Scottish physicist James Clerk Maxw

Scottish physicist James Clerk Maxwell, who developed a unified theory of electromagnetism in the 1870s, predicted the existence of radio waves. A few years later, Heinrich Hertz, a German physicist, applied Maxwell's theories to the production and reception of radio waves. The unit of frequency of an EM wave — one cycle per second — is named the hertz, in his honor.
Hertz used a spark gap attached to an induction coil and a separate spark gap on a receiving antenna. When waves created by the sparks of the coil transmitter were picked up by the receiving antenna, sparks would jump its gap as well. Hertz showed in his experiments that these signals possessed all the properties of electromagnetic waves.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักฟิสิกส์ที่สก๊อตแลนด์ James เคลิร์กแมกซ์เวลล์ ผู้พัฒนาทฤษฎีประกอบการดอลลี่ใน 1870s ทำนายการมีอยู่ของคลื่นวิทยุ จึง ไฮน์ Hertz เป็นนักฟิสิกส์ชาวเยอรมัน ใช้ทฤษฎีของแมกซ์เวลล์การผลิตและการรับคลื่นวิทยุ หน่วยของความถี่ของคลื่น EM — หนึ่งรอบต่อวินาที — ชื่อเฮิรตซ์ เกียรติยศใน เฮิรตซ์ใช้ช่องว่างจุดประกายกับขดลวดเหนี่ยวนำมีและช่องว่างจุดประกายแยกกันในการรับสัญญาณ เมื่อคลื่นที่สร้าง โดยประกายไฟของตัวส่งม้วนถูกรับ โดยรับสัญญาณ ประกายไฟจะกระโดดของช่องว่างเช่น เฮิรตซ์พบในการทดลองของเขาว่า สัญญาณเหล่านี้ครอบครองสมบัติทั้งหมดของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟิสิกส์สก็อตเจมส์ Clerk Maxwell ผู้พัฒนาทฤษฎีแม่เหล็กไฟฟ้าแบบครบวงจรของในยุค 1870 ที่คาดการณ์การดำรงอยู่ของคลื่นวิทยุ ไม่กี่ปีต่อมา Heinrich Hertz นักฟิสิกส์เยอรมันนำมาประยุกต์ใช้ทฤษฎีของแมกซ์เวลเพื่อการผลิตและการรับของคลื่นวิทยุ หน่วยของความถี่ของคลื่น EM - หนึ่งรอบต่อวินาที - เป็นชื่อเฮิรตซ์ในเกียรติของเขา.
เฮิรตซ์ใช้ช่องว่างจุดประกายที่แนบมากับขดลวดเหนี่ยวนำและช่องว่างจุดประกายแยกเสาอากาศรับสัญญาณ เมื่อคลื่นที่สร้างขึ้นโดยประกายไฟของเครื่องส่งขดลวดที่ถูกหยิบขึ้นมาโดยได้รับเสาอากาศ, ประกายไฟจะกระโดดช่องว่างของมันเช่นกัน เฮิร์ตซ์แสดงให้เห็นในการทดลองของเขาว่าสัญญาณเหล่านี้ครอบครองทุกคุณสมบัติของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักฟิสิกส์ชาวสก็อตเจมส์ เคลิร์ก แมกซ์เวลล์ ใครพัฒนาทฤษฎีเอกภาพของแม่เหล็กไฟฟ้าในคริสต์ทศวรรษ 1850 คาดการณ์ไว้การดำรงอยู่ของคลื่นวิทยุ ไม่กี่ปีต่อมา ไฮน์ริช เฮิรตซ์ นักฟิสิกส์เยอรมัน ประยุกต์ทฤษฎีของแมกซ์เวลล์เพื่อการผลิตและรับคลื่นวิทยุ หน่วยของความถี่ของคลื่น EM - หนึ่งรอบต่อวินาที - เป็นชื่อเฮิรตซ์ ในเกียรติของเขาเฮิรตซ์ใช้จุดประกายช่องว่างแนบเป็นขดลวดเหนี่ยวนำและช่องว่างจุดประกายแยกบนเสาอากาศรับ เมื่อคลื่นที่สร้างโดยประกายไฟของขดลวดส่งสัญญาณถูกเลือกขึ้นโดยสายอากาศรับสัญญาณ ประกายไฟ จะกระโดดข้ามช่องว่างของมันได้เป็นอย่างดี เฮิรตซ์ พบในการทดลองของเขาว่า สัญญาณเหล่านี้มีทุกคุณสมบัติของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า