This kind of inferior wine… is actu

This kind of inferior wine… is actually a limited edition wine? When I point out its inferiority, someone actually objects? What the heck? Jun Xie’s heart was filled with fury; he felt as though he was playing the lute to the cow. This world seemed to consist of nothing but country bumpkins…

How can such a kind of person be worthy of accompanying me, the Evil Monarch as I drink?

A silver ingot fell onto the table with a “pa” sound. Jun Xie then walked out the door with a prideful laughter; his body penetrated the heavy fog filled rain, disappearing in an instant.

Even with his level of character, the middle-aged man found himself somewhat angered. This youngster was so young, and yet he was so conceited! No matter what, he was still someone with a lofty identity. To think that the wine that he liked the most and had considered as the best was actually worth less than thrash to the youngster! Wasn’t that simply implying that he…

However, his heart was a little envious of Jun Xie’s carefree and wilful nature, that personality of conceit and unrestrained arrogance! When will I be able to live such a life? This city is just like a huge cage…

“Even though he seemed unrestrained and arrogant, this straightforwardness may not be his true character. The virtuous sages of old were all solitary figures, only drinkers leave their names behind, what a good sentence!” The middle-aged man contemplated silently, raising his cup to drink. Could it be a psychological effect? Or was there some other reason? This wine, which he had always felt was insufficient for him, had suddenly felt harder to stomach.

“It is said that the ancients created poems for every seven paces they take. I always thought they were just flattering the ancients. It seemed that a poem for every seven paces is indeed nothing excessive, especially the last two sentences. It is truly something!” He gently murmured to himself. “When drinking wine with a bosom friend, a thousand cups are too little, when words exchanged are disagreeable, even a little is too much! Not bad, not bad at all. This scholar really does have some skill.”

Having said that, the middle-aged man suddenly stared blankly as he thought of something, then he laughed. “This bastard, he actually meant to say that I am not his bosom friend and that the words we exchanged were disagreeable, haha… he actually cursed at me before leaving, using such an indirect method to curse me… he is a truly learned scholar! However, in this entire Tianxiang Kingdom, the only other person who dares to openly curse me like this is but my royal brother. This brat had truly made me feel refreshed.”

In his life, Jun Xie has had many kinds of label placed on him, a mad assassin, a bloodthirsty devil and other incalculable names. However, this “learned scholar” was not one of them. Even Jun Xie could not have imagined that his reliving of old memories and his few successive verses had caused him to be labelled as a “learned scholar”! Not to mention, he was believed to be indirectly cursing at others while doing so. If he were to know about this, he would be filled with a sense of ridiculousness.

If Jun Xie had wanted to curse at someone, then he would undoubtedly point at the person’s nose when doing so. What do you mean indirect cursing? For Jun Xie, even the act of cursing someone face to face would not suffice.

The middle-aged man laughed for a good while. Suddenly, he felt something amiss. Turning around, he saw a short, thin withered looking old man gazing with dim eyes at the direction that Jun Xie had taken. He stood motionless, his face expressing regret.

[TL: This chapter had quite some ambiguous words. So, I may have screwed up some… Friggin poems… @_@]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชนิดของไวน์ที่ด้อยกว่านี้ ... เป็นจริงไวน์รุ่นที่ จำกัด ? เมื่อตอนที่ผมชี้ให้เห็นปมด้อยของคนจริงวัตถุ? อะไรวะ? หัวใจของ Xie มิถุนายนก็เต็มไปด้วยความโกรธ; เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังเล่นกีตาร์เพื่อวัว โลกนี้ดูเหมือนจะประกอบด้วยอะไร แต่ประเทศ bumpkins ... วิธีดังกล่าวสามารถชนิดของคนที่จะมาพร้อมกับความคุ้มค่าของฉันชั่วร้ายพระมหากษัตริย์เป็นฉันดื่ม? โลหะเงินลดลงบนโต๊ะที่มี "พ่อ" เสียง มิถุนายน Xie จากนั้นก็เดินออกจากประตูกับเสียงหัวเราะทรนั้น ร่างกายของเขาทะลุที่เต็มไปด้วยหมอกหนาฝนตกหายไปในทันที. ถึงแม้จะมีระดับของตัวละครของเขาที่ชายวัยกลางคนพบว่าตัวเองค่อนข้างโกรธ เจ้าหนูนี่เป็นเด็กมากและยังเขาก็หยิ่งเลย! ไม่ว่าสิ่งที่ยังคงเขาเป็นคนที่มีความเป็นเอกลักษณ์ที่สูงส่ง ที่จะคิดว่าไวน์ที่เขาชอบมากที่สุดและถือว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดเป็นจริงมูลค่าน้อยกว่าที่จะฟาดเจ้าหนู! ไม่ได้ที่ก็หมายความว่าเขา ... แต่หัวใจของเขาเป็นเพียงเล็กน้อยอิจฉามิถุนายน Xie ธรรมชาติห่วงและจงใจบุคลิกภาพของความคิดและความหยิ่งใจแตกที่! เมื่อฉันจะสามารถที่จะมีชีวิตอยู่เช่นชีวิต? เมืองนี้เป็นเหมือนกรงขนาดใหญ่ ... "แม้เขาจะไม่ถูก จำกัด และดูเหมือนหยิ่งตรงไปตรงนี้อาจไม่เป็นตัวละครที่แท้จริงของเขา ปราชญ์คุณงามความดีของเดิมเป็นตัวเลขโดดเดี่ยวทั้งหมดดื่มเพียงชื่อของพวกเขาออกจากที่อยู่เบื้องหลังสิ่งที่เป็นประโยคที่ดี! "ชายวัยกลางคนครุ่นคิดเงียบยกถ้วยของเขาที่จะดื่ม มันอาจจะเป็นผลทางจิตวิทยา? หรืออยู่ที่นั่นด้วยเหตุผลบางอย่างอื่น ๆ ไวน์นี้ซึ่งเขาได้รู้สึกเสมอไม่เพียงพอสำหรับเขามีความรู้สึกจู่ ๆ ก็ยากที่จะท้อง. "ว่ากันว่าสมัยที่สร้างขึ้นสำหรับทุกบทกวีเจ็ดก้าวที่พวกเขาใช้ ฉันมักจะคิดว่าพวกเขาเป็นเพียงแค่ประจบโบราณ มันดูเหมือนว่าบทกวีสำหรับทุก ๆ เจ็ดก้าวย่อมเป็นอะไรที่มากเกินไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงสองประโยค มันเป็นสิ่งที่อย่างแท้จริง! "เขาพึมพำเบา ๆ กับตัวเอง "เมื่อดื่มไวน์กับเพื่อนอกเป็นพันถ้วยมีน้อยเกินไปเมื่อมีการแลกเปลี่ยนคำพูดไม่ถูกใจแม้เพียงเล็กน้อยมากเกินไป! ไม่ได้เลวร้ายไม่เลวเลย นักวิชาการนี้จริงๆจะมีทักษะบาง. "ต้องบอกว่าชายวัยกลางคนก็จ้องblankly ที่เขาคิดว่าบางสิ่งบางอย่างแล้วเขาหัวเราะ "ไอ้นี้เขาหมายถึงจริงที่จะบอกว่าผมไม่ได้เพื่อนคู่หูของเขาและคำที่เราแลกก็ไม่ถูกใจฮ่าฮ่า ... เขาสาปแช่งจริงที่ผมก่อนที่จะออกใช้เช่นวิธีการทางอ้อมเพื่อสาปแช่งฉัน ... เขาเป็นนักวิชาการที่ได้เรียนรู้อย่างแท้จริง ! อย่างไรก็ตามในเรื่องนี้ทั้งวินเทียนเสียงราชอาณาจักรคนเดียวที่กล้าที่จะเปิดเผยสาปแช่งผมเป็นแบบนี้ แต่เป็นพี่ชายของพระราชของฉัน สารเลวนี้ได้ทำอย่างแท้จริงฉันรู้สึกสดชื่น. "ในชีวิตของเขามิถุนายนXie มีหลายชนิดของฉลากที่วางอยู่บนเขาเป็นฆาตกรบ้าปีศาจกระหายเลือดและชื่ออื่น ๆ ที่ไม่แน่นอน แต่นี้ "นักวิชาการที่ได้เรียนรู้" ไม่ได้หนึ่งของพวกเขา แม้มิถุนายน Xie ไม่ได้คิดว่าการผ่อนคลายของเขาในความทรงจำเก่าและบทเพลงของเขาต่อเนื่องไม่กี่ได้ทำให้เขาได้รับการระบุว่าเป็น "นักวิชาการที่ได้เรียนรู้"! ไม่ต้องพูดถึงเขาก็เชื่อว่าจะทางอ้อมด่าคนอื่น ๆ ในขณะที่การทำเช่นนั้น ถ้าเขารู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เขาจะเต็มไปด้วยความรู้สึกของความไร้สาระได้. ถ้ามิถุนายน Xie อยากจะสาปแช่งคนที่แล้วเขาไม่ต้องสงสัยจะชี้ไปที่จมูกของบุคคลนั้นเมื่อทำเช่นนั้น คุณหมายถึงอะไรแช่งทางอ้อม? สำหรับมิถุนายน Xie แม้การกระทำของคนที่แช่งใบหน้าเพื่อใบหน้าจะไม่พอเพียง. ชายวัยกลางคนหัวเราะในขณะที่ดี ทันใดนั้นเขารู้สึกว่าสิ่งผิดปกติ หันกลับมาเขาเห็นระยะสั้นมองเหี่ยวบางคนเก่าที่จ้องมองด้วยตาสลัวในทิศทางที่มิถุนายน Xie ได้ เขายืนนิ่งใบหน้าของเขาแสดงความเสียใจ. [TL: บทนี้ก็ค่อนข้างบางคำที่ไม่ชัดเจน ดังนั้นผมอาจจะเมาขึ้นบาง ... บทกวี Friggin ... @ _ @]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชนิดของไวน์ . . . . . . . ด้านล่างเป็นไวน์รุ่นจำกัด เมื่อฉันชี้มีปมด้อย บางคนจริงวัตถุ ? อะไรกันเนี่ย ? หัวใจของจุนเซี่ย เต็มไปด้วยความโกรธ เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังเล่นพิณให้วัว โลกนี้ดูเหมือนจะประกอบด้วยอะไร แต่เด็กบ้านนอกเท่านั้น . . . . . . .

ทำไมคนแบบนี้ควรค่ากับชั้น , พระมหากษัตริย์ที่ชั่วร้ายอย่างที่ผมดื่ม

เป็นโลหะเงินร่วงลงบนโต๊ะด้วย " ป้า " เสียง จุนเซี่ยแล้วเดินออกจากประตูพร้อมกับเสียงหัวเราะที่น่าภาคภูมิใจ ร่างกายของเขาทะลุหมอกเต็มไป ฝนตกหนัก หายไปในทันที

แม้ว่าระดับของตัวละครของเขา ผู้ชายวัยกลางคน พบว่าตัวเองค่อนข้างโกรธ เจ้าหนูนี่ยังเด็กมาก แต่เขาก็หยิ่ง ! ไม่ว่ายังไง เขาก็ยังเป็นคนที่มีตัวตนที่สูงส่งคิดว่าไวน์ที่เขาชอบมากที่สุด และถือเป็นที่สุด คือมีค่าน้อยกว่าฟาดไปไอ้หนู นั่นก็หมายความว่าเขา . . . . . . .

แต่หัวใจของเขาก็รู้สึกอิจฉาจุนเซี่ยสรวลเส และความจงใจธรรมชาตินิสัยของการล่อลวง และ อยากไปไหนก็ไปหยิ่ง ! เมื่อฉันสามารถมีชีวิตอยู่อย่างนี้ ? เมืองนี้เป็นเหมือนกรงใหญ่

. . . . . . ." แม้ว่าเขาจะดูเหมือน อยากไปไหนก็ไป จองหอง ตรงไปตรงมานี้ อาจไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเขา พวกนักปราชญ์ผู้ทรงเก่าตัวเลขโดดเดี่ยวทั้งหมดเพียงดื่ม ทิ้งชื่อไว้ แล้วประโยคที่ดี " ชายวัยกลางคนครุ่นคิดเงียบๆ ยกถ้วยดื่ม มันอาจจะมีผลทางจิตวิทยา ? หรือมีบางเหตุผลอื่น ๆ ไวน์นี้ซึ่งเขารู้สึกไม่เพียงพอสำหรับเขา อยู่ดีๆ ก็รู้สึกยากที่จะท้อง

" บอกว่าคนโบราณสร้างบทกวีสำหรับทุกเจ็ดก้าวที่พวกเขาไป ฉันมักจะคิดว่ามันเป็นแค่การยกยอคนโบราณ ดูเหมือนว่าบทกวีทุกเจ็ดก้าว ย่อมไม่มีอะไรที่มากเกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสองประโยค มันสุดยอดจริงๆ " เขาพึมพำเบาๆ กับตัวเอง" เมื่อดื่มไวน์กับเพื่อนสนิท พันถ้วยน้อยเกินไป เมื่อคำแลกเปลี่ยนจะไม่เข้ากันเลยแม้แต่นิดเดียว มันมากเกินไป ไม่เลว ไม่เลวเลย บัณฑิตนี้จริงๆมีบางทักษะ "

มีกล่าว ชายวัยกลางคนก็จ้องมองอย่างว่างเปล่า เขาคิดอะไร เขาก็หัวเราะ " ไอ้สารเลว