished และรอยช้ำ เขาเป็นคนเดียว เขาสำลัก ตาย ลมหายใจ dissipates meekly ในหลวงมีถ้ำมาก: "เซะสึโกะฮะ" นาฬิกาของเขาจิตวิญญาณมากกว่า อาบน้ำในแสงสีแดง sturdily สร้าง และแต่งกายในเครื่องแบบของนักดับเพลิง "วันที่ 21 กันยายน 1945 ที่ได้คืนฉันตาย"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โกเบปี 1945 เด็กหนุ่มลางสังหรณ์กับเสาสถานีรถไฟขาดรุ่งริ่ง, โรคขาดสารอาหารและช้ำ เขาเป็นคนเดียว; สำลักลมหายใจเฮือกสุดท้ายของเขาค่อยๆหายไปอย่างอ่อนโยนในโพรงสัญจร "Setsuko" วิญญาณของพระองค์นาฬิกาไปอาบน้ำในแสงสีแดงที่สร้างขึ้นอย่างแข็งแรงและแต่งตัวในเครื่องแบบเจ้าหน้าที่ดับเพลิงของ "วันที่ 21 กันยายน 1945 ที่เป็นคืนที่ฉันตาย."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โกเบ , 1945 เด็กชายลางสังหรณ์กับสถานีรถไฟ ขาดอาหาร และขาดรุ่งริ่ง เสา , ช้ำ เขาอยู่คนเดียว เขาสำลักตาย ลมหายใจค่อยๆหายไปอย่างนอบน้อมในทางสัญจรโพรง : " เซทสึโกะ " วิญญาณของเขาเฝ้ามอง , อาบน้ำในแสงแดง มั่นคงขึ้น และอยู่ในชุดเครื่องแบบของนักดับเพลิง " วันที่ 21 กันยายน ปี 1945 มันเป็นคืนที่ฉันตาย

"