By the late summer the news of what

By the late summer the news of what had happened on Animal Farm had spread across half the county. Every day Snowball and Napoleon sent out flights of pigeons whose instructions were to mingle with the animals on neighbouring farms, tell them the story of the Rebellion, and teach them the tune of Beasts of England.

Most of this time Mr. Jones had spent sitting in the taproom of the Red Lion at Willingdon, complaining to anyone who would listen of the monstrous injustice he had suffered in being turned out of his property by a pack of good-for-nothing animals. The other farmers sympathised in principle, but they did not at first give him much help. At heart, each of them was secretly wondering whether he could not somehow turn Jones's misfortune to his own advantage. It was lucky that the owners of the two farms which adjoined Animal Farm were on permanently bad terms. One of them, which was named Foxwood, was a large, neglected, old-fashioned farm, much overgrown by woodland, with all its pastures worn out and its hedges in a disgraceful condition. Its owner, Mr. Pilkington, was an easy-going gentleman farmer who spent most of his time in fishing or hunting according to the season. The other farm, which was called Pinchfield, was smaller and better kept. Its owner was a Mr. Frederick, a tough, shrewd man, perpetually involved in lawsuits and with a name for driving hard bargains. These two disliked each other so much that it was difficult for them to come to any agreement, even in defence of their own interests.

Nevertheless, they were both thoroughly frightened by the rebellion on Animal Farm, and very anxious to prevent their own animals from learning too much about it. At first they pretended to laugh to scorn the idea of animals managing a farm for themselves. The whole thing would be over in a fortnight, they said. They put it about that the animals on the Manor Farm (they insisted on calling it the Manor Farm; they would not tolerate the name "Animal Farm") were perpetually fighting among themselves and were also rapidly starving to death. When time passed and the animals had evidently not starved to death, Frederick and Pilkington changed their tune and began to talk of the terrible wickedness that now flourished on Animal Farm. It was given out that the animals there practised cannibalism, tortured one another with red-hot horseshoes, and had their females in common. This was what came of rebelling against the laws of Nature, Frederick and Pilkington said.

However, these stories were never fully believed. Rumours of a wonderful farm, where the human beings had been turned out and the animals managed their own affairs, continued to circulate in vague and distorted forms, and throughout that year a wave of rebelliousness ran through the countryside. Bulls which had always been tractable suddenly turned savage, sheep broke down hedges and devoured the clover, cows kicked the pail over, hunters refused their fences and shot their riders on to the other side. Above all, the tune and even the words of Beasts of England were known everywhere. It had spread with astonishing speed. The human beings could not contain their rage when they heard this song, though they pretended to think it merely ridiculous. They could not understand, they said, how even animals could bring themselves to sing such contemptible rubbish. Any animal caught singing it was given a flogging on the spot. And yet the song was irrepressible. The blackbirds whistled it in the hedges, the pigeons cooed it in the elms, it got into the din of the smithies and the tune of the church bells. And when the human beings listened to it, they secretly trembled, hearing in it a prophecy of their future doom.

Early in October, when the corn was cut and stacked and some of it was already threshed, a flight of pigeons came whirling through the air and alighted in the yard of Animal Farm in the wildest excitement. Jones and all his men, with half a dozen others from Foxwood and Pinchfield, had entered the five-barred gate and were coming up the cart-track that led to the farm. They were all carrying sticks, except Jones, who was marching ahead with a gun in his hands. Obviously they were going to attempt the re capture of the farm.

This had long been expected, and all preparations had been made. Snowball, who had studied an old book of Julius Caesar's campaigns which he had found in the farmhouse, was in charge of the defensive operations. He gave his orders quickly, and in a couple of minutes every animal was at his post.

As the human beings approached the farm buildings, Snowball launched his first attack. All the pigeons, to the number of thirty-five, flew to and fro over the men's heads and muted upon them from mid-air; and while the men were dealing with this, the geese, who had been hiding behind the hedge, rushed out and pecked viciously at the calves of their legs. However, this was only a light skirmishing manoeuvre, intended to create a little disorder, and the men easily drove the geese off with their sticks. Snowball now launched his second line of attack. Muriel, Benjamin, and all the sheep, with Snowball at the head of them, rushed forward and prodded and butted the men from every side, while Benjamin turned around and lashed at them with his small hoofs. But once again the men, with their sticks and their hobnailed boots, were too strong for them; and suddenly, at a squeal from Snowball, which was the signal for retreat, all the animals turned and fled through the gateway into the yard.

The men gave a shout of triumph. They saw, as they imagined, their enemies in flight, and they rushed after them in disorder. This was just what Snowball had intended. As soon as they were well inside the yard, the three horses, the three cows, and the rest of the pigs, who had been lying in ambush in the cowshed, suddenly emerged in their rear, cutting them off. Snowball now gave the signal for the charge. He himself dashed straight for Jones. Jones saw him coming, raised his gun and fired. The pellets scored bloody streaks along Snowball's back, and a sheep dropped dead. Without halting for an instant, Snowball flung his fifteen stone against Jones's legs. Jones was hurled into a pile of dung and his gun flew out of his hands. But the most terrifying spectacle of all was Boxer, rearing up on his hind legs and striking out with his great iron-shod hoofs like a stallion. His very first blow took a stable-lad from Foxwood on the skull and stretched him lifeless in the mud. At the sight, several men dropped their sticks and tried to run. Panic overtook them, and the next moment all the animals together were chasing them round and round the yard. They were gored, kicked, bitten, trampled on. There was not an animal on the farm that did not take vengeance on them after his own fashion. Even the cat suddenly leapt off a roof onto a cowman's shoulders and sank her claws in his neck, at which he yelled horribly. At a moment when the opening was clear, the men were glad enough to rush out of the yard and make a bolt for the main road. And so within five minutes of their invasion they were in ignominious retreat by the same way as they had come, with a flock of geese hissing after them and pecking at their calves all the way.

All the men were gone except one. Back in the yard Boxer was pawing with his hoof at the stable-lad who lay face down in the mud, trying to turn him over. The boy did not stir.

"He is dead," said Boxer sorrowfully. "I had no intention of doing that. I forgot that I was wearing iron shoes. Who will believe that I did not do this on purpose?"

"No sentimentality, comrade!" cried Snowball from whose wounds the blood was still dripping. "War is war. The only good human being is a dead one."

"I have no wish to take life, not even human life," repeated Boxer, and his eyes were full of tears.

"Where is Mollie?" exclaimed somebody.

Mollie in fact was missing. For a moment there was great alarm; it was feared that the men might have harmed her in some way, or even carried her off with them. In the end, however, she was found hiding in her stall with her head buried among the hay in the manger. She had taken to flight as soon as the gun went off. And when the others came back from looking for her, it was to find that the stable-lad, who in fact was only stunned, had already recovered and made off.

The animals had now reassembled in the wildest excitement, each recounting his own exploits in the battle at the top of his voice. An impromptu celebration of the victory was held immediately. The flag was run up and Beasts of England was sung a number of times, then the sheep who had been killed was given a solemn funeral, a hawthorn bush being planted on her grave. At the graveside Snowball made a little speech, emphasising the need for all animals to be ready to die for Animal Farm if need be.

The animals decided unanimously to create a military decoration, "Animal Hero, First Class," which was conferred there and then on Snowball and Boxer. It consisted of a brass medal (they were really some old horse-brasses which had been found in the harness-room), to be worn on Sundays and holidays. There was also "Animal Hero, Second Class," which was conferred posthumously on the dead sheep.

There was much discussion as to what the battle should be called. In the end, it was named the Battle of the Cowshed, since that was where the ambush had been sprung. Mr. Jones's gun had been found lying in the mud, and it was known that there was a supply of cartridges in the farmhouse. It was decided to set the gun up at the foot of the Flagstaff, like a piece of artillery, and to fire it twice a year–once on October the twelfth, the anniversary of the Battle of the Cowshed, and once on Midsummer Day, the anniversary of the Rebellion.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยช่วงปลายฤดูร้อน มีแพร่กระจายข่าวได้เกิดขึ้นในฟาร์มสัตว์ข้ามเขตครึ่ง ทุกวันมนุษย์หิมะและนโปเลียนที่ส่งออกของนกได้ปะปนกับสัตว์ในฟาร์มเพื่อน คำแนะนำที่บอกพวกเขาเรื่องราวของการกบฏ และสอนให้พวกเขาของสัตว์ของอังกฤษส่วนใหญ่เวลานี้คุณสมชายใช้เวลานั่งอยู่ใน taproom ของสิงโตแดงที่ Willingdon บ่นให้ทุกคนที่จะฟังความอยุติธรรมไบค์ที่เขาได้ประสบในการเปิดใช้งานจากคุณสมบัติของยาสัตว์ขี้กะโล้โท้ เกษตรกรอื่น ๆ sympathised หลัก แต่พวกเขาไม่ได้ที่แรกให้เขามากช่วยไม่ ที่หัวใจ แต่ละของพวกเขาแอบสงสัยว่า เขาอาจไม่อย่างใดเปิดกระป๋องของโจนส์เพื่อประโยชน์ของตัวเอง โชคดีที่เจ้าของฟาร์มสองที่ adjoined ฟาร์มสัตว์มีผิดอย่างถาวรได้ หนึ่งของพวกเขา ที่ชื่อว่า Foxwood ขนาดใหญ่ ที่ถูกละเลย ไมฟาร์ม มากอยู่กลางป่ารกชัฏ โดยวูดแลนด์ pastures ของผมและประเมินค่าเฮดจ์ที่ในสภาพอับอายได้ เจ้า นายทฟอร์ด เกษตรกรสุภาพบุรุษจราจรที่ใช้ส่วนใหญ่เวลาในการตกปลาหรือล่าสัตว์ตามฤดูกาล ได้ อื่น ๆ ฟาร์ม ซึ่งถูกเรียกว่า Pinchfield มีขนาดเล็ก และเก็บไว้ดีกว่า เจ้าของเป็นนายเฟรเดอริก ยาก ไหวพริบคน หนี้สินเกี่ยวข้อง และ มีชื่อในการขับรถต่อรองราคาได้ยากเป็นความได้ สอง disliked กันมากว่า มันยากสำหรับพวกเขามาถึงข้อตกลงใด ๆ แม้ในการป้องกันผลประโยชน์ของตนอย่างไรก็ตาม พวกเขากลัวอย่างละเอียด โดยกบฏในฟาร์มสัตว์ และกระตือรือร้นมากในการป้องกันไม่ให้สัตว์ของตนเองมากเกินไปเกี่ยวกับเรื่องที่เรียนรู้ ในตอนแรก พวกเขา pretended หัวเราะเยาะความคิดของสัตว์การจัดการฟาร์มด้วยตนเอง สิ่งทั้งหมดจะผ่านสั้น ๆ กล่าว พวกเขาคิดว่าสัตว์ในฟาร์มแมเนอร์ (พวกเขายืนยันในการเรียกมันว่าฟาร์มแมเนอร์ พวกเขาจะไม่ทนชื่อ "ฟาร์มสัตว์") ได้ต่อสู้หนี้สินระหว่างกันเอง และไม่อดอยากตายอย่างรวดเร็ว เมื่อเวลาผ่านไป และสัตว์ได้อย่างเห็นได้ชัดไม่ starved ตาย เฟรเดอริกทฟอร์ดเปลี่ยนเพลงของพวกเขา และเริ่มพูดคุยของสำคัญกลัวที่ตอนนี้ ได้เจริญรุ่งเรืองในฟาร์มสัตว์ มันได้รับออกว่า สัตว์มีปฏิบัติ cannibalism ทรมานกันกับม้าเหล็กลื่น และมีหญิงของพวกเขากัน นี่คือที่มาของกบฎกับกฎ ของธรรมชาติ เฟรเดอริกล่าวทฟอร์ดอย่างไรก็ตาม เรื่องราวเหล่านี้ได้เต็มไม่เชื่อ ข่าวลือของฟาร์มสะดวก ที่มนุษย์ได้ถูกเปิดออก และสัตว์จัดการกิจการของตนเอง ต่อการไหลเวียนในรูปแบบที่คลุมเครือ และไม่เพี้ยน และตลอดทั้งปีที่ ของ rebelliousness วิ่งผ่านชนบท วัวซึ่งได้เสมอ tractable ก็เปิดป่าเถื่อน แกะสัญญาประเมินค่าเฮดจ์ และกลืนโคล วัวเตะ/ถังที่ผ่าน นักล่าปฏิเสธรั้วของพวกเขา และยิงของผู้ขับขี่ไปยังด้านอื่น ๆ เหนือทั้งหมด เพลงและแม้แต่คำพูดของสัตว์ป่าของอังกฤษรู้จักกันทุก มันมีแพร่กระจาย ด้วยความเร็วน่าอัศจรรย์ มนุษย์ไม่ประกอบด้วยความโกรธของพวกเขาเมื่อพวกเขาได้ยินเพลงนี้ แม้ว่าพวกเขา pretended คิดไร้สาระเพียง พวกเขาพวกเขาอาจไม่เข้าใจ กล่าวว่า อย่าง ไรแม้แต่สัตว์สามารถนำตัวเองร้องขยะเช่น contemptible มีสัตว์จับร้องเพลงนี้ให้สาหัสในจุดนั้น และเพลงยัง ถูก irrepressible กาเหว่าที่ whistled ในการประเมินค่าเฮดจ์ นกพิราบที่ cooed ในเอล์มส์ มันได้ลงดินของสมิธีส์และของระฆังโบสถ์ และเมื่อมนุษย์ที่ฟังมัน พวกเขาแอบ trembled ได้ยินในคำพยากรณ์ของการลงโทษของพวกเขาในอนาคตในช่วงเดือนตุลาคม เมื่อข้าวโพดถูกตัด และซ้อน และบางอย่างก็ถูก threshed เที่ยวบินของนกพิราบมา whirling ผ่านอากาศ และ alighted ในลานของฟาร์มสัตว์ตื่นเต้น wildest ใน โจนส์และทุกคน มีหกครึ่งอื่น ๆ จาก Foxwood และ Pinchfield ได้ป้อนประตูขัดขวางห้า และมาขึ้นรถเข็นติดตามที่นำไปสู่ฟาร์ม พวกเขาได้ทั้งหมดถือครอง sticks ยกเว้นโจนส์ ซึ่งมีสวนสนามข้างหน้ากับปืนในมือของเขา แน่นอนพวกเขาจะพยายามอีกครั้งรวบรวมข้อมูลของฟาร์มนี้จึงคาดว่า และได้มีการเตรียมทั้งหมด มนุษย์หิมะ ผู้มีศึกษามีหนังสือเก่าของแคมเปญของจูเลียซึ่งเขาได้พบในการคุณภาพ รับผิดชอบการดำเนินการป้องกันได้ เขาให้ใบสั่งของเขาอย่างรวดเร็ว และในไม่กี่นาที สัตว์ทุกที่ของเขานั้นเป็นมนุษย์ที่ประดับอาคารฟาร์ม มนุษย์หิมะเริ่มโจมตีครั้งแรกของเขา ทั้งหมดนกพิราบ จำนวนสามสิบห้า ดิก ๆ บินผ่านหัวของผู้ชาย และปิดเสียงเข้าจากกลางอากาศ และใน ขณะที่คนมีการจัดการกับนี้ ห่าน ที่เคยถูกซ่อนอยู่เบื้องหลังการป้องกัน วิ่งออก และ pecked viciously ที่วัวของเข่า อย่างไรก็ตาม นี้ไม่เพียงมีแสง skirmishing manoeuvre วัตถุประสงค์เพื่อสร้างโรคน้อย และคนขับรถห่านได้ปิดกับ sticks ของพวกเขา มนุษย์หิมะตอนนี้เปิดตัวเขาบรรทัดที่สองของการโจมตี Muriel ความกล้าหาญ เบนจามิน และทั้งหมด แกะ กับก้อนหิมะที่หัวของพวกเขา วิ่งไปข้างหน้า และ prodded และ butted คนจากทุกด้าน เบนจามินหันไปรอบ ๆ และ lashed พวกเขา ด้วย hoofs ของเขาเล็ก แต่อีกคน กับแท่งของพวกเขาและรองเท้าของพวกเขา hobnailed แข็งแกร่งเกินไปสำหรับพวกเขา และทันใดนั้น ที่ร้องจากมนุษย์หิมะ ซึ่งเป็นการพักผ่อน สัตว์ทั้งหมดเปิดหนีผ่านเกตเวย์ที่เป็นลานThe men gave a shout of triumph. They saw, as they imagined, their enemies in flight, and they rushed after them in disorder. This was just what Snowball had intended. As soon as they were well inside the yard, the three horses, the three cows, and the rest of the pigs, who had been lying in ambush in the cowshed, suddenly emerged in their rear, cutting them off. Snowball now gave the signal for the charge. He himself dashed straight for Jones. Jones saw him coming, raised his gun and fired. The pellets scored bloody streaks along Snowball's back, and a sheep dropped dead. Without halting for an instant, Snowball flung his fifteen stone against Jones's legs. Jones was hurled into a pile of dung and his gun flew out of his hands. But the most terrifying spectacle of all was Boxer, rearing up on his hind legs and striking out with his great iron-shod hoofs like a stallion. His very first blow took a stable-lad from Foxwood on the skull and stretched him lifeless in the mud. At the sight, several men dropped their sticks and tried to run. Panic overtook them, and the next moment all the animals together were chasing them round and round the yard. They were gored, kicked, bitten, trampled on. There was not an animal on the farm that did not take vengeance on them after his own fashion. Even the cat suddenly leapt off a roof onto a cowman's shoulders and sank her claws in his neck, at which he yelled horribly. At a moment when the opening was clear, the men were glad enough to rush out of the yard and make a bolt for the main road. And so within five minutes of their invasion they were in ignominious retreat by the same way as they had come, with a flock of geese hissing after them and pecking at their calves all the way.ทุกคนก็หายไปยกเว้นหนึ่ง ในลาน มวยถูก pawing กับกีบเขาที่คอกลาดที่วางหน้าในโคลน พยายามเปิดเขามากกว่า ไม่ได้กวนเด็ก"เขาตายแล้ว, " กล่าวว่า นักมวยด้วย "ผมไม่มีเจตนาที่ทำ ลืมว่า ฉันสวมรองเท้าเหล็ก ใครจะเชื่อว่า ฉันไม่ได้ทำนี้ใน""ไม่ sentimentality, comrade " ร้องก้อนหิมะจากบาดแผลที่มีเลือดยังคงขจี "สงครามคือ สงคราม มนุษย์เดียวเป็นหนึ่งตาย""ดิฉันไม่ต้องการใช้ชีวิต ชีวิตมนุษย์แม้ไม่ ซ้ำนักมวย และตาของเขาเต็มไปด้วยน้ำตาความที่คือมอลลี่คนทางหลุดรอดมอลลี่จริงได้สูญหายไป ช่วง มีปลุกดี มันไม่กลัวว่า คนอาจมีอันตรายเธอในบางวิธี หรือแม้กระทั่งทำเธอปิดด้วย ในสุด อย่างไรก็ตาม เธอพบซ่อนตัวอยู่ในคอกของเธอกับศีรษะของเธอฝังระหว่างเฮย์ในการจัดการ เธอได้ทำการบินเป็นปืนออกไป และเมื่อคนอื่น ๆ กลับมาจากหาของเธอ มันเป็นการค้นหาว่า คอกลัด ซึ่งในความเป็นจริงถูกเพียงตกตะลึงไป แล้วกู้คืน และทำการปิดThe animals had now reassembled in the wildest excitement, each recounting his own exploits in the battle at the top of his voice. An impromptu celebration of the victory was held immediately. The flag was run up and Beasts of England was sung a number of times, then the sheep who had been killed was given a solemn funeral, a hawthorn bush being planted on her grave. At the graveside Snowball made a little speech, emphasising the need for all animals to be ready to die for Animal Farm if need be.The animals decided unanimously to create a military decoration, "Animal Hero, First Class," which was conferred there and then on Snowball and Boxer. It consisted of a brass medal (they were really some old horse-brasses which had been found in the harness-room), to be worn on Sundays and holidays. There was also "Animal Hero, Second Class," which was conferred posthumously on the dead sheep.There was much discussion as to what the battle should be called. In the end, it was named the Battle of the Cowshed, since that was where the ambush had been sprung. Mr. Jones's gun had been found lying in the mud, and it was known that there was a supply of cartridges in the farmhouse. It was decided to set the gun up at the foot of the Flagstaff, like a piece of artillery, and to fire it twice a year–once on October the twelfth, the anniversary of the Battle of the Cowshed, and once on Midsummer Day, the anniversary of the Rebellion.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยช่วงปลายฤดูร้อนข่าวว่าเกิดอะไรขึ้นในฟาร์มสัตว์ได้แผ่กระจายไปทั่วเขตครึ่ง สโนว์บอลทุกวันและนโปเลียนส่งออกไปเที่ยวบินของนกพิราบที่มีคำแนะนำที่จะปะปนกับสัตว์ในฟาร์มที่อยู่ใกล้เคียงบอกพวกเขาเรื่องราวของกบฏและสอนให้พวกเขาปรับแต่งของสัตว์ของอังกฤษ. ส่วนใหญ่เวลานี้นายโจนส์ได้ใช้เวลานั่งอยู่ ใน Taproom ของสิงโตแดงที่วิลลิงบ่นกับทุกคนที่จะฟังของความอยุติธรรมมหึมาที่เขาได้รับความเดือดร้อนในการเปิดออกของทรัพย์สินของเขาโดยการแพ็คของสัตว์ที่ดีสำหรับอะไร เกษตรกรอื่น ๆ เห็นใจในหลักการ แต่พวกเขาไม่ได้ในตอนแรกให้เขาช่วยมาก ที่เป็นหัวใจแต่ละคนแอบสงสัยว่าเขาไม่สามารถเปิดความโชคร้ายอย่างใดโจนส์เพื่อประโยชน์ของตัวเอง มันเป็นโชคดีที่เจ้าของของทั้งสองซึ่งอยู่ติดกับฟาร์มฟาร์มสัตว์ได้ในแง่ที่ไม่ดีอย่างถาวร หนึ่งในนั้นซึ่งเป็นชื่อ Foxwood เป็นขนาดใหญ่ที่ถูกทอดทิ้งฟาร์มสมัยเก่ามากรกโดยป่าไม้ทุ่งหญ้าที่มีทั้งหมดสวมใส่ออกและการป้องกันความเสี่ยงในสภาพที่น่าอาย เจ้าของนายพิลคิงตันเป็นสุภาพบุรุษชาวไร่ง่ายไปที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ของเขาในการล่าสัตว์ตกปลาหรือไปตามฤดูกาล ฟาร์มอื่น ๆ ซึ่งถูกเรียกว่า Pinchfield เป็นขนาดเล็กและเก็บไว้ดีกว่า เจ้าของของมันคือนายเฟรเดอริยากคนฉลาดมีส่วนเกี่ยวข้องในคดีที่อยู่ตลอดเวลาและมีชื่อสำหรับการขับรถต่อรองราคาอย่างหนัก สองคนนี้ไม่ชอบกันมากว่ามันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะมาถึงข้อตกลงใด ๆ แม้ในการป้องกันผลประโยชน์ของตัวเอง. อย่างไรก็ตามพวกเขาทั้งสองคนกลัวอย่างละเอียดโดยการก่อจลาจลในฟาร์มสัตว์และกังวลมากที่จะป้องกันไม่ให้สัตว์ของตัวเองจาก การเรียนรู้มากเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตอนแรกพวกเขาแกล้งหัวเราะเยาะความคิดของการจัดการฟาร์มสัตว์สำหรับตัวเอง สิ่งทั้งหมดจะถูกกว่าในปักษ์พวกเขากล่าวว่า พวกเขาวางมันเกี่ยวกับการที่สัตว์ในฟาร์มแมเนอร์ (พวกเขายืนยันที่จะเรียกมันว่าฟาร์มแมเนอร์ที่พวกเขาจะไม่ยอมให้ชื่อ "ฟาร์มสัตว์") ได้รับตลอดการต่อสู้ระหว่างตัวเองและก็ยังอดอาหารอย่างรวดเร็วไปสู่ความตาย เมื่อเวลาผ่านไปและสัตว์ได้อย่างเห็นได้ชัดไม่ได้อดอาหารจนตายและเฟรดเดอพิลคิงตันปรับเปลี่ยนของพวกเขาและเริ่มที่จะพูดถึงความชั่วร้ายที่น่ากลัวว่าตอนนี้ความเจริญรุ่งเรืองในฟาร์มสัตว์ มันถูกให้ออกว่าสัตว์มีการฝึกกินกันทรมานอีกคนหนึ่งที่มีเกือกม้าสีแดงร้อนและมีหญิงของพวกเขาในการร่วมกัน นี่คือสิ่งที่มาของการต่อต้านกฎหมายของธรรมชาติเฟรเดอริและพิลคิงตันกล่าว. แต่เรื่องราวเหล่านี้ไม่เคยเชื่ออย่างเต็มที่ ข่าวลือของฟาร์มที่ยอดเยี่ยมที่มนุษย์ได้รับการเปิดออกและสัตว์ที่มีการจัดการกิจการของตัวเองอย่างต่อเนื่องที่จะหมุนเวียนในรูปแบบคลุมเครือและบิดเบือนและตลอดทั้งปีที่คลื่นของการทรยศวิ่งผ่านชนบท บูลส์ซึ่งได้รับการซูฮกก็มักจะหันอำมหิตแกะยากจนลงพุ่มไม้และกินถั่ววัวเตะถังมากกว่านักล่าปฏิเสธที่รั้วของพวกเขาและยิงผู้ขับขี่ของพวกเขาในด้านอื่น ๆ เหนือสิ่งอื่นใดการปรับแต่งและแม้กระทั่งคำพูดของสัตว์ของอังกฤษเป็นที่รู้จักกันทุกที่ มันมีการแพร่กระจายด้วยความเร็วที่น่าอัศจรรย์ มนุษย์ไม่อาจมีความโกรธของพวกเขาเมื่อพวกเขาได้ยินเพลงนี้แม้ว่าพวกเขาจะแกล้งทำเป็นจะคิดว่ามันไร้สาระเพียง พวกเขาอาจจะไม่เข้าใจพวกเขากล่าวว่าว่าแม้สัตว์สามารถนำตัวเองไปร้องเพลงรังเกียจขยะดังกล่าว สัตว์ใด ๆ ร้องเพลงจับมันได้รับการเฆี่ยนตีในจุดที่ และยังเป็นเพลงที่ไม่สามารถระงับได้ blackbirds ผิวปากในการป้องกันความเสี่ยง, นกพิราบ cooed ในเอล์มก็เข้าไปในดินของโรงตีเหล็กและปรับแต่งของระฆังโบสถ์ และเมื่อมนุษย์ได้ฟังมันก็แอบสั่นได้ยินในคำทำนายของการลงโทษในอนาคตของพวกเขา. ในช่วงต้นเดือนตุลาคมเมื่อข้าวโพดที่ถูกตัดและซ้อนกันและบางส่วนของมันได้รับการนวดแล้วเที่ยวบินของนกพิราบมาปั่นป่วนผ่าน อากาศและลงจากในบ้านของฟาร์มสัตว์ในความตื่นเต้น wildest โจนส์และทุกคนของเขากับคนอื่น ๆ ครึ่งโหลจาก Foxwood และ Pinchfield ได้เข้าประตูห้าห้ามและที่กำลังจะมาถึงรถแทร็คที่นำไปสู่ฟาร์ม พวกเขาทั้งหมดไม้แบกยกเว้นโจนส์ที่ได้รับการเดินไปข้างหน้าด้วยปืนในมือของเขา เห็นได้ชัดว่าพวกเขาจะพยายามจับภาพใหม่ของฟาร์ม. นี้ได้รับการคาดหวังและเตรียมการทั้งหมดได้รับการทำ สโนว์บอลที่เคยเรียนหนังสือเก่าของแคมเปญการจูเลียสซีซาร์ซึ่งเขาได้พบในบ้านที่อยู่ในความดูแลของการดำเนินงานป้องกัน เขาให้คำสั่งของเขาได้อย่างรวดเร็วและในไม่กี่นาทีสัตว์ทุกคนที่โพสต์ของเขา. ในฐานะที่เป็นมนุษย์เดินเข้ามาใกล้อาคารฟาร์ม, สโนว์บอลโจมตีเปิดตัวครั้งแรกของเขา นกพิราบทั้งหมดจำนวนสามสิบห้าบินไปมาเหนือหัวของผู้ชายและเงียบเมื่อพวกเขาจากกลางอากาศ; และในขณะที่คนที่ได้รับการจัดการกับนี้ห่านที่ได้รับการป้องกันความเสี่ยงที่ซ่อนอยู่หลังวิ่งออกมาและจิกหฤโหดที่น่องของขาของพวกเขา แต่นี้เป็นเพียงการซ้อมรบไม้ไล่แสงตั้งใจจะสร้างความผิดปกติเล็ก ๆ น้อย ๆ และคนขับรถได้อย่างง่ายดายห่านออกด้วยไม้ของพวกเขา สโนว์บอลตอนนี้เปิดตัวบรรทัดที่สองของเขาในการโจมตี มิวเรียลเบนจามินและทุกแกะกับสโนว์บอลที่หัวของพวกเขาวิ่งไปข้างหน้าและแหย่และโขกคนจากทุกด้านในขณะที่เบนจามินหันไปรอบ ๆ และตาที่พวกเขาด้วยกีบเล็ก ๆ ของเขา แต่อีกครั้งผู้ชายด้วยไม้ตอกตะปูและรองเท้าของพวกเขาแข็งแกร่งเกินไปสำหรับพวกเขา; และก็ที่ซัดทอดจากสโนว์บอลซึ่งเป็นสัญญาณสำหรับการพักผ่อน, สัตว์ทั้งหมดหันกลับหนีผ่านประตูเข้าไปในสนาม. คนตะโกนให้ประสบความสำเร็จ พวกเขาเห็นเช่นที่พวกเขาจินตนาการศัตรูของพวกเขาในการบินและพวกเขาก็รีบวิ่งตามหลังพวกเขาในความผิดปกติ นี้เป็นเพียงสิ่งที่สโนว์บอลตั้งใจ ทันทีที่พวกเขาได้ดีภายในสนามม้าสามสามวัวและส่วนที่เหลือของสุกรที่ได้รับการนอนอยู่ในการซุ่มโจมตีในคอกวัวโผล่ออกมาก็อยู่ด้านหลังของพวกเขาตัดพวกเขาออก สโนว์บอลในขณะนี้ให้สัญญาณสำหรับค่าใช้จ่าย ตัวเขาเองประตรงโจนส์ โจนส์เห็นเขามายกปืนของเขาและยิง เม็ดทำแต้มเส้นเลือดพร้อมกลับสโนว์บอลและแกะตายลดลง โดยไม่ต้องลังเลสำหรับทันที, สโนว์บอลโยนหินสิบห้าของเขากับขาของโจนส์ โจนส์ถูกโยนเข้าไปในกองมูลสัตว์และปืนของเขาบินออกจากมือของเขา แต่ปรากฏการณ์ที่น่ากลัวที่สุดของทั้งหมดคือนักมวยที่เลี้ยงขึ้นบนขาหลังของเขาและโดดเด่นออกมาด้วยกีบเหล็กหุ้มที่ดีของเขาเช่นเดียวกับป่า ระเบิดครั้งแรกของเขาเอาเด็กหนุ่มที่มีเสถียรภาพจาก Foxwood ในกะโหลกศีรษะและยืดเขาตายอยู่ในโคลน ที่เห็นหลายคนลดลงไม้ของพวกเขาและพยายามที่จะเรียกใช้ Panic แซงพวกเขาและช่วงเวลาถัดสัตว์ทั้งหมดเข้าด้วยกันถูกไล่พวกเขารอบและรอบบ้าน พวกเขาถูกแทงเตะกัดเหยียบย่ำ มีไม่สัตว์ในฟาร์มที่ไม่ได้แก้แค้นพวกเขาหลังจากที่แฟชั่นของเขาเอง แม้แมวก็กระโจนออกจากหลังคาลงบนไหล่ของวัวและจมลงกรงเล็บของเธอในคอของเขาที่เขาตะโกนอย่างน่ากลัว ในช่วงเวลาที่เปิดเป็นที่ชัดเจนคนก็ดีใจมากพอที่จะวิ่งออกจากสนามและทำให้สายฟ้าสำหรับถนนสายหลัก ดังนั้นภายในห้านาทีของการบุกรุกของพวกเขาพวกเขาอยู่ในท่าถอยโดยวิธีการเดียวกับที่พวกเขาได้มากับฝูงห่านเปล่งเสียงดังกล่าวหลังจากที่พวกเขาและจิกที่ลูกของพวกเขาไปตลอดทาง. ทุกคนก็หายไปยกเว้นหนึ่ง ย้อนกลับไปในสนามนักมวยที่ถูกตะปบที่มีกีบของเขาที่มีเสถียรภาพเด็กหนุ่มที่วางคว่ำหน้าลงในโคลนพยายามที่จะเปิดเขามากกว่า เด็กไม่ได้คน. "เขาตาย" นักมวยเศร้ากล่าวว่า "ผมมีความตั้งใจที่จะทำว่าไม่มี. ฉันลืมว่าผมใส่รองเท้าเหล็ก. ใครจะเชื่อว่าผมไม่ได้ทำเช่นนี้กับวัตถุประสงค์?" "ความเห็นอกเห็นใจไม่มีเพื่อน!" สโนว์บอลร้องไห้จากบาดแผลที่มีเลือดยังคงหยด "สงครามคือสงคราม. เป็นมนุษย์เพียงคนเดียวที่ดีคือคนที่ตายแล้ว." "ผมไม่มีความปรารถนาที่จะใช้ชีวิตไม่ได้ดำรงชีวิตของมนุษย์" ซ้ำนักมวยและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา. "ที่มอลลีคืออะไร?" อุทานใครสักคน. มอลลีในความเป็นจริงที่ขาดหายไป สำหรับช่วงเวลาที่มีการเตือนภัยที่ดี; มันก็กลัวว่าคนอื่น ๆ จะได้รับอันตรายของเธอในทางใดทางหนึ่งหรือแม้กระทั่งการดำเนินการของเธอออกไปกับพวกเขา ในท้ายที่สุด แต่เธอถูกพบซ่อนตัวอยู่ในคอกของเธอกับหัวของเธอถูกฝังอยู่ในหมู่หญ้าแห้งในรางหญ้า เธอได้นำตัวไปที่บินเร็วที่สุดเท่าที่ปืนออกไป และเมื่อคนอื่น ๆ กลับมาจากการมองสำหรับเธอมันก็จะพบว่ามีเสถียรภาพเด็กหนุ่มที่ในความเป็นจริงตะลึงเท่านั้นหายแล้วและทำออก. สัตว์ได้ในขณะนี้ประกอบตื่นเต้น wildest แต่ละเล่าการหาประโยชน์ของตัวเอง ในการต่อสู้ที่ด้านบนของเสียงของเขา การเฉลิมฉลองอย่างกะทันหันของชัยชนะที่จัดขึ้นในทันที ธงก็วิ่งขึ้นและสัตว์ของอังกฤษถูกร้องหลายครั้งแล้วแกะที่ถูกฆ่าตายได้รับศพเคร่งขรึม, พุ่มไม้ Hawthorn การปลูกบนหลุมฝังศพของเธอ สโนว์บอลที่หลุมฝังศพที่ทำคำพูดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เน้นความจำเป็นในการสัตว์ทุกชนิดจะมีความพร้อมที่จะตายเพื่อฟาร์มสัตว์ถ้าจำเป็นต้อง. สัตว์ตัดสินใจเป็นเอกฉันท์ที่จะสร้างการตกแต่งทหาร "พระเอกสัตว์, First Class" ซึ่งเป็นที่ปรึกษาที่นั่นและ จากนั้นในสโนว์บอลและนักมวย มันประกอบด้วยเหรียญทองเหลือง (พวกเขาจริงๆบางม้าทองเหลืองเก่าที่ได้รับพบได้ในห้องพักเทียม) ที่จะสวมใส่ในวันอาทิตย์และวันหยุด นอกจากนี้ยังมี "พระเอกสัตว์, ชั้นสอง" ซึ่งเป็นที่ปรึกษาต้อแกะตาย. มีการอภิปรายมากเป็นสิ่งที่การต่อสู้ควรจะเรียกว่า ในท้ายที่สุดมันเป็นชื่อการต่อสู้ของ Cowshed ตั้งแต่ที่เป็นที่ซุ่มโจมตีที่ได้รับการเด้ง นายปืนโจนส์ถูกพบนอนอยู่ในโคลนและมันก็เป็นที่รู้กันว่ามีอุปทานของตลับหมึกในบ้าน มันมีการตัดสินใจที่จะตั้งปืนขึ้นที่เท้าของเสาธงเช่นชิ้นส่วนของปืนใหญ่และยิงเป็นครั้งที่สองปีละครั้งตุลาคมที่สิบสองในวันครบรอบของการต่อสู้ของ Cowshed และครั้งเดียวในกลางฤดูร้อนวัน วันครบรอบการจลาจล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยปลายฤดูร้อนข่าวว่าเกิดอะไรขึ้นในฟาร์มสัตว์กระจายเกือบครึ่งเมือง ทุกวันปานโปเลียนส่งเที่ยวบินของนกพิราบที่แนะนําไปปะปนกับสัตว์ในฟาร์มใกล้เคียง บอกพวกเขาว่าเรื่องราวของกบฎ และสอนการปรับแต่งของสัตว์ของอังกฤษ

ส่วนใหญ่ของเวลาของคุณโจนส์ได้ใช้เวลานั่งอยู่ในบาร์เหล้าของสิงโตแดงที่วิลิงเดิ้น , บ่นกับทุกคนที่จะฟังของมหึมา ความอยุติธรรมที่เขาได้รับความเดือดร้อนในการเปิดออกของทรัพย์สินของเขาโดยฝูงที่ดีสำหรับสัตว์ไม่มี เกษตรกรอื่น ๆ sympathised ในหลักการ แต่พวกเขาไม่ได้ในตอนแรก ให้เขาช่วยอะไรเท่าไหร่ ที่หัวใจแต่ละของพวกเขายังแอบสงสัยว่า เขาจะไม่พลิก โจนส์ โชคร้ายเพื่อประโยชน์ของเขาเอง มันเป็นโชคดีที่เจ้าของของทั้งสองฟาร์ม ฟาร์มสัตว์ ซึ่งติดอยู่ในแง่ที่ไม่ดีอย่างถาวร หนึ่งของพวกเขาซึ่งเป็นชื่อ foxwood , ขนาดใหญ่ , ละเลย , เชยฟาร์มมากโต้ง โดยป่าไม้ , ทุ่งหญ้าทั้งหมดสวมใส่ออกมาและป้องกันความเสี่ยงของเงื่อนไขที่น่าอับอายเจ้าของ คุณพิลคิงตัน เป็นคนง่ายๆ สุภาพบุรุษชาวนาที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของเขาในการตกปลาหรือล่าสัตว์ตามฤดูกาล ฟาร์มอื่น ๆซึ่งถูกเรียกว่า pinchfield มีขนาดเล็ก และดีกว่าเก็บไว้ เจ้าของคือ นายเฟรเดอริก เหนียว ฉลาดชาย ตลอดเวลาที่เกี่ยวข้องในคดี และชื่อให้ขับรถต่อรองราคายากสองคนนี้เกลียดกันมาก มันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะมาถึงข้อตกลงใด ๆแม้ในการป้องกันผลประโยชน์ของตนเอง

แต่พวกเขาทั้งสองให้กลัวโดยการจลาจลในฟาร์มสัตว์ และกังวลมาก เพื่อป้องกันสัตว์ของตนเองจากการเรียนรู้มากเกี่ยวกับมัน ตอนแรกเขาก็ทำเป็นหัวเราะ ดูถูกความคิดของสัตว์ การจัดการฟาร์มเป็นของตัวเองเรื่องทั้งหมดจะจบในอีกสองสัปดาห์ พวกเขากล่าวว่า พวกเขาใส่มันเกี่ยวกับสัตว์ในฟาร์มแมเนอร์ ( พวกเขายืนยันที่จะเรียกว่าคฤหาสน์ฟาร์ม ; พวกเขาจะไม่ยอมให้ชื่อ " ฟาร์มสัตว์ " ) ทำการต่อสู้กันเอง และยัง รวดเร็ว อดอยากจะตายอยู่แล้ว เมื่อเวลาผ่านไป และสัตว์ต่างๆ ได้กระจ่างไม่อดตายเฟรดเดอริก และพิลคิงตันเปลี่ยนทัศนคติของพวกเขาและเริ่มพูดคุยของความชั่วร้ายที่ตอนนี้กลายเป็นสัตว์ฟาร์ม มันถูกระบุว่าสัตว์มีซ้อมข่าว ทรมานกันและกันด้วยเกือกม้า แดง ร้อน และมีผู้หญิงของพวกเขาในทั่วไป นี้คือสิ่งที่มาต่อต้านกฎของธรรมชาติ , เฟรเดริก และพิลคิงตันบอกว่า

อย่างไรก็ตามเรื่องราวเหล่านี้ไม่เคยเชื่ออย่างเต็มที่ ข่าวลือของฟาร์ม ซึ่งมนุษย์ได้ถูกเปิดออกและสัตว์จัดการกิจการของตัวเอง ยังคงไหลเวียนในรูปแบบคลุมเครือและบิดเบือนและตลอดทั้งปีที่คลื่นของการเกเรวิ่งผ่านชนบท วัวที่มักจะควบคุมได้ง่ายก็ทำให้โหด แกะยากจนลงป้องกันความเสี่ยงและเผาผลาญโคล