She treated me the way she supposed

She treated me the way she supposed that one human being treat another. very kindly began to teach me the abcs.but the her husband found out what she was doing and told her not to teach me anymore. it was against the law to teach a slave to read. he said "A slave should only know how to obey his master, nothing more. If you teach him to read, he will be discontented and unhappy, and he will be of no use as a salve." My mistress then began to obey her husband. She finally became more violent in her opposition to my reading than her husband. but from that moment, I understood the pathway to freedom, to freedom

When was sent on errands, I always took my book. used to carry bread with me. Enough of it was always in the house and I was always as welcome to it. I had more bread than some of the poor white children in the neighborhood. This bread I used to give to these hungry children and they, in return, would give me the valuable bread of knowledge, With their help, I finally succeeded in learning to read. I would sometimes talk with them about slavery. I would say, myou will be free as soon as you are 21 40 years old, but I am a ave for life, Do l not have the same right to be free you?" These words used to trouble thern. They would express for me the and console me with the hope that something greatest sympathy would occur so that I might be free one day The more I read, the more I began to detests my enslavers. They were 45 just a band of successful robbers who had left their homes, gone to Africa, stolen us from our homes, and in a strange land, reduced us to slavery. I hated them as the meanest and most evil of men. I would sometimes feel that learning had been a bad thing for me and not a good thing. had given me the understanding of my terrible but so the remedy 6 often wished beast, anything, just to make me stop thinking. often found myself regretting my own existence and wishing myself dead. Without the hope of being free, l have no doubt that I would have killed myself or done something that would have made others kill me. One day got one of the city newspapers, I read an article about from the North praying for the end of slavery. From this time on t broke upon me. decided to run away to the Nonh.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอถือฉันวิธีเธอควรรักษามนุษย์ที่หนึ่งอีก เริ่มมากกรุณามาสอน abcs.but การสามีของเธอพบสิ่งที่เธอทำ และบอกว่า เธอไม่มาสอนอีกต่อไป มันก็ผิดกฎหมายสอนเป็นทาสอ่าน เขากล่าวว่า "เป็นทาสเท่านั้นควรทราบวิธีการเชื่อฟังของเขาไม่มีอะไรหลัก เพิ่มเติม ถ้าคุณสอนเขาอ่าน จะ discontented และเศร้า และจะไม่ใช้เป็นยาบรรเทา" ผู้เป็นที่รักของฉันแล้วเริ่มเชื่อฟังสามีของเธอ เธอก็เป็นความรุนแรงมากในการต่อต้านของเธอไปอ่านกว่าสามีของเธอ แต่จากช่วงเวลานั้น เข้าใจทางเดินเพื่อเสรีภาพ เสรีภาพWhen was sent on errands, I always took my book. used to carry bread with me. Enough of it was always in the house and I was always as welcome to it. I had more bread than some of the poor white children in the neighborhood. This bread I used to give to these hungry children and they, in return, would give me the valuable bread of knowledge, With their help, I finally succeeded in learning to read. I would sometimes talk with them about slavery. I would say, myou will be free as soon as you are 21 40 years old, but I am a ave for life, Do l not have the same right to be free you?" These words used to trouble thern. They would express for me the and console me with the hope that something greatest sympathy would occur so that I might be free one day The more I read, the more I began to detests my enslavers. They were 45 just a band of successful robbers who had left their homes, gone to Africa, stolen us from our homes, and in a strange land, reduced us to slavery. I hated them as the meanest and most evil of men. I would sometimes feel that learning had been a bad thing for me and not a good thing. had given me the understanding of my terrible but so the remedy 6 often wished beast, anything, just to make me stop thinking. often found myself regretting my own existence and wishing myself dead. Without the hope of being free, l have no doubt that I would have killed myself or done something that would have made others kill me. One day got one of the city newspapers, I read an article about from the North praying for the end of slavery. From this time on t broke upon me. decided to run away to the Nonh.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอปฏิบัติต่อฉันวิธีที่เธอคิดว่าเป็นหนึ่งในการรักษาความเป็นมนุษย์อีก กรุณามากเริ่มที่จะสอนฉัน abcs.but สามีของเธอพบสิ่งที่เธอทำและบอกเธอว่าไม่ต้องสอนฉันอีกต่อไป มันก็ผิดกฎหมายที่จะสอนให้เป็นทาสในการอ่าน เขากล่าวว่า "ทาสเท่านั้นควรรู้วิธีการเชื่อฟังเจ้านายของเขาไม่มีอะไรมาก. ถ้าคุณสอนให้เขาอ่านเขาจะไม่พอใจและไม่มีความสุขและเขาจะใช้เป็นยาบรรเทา no." ผู้เป็นที่รักของฉันก็เริ่มที่จะเชื่อฟังสามีของเธอ ในที่สุดเธอก็กลายเป็นความรุนแรงมากขึ้นในการต่อสู้ของเธอในการอ่านของฉันมากกว่าสามีของเธอ แต่จากช่วงเวลาที่ฉันเข้าใจทางเดินจะมีเสรีภาพที่จะมีเสรีภาพเมื่อถูกส่งไปทำธุระผมมักจะเอาหนังสือของฉัน ใช้ในการดำเนินขนมปังกับฉัน เพียงพอของมันอยู่เสมอในบ้านและผมก็เคยเป็นที่ยินดีที่จะมัน ผมมีขนมปังมากกว่าบางส่วนของเด็กสีขาวที่ยากจนในพื้นที่ใกล้เคียง ขนมปังนี้ผมใช้เพื่อมอบให้แก่เด็กหิวเหล่านี้และพวกเขาในการกลับไปจะให้ฉันขนมปังที่มีคุณค่าของความรู้ด้วยความช่วยเหลือของพวกเขาในที่สุดผมก็ประสบความสำเร็จในการเรียนรู้ที่จะอ่าน บางครั้งผมจะพูดคุยกับพวกเขาเกี่ยวกับการเป็นทาส ผมจะบอกว่า myou จะได้รับฟรีทันทีที่คุณจะอายุ 21 40 ปี แต่ผม AVE สำหรับชีวิตที่ไม่ L ไม่ได้มีสิทธิเหมือนกันที่จะเป็นอิสระคุณ? "คำพูดเหล่านี้ใช้ปัญหา thern. พวกเขาจะแสดงสำหรับ ฉันและปลอบใจฉันด้วยความหวังว่าบางสิ่งบางอย่างเห็นอกเห็นใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่จะเกิดขึ้นเพื่อที่ฉันอาจจะฟรีวันหนึ่งมากกว่าที่ผมอ่านมากขึ้นผมเริ่มที่จะ detests enslavers ฉัน. พวกเขา 45 เพียงแค่กลุ่มโจรที่ประสบความสำเร็จที่เหลือบ้านของพวกเขา , ไปแอฟริกาขโมยเราจากบ้านของเราและในดินแดนแปลกที่ลดลงเราเป็นทาส. ฉันเกลียดพวกเขาเป็นความชั่วร้ายที่ต่ำต้อยและส่วนใหญ่ของผู้ชาย. บางครั้งผมจะรู้สึกว่าการเรียนรู้ที่ได้รับสิ่งที่ไม่ดีสำหรับฉันและไม่ได้เป็น สิ่งที่ดี. มีให้ฉันเข้าใจของสัตว์ร้ายที่น่ากลัว แต่เพื่อให้การรักษาที่ 6 มักจะอยากฉันอะไรเพียงเพื่อให้ฉันหยุดคิด. มักจะพบว่าตัวเองเสียใจการดำรงอยู่ของตัวเองและต้องการตัวเองตาย. ไม่มีความหวังของการเป็นอิสระ, L มี ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผมจะได้ฆ่าตัวเองหรือทำอะไรบางอย่างที่จะทำให้คนอื่นฆ่าฉัน. วันหนึ่งมีหนึ่งในหนังสือพิมพ์เมืองที่ผมอ่านบทความเกี่ยวกับการจากทางเหนืออธิษฐานสำหรับการสิ้นสุดของการเป็นทาสที่ ต่อจากนี้ T ยากจนเมื่อฉัน ตัดสินใจที่จะวิ่งหนีไป Nonh

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอดูแลฉันอย่างที่เธอควรจะว่ามนุษย์รักษาอีก ละเมียดละไมมากเริ่มสอนฉัน abcs.but สามีของเธอจับได้ว่าเธอกำลังทำอะไร บอกเธอว่าไม่ต้องสอนผมแล้ว มันเป็นกฎหมายที่จะสอนทาสที่จะอ่าน เขากล่าวว่า " ทาสควรรู้ว่าจะเชื่อฟังเจ้านายของเขา ไม่มีอะไรมาก ถ้าคุณสอนให้เขาอ่าน เขาจะไม่พอใจและไม่มีความสุข และเขาจะไม่ใช้เป็นยาขี้ผึ้ง " คุณหนูของผมเริ่มที่จะเชื่อฟังสามี ในที่สุด เธอก็กลายเป็นความรุนแรงมากขึ้นในการต่อต้านของฉันอ่านกว่าสามีของเธอ แต่จากช่วงเวลาที่ผมเข้าใจทางเสรีภาพ อิสระเมื่อถูกส่งไปทำธุระ ผมมักจะเอาหนังสือของฉัน เคยพกขนมปังมาด้วย พออยู่ในบ้าน และผมก็ยินดีต้อนรับครับ ฉันมีขนมปังมากกว่าบางส่วนของเด็กขาวที่ยากจนในชุมชน ขนมปังนี้ผมเคยให้เด็กที่หิวโหยพวกนี้ พวกเขา กลับ จะให้ฉันอาหารที่มีคุณค่าของความรู้ ด้วยความช่วยเหลือของพวกเขา ในที่สุดผมก็ทำสำเร็จในการเรียนรู้ที่จะอ่าน ผมชอบพูดคุยกับพวกเขาเกี่ยวกับทาส ผมจะบอกว่า เมียวจะได้ฟรีทันทีที่คุณ 21 อายุ 40 ปี แต่ผม Ave สำหรับชีวิตผมไม่ได้มีสิทธิที่จะเป็นอิสระคุณ ? " คำเหล่านี้ใช้ปัญหาเทริน พวกเขาจะแสดงให้ฉันและปลอบฉันด้วยความหวังที่พึงพอใจมากที่สุด สิ่งที่จะเกิดขึ้นเพื่อที่ฉันอาจจะได้ฟรี 1 วัน ยิ่งอ่าน ยิ่งเริ่มเกลียดชัง enslavers ของฉัน จำนวน 45 แค่วงดนตรีที่ประสบความสำเร็จโจรผู้ที่ทิ้งบ้านเรือนไปแอฟริกา ถูกขโมย เราออกจากบ้านและในดินแดนแปลก ทำให้เราเป็นทาส ฉันเกลียดพวกเขาเป็น meanest และความชั่วร้ายมากที่สุดของผู้ชาย ฉันบางทีก็รู้สึกว่า การเรียนก็แย่ สำหรับผม ไม่ใช่สิ่งที่ดี ได้ให้ความเข้าใจของฉันน่ากลัวแต่เพื่อให้แก้ไข 6 มักจะอยากสัตว์อะไร แค่เพื่อให้ฉันเลิกคิด มักจะพบว่าตัวเองเสียใจ ชีวิตของฉันเอง และขอให้ตัวเองตาย โดยไม่หวังของฟรี ผมไม่สงสัยเลยว่าผมจะต้องฆ่าตัวเอง หรือทำอะไรบางอย่าง ที่อาจทำให้ผู้อื่นฆ่าฉัน วันหนึ่งมีหนึ่งของหนังสือพิมพ์เมือง ผมได้อ่านบทความเกี่ยวกับจากทางเหนือสวดมนต์สำหรับจุดสิ้นสุดของความเป็นทาส จากเวลานี้ไม่แตกเมื่อฉัน ตัดสินใจไป nonh .