The eighth night I was more than us

The eighth night I was more than usually careful as I opened
the door. The hands of a clock move more quickly than did my hand.
Never before had I felt so strongly my own power; I was now sure of
success.
The old man was lying there not dreaming that I was at his door.
Suddenly he moved in his bed. You may think I became afraid. But no.
The darkness in his room was thick and black. I knew he could not see
the opening of the door. I continued to push the door, slowly, softly. I
put in my head. I put in my hand, with the covered light. Suddenly the
old man sat straight up in bed and cried, “Who’s there??!”
I stood quite still. For a whole hour I did not move. Nor did I
hear him again lie down in his bed. He just sat there, listening. Then I
heard a sound, a low cry of fear which escaped from the old man. Now
I knew that he was sitting up in his bed, filled with fear; I knew that he
knew that I was there. He did not see me there. He could not hear me
there. He felt me there. Now he knew that Death was standing there.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คืนแปดได้มากกว่าปกติความระมัดระวัง เพราะเปิด ประตู เข็มของนาฬิกาย้ายได้เร็วกว่ามือ เคยมีนะคะดังนั้นขออำนาจของตัวเอง ตอนนี้ผมมั่นใจ ประสบความสำเร็จคนกำลังนอนมีไม่ฝันว่า ผมอยู่ที่ประตูของเขา ก็เขาย้ายในเตียงของเขา คุณอาจคิดว่า ฉันกลายเป็นกลัว แต่ไม่ ความมืดในห้องของเขาคือหนา และดำ ผมรู้ว่า เขาไม่สามารถเห็น การเปิดประตู ฉันยังคงผลักประตู ช้า เบา ผม ใส่ในหัวของฉัน ผมใส่ในมือ ด้วยแสงครอบคลุม ทันที ชายชรานั่งตรงขึ้นเตียง และ ร้องไห้, "ใครอยู่ที่นั่น? ! "ผมยืนนิ่งมาก ชั่วโมงทั้งหมดฉันได้ไม่ย้าย ไม่เหมือนกัน ได้ยินเขาอีกโกหกลงในเตียงของเขา เขาเพียงแค่นั่ง ฟัง แล้วฉัน ได้ยินเสียง การร้องไห้ที่ต่ำของความกลัวซึ่งหนีจากคนเก่า ตอนนี้ ผมรู้ว่า เขานั่งขึ้นในเตียงของเขา เต็มไป ด้วยความกลัว ผมรู้ว่าเขา รู้นั่น เขาไม่ได้เห็นฉันมี เขาจะไม่ได้ยินฉัน มี เขารู้สึกว่าฉันมี ตอนนี้ เขารู้ว่า ความตายยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในคืนที่แปดฉันเป็นมากกว่ามักจะระวังเป็นผมเปิด
ประตู มือของนาฬิกาย้ายได้อย่างรวดเร็วกว่าทำมือของฉัน.
ไม่เคยมีมาก่อนผมรู้สึกอย่างแรงกล้าอำนาจของตัวเอง; ผมตอนนี้แน่ใจว่า
ประสบความสำเร็จ.
ชายชรานอนอยู่ที่นั่นไม่ได้ฝันว่าผมอยู่ที่ประตูของเขา.
ทันใดนั้นเขาก็ย้ายมาอยู่บนเตียงของเขา คุณอาจคิดว่าฉันกลายเป็นกลัว แต่ไม่มี.
ความมืดในห้องพักของเขาคือหนาและสีดำ ผมรู้ว่าเขาไม่สามารถมองเห็น
การเปิดประตู ฉันยังคงที่จะผลักดันประตูอย่างช้าๆเบา ๆ ฉัน
ใส่ในหัวของฉัน ฉันใส่ในมือของฉันกับแสงครอบคลุม ทันใดนั้น
ชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงขึ้นในเตียงและร้องไห้ "นั่นใครน่ะ ??!"
ผมยืนอยู่ค่อนข้างคง สำหรับชั่วโมงทั้งที่ผมไม่ได้ย้าย ฉันมิได้
ได้ยินเสียงของเขาอีกครั้งนอนลงบนเตียงของเขา เขาเพียงแค่นั่งฟัง จากนั้นฉันก็
ได้ยินเสียงร้องไห้ต่ำของความกลัวซึ่งหนีออกมาจากชายชรา ตอนนี้
ผมรู้ว่าเขากำลังนั่งอยู่บนเตียงของเขาเต็มไปด้วยความกลัว ผมรู้ว่าเขา
รู้ว่าฉันอยู่ที่นั่น เขาไม่ได้เห็นฉันมี เขาไม่สามารถได้ยินฉัน
มี เขารู้สึกว่าฉันไปที่นั่น ตอนนี้เขารู้ว่าการตายกำลังยืนอยู่ที่นั่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คืนที่แปดผมมากกว่าปกติระวังอย่างที่ผมเปิดประตู มือของนาฬิกาเลื่อนเร็วกว่าทำมือไม่เคยมีมาก่อนผมสึกของฉันเอง ฉันตอนนี้แน่นอนความสำเร็จคนแก่นอนอยู่ตรงนั้น ไม่ได้ฝันว่าฉันอยู่ที่ประตูจู่ๆ เขาก็ย้ายมาอยู่ที่เตียงของเขา คุณอาจคิดว่า ฉันเริ่มกลัว แต่ไม่ความมืดในห้องของเขาก็หนาและดำ ผมรู้ว่าเขาไม่ควรเห็นการเปิดของประตู ฉันยังคงผลักประตู ช้าๆ เบาๆ ฉันใส่ในหัวของฉัน ฉันใส่ในมือของฉันกับครอบไฟ ทันใดนั้นชายชรานั่งตัวตรงอยู่บนเตียงและร้องไห้ " ใครอยู่ตรงนั้น ? ? ? ? ? ? ? "ผมยืนนิ่ง . ตลอดทั้งชั่วโมง ผมไม่ได้ย้าย หรือฉันได้ยินเสียงเขาอีก นอนในเตียงของเขา เขานั่งนิ่งฟัง แล้วฉันได้ยินเสียง ร้องต่ำของความกลัวซึ่งหนีออกมาจากชายชรา ตอนนี้ฉันรู้ว่าเขากำลังนั่งอยู่บนเตียงของเขา เต็มไป ด้วยความกลัว ผมรู้ว่าเขารู้ว่าฉันอยู่ที่นั่น เขาไม่เห็นฉัน เขาไม่ได้ยินฉันมี เขารู้สึกว่าฉันมี ตอนนี้เขารู้ว่าความตายกำลังยืนอยู่ตรงนั้น