There is evidence that the oceans have suffered at the hands of mankind for millennia, as far back as Roman times. But recent studies show that degradation, particularly of shoreline areas, has accelerated dramatically in the past three centuries as industrial discharge and runoff from farms and coastal cities has increased.
Pollution is the introduction of harmful contaminants that are outside the norm for a given ecosystem. Common man-made pollutants that reach the ocean include pesticides, herbicides, chemical fertilizers, detergents, oil, sewage, plastics, and other solids. Many of these pollutants collect at the ocean's depths, where they are consumed by small marine organisms and introduced into the global food chain. Scientists are even discovering that pharmaceuticals ingested by humans but not fully processed by our bodies are eventually ending up in the fish we eat.
Many ocean pollutants are released into the environment far upstream from coastlines. Nitrogen-rich fertilizers applied by farmers inland, for example, end up in local streams, rivers, and groundwater and are eventually deposited in estuaries, bays, and deltas. These excess nutrients can spawn massive blooms of algae that rob the water of oxygen, leaving areas where little or no marine life can exist. Scientists have counted some 400 such dead zones around the world.
Solid waste like bags, foam, and other items dumped into the oceans from land or by ships at sea are frequently consumed, with often fatal effects, by marine mammals, fish, and birds that mistake it for food. Discarded fishing nets drift for years, ensnaring fish and mammals. In certain regions, ocean currents corral trillions of decomposing plastic items and other trash into gigantic, swirling garbage patches. One in the North Pacific, known as the Pacific Trash Vortex, is estimated to be the size of Texas. A new, massive patch was discovered in the Atlantic Ocean in early 2010.
มีหลักฐานว่ามหาสมุทรได้รับความเดือดร้อนที่อยู่ในมือของมนุษย์นับพันปีคือไกลกลับเป็นสมัยโรมัน แต่การศึกษาล่าสุดแสดงให้เห็นว่าการย่อยสลายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชายฝั่งที่มีการเร่งอย่างมากในช่วงที่ผ่านมาสามศตวรรษปล่อยอุตสาหกรรมและการไหลบ่ามาจากฟาร์มและเมืองชายฝั่งทะเลได้เพิ่มขึ้น.
มลพิษคือการแนะนำของสารปนเปื้อนที่เป็นอันตรายที่อยู่นอกบรรทัดฐานสำหรับระบบนิเวศที่กำหนด สารมลพิษที่มนุษย์สร้างขึ้นทั่วไปที่ถึงมหาสมุทร ได้แก่ ยาฆ่าแมลงสารเคมีกำจัดวัชพืช, ปุ๋ยเคมี, ผงซักฟอก, น้ำมัน, น้ำเสีย, พลาสติก, และของแข็งอื่น ๆ หลายของสารมลพิษเหล่านี้เก็บที่ระดับความลึกของมหาสมุทรที่พวกเขามีการบริโภคโดยมีชีวิตในทะเลขนาดเล็กและนำเข้าสู่ห่วงโซ่อาหารของโลก นักวิทยาศาสตร์จะได้ค้นพบว่ายากินโดยมนุษย์ แต่ไม่ได้ดำเนินการอย่างเต็มที่โดยร่างกายของเราในที่สุดก็จบชีวิตลงในปลาที่เรากิน.
มลพิษมหาสมุทรส่วนมากจะปล่อยออกสู่สิ่งแวดล้อมไปทางต้นน้ำไกลจากชายฝั่ง ปุ๋ยไนโตรเจนที่อุดมไปด้วยนำไปใช้โดยเกษตรกรในประเทศเช่นจบลงในลำธารแม่น้ำและน้ำบาดาลและในที่สุดก็จะฝากไว้ในบริเวณปากแม่น้ำอ่าวและสันดอน สารอาหารส่วนเกินเหล่านี้สามารถวางไข่บุปผาใหญ่ของสาหร่ายที่ปล้นน้ำออกซิเจนออกจากพื้นที่ที่ไม่มีชีวิตทางทะเลน้อยหรือสามารถอยู่ได้ นักวิทยาศาสตร์ได้นับ 400 เขตตายดังกล่าวทั่วโลก.
ขยะมูลฝอยเช่นถุงโฟมและรายการอื่น ๆ โยนลงไปในมหาสมุทรจากแผ่นดินหรือโดยเรือในทะเลที่มีการบริโภคบ่อย ๆ ที่มีผลกระทบมักจะเสียชีวิตโดยการเลี้ยงลูกด้วยนมทางทะเลปลาและนก ความผิดพลาดที่จะหาอาหาร ทิ้งอวนจับปลาลอยมานานหลายปีกับดักปลาและเลี้ยงลูกด้วยนม ในบางภูมิภาคกระแสน้ำในมหาสมุทรล้านล้านคอกของเน่าเฟะรายการพลาสติกและอื่น ๆ ลงในถังขยะขนาดใหญ่หมุนขยะแพทช์ หนึ่งในมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือที่เรียกว่าถังขยะ Vortex แปซิฟิกคาดว่าจะขนาดของเท็กซัส ใหม่แพทช์ขนาดใหญ่ที่ถูกค้นพบในมหาสมุทรแอตแลนติกในต้นปี 2010
การแปล กรุณารอสักครู่..

มีหลักฐานว่ามหาสมุทรได้รับในมือของมนุษย์นับพันปี เท่าที่ครั้งโรมัน แต่การศึกษาล่าสุดแสดงให้เห็นว่าความเสื่อมโทรม โดยเฉพาะพื้นที่ชายฝั่ง มีการเร่งอย่างรวดเร็วในช่วง 3 ศตวรรษเป็นจำหน่ายอุตสาหกรรมและปริมาณน้ำท่าจากฟาร์มและเมืองชายฝั่งเพิ่มขึ้นมลพิษคือเบื้องต้นของสารปนเปื้อนที่เป็นอันตรายที่อยู่นอกกฎเกณฑ์เพื่อให้ระบบนิเวศ ทั่วไปที่มนุษย์สร้างขึ้นสารพิษที่ถึงมหาสมุทร ได้แก่ ยาฆ่าแมลง สารกำจัดวัชพืช ปุ๋ยเคมี ผงซักฟอก , น้ำมัน , น้ำเสีย , พลาสติก , และของแข็งอื่น ๆ มากของสารมลพิษเหล่านี้เก็บที่ระดับความลึกของมหาสมุทรที่พวกเขาจะถูกใช้โดยสิ่งมีชีวิตในทะเลขนาดเล็ก และเข้าไปในโซ่อาหารทั่วโลก นักวิทยาศาสตร์ได้ค้นพบว่ายากินโดยมนุษย์ แต่ไม่สามารถประมวลผล โดยร่างกายของเราในที่สุดสิ้นสุดในปลาที่เรากินมลพิษในทะเลหลายจะถูกปล่อยออกสู่สิ่งแวดล้อมต้นน้ำไกลจากชายฝั่ง . อุดมไปด้วยไนโตรเจนปุ๋ยใช้โดยเกษตรกรภายในประเทศ เช่น สิ้นสุดขึ้นในลำธารภายในแม่น้ำ และน้ำใต้ดินและในที่สุดก็ฝากไว้ในบริเวณปากแม่น้ำ อ่าว และสันดอน . สารอาหารส่วนเกินเหล่านี้สามารถวางไข่บานใหญ่ของสาหร่ายที่ปล้นน้ำออกซิเจนออกจากพื้นที่ที่น้อย หรือไม่มีชีวิตทางทะเลที่สามารถอยู่ นักวิทยาศาสตร์ได้นับ 400 เช่นตายโซนทั่วโลกของเสียที่เป็นของแข็ง เช่นกระเป๋า , โฟม , และรายการอื่น ๆทิ้งลงสู่มหาสมุทร จากที่ดิน หรือเรือในทะเล มักใช้กับผลมักจะร้ายแรง โดย ปลา สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม และนก ที่ทำผิดเป็นอาหาร ทิ้งอวนล่องลอยมานานหลายปี ensnaring ปลาและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ในบางภูมิภาค , กระแสเรียก trillions ของสินค้าพลาสติกและขยะเป็นยักษ์หมุนขยะแพทช์ หนึ่งในแปซิฟิกเหนือ ที่เรียกว่า VORTEX ขยะแปซิฟิก คาดว่าจะอยู่ที่ขนาดของเท็กซัส แพทช์ใหม่ขนาดใหญ่ที่ถูกค้นพบในมหาสมุทรแอตแลนติกในช่วงต้นปี 2553
การแปล กรุณารอสักครู่..
