Turbidity (number of particles per

Turbidity (number of particles per unit water volume) and sedimentation both have adverse effects on reef-building corals. Turbid waters intercept light and reduce the photosynthesis possible.
Sedimentation tends to smother coral colonies and inhibit feeding and the extension of the polyps’ crowns of tentacles. Blankets of sediment also may encourage the growth of disease-causing bacteria.
Corals with relatively flat surfaces (e.g., brain corals) tend to produce large amounts of mucus, which traps the sedimented particles. The polyps can then transport the material off the colony.
Erect corals intercept less material and usually have a lower capacity to produce mucus.
The overall effect of turbidity and sedimentation reduces the development of corals. For example, the coast of Venezuela is very turbid, and coral development there is quite poor. In waters greater than 20 km offshore, coral growth is better developed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความขุ่น (จำนวนอนุภาคต่อปริมาตรน้ำต่อหน่วย) และตกตะกอนทั้งสองได้ส่งผลต่อการสร้างแนวปะการังปะการัง น้ำ turbid ดักแสง และลดการสังเคราะห์ด้วยแสงได้ มีแนวโน้มตกตะกอนดับอาณานิคมปะการัง และขัดขวางการให้อาหารและส่วนขยายของครอบฟันของ polyps ของ tentacles ผ้าห่มของตะกอนยังอาจส่งเสริมการเจริญเติบโตทำให้เกิดโรคแบคทีเรียได้ แนวปะการัง มีพื้นผิวค่อนข้างเรียบ (เช่น ปะการังสมอง) มักจะ ผลิตเมือก ซึ่งกับดักอนุภาค sedimented จำนวนมาก Polyps แล้วสามารถขนส่งวัสดุออกจากฝูง ปะการังตรงดักวัสดุน้อยกว่า และมักจะมีความจุต่ำกว่าการผลิตเมือก ผลรวมของความขุ่นของน้ำและตกตะกอนลดการพัฒนาของแนวปะการัง ตัวอย่าง ชายฝั่งเวเนซุเอลาเป็นมาก turbid และมีแนวปะการังพัฒนาได้ค่อนข้างดี ในน้ำมากกว่า 20 กิโลเมตรทะเล ดีมีพัฒนาเจริญเติบโตของปะการัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความขุ่น (จำนวนอนุภาคต่อปริมาตรน้ำหน่วย) และการตกตะกอนทั้งมีผลกระทบต่อปะการัง น้ำขุ่นตัดแสงและลดการสังเคราะห์แสงที่เป็นไปได้.
ตกตะกอนมีแนวโน้มที่จะปกปิดอาณานิคมปะการังและยับยั้งการให้อาหารและการขยายตัวของครอบฟันติ่ง 'หนวด ผ้าห่มของตะกอนอาจสนับสนุนการเจริญเติบโตของการเกิดโรคที่ก่อให้เกิดเชื้อแบคทีเรีย.
ปะการังกับพื้นผิวที่ค่อนข้างแบน (เช่นปะการังสมอง) มีแนวโน้มที่จะผลิตจำนวนมากของเมือกซึ่งดักอนุภาคตกตะกอน ติ่งแล้วสามารถขนส่งวัสดุออกจากอาณานิคม.
ยกปะการังตัดวัสดุน้อยและมักจะมีกำลังการผลิตที่ลดลงในการผลิตเมือก.
ผลกระทบโดยรวมของความขุ่นและการตกตะกอนช่วยลดการพัฒนาของปะการัง ตัวอย่างเช่นชายฝั่งของเวเนซุเอลาขุ่นมากและการพัฒนาปะการังมีค่อนข้างยากจน ในน้ำสูงกว่า 20 กิโลเมตรนอกชายฝั่งเจริญเติบโตของปะการังมีการพัฒนาที่ดีขึ้น