(birds chirping)Ryuuichi: “Heeey! Y

(birds chirping)

Ryuuichi: “Heeey! You ready?” (you open the door) “Good morning!” (closes the door) “Yesterday, that sudden downpour was a drag! Did you get a hot bath as soon as you get home? You didn’t catch a cold, did you? Here, let me check your forehead. (pats your forehead) Hmm, it looks you’re alright. Thank goodness… It would be my fault if you caught a cold. By the way, how much time has passed since we started going to school together like this? We started after you got molested on the train, so… Wow, that’s a lot of time. Really, the time I spend with you goes away like nothing. Ok, shall we go now? (you start walking) Hah, right! You know… What day is it, today? No, that’s not it! The cooking lecture is tomorrow. No, to the cinema we’re going next week, you know. And the quiz is on the day after tomorrow! Calm down, you’ve been studying so much, there’s no way your grades are going to fail after this. You yourself should know this well, already. C’mon, you can do it. What day is today? Take a guess! …Hah? No, my mother’s birthday is next month… And anyways, why did you come up with my mother’s birthday all of a sudden? You really don’t remember it, don’t you? Today it’s been three months since we’re seeing each others. See? You forgotten. To think even I remembered about that… It’s alright, there’s no need to fret about it… Right, we still have a long way to go. (why is that I cannot understand a single word… sigh… -Eiko) But anyways, give me your hand now. Just do it! (sound of him searching for something in his bag) Here, have this. It’s a present for our anniversary. What’s with that appalled expression? It’s not so much, I don’t get it why you are so surprised? *giggles* Alright, alright. If you are happy, then it’s fine. C’mon, open it up. Yes, of course. You can do it right here, right now. After all… I want to see how it looks on you as soon as possible. (you unwrap the gift) How’s that? Do you like it? *giggles* That was the necklace you wanted, right? Hah, it’s obvious you don’t remember telling me about it. You didn’t actually told me about that… But I’ve seen you ogling for it all the time we went shopping together, so I thought you’d like it for sure… So I secretly bought it for you today. Was that really so unexpected of me…? I might not look like it, but I’m always watching you. I’m always thinking about what you might like to do, or to get, or what you would like me to do. I’m going to help you wear it right now, ok? So, raise your hair and turn around. (you comply) Haah, I’m sorry… I think I’m little clumsy… I can’t seem to hook it up. So stay still for a little while… *panting because he can’t hook the necklace up XD* Alright, I’m done! Turn around, let me see you. (you comply) Aw… As I thought, it looks great on you. Hah… Huh… Ok! Let’s get going now, ok? We’re gonna get late, if we dandle around. You know… When we get to school… You should show it to everyone. Don’t ask me why! That’d me happy, that’s why. Oh! It’s a promise! You can’t break it! (sounds of you both walking away)”

(at school, people talking)(locker opening)(sound of paper frushing)

Ryuuichi: “Huh? What are you hiding? Is it something you can’t show me? Then, show me already! Here, gimme! (takes the paper from you and unfolds it) …What is this? ‘Please contact me’… And there’s a mail address… Who is it from? Someone from another class…? Sheesh… (hides the paper) No way! I’m not giving it back! Say… you… were hiding it from me thinking it was a love letter, right? Hmmm? So, why is that you were hiding it, then? Well, huh… I guess letters are not something you can just open in front of anyone. Is that… really the only reason behind that? *sighs* Well… It’s alright, I guess. Anyways… Who sends love letters anymore, nowadays? He must be really devoted, to do so. Of course, you are going to ignore this, right? Right. Then let’s throw this away somewhere. It’s alright, I’m not asking you to throw it somewhere around here, obviously. Just throw it away once you’re home. Ok? (you take the letter) Well, then… Let’s head to the classroom, ok? Here, give me your hand. Let’s go. (you two walk away) Haah… Which class did we have, again? Uwah! It’s my worst subject. I know, I know, I’ll try not to sleep. But… If I do fall asleep, will you wake me up? *giggles* C’mon, I won’t sleep! I was just saying, just in case. (you two walk away)”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(นกเขา)Ryuuichi: “Heeey! You ready?” (you open the door) “Good morning!” (closes the door) “Yesterday, that sudden downpour was a drag! Did you get a hot bath as soon as you get home? You didn’t catch a cold, did you? Here, let me check your forehead. (pats your forehead) Hmm, it looks you’re alright. Thank goodness… It would be my fault if you caught a cold. By the way, how much time has passed since we started going to school together like this? We started after you got molested on the train, so… Wow, that’s a lot of time. Really, the time I spend with you goes away like nothing. Ok, shall we go now? (you start walking) Hah, right! You know… What day is it, today? No, that’s not it! The cooking lecture is tomorrow. No, to the cinema we’re going next week, you know. And the quiz is on the day after tomorrow! Calm down, you’ve been studying so much, there’s no way your grades are going to fail after this. You yourself should know this well, already. C’mon, you can do it. What day is today? Take a guess! …Hah? No, my mother’s birthday is next month… And anyways, why did you come up with my mother’s birthday all of a sudden? You really don’t remember it, don’t you? Today it’s been three months since we’re seeing each others. See? You forgotten. To think even I remembered about that… It’s alright, there’s no need to fret about it… Right, we still have a long way to go. (why is that I cannot understand a single word… sigh… -Eiko) But anyways, give me your hand now. Just do it! (sound of him searching for something in his bag) Here, have this. It’s a present for our anniversary. What’s with that appalled expression? It’s not so much, I don’t get it why you are so surprised? *giggles* Alright, alright. If you are happy, then it’s fine. C’mon, open it up. Yes, of course. You can do it right here, right now. After all… I want to see how it looks on you as soon as possible. (you unwrap the gift) How’s that? Do you like it? *giggles* That was the necklace you wanted, right? Hah, it’s obvious you don’t remember telling me about it. You didn’t actually told me about that… But I’ve seen you ogling for it all the time we went shopping together, so I thought you’d like it for sure… So I secretly bought it for you today. Was that really so unexpected of me…? I might not look like it, but I’m always watching you. I’m always thinking about what you might like to do, or to get, or what you would like me to do. I’m going to help you wear it right now, ok? So, raise your hair and turn around. (you comply) Haah, I’m sorry… I think I’m little clumsy… I can’t seem to hook it up. So stay still for a little while… *panting because he can’t hook the necklace up XD* Alright, I’m done! Turn around, let me see you. (you comply) Aw… As I thought, it looks great on you. Hah… Huh… Ok! Let’s get going now, ok? We’re gonna get late, if we dandle around. You know… When we get to school… You should show it to everyone. Don’t ask me why! That’d me happy, that’s why. Oh! It’s a promise! You can’t break it! (sounds of you both walking away)”(โรงเรียน คนพูด)(ตู้เปิด)(เสียงของ frushing กระดาษ)Ryuuichi: "ฮะ ซ่อนอะไรอยู่ มันเป็นสิ่งที่คุณไม่สามารถแสดงหรือไม่ แล้ว แสดงแล้ว ที่นี่ gimme (ใช้กระดาษจากคุณ และเปิดออกได้) ...นี้คืออะไร 'ติดต่อเรา' ... และไม่มีที่อยู่... จากเป็นใคร คนจากคลาสอื่น... Sheesh ... (ซ่อนกระดาษ) ไม่มีทาง! ฉันฉันไม่ให้มันกลับมา บอกว่า...คุณ...ถูกซ่อนจากฉันคิดว่า มันเป็นจดหมายรัก ขวา Hmmm ดังนั้น เหตุว่าคุณถูกซ่อนไว้ แล้ว ดี ฮะ... ผมคิดว่า จดหมายจะไม่สิ่งที่คุณสามารถเพียงเปิดหน้าทุกคน คือ...จริง ๆ เท่านั้นเหตุที่ * sighs * ดี... มันแจ่ม ฉันเดา อย่างไรก็ตาม... ผู้ที่ส่งจดหมายรักอีกต่อไป ในปัจจุบัน เขาต้องอุทิศจริง ๆ ดัง แน่นอน คุณจะละเว้นนี้ ขวา ขวา แล้วลองทิ้งนี้บาง มีครับ ผมกำลังถามคุณโยนมันไว้เดิน เห็นได้ชัด แค่ทิ้งมันไปเมื่อคุณโฮ ตกลง, ได้ (คุณใช้จดหมาย) ดี แล้ว... ลองมุ่งหน้าไปห้องเรียน ตกลง ที่นี่ ให้ฉันมือของคุณ ไปกันเถอะ (คุณสองเดิน) Haah ... ระดับใดเพราะเรามี อีกหรือไม่ Uwah มันเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดของฉัน ฉันรู้ ฉันรู้ ฉันจะพยายามไม่นอน แต่... หากฉันจะหลับ จะคุณปลุกฉัน *giggles* c'mon ฉันจะไม่นอน ฉันมีเพียงแต่พูดว่า ในกรณีนั้น (คุณสองเดิน)"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(นกร้องเจี๊ยก ๆ ) Ryuuichi: "HEEEY! คุณพร้อมหรือยัง? "(คุณเปิดประตู)" ตอนเช้าดี! "(ปิดประตู)" เมื่อวานนี้ว่าฝนที่ตกลงมาอย่างฉับพลันก็ลาก! คุณไม่ได้รับอาบน้ำร้อนเร็วที่สุดเท่าที่คุณจะได้รับที่บ้าน? คุณไม่ได้เป็นหวัด, คุณ? ที่นี่ให้ฉันตรวจสอบหน้าผากของคุณ (ตบหน้าผากของคุณ) อืมมันก็ดูคุณไม่เป็นไร ขอขอบคุณคุณงามความดี ... มันจะเป็นความผิดของฉันถ้าคุณเป็นหวัด โดยวิธีการที่เท่าใดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่เราเริ่มต้นที่จะไปโรงเรียนด้วยกันเช่นนี้หรือไม่? เราเริ่มต้นหลังจากที่คุณได้ขืนใจบนรถไฟดังนั้น ... ว้าวที่มากเวลา จริงๆเวลาที่ฉันใช้เวลากับคุณจะหายไปเหมือนไม่มีอะไร ตกลงเราจะไปตอนนี้หรือไม่ (ที่คุณจะเริ่มเดิน) ฮะที่ถูกต้อง! คุณจะรู้ว่า ... วันมันคืออะไรวันนี้? ไม่มีที่ไม่ได้! การบรรยายการปรุงอาหารวันพรุ่งนี้ ไม่ไปดูหนังที่เรากำลังจะสัปดาห์ถัดไปที่คุณรู้ว่า และตอบคำถามที่อยู่ในวันรุ่งขึ้นหลังจากวันพรุ่งนี้! ใจเย็น ๆ คุณจะได้รับการศึกษามากมีวิธีการเรียนของคุณจะล้มเหลวหลังจากนี้ ตัวคุณควรจะรู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว C'mon คุณสามารถทำมันได้ วันนี้เป็นวันอะไร? ลองเดา! ... ฮะ? ไม่มีวันเกิดแม่ของฉันเป็นเดือนต่อไป ... และ anyways ทำไมคุณมากับวันเกิดของแม่ของฉันทั้งหมดในทันที? จริงๆคุณจำไม่ได้มันทำไม่ได้คุณ? วันนี้จะได้รับสามเดือนนับตั้งแต่ที่เราเห็นของแต่ละคน ดู? คุณลืม ที่จะคิดว่าแม้ผมจำได้เกี่ยวกับว่า ... มันไม่เป็นไรมีไม่จำเป็นต้องกลุ้มเกี่ยวกับมันไม่ ... ใช่เรายังคงมีทางยาวไป (ทำไมคือว่าผมไม่สามารถเข้าใจคำเดียว ... ถอนหายใจ ... -Eiko) แต่ anyways ให้ฉันมือของคุณในขณะนี้ เพียงแค่ทำมัน! (เสียงของเขาค้นหาสิ่งที่อยู่ในกระเป๋าของเขา) ที่นี่มีนี้ มันเป็นของขวัญสำหรับวันครบรอบของเรา มีอะไรกับที่แสดงออกตกใจ? มันไม่มากผมไม่ได้รับมันทำไมคุณจะประหลาดใจเพื่อ? * * * * * * * * giggles Alright, เป็นไร หากคุณมีความสุขแล้วก็ปรับ C'mon เปิดมันขึ้นมา ใช่แน่นอน คุณสามารถทำมันได้ที่นี่ในขณะนี้ หลังจากที่ทุกคน ... ฉันอยากจะดูว่าจะดูกับคุณโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ (คุณแกะของขวัญ) วิธีที่? คุณชอบที่มันได้หรือไม่ * * * * * * * * giggles นั่นคือสร้อยคอที่คุณต้องการใช่มั้ย? ฮะก็เห็นได้ชัดคุณจำไม่ได้บอกผมเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณไม่ได้จริงบอกฉันเกี่ยวกับที่ ... แต่ผมเคยเห็นคุณ ogling สำหรับเราทุกคนเวลาที่เราไปช้อปปิ้งด้วยกันดังนั้นฉันคิดว่าคุณจะชอบมันอย่างแน่นอน ... ดังนั้นผมจึงแอบซื้อมันสำหรับคุณในวันนี้ ก็คือว่าจริงๆไม่คาดคิดของฉัน ... ? ฉันไม่อาจมีลักษณะเช่นนั้น แต่ฉันมักจะดูคุณ ฉันมักจะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่คุณอาจต้องการที่จะทำหรือจะได้รับหรือสิ่งที่คุณต้องการให้ผมทำ ฉันจะช่วยให้คุณสามารถสวมใส่มันตอนนี้ ok? ดังนั้นผมจะยกระดับของคุณและหันไปรอบ ๆ (คุณปฏิบัติตาม) Haah, ฉันขอโทษ ... ฉันคิดว่าฉันน้อยเงอะงะ ... ฉันไม่สามารถดูเหมือนจะขอขึ้น ดังนั้นยังคงอยู่ในขณะที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ... * หอบเพราะเขาไม่สามารถขอสร้อยคอขึ้น XD * เอาล่ะฉันทำ! หันไปรอบ ๆ ให้ฉันเห็นคุณ (คุณปฏิบัติตาม) Aw ... ขณะที่ผมคิดว่ามันดูดีกับคุณ ฮะ ... อืมมม ... โอเค! ขอได้รับไปตอนนี้ ok? พวกเราจะได้รับในช่วงปลายถ้าเราหยอกล้อไปรอบ ๆ คุณจะรู้ว่า ... เมื่อเราได้รับไปโรงเรียน ... คุณควรจะแสดงให้ทุกคน อย่าถามฉันว่าทำไม! ที่ต้องการฉันมีความสุขที่ว่าทำไม Oh! มันเป็นสัญญา! คุณไม่สามารถทำลายมัน! (เสียงของคุณทั้งสองเดินออกไป) " (ที่โรงเรียนคนพูด) (เปิดล็อกเกอร์) (เสียงของกระดาษ frushing) Ryuuichi: "อืมมม? คุณมีอะไรซ่อนอยู่? มันเป็นสิ่งที่คุณไม่สามารถแสดงให้ฉัน? จากนั้นแสดงให้ฉันอยู่แล้ว! นี่ gimme! (ใช้เวลากระดาษจากคุณและแผ่ออกไปมัน) ... คืออะไร? 'โปรดติดต่อฉัน ... และมีที่อยู่อีเมล ... มันคือใครมาจากไหน? ใครบางคนจากชั้นอื่น ... ? Sheesh ... (ซ่อนกระดาษ) ไม่มีทาง! ฉันไม่ให้มันกลับมาแล้ว! บอกว่า ... คุณ ... ถูกซ่อนมันจากฉันคิดว่ามันเป็นจดหมายรักใช่มั้ย? อืมม? ดังนั้นทำไมคือการที่คุณถูกซ่อนมันแล้ว? ดีอืมมม ... ผมคาดเดาตัวอักษรไม่ได้สิ่งที่คุณสามารถทำได้เพียงแค่เปิดในด้านหน้าของทุกคน นั่นคือ ... จริงๆเหตุผลเดียวที่อยู่เบื้องหลังที่? * * * * * * * * ถอนหายใจดี ... มันไม่เป็นไรฉันเดา Anyways ... ใครส่งจดหมายรักอีกต่อไปในปัจจุบัน? เขาจะต้องทุ่มเทจริงๆจะทำเช่นนั้น แน่นอนคุณจะไม่สนใจนี้ใช่มั้ย? ขวา จากนั้นเรามาทิ้งนี้อยู่ที่ไหนสักแห่ง มันไม่เป็นไรฉันไม่ได้ขอให้คุณโยนมันอยู่ที่ไหนสักแห่งรอบ ๆ ที่นี่เห็นได้ชัด เพียงแค่โยนมันออกไปเมื่อคุณอยู่บ้าน OK? (คุณใช้ตัวอักษร) อืมแล้ว ... ขอมุ่งหน้าไปยังห้องเรียน ok? ที่นี่ให้ฉันมือของคุณ Let 's go (คุณสองเดินออกไป) Haah ... ซึ่งระดับที่เราไม่ได้อีกครั้งหรือไม่ Uwah! มันเป็นเรื่องที่เลวร้ายที่สุดของฉัน ฉันรู้ว่าฉันรู้ว่าฉันจะพยายามไม่ให้นอนหลับ แต่ ... ถ้าฉันไม่หลับคุณจะปลุกฉันขึ้นมา? หัวเราะคิกคัก * * * * * * * * C'mon ฉันจะไม่นอน! ที่ผมบอกว่าเพียงแค่เพียงในกรณีที่ (คุณทั้งสองเดินออกไป) "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( เสียงนกร้อง )

ryuuichi : " เฮ้ยยยยย ! คุณพร้อมหรือยัง ? " ( เปิดประตู ) " อรุณสวัสดิ์ " ( ปิดประตู ) " เมื่อวาน ว่าอยู่ๆฝนห่าใหญ่ก็ลาก ! คุณได้รับ อาบน้ำร้อน ทันทีที่กลับถึงบ้าน คุณไม่หนาวเหรอ ? นี่ ให้ผมดูที่หน้าผากของเธอ ( Pats หน้าผาก ) อืม ดูเหมือนคุณจะไม่เป็นไร ขอบคุณพระเจ้า . . . . . . มันเป็นความผิดของฉันถ้าคุณเป็นหวัด โดยทางเวลาผ่านไปเท่าไหร่แล้วตั้งแต่เราเริ่มไปโรงเรียนด้วยกันแบบนี้ เราเริ่มต้นหลังจากที่เธอถูกลวนลามบนรถไฟ . . . ว้าว มันมาก จริงๆ เวลาที่ฉันอยู่กับคุณไปเหมือนไม่มีอะไร โอเค ไปกันเถอะ ( เดิน ) ฮ้า ใช่แล้ว ! คุณรู้ . . . . . . . วันนี้เป็นวันอะไร ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น สอนทำอาหาร คือพรุ่งนี้ ไม่ กับหนังเรากำลังจะไปสัปดาห์หน้าคุณก็รู้ และคำถามคือวันมะรืน ใจเย็นๆ คุณต้องเรียนมาก ไม่มีทางที่คะแนนของคุณจะล้มเหลว หลังนี้ คุณน่าจะรู้เรื่องนี้ดี แล้ว เอาน่า , เธอทำมันได้ วันนี้คือวันอะไร ? เดา ! . . . . . . . หา ? ไม่ วันเกิดของแม่ของฉันในเดือนถัดไป . . . . . . . แล้วทำไมถึงวันเกิดแม่ผมขึ้นมาคุณจำไม่ได้จริงๆ ใช่มั้ย วันนี้มันเป็นเวลาสามเดือนแล้วตั้งแต่ที่เราได้เจอคนอื่น เห็นมั้ย ? คุณลืม คิดว่าผมจำเรื่องนั้น . . . . . . . ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน . . . . . . . ใช่ เรายังต้องไปอีกไกล ( ทำไมไม่เข้าใจสักคำเดียว . . . . . . . เฮ้อ . . . . . . . - ไอโกะ ) แต่ยังไง ส่งมือมาให้ฉันเดี๋ยวนี้ แค่ทำมัน !( เสียงของเค้าค้นหาอะไรบางอย่างในกระเป๋า ) นี่ไง มันคือของขวัญสำหรับวันครบรอบของเรา อะไรกันตกใจอย่างนั้นล่ะ ? มันไม่ได้มาก ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณประหลาดใจ * หัวเราะ * ก็ได้ ถ้าคุณมีความสุข ก็ดีแล้ว เร็วเข้า เปิดสิ ใช่ แน่นอน คุณสามารถทำมันที่นี่และตอนนี้หลังจากทั้งหมด . . . . . . . ฉันต้องการเห็นมันดูคุณเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ( นายแกะของขวัญ ) อย่างไร ? คุณชอบมันไหม ? * หัวเราะ * นั่นมันสร้อยคอที่เธอต้องการ ใช่มั้ย ? ฮึ มันชัดเจนเธอจำไม่ได้บอกฉันเกี่ยวกับมัน คุณไม่ได้บอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนั้น . . . . . . . แต่ผมเห็นคุณมองมันตลอดเวลา เราไปช้อปปิ้งด้วยกันดังนั้น ฉันคิดว่า คุณจะชอบมัน . . . . . . ผมแอบซื้อมันสำหรับคุณในวันนี้ คือว่า จริงๆ แล้วที่ไม่คาดคิดของฉัน . . . . . . . ? ฉันอาจจะดูไม่เหมือนแต่ผมมักจะเฝ้าดูคุณ ฉันมักจะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่คุณอาจชอบที่จะทำ , หรือได้รับ หรือสิ่งที่คุณต้องการให้ทำ ผมจะช่วยให้คุณใส่มันตอนนี้ โอเค ? ดังนั้น เกล้าผม แล้วหันกลับไป ฮ้าาา ( คุณปฏิบัติ ) ,ฉันขอโทษ . . . ฉันคิดว่าฉันซุ่มซ่าม . . . . . . . ผมไม่ได้สนใจ เพราะฉะนั้นอยู่นิ่งสักพัก . . . . . . . * . . . เพราะเขาไม่สามารถตะขอสร้อยคอขึ้น XD * ครับ ผมอิ่มแล้ว หมุนตัวให้ฉันได้เจอเธอ ( 1 ) โอ้ . . . . . . . ฉันคิดว่ามันดูเหมาะกับคุณดี ฮึ . . . ฮึ . . . . . . . โอเค ! ไปกันเถอะ , โอเค ? เรากำลังจะไปสายนะ ถ้าเรา dandle รอบคุณรู้ . . . . . . . เมื่อเราได้รับไปยังโรงเรียน . . . . . . . คุณควรแสดงให้ทุกคนเห็น ไม่ต้องถามฉันทำไม ! ว่าฉันมีความสุขไง โอ้ ! มันเป็นสัญญา คุณไม่สามารถทำลายมัน ! ( เสียงของทั้งสองคนเดิน ) "

( ที่โรงเรียน คนคุย ) ( เปิดล็อกเกอร์ ) ( เสียง frushing กระดาษ )

ryuuichi : " หือ ? คุณซ่อนอะไรอยู่ ? มันเป็นสิ่งที่คุณไม่สามารถแสดงให้ฉัน งั้นให้ฉันแล้ว นี่ๆ !( ใช้กระดาษจากคุณ และแผ่ออกไป ) . . . . . . . นี่คืออะไร ? ' กรุณาติดต่อผม . . . . . . และมีอีเมล . . . . . . . มันเป็นใคร ? คนที่มาจากห้องอื่น . . . ? เชอะ . . . . . . . ( ซ่อนกระดาษ ) ไม่มีทาง ฉันจะไม่ให้มันกลับมา พูด . . . . . . . . . . . . . . กำลังซ่อนมันจากฉันคิดว่ามันคือจดหมายรัก ใช่ไหม ? หืม ? ดังนั้นทำไมคุณซ่อนมันแล้ว ? อืมหือ . . . . . . . ผมเดาว่าจดหมายจะไม่สิ่งที่คุณสามารถเปิดในด้านหน้าของทุกคน คือว่า . . . . . . . จริงๆเท่านั้น เหตุผลเบื้องหลังที่ * ถอนหายใจ * อืม . . . ไม่เป็นไรหรอก ฉันว่า ยังไงก็ตาม . . . . . . . ใครส่งจดหมายรักอีกต่อไป ทุกวันนี้ เขาต้องทุ่มเทจริงๆ ที่จะทำเช่นนั้น แน่นอน คุณจะเพิกเฉยกับเรื่องนี้ใช่มั้ย ? ใช่ งั้นก็เอาไปโยนทิ้งที่ไหน ไม่เป็นไรผมไม่ได้ขอให้คุณไปโยนไว้แถวๆ นี้ แน่นอน แค่โยนมันออกไปเมื่อคุณถึงบ้านแล้ว โอเค ? ( คุณเอาหนังสือ ) งั้น . . . . . . . ไปเข้าห้องเรียนนะ นี่ ส่งมือมา ไปกันเถอะ ( ทั้งสองคนเดินออกไป ) ฮ้าาา . . . . . . ที่ห้องเราได้อีกแล้ว อ้า ! ! ! มันคือเรื่องที่แย่ที่สุดของฉัน ผมรู้ ผมรู้ ผมพยายามจะไม่นอน แต่ . . . . . . . ถ้าฉันหลับ จะปลุกผม* หัวเราะ * เอาน่า ผมก็จะไม่นอน ผมแค่บอกว่า ในกรณีของ ( ทั้งสองคนเดินออกไป ) "