บางทีเรารู้จักคนเยอะแต่จะหาคนที่ไว้

บางทีเรารู้จักคนเยอะแต่จะหาคนที่ไว้ใจและรู้เรื่องเราทุกเรื่องใส่ใจทุกเรื่องและปกป้องเราได้อีกถ้าหน้าทีปกป้องมันก็ต้องเป็นของผู้ชายซึ่งผู้ชายคนที่ปกป้องฉันได้ฉันแน่ใจได้เลยคือพ่อที่แสนดีของฉัน

การให้ความสำคัญคนมันเป็นเหมื่อนการให้คะแนนความไว้ใจเหมื่อนกัน บางคนเลือกที่จะไว้ใจกับคนไกลตัวจนลืมว่าคนที่อยู่ใกล้ตัวคุณมันไว้ใจได้มากกว่าคนนั้นอีก สำหรับฉันผู้ชายที่ฉันรักคือพ่อ ผู้ชายที่ยอมฉันทุกอย่างแต่พ่อของฉันคนนี้คงจะไม่ได้อยู่ตามใจฉันแล้วตอนนี้ก็คงเหลือแค่ความทรงจำและรูปถ่ายของเขาที่หลงเหลืออยู่และที่ดีไปกว่านั้นคืออ้อมกอดของพ่อฉัน ฉันยังจำได้ดีว่ามันอุ่นแค่ไหนมันหอมกลิ่นกายพ่อขนาดไหนช่างเป็นเวลาที่ดีเหลือเกิน ในตอนนั้นฉันก็คงใช้ชีวิตไปวันวันโดยยังไม่ทันทำอะไรให้พ่อดีใจให้พ่อประทับใจเท่าไรเลยยังคงนึกถึงแต่ความสนุกสนานเที่ยวเล่นใส่ใจเพื่อนจนลืมใส่ใจคนที่แคร์เรามากกว่าถึงฉันมาคิดได้ตอนนี้มันคงสายเกินไปเวลามันสั้นมากเลยนะสำหรับฉันมันนิดเดียวเองแค่วินาทีมันสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้หลายอย่างคนเราชอบคิดว่ารอสักครู่ค่อยทำฉันยอมรับว่าแต่ก่อนนั้นฉันก็คิดว่าเวลามันเยอะมากมายแต่พอได้โตมารับรู้อะไรหลายๆอย่างมันไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดเลยต่อไปนี้ฉันคงได้แต่คิดว่าคนเราชีวิตมันก็ต้องเดินต่อไปเดินไปอย่างเข้มแข็งอย่างที่พ่อปูทางให้เราเดิน

ถึงอ้อมกอดที่คุ้นเคยหายไปแต่ความทรงจำดีดีมันยังไม่เคยหายไปจากใจฉันเลยคนเราคิดว่าเวลามันมีมากมายแต่แค่เสี้ยววินาทีมันสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้มากมาย อย่าหมกมุ่นแต่ความสนุกสนานอย่าหมกมุ่นแต่การเข้าหาคนอื่นลองเข้าหาคนที่อื่นอยู่ที่เดิมใกล้ตัวเราอย่างพ่ออย่างแม่บ้างถัาคุณทำอะไรให้มันเต็มที่แล้วคุณจะได้ไม่มาเสียใจว่าน่าจะทำตั้งแต่ตอนนั้นเลย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บางทีเรารู้จักคนเยอะแต่จะหาคนที่ไว้ใจและรู้เรื่องเราทุกเรื่องใส่ใจทุกเรื่องและปกป้องเราได้อีกถ้าหน้าทีปกป้องมันก็ต้องเป็นของผู้ชายซึ่งผู้ชายคนที่ปกป้องฉันได้ฉันแน่ใจได้เลยคือพ่อที่แสนดีของฉัน

การให้ความสำคัญคนมันเป็นเหมื่อนการให้คะแนนความไว้ใจเหมื่อนกันบางคนเลือกที่จะไว้ใจกับคนไกลตัวจนลืมว่าคนที่อยู่ใกล้ตัวคุณมันไว้ใจได้มากกว่าคนนั้นอีกสำหรับฉันผู้ชายที่ฉันรักคือพ่อฉันยังจำได้ดีว่ามันอุ่นแค่ไหนมันหอมกลิ่นกายพ่อขนาดไหนช่างเป็นเวลาที่ดีเหลือเกินในตอนนั้นฉันก็คงใช้ชีวิตไปวันวันโดยยังไม่ทันทำอะไรให้พ่อดีใจให้พ่อประทับใจเท่าไรเลยยังคงนึกถึงแต่ความสนุกสนานเที่ยวเล่นใส่ใจเพื่อนจนลืมใส่ใจคนที่แคร์เรามากกว่าถึงฉันมาคิดได้ตอนนี้มันคงสายเกินไปเวลามันสั้นมากเลยนะสำหรับฉันมันนิดเดียวเองแค่วินาทีมันสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้หลายอย่างคนเราชอบคิดว่ารอสักครู่ค่อยทำฉันยอมรับว่าแต่ก่อนนั้นฉันก็คิดว่าเวลามันเยอะมากมายแต่พอได้โตมารับรู้อะไรหลายๆอย่างมันไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดเลยต่อไปนี้ฉันคงได้แต่คิดว่าคนเราชีวิตมันก็ต้องเดินต่อไปเดินไปอย่างเข้มแข็งอย่างที่พ่อปูทางให้เราเดิน

ถึงอ้อมกอดที่คุ้นเคยหายไปแต่ความทรงจำดีดีมันยังไม่เคยหายไปจากใจฉันเลยคนเราคิดว่าเวลามันมีมากมายแต่แค่เสี้ยววินาทีมันสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้มากมาย