FAO’s information system on water a

FAO’s information system on water agriculture 2011
General summary Asia
Although quite subjective by nature, some clear trends can be observed across the countries of the region. The most frequently mentioned issue relates to the recognition of the failure to develop adequate operation and maintenance (O&M) mechanisms to ensure the sustainability of the irrigation schemes (mostly large, public schemes). Irrigation management of the schemes is seen by most countries is the solution to this sustainability problem. This is achieved through the development or improvement of water users associations (WUAs) and is a priority in India, Bangladesh, Bhutan, Cambodia, Nepal and Republic of Korea where WUAs are a reality.
Financial sustainability requires a revision of measurement, computation and recovery mechanisms related to water fees. In countries such as china, Lao PDR, Thailand, the policy is now to adjust water fees so that they cover at least the cost of O&M.
The strengthening of WUAs is also linked to the need expressed in several countries to improve the overall performance and water use efficiency of irrigation schemes. Intensification and improved performance are indicated as objectives of irrigation policies for India, Bangladesh and Malaysia.
In addition diversification (From rice) and modernization of their irrigation are also study in some countries i.e. Japan, Malaysia and Mongolia.
As the older public schemes reach the age of 30-40 years in most countries, the issue of rehabilitation, which is related to those of operation and maintenance and modernization, is becoming increasingly important.
Increased competition for water between sectors already affects agriculture in China, India, Malaysia, Thailand and the Republic of Korea and the trend is towards an intensification of the problem due mainly to the rapid growth of the domestic and industrial sectors in these countries. Water scarcity and the interdependence between water use sectors are pushing countries to develop integrated water resources management programs, as in Malaysia, Myanmar, Viet Nam and Thailand.
While irrigation has been instrumental in achieving self-sufficiency in staple crop production in recent decades in most countries of the region, some countries such as Indonesia and the Philippines still indicate self-sufficiency as a major target of their irrigation development programs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบข้อมูลของ FAO ในน้ำเกษตร 2011
เอเชียทั่วไปสรุป
แม้ว่าค่อนข้างตามอัตวิสัย โดยธรรมชาติ สามารถสังเกตบางโน้มข้ามประเทศของภูมิภาคได้ ส่วนใหญ่มักกล่าวถึงปัญหาเกี่ยวข้องกับการรับรู้ของความล้มเหลวในการพัฒนาบำรุงรักษาและการดำเนินงานอย่างเพียงพอ (O&M) กลไกเพื่อความยั่งยืนของแผนงานชลประทาน (ส่วนใหญ่ขนาดใหญ่ แผนงานสาธารณะ) แผนงานการจัดการชลประทานจะเห็น โดยส่วนใหญ่ประเทศเป็นทางออกให้กับปัญหานี้อย่างยั่งยืน นี้สามารถทำได้ผ่านการพัฒนาหรือปรับปรุงความสัมพันธ์ของผู้ใช้น้ำ (WUAs) และมีความสำคัญ ในอินเดีย บังคลาเทศ ภูฐาน กัมพูชา เกาหลี WUAs จริงเป็นการ
ความยั่งยืนทางการเงินต้องปรับปรุงวัด คำนวณและกลไกการกู้คืนที่เกี่ยวข้องกับค่าน้ำ ประเทศเช่นจีน ลาว ไทย นโยบายเป็นการ ปรับค่าน้ำให้พวกเขาครอบคลุมน้อยต้นทุนของ O&M
ยังเชื่อมโยงแข็งแกร่งใน WUAs ต้องแสดงในหลายประเทศเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพโดยรวม และประสิทธิภาพของแผนงานชลประทานใช้น้ำ แรงและประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้นจะแสดงเป็นวัตถุประสงค์ของนโยบายชลประทานสำหรับอินเดีย บังกลาเทศ และมาเลเซีย
นอกจากนี้ วิสาหกิจ (จากข้าว) และความทันสมัยของการชลประทานยังมีการศึกษาในบางประเทศเช่นญี่ปุ่น มาเลเซีย และประเทศมองโกเลีย
ตามแผนงานสาธารณะเก่าถึงอายุ 30-40 ปีมากที่สุดประเทศ ปัญหาของการฟื้นฟู ที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินงาน และการบำรุงรักษา และความทัน สมัย เป็นสิ่งสำคัญมาก.
แข่งขันเพิ่มน้ำระหว่างภาคแล้วส่งผลกระทบต่อเกษตรในจีน อินเดีย มาเลเซีย ไทย และสาธารณรัฐเกาหลี และเป็นแนวโน้มต่อความแรงของปัญหาครบกำหนดส่วนใหญ่จะเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วของในประเทศ และอุตสาหกรรมภาคในประเทศเหล่านี้ การขาดแคลนน้ำและอิสระเสรีระหว่างภาคการใช้น้ำจะผลักดันประเทศพัฒนารวมน้ำทรัพยากรจัดการโปรแกรม ในมาเลเซีย พม่า เวียดนาม และประเทศไทย
ขณะที่ชลประทานได้บรรเลงในบรรลุปรัชญาในการผลิตพืชหลักในทศวรรษที่ผ่านมาล่าสุดในประเทศส่วนใหญ่ของภูมิภาค บางประเทศเช่นอินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ยังคงระบุปรัชญาเป็นเป้าหมายหลักของโปรแกรมการพัฒนาชลประทานการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบสารสนเทศ FAO ในการเกษตรน้ำ 2011
ทั่วไปสรุปเอเชีย
แม้ว่าค่อนข้างอัตนัยโดยธรรมชาติบางแนวโน้มที่ชัดเจนสามารถมองเห็นได้ทั่วประเทศในภูมิภาค ปัญหาที่กล่าวถึงบ่อยที่สุดเกี่ยวกับการรับรู้ของความล้มเหลวในการดำเนินการพัฒนาที่เพียงพอและการบำรุงรักษา (O & M) กลไกเพื่อให้แน่ใจว่าการพัฒนาอย่างยั่งยืนของโครงการชลประทาน (ขนาดใหญ่ส่วนใหญ่เป็นโครงการของประชาชน) การจัดการการชลประทานของโครงการจะเห็นได้จากประเทศส่วนใหญ่เป็นวิธีการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืนนี้ นี่คือความสำเร็จผ่านการพัฒนาหรือการปรับปรุงของสมาคมผู้ใช้น้ำ (WUAs) และมีความสำคัญในอินเดียบังคลาเทศ, ภูฏาน, กัมพูชา, เนปาลและสาธารณรัฐเกาหลีที่ WUAs มีความเป็นจริง
ความยั่งยืนทางการเงินต้องมีการแก้ไขของการวัดการคำนวณและการกู้คืน กลไกที่เกี่ยวข้องกับค่าใช้จ่ายน้ำ ในประเทศเช่นจีนลาวไทยนโยบายซึ่งขณะนี้การปรับค่าใช้จ่ายน้ำเพื่อให้พวกเขาครอบคลุมอย่างน้อยค่าใช้จ่ายของ O & M
เสริมสร้างความเข้มแข็งของ WUAs ยังเชื่อมโยงกับความจำเป็นในการแสดงในหลายประเทศที่จะปรับปรุงประสิทธิภาพโดยรวมและ ประสิทธิภาพการใช้น้ำของโครงการชลประทาน แรงและประสิทธิภาพการทำงานที่ดีขึ้นจะมีการแสดงเป็นวัตถุประสงค์ของนโยบายการชลประทานสำหรับอินเดียบังคลาเทศและมาเลเซีย
ในการกระจายการลงทุนนอกเหนือ (จากข้าว) และความทันสมัยของการชลประทานของพวกเขายังได้รับการศึกษาในบางประเทศเช่นญี่ปุ่นมาเลเซียและมองโกเลีย
ในฐานะที่เป็นโครงการของประชาชนที่มีอายุมากกว่าถึง อายุ 30-40 ปีในประเทศส่วนใหญ่ปัญหาของการฟื้นฟูสมรรถภาพซึ่งเป็นผู้ที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินงานและการบำรุงรักษาและการสร้างสรรค์สิ่งใหม่กลายเป็นความสำคัญมากขึ้น
การแข่งขันที่เพิ่มขึ้นสำหรับน้ำระหว่างภาคแล้วส่งผลกระทบต่อภาคการเกษตรในประเทศจีน, อินเดีย, มาเลเซีย, ไทยและ สาธารณรัฐเกาหลีและแนวโน้มที่มีต่อความหนาแน่นของปัญหาเนื่องจากการเติบโตอย่างรวดเร็วของภาคอุตสาหกรรมในประเทศและในประเทศเหล่านี้ การขาดแคลนน้ำและการพึ่งพาระหว่างภาคการใช้น้ำจะผลักดันประเทศในการพัฒนาโปรแกรมการจัดการทรัพยากรน้ำแบบบูรณาการในมาเลเซียพม่าเวียดนามและไทย
ในขณะที่ชลประทานได้รับประโยชน์ในการบรรลุความพอเพียงในการผลิตพืชหลักในทศวรรษที่ผ่านมาในที่สุด ประเทศในภูมิภาคบางประเทศเช่นอินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ยังคงบ่งชี้ถึงการพึ่งตัวเองเป็นเป้าหมายที่สำคัญของโครงการพัฒนาชลประทานของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติข้อมูลระบบน้ำการเกษตร 2011

สรุปทั่วไปเอเชียแม้ว่าอัตนัยค่อนข้างธรรมชาติ บางชัดเจน แนวโน้มสามารถสังเกตได้ในประเทศของภูมิภาค ส่วนใหญ่มักจะกล่าวถึงปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้ของความล้มเหลวในการพัฒนาการดำเนินการเพียงพอและการบำรุงรักษา ( O & M ) กลไกให้มีความยั่งยืนของโครงการชลประทาน ( ส่วนใหญ่ขนาดใหญ่ประชาสัมพันธ์โครงการ ) การจัดการชลประทานของโครงการจะเห็นโดยส่วนใหญ่ของประเทศ คือ การแก้ไขปัญหาอย่างยั่งยืนนี้ นี่คือความผ่านการพัฒนาหรือการปรับปรุงของผู้ใช้น้ำสมาคม ( wuas ) และเป็นความสำคัญในอินเดีย บังคลาเทศ ภูฏาน กัมพูชา เนปาล และสาธารณรัฐเกาหลี ที่ wuas เป็นจริง
ความยั่งยืนทางการเงิน ต้องแก้ไข การวัดการคำนวณและกลไกที่เกี่ยวข้องกับการกู้คืนค่าธรรมเนียมน้ำ ในประเทศ เช่น จีน ลาว ไทย มีนโยบายที่จะปรับค่าธรรมเนียมน้ำเพื่อให้พวกเขาครอบคลุมอย่างน้อยค่าใช้จ่ายของ&เมตร o
ความเข้มแข็งของ wuas ยังเชื่อมโยงกับการต้องแสดงออกในหลายประเทศเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพโดยรวมและประสิทธิภาพการใช้น้ำของโครงการชลประทานและปรับปรุงประสิทธิภาพแรงพบว่าวัตถุประสงค์ของนโยบายชลประทานสำหรับอินเดีย บังกลาเทศ และ มาเลเซีย
นอกจากนี้วิสาหกิจ ( จากข้าว ) และความทันสมัยของน้ำของพวกเขายังมีการศึกษาในบางประเทศ เช่น ญี่ปุ่น มาเลเซีย และมองโกเลีย
เป็นสาธารณะแบบเก่าถึงอายุ 30-40 ปี ในประเทศส่วนใหญ่ ปัญหาของการฟื้นฟู ,ซึ่งจะเกี่ยวข้องกับของความทันสมัยและบำรุงรักษาและเป็นสำคัญมากขึ้น การแข่งขันที่เพิ่มขึ้นของน้ำระหว่าง
แล้วส่งผลกระทบต่อภาคการเกษตรในประเทศจีน อินเดีย มาเลเซีย ไทย และ สาธารณรัฐเกาหลี และแนวโน้มต่อแรงของปัญหา เนื่องจากการเติบโตของภาคในประเทศและอุตสาหกรรมในประเทศ เหล่านี้ความขาดแคลนน้ำและการพึ่งพากันระหว่างการใช้น้ำภาคจะผลักดันประเทศให้พัฒนาโปรแกรมการบริหารจัดการน้ำแบบบูรณาการ เช่น มาเลเซีย พม่า เวียดนาม และไทย ขณะที่ชลประทาน
ได้รับเครื่องมือในการพึ่งพาตนเองในการผลิตพืชหลักในทศวรรษที่ผ่านมาในประเทศส่วนใหญ่ในภูมิภาคบางประเทศ เช่น อินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์ยังบ่งบอกถึงการเป็นเป้าหมายหลักของโปรแกรมการพัฒนาชลประทาน