4.1. Integrity of DNA during food i

4.1. Integrity of DNA during food industrial processes
DNA is normally more resistant to industrial processes than other molecules, such as proteins (Martinez et al., 2003), and DNA fingerprinting methods can be successfully used in identifying animal or plant materials, even when in small traces (Bottero & Dalmasso,2011; Costa, Mafra, Amaral, & Oliveira, 2010; Kesmen, Sahin, & Yetim, 2007; Mane, Mendiratta, & Tiwari, 2009; Martin et al., 2009;Soares, Mafra, Amaral, & Oliveira, 2010). Nonetheless, food processing causes chemical and physical alterations, degradation and fragmentation being the most common effects (Bauer, Weller, Hammes, &
Hertel, 2003). DNA integrity largely influences the effectiveness of molecular methodologies (Hellberg & Morrisey, 2011; Meusnier et al., 2008; Pafundo et al., 2007). DNA barcoding can have two advantages if compared to DNA fingerprinting approaches: i) it requires the amplification of a short DNA fragment (hence there is a lower risk of fragmentation), and ii) it is based on mitochondrial or plastidial genome (more preserved during processing).Aslan, Hamill, Sweeney, Reardon, and Mullen (2009) showed that nuclear DNA is less preserved than the mitochondrial one in cooked meat. The analysis of different mtDNA regions can be effective in identifying bovine, sheep, and porcine meat even after boiling, pressure cooking or frying (Arslan, Ilhak, & Caliciogiu, 2006; Aslan et al.,2009; Mane et al., 2009). Complete cox1 sequences were obtained from smoked fish products such as cod, groper, mackerel, salmon and tuna (Smith et al., 2008). Some difficulties were evidenced in obtaining full-length DNA barcodes from canned fish; in these cases,the use of shorter barcode sequences was considered a suitable choice, when limited to traceability purposes (Rasmussen et al.,2009). Similarly to mtDNA, plastid genome is conserved in most of processed food derived from plants. DNA barcoding was used to identify
different aromatic species after industrial drying and shredding (De Mattia et al., 2011). DNA barcode markers were also efficiently used to identify commercial tea (Stoeckle et al., 2011), fruit species in yogurt (Knight, Ortola-Vidal, Schnerr, Rojmyr, & Lysholm, 2007),and fruit residues (e.g. banana) in juices, purees, chocolates, cookies,etc. (Sakai et al., 2010). Hence, DNA barcoding approach could be used for the analysis of different food matrices, its main constraints being: i) the level of degradation of DNA; ii) the development of reliable methods for DNA extraction, and iii) the effectiveness of different barcode methodologies (Hellberg & Morrisey, 2011).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.1 ความสมบูรณ์ของดีเอ็นเอในระหว่างกระบวนการผลิตของอุตสาหกรรมอาหาร
dna เป็นปกติมากขึ้นทนต่อกระบวนการผลิตของอุตสาหกรรมกว่าโมเลกุลอื่น ๆ เช่นโปรตีน (มาร์ติเนเอตอัล., 2003) และวิธีการพิมพ์ลายนิ้วมือดีเอ็นเอสามารถใช้ประสบความสำเร็จในการระบุวัสดุที่สัตว์หรือพืชแม้เมื่ออยู่ใน ร่องรอยเล็ก (Bottero & Dalmasso, 2011; costa, Mafra, Amaral, & oliveira 2010; kesmen, Sahin, & Yetim 2007;แผงคอ mendiratta, & tiwari, 2009; มาร์ตินและคณะ, 2009;. Soares, Mafra, Amaral, & oliveira, 2010) กระนั้นการแปรรูปอาหารที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางเคมีและทางกายภาพของการย่อยสลายและการกระจายตัวเป็นผลกระทบที่พบมากที่สุด (Bauer, เวลเลอร์ Hammes, &
hertel, 2003) ความสมบูรณ์ของดีเอ็นเอส่วนใหญ่มีผลต่อประสิทธิภาพของวิธีการโมเลกุล (Hellberg & Morrisey, 2011. meusnier et al,,2008. pafundo et al, 2007) dna บาร์โค้ดสามารถมีสองข้อได้เปรียบหากเทียบกับการพิมพ์ลายนิ้วมือดีเอ็นเอแนวทาง i) จะต้องมีการขยายของชิ้นดีเอ็นเอสั้น (จึงมีความเสี่ยงที่ลดลงของการกระจายตัว) และ ii) มันขึ้นอยู่กับยลหรือ plastidial จีโนม (เพิ่มเติมในระหว่างการเก็บรักษาไว้ การประมวลผล). อัสลาน, Hamill สวีนีย์, เรียดและ Mullen (2009) แสดงให้เห็นว่าดีเอ็นเอนิวเคลียร์ที่เก็บรักษาไว้ไม่น้อยกว่าหนึ่งในยลเนื้อสุก การวิเคราะห์พื้นที่ที่แตกต่างกัน mtDNA จะมีประสิทธิภาพในการระบุวัวแกะและเนื้อหมูแม้หลังจากเดือดปรุงอาหารความดันหรือทอด (arslan ilhak, & caliciogiu 2006; อัสลานเอตอัล, 2009.. แผงคอและคณะ, 2009) .ลำดับ cox1 สมบูรณ์ที่ได้รับจากผลิตภัณฑ์ปลารมควันเช่นปลา, หลุม, ปลาทู, ปลาแซลมอนและปลาทูน่า (สมิทเอตอัล. 2008) ปัญหาบางอย่างที่เห็นได้ในการได้รับบาร์โค้ด dna เต็มความยาวจากปลากระป๋องในกรณีเหล่านี้การใช้งานของบาร์โค้ดลำดับที่สั้นกว่าก็ถือว่าเป็นทางเลือกที่เหมาะสมเมื่อ จำกัด วัตถุประสงค์ในการตรวจสอบย้อนกลับ (กรัสม​​ุสเอตอัล, 2009.) คล้ายกับ mtDNA,plastid จีโนมเป็นป่าสงวนในส่วนของอาหารแปรรูปที่ได้จากพืช dna บาร์โค้ดถูกใช้ในการระบุชนิด
หอมที่แตกต่างกันหลังจากการอบแห้งอุตสาหกรรมและ shredding (เด Mattia และคณะ. 2011) เครื่องหมายบาร์โค้ด dna ยังถูกนำมาใช้อย่างมีประสิทธิภาพในการระบุชาเชิงพาณิชย์ (Stoeckle และคณะ. 2011) สายพันธุ์ผลไม้ในโยเกิร์ต (อัศวิน ortola-vidal, schnerr rojmyr, & lysholm, 2007)และกากผลไม้ (เช่นกล้วย) ในน้ำผลไม้ purees, ช็อคโกแลต, คุกกี้, ฯลฯ (ซาไกและคณะ. 2010) ดังนั้นวิธีการดีเอ็นเอบาร์โค้ดสามารถนำมาใช้สำหรับการวิเคราะห์ของการฝึกอบรมอาหารที่แตกต่างกันข้อ จำกัด หลักเป็น i) ระดับของการย่อยสลายของ dna; ii) การพัฒนาวิธีการที่เชื่อถือได้สำหรับการสกัดดีเอ็นเอและ iii) ประสิทธิภาพของวิธีการที่แตกต่างกันบาร์โค้ด (Hellberg & Morrisey,2011).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.1. ความสมบูรณ์ของดีเอ็นเอในระหว่างกระบวนการอุตสาหกรรมอาหาร
DNA เป็นปกติมากขึ้นทนต่อการกระบวนการอุตสาหกรรมกว่าโมเลกุลอื่น ๆ เช่นโปรตีน (เบรัท et al., 2003), และวิธีลายพิมพ์ดีเอ็นเอสำเร็จใช้ในการระบุสัตว์หรือโรงงานผลิต แม้ในร่องรอยเล็ก (Bottero & Dalmasso, 2011 คอสต้า Mafra, Amaral & Oliveira, 2010 Kesmen, Sahin & Yetim, 2007 แผงคอ Mendiratta, Tiwari & 2009 มาร์ตินเอ็ด al., 2009Soares, Mafra, Amaral & Oliveira, 2010) กระนั้น แปรรูปอาหารทำให้การเปลี่ยนแปลงทางเคมี และกายภาพ ย่อยสลาย และกระจายตัวของมีผลมากที่สุด (Bauer เวลเลอร์ Hammes &
Hertel, 2003) ความสมบูรณ์ของดีเอ็นเอส่วนใหญ่มีผลต่อประสิทธิภาพของสูตรโมเลกุล (Hellberg & Morrisey, 2011 Meusnier et al., 2008 Pafundo et al., 2007) โค้ดีเอ็นเอได้ข้อดีสองถ้าเปรียบเทียบกับดีเอ็นเอลายพิมพ์แนว: i) ต้องขยายของส่วน DNA ย่อ (เพราะไม่มีความเสี่ยงต่ำกว่าเรียง), และ ii) มันขึ้นอยู่กับ plastidial หรือ mitochondrial จีโนม (ยิ่งรักษาในระหว่างการประมวลผล) ได้Aslan, Hamill, Sweeney, Reardon และ Mullen (2009) แสดงให้เห็นว่า DNA นิวเคลียร์จะน้อยรักษาจาก mitochondrial ในเนื้อสุก การวิเคราะห์ของ mtDNA ต่างภูมิภาคสามารถมีประสิทธิภาพในการระบุ bovine แกะ และเนื้อช่วงแม้หลังจากต้ม ทำอาหารความดัน หรือทอด (Arslan, Ilhak & Caliciogiu, 2006 Aslan et al., 2009 แผงคอและ al., 2009) ลำดับ cox1 ที่สมบูรณ์ได้รับจากผลิตภัณฑ์ปลา cod, groper ปลา ปลาแซลมอน และปลาทูน่า (Smith et al., 2008) ปัญหาบางอย่างเป็นหลักฐานในการรับดีเอ็นเอบาร์โค้ดที่ปราศจากจากปลากระป๋อง ในกรณีเหล่านี้ การใช้บาร์โค้ดสั้นลำดับถูกพิจารณาเป็นทางเลือกที่เหมาะสม เมื่อจำกัดวัตถุประสงค์ในการตรวจสอบย้อนกลับ (Rasmussen et al., 2009) คล้ายกับ mtDNA กลุ่มพลาสติดจะอยู่ในส่วนใหญ่ของอาหารแปรรูปที่ได้มาจากพืช โค้ดีเอ็นเอถูกใช้เพื่อระบุ
พันธุ์หอมแตกต่างจากอุตสาหกรรมแห้ง และ shredding (เด Mattia et al., 2011) เครื่องหมายดีเอ็นเอบาร์โค้ดยังมีประสิทธิภาพใช้ในการระบุค้าชา (Stoeckle et al., 2011), สายพันธุ์ผลไม้ในโยเกิร์ต (อัศวิน Ortola Vidal, Schnerr, Rojmyr & Lysholm, 2007),และผลไม้ตกค้าง (เช่นกล้วย) ในน้ำ จาก ช็อกโกแลต คุกกี้ ฯลฯ (ซาไก et al., 2010) ดังนั้น สามารถใช้วิธีโค้ดีเอ็นเอสำหรับการวิเคราะห์ของอาหารแตกต่างเมทริกซ์ ข้อจำกัดของหลักการ: ฉัน) ระดับของดีเอ็นเอ ii) การพัฒนาที่เชื่อถือได้วิธีการสกัดดีเอ็นเอ iii) ประสิทธิภาพของวิธีการบาร์โค้ดที่แตกต่างกัน (Hellberg & Morrisey 2011) .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.1 . ความสมบูรณ์ของดีเอ็นเอในระหว่างกระบวนการ
นิคมอุตสาหกรรมอาหารดีเอ็นเอเป็นปกติจะสามารถป้องกันการอุตสาหกรรมกระบวนการกว่าอื่นโมเลกุลของ,เช่นโปรตีน(' The Martinez 'นับ et al ., 2003 ),และดีเอ็นเอ fingerprinting วิธีใดวิธีหนึ่งสามารถใช้ในการระบุถึงการประสบความสำเร็จสัตว์หรือพืชวัสดุ,หรือแม้แต่เมื่ออยู่ในขนาดเล็กลาย( bottero & dalmasso, 2011 ,คอส, mafra , amaral ,& oliveira , 2010 ; kesmen , sahin ,& yetim , 2007 ;แผง mendiratta & tiwari 2009 มาร์ติน et al . 2009 soares mafra amaral & oliveira 2010 ) อย่างไรก็ตามการผลิตอาหารจะทำให้เปลี่ยนแปลงทางเคมีและ กายภาพ การเสื่อม สภาพ และการแบ่งแยกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเป็นผลโดยทั่วไป(, Eddie Bauer Weller Court ซึ่งอยู่ในบริเวณใกล้เคียง hammes &
hertel 2003 ) ความสมบูรณ์ของดีเอ็นเอซึ่งส่วนใหญ่มีอิทธิพลต่อความมี ประสิทธิภาพ ของวืธีดำเนินงานมาตรฐานระดับโมเลกุล( hellberg & morrisey 2011 meusnier et al .2008 pafundo et al . 2007 ) barcoding ดีเอ็นเอจะสามารถมีความได้เปรียบทั้งสองหากเทียบกับ DNA fingerprinting แนวทาง I )ต้องมีการขยายสัญญาณเสียงส่วนท้ายของดีเอ็นเอเพื่อไปถึงได้ไม่ไกลนัก(ดังนั้นจึงมีความเสี่ยงที่ต่ำของการแบ่งแยกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย)และ II )จะขึ้นอยู่กับ mitochondrial หรือ plastidial ยีน(หรือมากกว่าได้รับการสงวนรักษาอย่างดีเยี่ยมในระหว่างการประมวลผล) aslan hamill reardon ปีศาจและ mullen ( 2009 )พบว่าดีเอ็นเอจากนิวเคลียร์ได้รับน้อยได้รับการสงวนรักษาอย่างดีเยี่ยมกว่าหนึ่ง mitochondrial ในอาหารที่ปรุง การวิเคราะห์ของ mtdna เขตพื้นที่สามารถมีผลบังคับใช้ในการระบุหลังจาก,แกะ,และ porcine เนื้อแม้หลังจากการต้ม,ความดันหรือทำอาหารทอด( arslan , ilhak ,& caliciogiu , 2006 ; aslan et al . , 2009 ;แผง et al ., 2009 )1 ลำดับ Cox เสร็จสมบูรณ์ได้จาก ผลิตภัณฑ์ ปลารมควันเช่นปลา groper ปลาแซลมอนและปลาทูน่า(สมิธ et al . 2008 ) ปัญหาในบางคนมีหลักฐานในการขอรับบาร์โค้ตดีเอ็นเอแบบเต็มความยาวจากปลากระป๋องในกรณีนี้จะใช้ที่ของซีเควนซ์ของบาร์โค้ดสั้นลงได้รับการพิจารณาให้เป็นทางเลือกที่เหมาะสมเมื่อจำกัด(มหาชน)ใช้เพื่อวัตถุประสงค์สืบค้นย้อนกลับ( Helen Rasmussen and et al . 2009 ) ในทำนองเดียวกันกับ mtdnaplastid ยีนมีในอาหารสำเร็จรูปได้มาจากพืชมากที่สุด barcoding ดีเอ็นเอก็ใช้ในการระบุ
แตกต่างกันกลิ่นหอมสายพันธุ์หลังจากอุตสาหกรรมและการเป่าผมแห้งมีดหั่น( de mattia et al . 2011 ) ทำเครื่องหมายดีเอ็นเอบาร์โค้ดและยังใช้ในการระบุการค้าเครื่องชงน้ำชา( stoeckle et al . 2011 )สายพันธุ์ผลไม้ในโยเกิร์ต(อัศวิน ortola-vidal schnerr rojmyr & lysholm 2007 )ได้อย่างมี ประสิทธิภาพและผลไม้สารตกค้าง(เช่นกล้วย)ในน้ำผลไม้คั้นน้ำผลไม้ปั่นรสเลิศคุกกี้ช็อกโกแลตเป็นต้น (พวกซา - ไก et al . 2010 ) ดีเอ็นเอจึงใช้วิธีการ barcoding อาจถูกใช้เพื่อการวิเคราะห์ของมดลูกอาหารอื่นเงื่อนไขหลักของฉัน)ระดับของการเสื่อม สภาพ ของดีเอ็นเอ ii )การพัฒนาวิธีการและเชื่อถือได้สำหรับการขุดเจาะดีเอ็นเอและ iii ) ประสิทธิภาพ ของแนวบาร์โค้ดแตกต่างกัน( hellberg & morrisey2011 )..