Modernism is notoriously difficult

Modernism is notoriously difficult to define clearly because the term encompasses a variety of specific artistic and philosophical movements including symbolism, futurism, surrealism, expressionism, imagism, vorticism, dada, and others. To further complicate matters, many Modernists (including some of the most successful and most famous), are not affiliated with any of these groups.

However, there are some basic tenets of the Modernist period that apply, in one way or another, to all these movements and those writers and artists not associated with them: “Modernist literature is characterized chiefly by a rejection of 19th-century traditions and of their consensus between author and reader” (Baldick 159). Specifically, Modernists deliberately tried to break away from the conventions of the Victorian era. This separation from 19th century literary and artistic principles is a major part of a broader goal. Modernists wished to distinguish themselves from virtually the entire history of art and literature. Ezra Pound captured the essence of Modernism with his famous dictum, “Make it new!” Many Modernist writers felt that every story that could possibly be told had, in one way or another, been told already. Therefore, in order to create something new, they often had to try using new forms of writing. The period thus produced many experimental and avant-garde styles. Perhaps best known for such experimentation are fiction writers James Joyce and Virginia Woolf, and poets T. S. Eliot and Ezra Pound, just to name a few.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมัยอยู่ยากการกำหนดอย่างชัดเจนเนื่องจากคำว่าครอบคลุมความหลากหลายของศิลปะ และปรัชญาเคลื่อนเฉพาะรวมทั้งสัญลักษณ์ futurism สถิตยศาสตร์ expressionism, imagism, vorticism เฟค และอื่น ๆ การเพิ่มเติม ซับซ้อน Modernists จำนวนมาก (รวมทั้งประสบความสำเร็จ และมีชื่อเสียง), ไม่สังกัดกลุ่มเหล่านี้อย่างไรก็ตาม มีบางเชื่อพื้นฐานระยะเวลาสมัยใหม่ที่ใช้ ในหนึ่งวิธีหรืออื่น การเคลื่อนไหวทั้งหมดเหล่านี้ และเหล่านักเขียน และศิลปินที่ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขา: "วรรณกรรมสมัยใหม่เป็นลักษณะส่วนใหญ่มีการปฏิเสธ ของศตวรรษประเพณี และฉันทามติของพวกเขาระหว่างผู้เขียนและผู้อ่าน" (Baldick 159) เฉพาะ Modernists ตั้งใจพยายามจะห่างจากการประชุมของยุควิคตอเรีย แยกจากหลักวรรณกรรม และศิลปะศตวรรษที่ 19 เป็นส่วนสำคัญของเป้าหมายกว้างขึ้น Modernists อยากจะแยกตัวเองจากแทบทั้งประวัติศาสตร์วรรณกรรมและ เอสราปอนด์จับสาระสำคัญของสมัยกับ dictum มีชื่อเสียงของเขา "ทำให้ใหม่" นักเขียนสมัยใหม่ที่หลายคนรู้สึกว่า ทุกเรื่องราวที่อาจจะบอกว่า มี ในหรืออีกวิธีหนึ่ง ได้บอกแล้ว ดังนั้น เพื่อสร้างสิ่งใหม่ พวกเขามักจะได้ลองใช้รูปแบบใหม่ของการเขียน ระยะเวลาจึงผลิตหลายลักษณะทดลอง และทุก ๆ บางทีดีรู้จักทดลองดังกล่าวมีนักเขียนนิยาย James Joyce และเวอร์จิเนียวูลฟ์ และกวีสเติร์นส์และเอสราปอนด์ เพียงเพื่อชื่อไม่กี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมัยเป็นเรื่องยากที่ฉาวโฉ่ในการกำหนดอย่างชัดเจนเพราะคำว่าครอบคลุมความหลากหลายของการเคลื่อนไหวทางศิลปะและปรัชญาเฉพาะรวมทั้งสัญลักษณ์ยิ่งสถิตยศาสตร์ Expressionism, Imagism, Vorticism, Dada และคนอื่น ๆ ที่จะไปยุ่งเรื่องธรรมเนียมหลายคน (รวมทั้งบางส่วนที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดและมีชื่อเสียงมากที่สุด) จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับใด ๆ ของกลุ่มคนเหล่านี้. แต่มีบางหลักการพื้นฐานของยุคสมัยที่นำไปใช้ในทางใดทางหนึ่งไปทั้งหมด การเคลื่อนไหวเหล่านี้และนักเขียนและศิลปินผู้ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกเขา "วรรณกรรมสมัยใหม่เป็นลักษณะส่วนใหญ่โดยการปฏิเสธของประเพณีในศตวรรษที่ 19 และฉันทามติของพวกเขาระหว่างผู้เขียนและผู้อ่าน" (Baldick 159) โดยเฉพาะธรรมเนียมจงใจพยายามที่จะหนีออกไปจากการประชุมของยุควิคตอเรีย แยกตัวออกจากศตวรรษที่ 19 วรรณกรรมและศิลปะหลักการนี้เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของเป้าหมายที่กว้างขึ้น ธรรมเนียมอยากจะแยกตัวเองจากแทบประวัติศาสตร์ทั้งหมดของศิลปะและวรรณกรรม เอซร่าปอนด์จับสาระสำคัญของสมัยกับภาษิตที่มีชื่อเสียงของเขา "ทำให้มันใหม่!" นักเขียนสมัยใหม่หลายคนรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่อาจจะบอกทุกคนในหรืออีกวิธีหนึ่งถูกบอกไปแล้ว ดังนั้นเพื่อที่จะสร้างสิ่งใหม่ที่พวกเขามักจะมีการลองใช้รูปแบบใหม่ของการเขียน ระยะเวลาจึงผลิตหลายรูปแบบทดลองและเปรี้ยวจี๊ด บางทีอาจจะเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับการทดลองดังกล่าวเป็นนักเขียนนิยายเจมส์จอยซ์และเวอร์จิเนียวูล์ฟและกวีเอเลียตและเอซร่าปอนด์เพียงเพื่อชื่อไม่กี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมัยใหม่เป็นอย่างฉาวโฉ่ยากที่จะนิยามให้ชัดเจน เพราะระยะเวลาครอบคลุมความหลากหลายของศิลปะที่เฉพาะเจาะจงและปรัชญาการเคลื่อนไหว รวมถึงสัญลักษณ์ที่อนาคตกาลล้ำลึกซิลวีโอ แบร์ลุสโกนี imagism , , , , vorticism ดาด้า และ อื่นๆ เพื่อเพิ่มเติมยุ่งยากมากมาย โมเดิร์นนิสต์ ( รวมถึงบางส่วนของความสำเร็จมากที่สุดและมีชื่อเสียงมากที่สุด ) จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับใด ๆของกลุ่มเหล่านี้อย่างไรก็ตาม มีบางความเชื่อพื้นฐานของสมัยใหม่ ระยะเวลาที่ใช้ในหรืออีกวิธีหนึ่ง ที่ขบวนการเหล่านี้ และบรรดานักเขียนและศิลปินที่ไม่สัมพันธ์กับพวกเขา : " วรรณกรรมสมัยใหม่เป็นลักษณะส่วนใหญ่โดยการปฏิเสธประเพณีศตวรรษและฉันทามติของพวกเขาระหว่างผู้เขียนและผู้อ่าน " ( baldick 159 ) โดยเฉพาะคนสมัยใหม่จงใจพยายามที่จะแบ่งออกไปจากการประชุมของยุควิคทอเรีย หลักการนี้แยกจากศตวรรษที่ 19 วรรณกรรมและศิลปะเป็นส่วนสําคัญของเป้าหมายที่กว้างขึ้น คนสมัยใหม่ต้องการที่จะแยกตัวเองจากความจริงทั้งประวัติศาสตร์ศิลปะและวรรณคดี เอซร่าปอนด์ จับสาระสําคัญของความทันสมัยกับคำแถลงที่มีชื่อเสียงของเขา " ให้มันใหม่ " นักเขียนสมัยใหม่หลายคนรู้สึกว่า ทุกเรื่องราวที่อาจจะบอกได้ในหนึ่งวิธีหรืออื่น เคยบอกไปแล้ว ดังนั้นเพื่อที่จะสร้างสิ่งใหม่ ๆ ที่พวกเขามักต้องลองใช้รูปแบบใหม่ของการเขียน ระยะเวลาทดลองจึงผลิตแบบเปรี้ยวจี๊ดมาก บางทีอาจเป็นที่รู้จักดีที่สุดสำหรับการทดลองนั้นเป็นนักเขียนนวนิยายเจมส์ จอยซ์ และเวอร์จิเนีย วูล์ฟ และกวี ที เอส อีเลียต และเอซร่าปอนด์เพียงเพื่อชื่อไม่กี่