The increasing need for water in th

The increasing need for water in the arid areas of the world has resulted in the emergence of wastewater application for agriculture and landscape. Using treated wastewater in agricultural irrigation can provide more adequate supply of high quality water for human consumption, but their heavy metal applications effect must be regulated to ensure no physiological problems for both the plant and its consumer. The objective of the present research was to study the effects of treated wastewater on soil chemical properties and plant growth characteristics as well as accumulation of heavy metals in plant tissues. This research was conducted at Qatar university greenhouse in the growing season of 2007. Treated wastewater was obtained from Abu Nakhala pond in Doha City, Qatar. The soil was a mixture of sand and clay with ratio of (1:1). Two crop plants were used in this study; grain sorghum (Sorghum bicolor L.) and Sunflower (Helianthus annuus L). Plants were irrigated with four different mixtures of wastewater and sea water (1:0, 1:1, 3:1, and 0:1) in addition to potable water as a control. The accumulation of salts and heavy metals in the soil as well as concentration of the nutrients and heavy metal accumulation in the plant tissues were determined at the end of the experiment. Cr, Mn and Zn showed significant differences between soil irrigated with portable tap water and other irrigation treatments. On the other hand, Al, Fe, Ni, Co, Cu, As, Cd and Pb did not show significant differences among the irrigation water treatments. Sorghum soils have significantly less concentration of Co, Cu and As compared to that of Sunflower soils. Sorghum was found to accumulate significantly higher concentration of Mn and Zn (72.47 and 92.00 mg/L, respectively) than that of Sunflower. On the other hand, Sunflower has significantly higher concentration of Cr compared to that of Sorghum.
Keywords
Wastewater; Irrigation; Soil; Plant; Heavy metals; Environment

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต้องเพิ่มน้ำในพื้นที่แห้งแล้งของโลกมีผลในการเกิดขึ้นของแอพลิเคชันของน้ำเพื่อการเกษตรและภูมิทัศน์ ใช้บำบัดน้ำเสียในเกษตรชลประทานสามารถให้จัดหาคุณภาพน้ำมากเพียงพอสำหรับมนุษย์บริโภค แต่โปรแกรมประยุกต์โลหะหนักต้องควบคุมผลให้ปัญหาไม่สรีรวิทยาของพืชและผู้บริโภคของ วัตถุประสงค์ของการวิจัยมีการ ศึกษาผลของการบำบัดน้ำเสียในคุณสมบัติทางเคมีของดิน และลักษณะการเจริญเติบโตของพืชและสะสมของโลหะหนักในเนื้อเยื่อพืชได้ งานวิจัยนี้ได้ดำเนินการที่กาตาร์มหาวิทยาลัยเรือนกระจกในฤดูกาลเจริญเติบโตของ 2007 บำบัดน้ำเสียได้รับจากบู Nakhala บ่อในเมืองโดฮา กาตาร์ ดินมีส่วนผสมของทรายและดิน มีอัตราส่วนของ (1:1) พืชสองใช้ในการศึกษานี้ ข้าวฟ่างเมล็ดข้าว (ข้าวฟ่าง bicolor L.) และทานตะวัน (Helianthus annuus L) พืชมีชลประทานกับสี่คลึงกันของน้ำทะเลและน้ำ (1:0, 1:1, 3:1 และ 0:1) นอกจากใช้น้ำเป็นตัวควบคุม สะสมของเกลือและโลหะหนักในดินและความเข้มข้นของสารอาหารและโลหะหนักสะสมในเนื้อเยื่อพืชถูกกำหนดเมื่อสิ้นสุดการทดลอง Cr, Mn และ Zn แสดงให้เห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างดินชลประทานประปาแบบพกพาและรักษาชลประทานอื่น ๆ ในทางกลับกัน Al, Fe, Ni, Co, Cu เป็น Cd และ Pb ไม่ได้แสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างบำบัดน้ำชลประทาน ข้าวฟ่างดินเนื้อปูนมีความเข้มข้นน้อยกว่ามาก ของ Co, Cu และเมื่อเทียบ กับที่ในดินเนื้อปูนดอกทานตะวัน ข้าวฟ่างพบสะสมความเข้มข้นสูงมากของ Mn และ Zn (72.47 และ 92.00 mg/L ตามลำดับ) กว่าของทานตะวัน บนมืออื่น ๆ ทานตะวันมีความเข้มข้นสูงมากของ Cr เปรียบเทียบกับข้าวฟ่างKeywordsWastewater; Irrigation; Soil; Plant; Heavy metals; Environment

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับน้ำในพื้นที่แห้งแล้งของโลกที่มีผลในการเกิดขึ้นของการประยุกต์ใช้ระบบบำบัดน้ำเสียเพื่อการเกษตรและภูมิทัศน์ การใช้น้ำเสียได้รับการปฏิบัติในการชลประทานการเกษตรสามารถให้เพียงพอมากขึ้นของน้ำที่มีคุณภาพสูงสำหรับการบริโภคของมนุษย์ แต่ผลการใช้งานโลหะหนักของพวกเขาต้องมีการควบคุมเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีปัญหาทางสรีรวิทยาทั้งโรงงานและผู้บริโภค วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลกระทบของน้ำเสียได้รับการรักษาเกี่ยวกับคุณสมบัติทางเคมีของดินและการเจริญเติบโตของพืชลักษณะเช่นเดียวกับการสะสมของโลหะหนักในเนื้อเยื่อพืช งานวิจัยนี้ได้รับการดำเนินการที่กาตาร์เรือนกระจกมหาวิทยาลัยในฤดูการเจริญเติบโตของปี 2007 ได้รับการรักษาที่ได้รับน้ำเสียจากบ่ออาบู Nakhala เมืองในโดฮากาตาร์ ดินเป็นส่วนผสมของทรายและดินเหนียวที่มีอัตราส่วนของ (1: 1) สองพืชถูกนำมาใช้ในการศึกษาครั้งนี้ ข้าวฟ่าง (ข้าวฟ่าง L. ) และดอกทานตะวัน (ทานตะวัน L) พืชได้รับการชลประทานที่มีสี่ผสมที่แตกต่างกันของน้ำเสียและน้ำทะเล (1: 0, 1: 1, 3: 1 และ 0: 1) นอกเหนือไปจากน้ำดื่มเป็นตัวควบคุม การสะสมของเกลือและโลหะหนักในดินเช่นเดียวกับความเข้มข้นของสารอาหารและการสะสมของโลหะหนักในเนื้อเยื่อพืชที่ได้รับการพิจารณาในตอนท้ายของการทดลอง Cr, แมงกานีสและสังกะสีแสดงให้เห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างดินชลประทานที่มีน้ำประปาแบบพกพาและการรักษาชลประทานอื่น ๆ บนมืออื่น ๆ อัลเฟ, Ni, Co, Cu, เป็นแคดเมียมและตะกั่วไม่ได้แสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญการรักษาน้ำชลประทาน ดินที่มีความเข้มข้นของข้าวฟ่างอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าของ Co, Cu และเมื่อเทียบกับที่ของดินทานตะวัน ก็พบว่าข้าวฟ่างที่จะสะสมความเข้มข้นที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของแมงกานีสและสังกะสี (72.47 และ 92.00 มิลลิกรัม / ลิตรตามลำดับ) กว่าของดอกทานตะวัน บนมืออื่น ๆ , ดอกทานตะวันมีความเข้มข้นสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของ Cr เทียบกับที่ของข้าวฟ่าง.
คำ
น้ำเสีย ชลประทาน; ดิน; พืช; โลหะหนัก; สิ่งแวดล้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มความต้องการน้ำในพื้นที่ที่แห้งแล้งของโลกมีผลในการใช้น้ำเพื่อการเกษตรและภูมิทัศน์ การใช้น้ำในการเกษตรการชลประทานสามารถให้อุปทานที่เพียงพอของน้ำที่มีคุณภาพสูงสำหรับการบริโภคของมนุษย์แต่การต่อโลหะหนักจะต้องถูกควบคุมเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีทั้งปัญหาทั้งโรงงานและของผู้บริโภค วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้คือ เพื่อศึกษาผลของการบำบัดรักษาที่มีผลต่อคุณสมบัติทางเคมีของดินและการเจริญเติบโตของพืช รวมทั้งการสะสมของโลหะหนักในเนื้อเยื่อพืชการวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาที่มหาวิทยาลัยกาตาร์เรือนกระจกในฤดูการเติบโตของปี 2550 การบำบัดรักษาที่ได้รับจาก อาบู nakhala สระน้ำในเมืองโดฮา , กาตาร์ . ดินที่เป็นส่วนผสมของทรายและดินเหนียวในอัตราส่วน ( 1 : 1 ) สองพืชที่ใช้ในการศึกษานี้ ข้าวฟ่าง ( ข้าวฟ่าง ( L . ) และดอกทานตะวัน Annuus L )พืชชลประทานกับสี่ mixtures แตกต่างกันของน้ำเสียและน้ำ ( 1 : 0 , 1 : 1 , 3 : 1 และ 0 : 1 ) นอกจากน้ำสะอาดเป็นตัวควบคุม การสะสมของเกลือและโลหะหนักในดิน รวมทั้งความเข้มข้นของสารอาหารและการสะสมโลหะหนักในเนื้อเยื่อพืชถูกกำหนดในตอนท้ายของการทดลอง โครเมียมแมงกานีสและสังกะสี จะเห็นความแตกต่างระหว่างน้ำกับดินน้ำแบบพกพาและการรักษาน้ำอื่น ๆ บนมืออื่น ๆ , Al , Fe , Cu , Ni , จำกัด , เป็น , แคดเมียมและตะกั่วไม่ได้แสดงความแตกต่างระหว่างน้ำชลประทานวิทยา ดินข้าวฟ่างได้น้อยลงอย่างมาก ความเข้มข้นของ CO , Cu และเมื่อเทียบกับที่ของดิน ทานตะวันข้าวฟ่างพบสะสมสูงกว่าความเข้มข้นของ Mn และ Zn ( 72.47 และ 92.00 มิลลิกรัมต่อลิตร ) สูงกว่าของทานตะวัน บนมืออื่น ๆ , ดอกทานตะวันได้สูงกว่าเมื่อเทียบกับความเข้มข้นของโครเมียมที่ข้าวฟ่าง .
,
น้ำเสีย ; การชลประทาน ; ดิน ; พืช ; โลหะหนัก ; สภาพแวดล้อม