Marriage is both ubiquitous and cen

Marriage is both ubiquitous and central. All across our country, in every region, every social class, every race and ethnicity, every religion or non-religion, people get married. For many if not most people, moreover, marriage is not a trivial matter. It is a key to the pursuit of happiness, something people aspire to—and keep aspiring to, again and again, even when their experience has been far from happy. To be told “You cannot get married” is thus to be excluded from one of the defining rituals of the American life cycle.
The keys to the kingdom of the married might have been held only by private citizens—religious bodies and their leaders, families, other parts of civil society. So it has been in many societies throughout history. In the United States, however, as in most modern nations, government holds those keys. Even if people have been married by their church or religious group, they are not married in the sense that really counts for social and political purposes unless they have been granted a marriage license by the state. Unlike private actors, however, the state doesn’t have complete freedom to decide who may and may not marry. The state’s involvement raises fundamental issues about equality of political and civic standing.
Same-sex marriage is currently one of the most divisive political issues in our nation. In November 2008, Californians passed Proposition 8, a referendum that removed the right to marry from same-sex couples who had been granted that right by the courts. This result has been seen by the same-sex community as deeply degrading. More recently, Iowa and Vermont have legalized same-sex marriage, the former through judicial interpretation of the state constitution, the latter through legislation. Analyzing this issue will help us understand what is happening in our country, and where we might go from here.
Before we approach the issue of same-sex marriage, we must define marriage. But marriage, it soon becomes evident, is no single thing. It is plural in both content and meaning. The institution of marriage houses and supports several distinct aspects of human life: sexual relations, friendship and companionship, love, conversation, procreation and child-rearing, mutual responsibility. Marriages can exist without each of these. (We have always granted marriage licenses to sterile people, people too old to have children, irresponsible people, and people incapable of love and friendship. Impotence, lack of interest in sex, and refusal to allow intercourse may count as grounds for divorce, but they don’t preclude marriage.) Marriages can exist even in cases where none of these is present, though such marriages are probably unhappy. Each of these important aspects of human life, in turn, can exist outside of marriage, and they can even exist all together outside of marriage, as is evident from the fact that many unmarried couples live lives of intimacy, friendship, and mutual responsibility, and have and raise children. Nonetheless, when people ask themselves what the content of marriage is, they typically think of this cluster of things.
Nor is the meaning of marriage single. Marriage has, first, a civil rights aspect. Married people get a lot of government benefits that the unmarried usually do not get: favorable treatment in tax, inheritance, and insurance status; immigration rights; rights in adoption and custody; decisional and visitation rights in health care and burial; the spousal privilege exemption when giving testimony in court; and yet others.
Marriage has, second, an expressive aspect. When people get married, they typically make a statement of love and commitment in front of witnesses. Most people who get married view that statement as a very important part of their lives. Being able to make it, and to make it freely (not under duress) is taken to be definitive of adult human freedom. The statement made by the marrying couple is usually seen as involving an answering statement on the part of society: we declare our love and commitment, and society, in response, recognizes and dignifies that commitment.
Marriage has, finally, a religious aspect. For many people, a marriage is not complete unless it has been solemnized by the relevant authorities in their religion, according to the rules of the religion.
Government plays a key role in all three aspects of marriage. It confers and administers benefits. It seems, at least, to operate as an agent of recognition or the granting of dignity. And it forms alliances with religious bodies. Clergy are always among those entitled to perform legally binding marriages. Religions may refuse to marry people who are eligible for state marriage and they may also agree to marry people who are ineligible for state marriage. But much of the officially sanctioned marrying currently done in the United States is done on religious premises by religious personnel. What they are solemnizing (when there is a license granted by the state) is, however, not only a religious ritual, but also a public rite of passage, the entry into a privileged civic status.
To get this privileged treatment under law people do not have to show that they are good people. Convicted felons, divorced parents who fail to pay child support, people with a record of domestic violence or emotional abuse, delinquent taxpayers, drug abusers, rapists, murderers, racists, anti-Semites, other bigots, all can marry if they choose, and indeed are held to have a fundamental constitutional right to do so—so long as they want to marry someone of the opposite sex. Although some religions urge premarital counseling and refuse to marry people who seem ill-prepared for marriage, the state does not turn such people away. The most casual whim may become a marriage with no impediment but for the time it takes to get a license. Nor do people even have to lead a sexual lifestyle of the type the majority prefers in order to get married. Pedophiles, sadists, masochists, sodomites, transsexuals—all can get married by the state, so long as they marry someone of the opposite sex.
Given all this, it seems odd to suggest that in marrying people the state affirmatively expresses its approval or confers dignity. There is indeed something odd about the mixture of casualness and solemnity with which the state behaves as a marrying agent. Nonetheless, it seems to most people that the state, by giving a marriage license, expresses approval, and, by withholding it, disapproval.
WHAT IS the same-sex marriage debate about? It is not about whether same-sex relationships can involve the content of marriage: few would deny that gays and lesbians are capable of friendship, intimacy, “meet and happy conversation,” and mutual responsibility, nor that they can have and raise children (whether their own from a previous marriage, children created within their relationship by surrogacy or artificial insemination, or adopted children). Certainly none would deny that gays and lesbians are capable of sexual intimacy.
Nor is the debate, at least currently, about the civil aspects of marriage: we are moving toward a consensus that same-sex couples and opposite-sex couples ought to enjoy equal civil rights. The leaders of both major political parties appeared to endorse this position during the 2008 presidential campaign, although only a handful of states have legalized civil unions with material privileges equivalent to those of marriage.
Finally, the debate is not about the religious aspects of marriage. Most of the major religions have their own internal debates, frequently heated, over the status of same-sex unions. Some denominations—Unitarian Universalism, the United Church of Christ, and Reform and Conservative Judaism—have endorsed marriage for same-sex couples. Others have taken a friendly position toward these unions. Mainline Protestant denominations are divided on the issue, although some have taken negative positions. American Roman Catholics, both lay and clergy, are divided, although the church hierarchy is strongly opposed. Still other denominations and religions (Southern Baptists, the Church of Jesus Christ of Latter-day Saints) seem to be strongly opposed collectively. There is no single “religious” position on these unions in America today, but the heat of those debates is, typically, denominational; heat does not spill over into the public realm. Under any state of the law, religions would be free to marry or not marry same-sex couples.
The public debate, instead, is primarily about the expressive aspects of marriage. It is here that the difference between civil unions and marriage resides, and it is this aspect that is at issue when same-sex couples see the compromise offer of civil unions as stigmatizing and degrading.
The expressive dimension of marriage raises several distinct questions. First, assuming that granting a marriage license expresses a type of public approval, should the state be in the business of expressing favor for, or dignifying, some unions rather than others? Are there any good public reasons for the state to be in the marriage business at all, rather than the civil union business? Second, if there are good reasons, what are the arguments for and against admitting same-sex couples to that status, and how should we think about them?
Myth of the Golden Age
WHEN PEOPLE talk about the institution of marriage, they often wax nostalgic. They think, and often say, that until very recently marriage was a lifelong commitment by one man and one woman, sanctified by God and the state, for the purposes of companionship and the rearing of children. People lived by those rules and were happy. Typical, if somewhat rhetorical, is this statement by Senator Robert Byrd of West Virginia during the debates over the “Defense of Marriage” Act:
Mr. President, throughout the annals of human experience, in dozens of civilizations and cultures of varying value systems, humanity has discovered

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่งงานได้แพร่หลาย และเซ็นทรัล ทั้งหมดทั่วประเทศ ในคนทุกเชื้อชาติและเชื้อชาติ ศาสนาหรือไม่ศาสนา ทุก ทุกภาค ทุกชนชั้นได้แต่งงาน สำหรับคนจำนวนมากถ้าไม่สุด นอก แต่งงานไม่ได้เรื่องเล็กน้อย มันเป็นคีย์เพื่อแสวงหาความสุข สิ่งที่คนคาดหวังที่จะ — และเก็บธีมไป อีก แม้ประสบการณ์ของพวกเขาได้รับจากความสุข จะบอกว่า "คุณไม่ได้แต่งงาน" จึงออกจากพิธีกรรมการกำหนดวงจรชีวิตอเมริกันปุ่มเพื่อราชอาณาจักรของการแต่งงานอาจถูกจัดขึ้นเฉพาะ โดยประชาชน – ศาสนา และผู้นำ ครอบครัว ส่วนอื่น ๆ ของสังคมได้ ดังนั้น จะได้รับในสังคมมากมายตลอดประวัติศาสตร์ ในสหรัฐอเมริกา อย่างไรก็ตาม ในประเทศที่ทันสมัย รัฐบาลเก็บคีย์เหล่านั้น แม้ว่าคนที่ได้แต่งงาน โดยคริสตจักรหรือกลุ่มทางศาสนาของพวกเขา พวกเขาจะไม่แต่งงานในแง่ที่จริง ๆ นับสำหรับวัตถุประสงค์ทางสังคม และการเมืองเว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตแต่งงาน โดยรัฐ ซึ่งแตกต่างจากนักแสดงส่วนตัว อย่างไรก็ตาม รัฐไม่มีเสรีภาพสมบูรณ์ในการตัดสินใจที่อาจ และอาจแต่งงาน มีส่วนร่วมของรัฐระดมปัญหาพื้นฐานเกี่ยวกับความเท่าเทียมกันของพลเมือง และการเมืองสมรสเพศเดียวกันอยู่ประเด็น divisive ที่สุดทางการเมืองในประเทศของเรา ในเดือนพฤศจิกายน Californians ผ่าน 8 ข้อเสนอ การลงประชามติที่ออกด้านขวาแต่งงานจากคู่รักเพศเดียวกันที่ได้รับสิทธิ โดยศาล เห็นผลนี้ โดยชุมชนเพศเดียวกันเป็นลึกลด เมื่อเร็ว ๆ นี้ รัฐไอโอวาและรัฐเวอร์มอนต์มี legalized แต่งงานเพศเดียวกัน อดีตผ่านตีความยุติธรรมของรัฐรัฐธรรมนูญ หลังผ่านการบังคับใช้กฎหมาย วิเคราะห์ปัญหานี้จะช่วยให้เราเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในประเทศของเรา ซึ่งเราจะไปจากที่นี่เราเข้าเรื่องการแต่งงานเพศเดียวกัน เราก่อนแต่งงาน แต่งานแต่งงาน มันเร็วชัดเจน ไม่สิ่งเดียว เนื้อหาและความหมายพหูพจน์ได้ สถาบันของแต่งบ้าน และสนับสนุนหลายแง่มุมที่แตกต่างของมนุษย์: เพศสัมพันธ์ มิตรภาพและเพื่อน ความรัก สนทนา procreation และ แม่เด็ก ร่วมกันรับผิดชอบ ว่าสามารถมีอยู่ โดยแต่ละเหล่านี้ (เราได้เสมอรับใบอนุญาตแต่งงานกับคนใส่ คนแก่เกินมีลูก หลายคน และคนหมันความรักและมิตรภาพ ภาวะ ขาดความสนใจในทางเพศ และปฏิเสธให้มีเพศสัมพันธ์อาจนับเป็นศาล แต่พวกเขาไม่ห้ามแต่งงาน) ว่าสามารถมีได้ในกรณีที่สิ่งเหล่านี้ไม่มี แม้ว่าการสมรสดังกล่าวไม่มีความสุขคง แต่ละด้านเหล่านี้สำคัญของชีวิตมนุษย์ จะ สามารถอยู่นอกสมรส และพวกเขาสามารถแม้อยู่ด้วยกันทั้งหมดนอกสมรส เป็นเห็นได้ชัดจากการที่หลายคู่โสดชีวิตโรแมนติค มิตรภาพ และความรับผิด ชอบร่วมกัน ได้ และเลี้ยงเด็ก กระนั้น เมื่อคนถามตัวเองว่าเนื้อหาของการแต่งงานคืออะไร พวกเขามักจะคิดว่า ของคลัสเตอร์นี้สิ่งหรือเป็นความหมายของการสมรสเดี่ยว แต่งงานแล้ว ก่อน ด้านพลเรือน rights คนแต่งได้รับจำนวนมากสวัสดิการรัฐที่โสดมักจะไม่ได้รับ: ดีรักษาภาษี มรดก และ สถานะประกัน ตรวจคนเข้าเมืองสิทธิ สิทธิในการรับบุตรบุญธรรมและบุตร decisional และเยี่ยมชมสิทธิในสุขภาพและฝังศพ เมื่อนำพยานหลักฐานในศาล การยกเว้นสิทธิ์ spousal และ ยังผู้อื่นแต่งงานได้ ที่สอง ลักษณะการแสดงออก เมื่อคนได้รับการแต่งงาน พวกเขามักจะได้คำของความรักและความมุ่งมั่นหน้าพยาน คนส่วนใหญ่ที่ได้รับการแต่งงานดูนั้นเป็นส่วนสำคัญของชีวิต ความสามารถใน การทำ และทำให้ได้อย่างอิสระ (ไม่ปลายกระบอก) มาใช้เป็นการทั่วไปของเสรีภาพมนุษย์ผู้ใหญ่ แถลงการณ์ โดยคู่ชายแท้ ๆ มักจะเห็นเป็นคำสั่งที่ตอบในส่วนของสังคมที่เกี่ยวข้องกับ: เราประกาศความรักและความมุ่งมั่นของเรา และสังคม ตอบ รู้จัก และ dignifies ที่มั่นแต่งงานได้ สุดท้าย ด้านศาสนา สำหรับหลาย ๆ คน แต่งงานได้ไม่สมบูรณ์เว้นแต่ถูก solemnized โดยหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในศาสนาของพวกเขา ตามกฎของศาสนารัฐบาลมีบทบาทสำคัญในทุก ๆ ด้านที่สามของการแต่งงาน มัน confers และดูแลผลประโยชน์ ดูเหมือนว่า น้อย การใช้งานเป็นตัวแทนของการรับรู้หรือการให้ศักดิ์ศรี และแบบพันธมิตรกับศาสนา เคลอจีอยู่เสมอในหมู่ผู้รับเพื่อดำเนินการตามกฎหมายผูกสมรส ศาสนาอาจปฏิเสธการแต่งงานกับคนที่มีสิทธิ์ได้รับสถานะสมรส และพวกเขายังอาจตกลงที่จะแต่งงานกับคนที่ไม่สามารถใช้ได้สำหรับสถานะสมรส แต่มากทาง sanctioned แต่งทำปัจจุบันในสหรัฐอเมริกาทำในสถานที่ทางศาสนา โดยบุคลากรทางศาสนา ว่าพวกเขากำลัง solemnizing (เมื่อไม่มีใบอนุญาตให้ โดยรัฐ) ได้ อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงแต่พิธีกรรมทางศาสนา แต่ยังสาธารณะอย่างหนึ่งของข้อพระคัมภีร์ เข้าสถานะพลเมืองมีสิทธิพิเศษการได้รับการรักษานี้มีสิทธิพิเศษภายใต้กฎหมาย คนไม่ได้แสดงว่า เป็นคนดี ตั้ง felons พ่อแม่หย่าที่ไม่สนับสนุนเด็ก คนที่ มีข้อมูลความรุนแรงในครอบครัว หรือละเมิดทางอารมณ์ พ่อผู้เสียภาษี abusers ยา rapists, murderers รีด ป้องกัน Semites อื่น ๆ bigots การชำระค่าจ้าง ทั้งหมดสามารถแต่งงานถ้าพวกเขาเลือก และแน่นอนมีขึ้นมีสิทธิตามรัฐธรรมนูญเป็นพื้นฐานการทำงาน — ตราบใดที่พวกเขาต้องแต่งงานกับคนเพศตรงข้ามได้ แม้ว่าบางศาสนากระตุ้นให้ให้คำปรึกษาก่อนการสมรสและปฏิเสธที่จะแต่งงานกับคนที่ดูเหมือนร้ายเตรียมการสมรส สถานะเปิดคนดังกล่าวไปไม่ ราชประสงค์สุดสบาย ๆ อาจ แต่งงาน กับกรวดในรองเท้าไม่ แต่เวลาในการได้รับใบอนุญาตได้ ไม่ทำคนได้นำวิถีชีวิตทางเพศชนิดที่ส่วนใหญ่ต้องการจะแต่งงาน Pedophiles, sadists พวก sodomites, transsexuals — ทั้งหมดสามารถแต่ง โดยรัฐ ตราบใดที่พวกเขาแต่งงานกับคนเพศตรงข้ามได้ให้ทั้งหมดนี้ น่าแปลกที่แนะนำให้ แต่งคนรัฐ affirmatively แสดงการอนุมัติ หรือ confers ศักดิ์ศรี มีคี่แน่นอนบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับส่วนผสมของ casualness และ solemnity ซึ่งสถานะการทำงานเป็นตัวแทนชายแท้ ๆ กระนั้น มันดูเหมือนคนส่วนใหญ่ที่รัฐ ให้ใบอนุญาตแต่งงาน แสดงการอนุมัติ และ มัน ถลึงหักณที่จ่ายอะไรคือการแต่งงานเพศเดียวกันอภิปรายเกี่ยวกับ ไม่เกี่ยวกับว่าความสัมพันธ์เพศเดียวกันสามารถเกี่ยวข้องกับเนื้อหาของงานแต่งงาน: ไม่กี่จะปฏิเสธว่า เกย์และเลสเบี้ยจะสามารถมิตรภาพ โรแมนติค "สนทนาพบปะ และมีความสุข" และความรับผิดชอบร่วมกัน หรือว่า พวกเขาสามารถมี และเลี้ยงเด็ก (ว่าแต่งงาน เด็กสร้างภายในความสัมพันธ์การตั้งครรภ์แทน หรือกองผสมเทียม หรือลูกบุญธรรมของตนเองจากก่อนหน้านี้) แน่นอนไม่มีจะปฏิเสธว่า เกย์และเลสเบี้ยมีความสามารถในการแยกเพศออกหรือกำลังอภิปราย น้อย เกี่ยวกับด้านโยธาของแต่งงาน: เรากำลังจะย้ายไปสู่ฉันทามติที่คู่รักเพศเดียวกันและตรงข้ามเพศคู่ควรกับสิทธิพลเมืองเท่านั้น ผู้นำของทั้งสองพรรคการเมืองใหญ่ปรากฏสลักตำแหน่งนี้เสริมประธานาธิบดี 2008 แม้เพียงหยิบของอเมริกามี legalized สหภาพแพ่ง มีสิทธิ์เทียบเท่ากับของแต่งงานวัสดุในที่สุด การอภิปรายไม่ได้เกี่ยวกับทางด้านศาสนาของแต่งงาน ส่วนใหญ่ศาสนาสำคัญดำเนินภายในตนเอง บ่อยร้อน ผ่านสถานะของสหภาพแรงงานเพศเดียวกันได้ บางนิกายเช่นลัทธิ Unitarian สหคริสตจักรของพระ คริสต์ และปฏิรูป และศาสนายูดายอนุรักษนิยม — ได้รับรองการแต่งงานสำหรับคู่รักเพศเดียวกัน ผู้ได้ตำแหน่งที่ดีต่อสหภาพแรงงานเหล่านี้ มีแบ่งฝ่ายโปรเตสแตนต์นิกาย mainline ปัญหา ถึงแม้ว่าบางคนได้ตำแหน่งลบ อเมริกันโรมันคาทอลิก เลย์และอาศัยพระสงฆ์ มีแบ่ง แม้ว่าการลำดับชั้นของคริสตจักรเป็น opposed อย่างยิ่ง ยัง ศาสนา (Baptists ภาคใต้ คริสตจักรของพระเยซูคริสต์ของ Latter-day Saints) และนิกายอื่น ๆ ดูเหมือนจะ เป็น opposed อย่างยิ่งโดยรวม มีตำแหน่ง "ศาสนา" ไม่เดียวในสหภาพแรงงานเหล่านี้ในอเมริกาวันนี้ แต่ความร้อนของการเจรจาดังกล่าว โดยปกติ นิกาย ความร้อนไม่เล็กในขอบเขตที่สาธารณะนั้น ภายใต้กฎหมายรัฐใด ศาสนาจะสามารถแต่งงาน หรือไม่แต่งงานกับคู่รักเพศเดียวกันการอภิปรายสาธารณะ แทน เป็นหลักเกี่ยวกับลักษณะแสดงออกของการแต่งงาน มันอยู่ที่ความแตกต่างระหว่างพลเมืองสหภาพและแต่งงานอยู่ และก็ด้านนี้ที่เป็นปัญหาเมื่อคู่รักเพศเดียวกันเห็นข้อเสนอประนีประนอมของสหภาพแรงงานพลเรือนเป็น stigmatizing และลดมิติแสดงออกแต่งงานตั้งคำถามแตกต่างกันหลาย ครั้งแรก สมมติว่าให้อนุญาตแต่งงานแสดงชนิดของการอนุมัติสาธารณะ รัฐควรในธุรกิจกำลังโปรดปรานสำหรับ หรือ dignifying บางสหภาพแรงงานมากกว่าผู้อื่นหรือไม่ มีสถานะเป็นธุรกิจแต่งงานเลย แทนพลเมืองสหภาพธุรกิจเหตุผลสาธารณะใด ๆ ดีหรือไม่ สอง ถ้ามีเหตุผลดี อาร์กิวเมนต์สำหรับ และ admitting คู่รักเพศเดียวกันที่สถานะคืออะไร และว่าเราควรคิดว่า พวกเขาตำนานของยุคทองเมื่อคนพูดถึงสถาบันของแต่งงาน พวกเขามักจะขี้ผึ้งคิด พวกเขาคิดว่า และมักจะพูด ว่า ที่จนมากเพิ่ง แต่งงานได้มั่นรองหนึ่งคนและผู้หญิงหนึ่งคน บริสุทธิ์ โดยพระเจ้าและรัฐ วัตถุประสงค์ของเพื่อนและแม่ของเด็ก คนอาศัยตามกฎเหล่านั้น และมีความสุข ทั่วไป ถ้า rhetorical ค่อนข้าง เป็นคำสั่งนี้ โดย Byrd โรเบิร์ตสวีของเวสต์เวอร์จิเนียในระหว่างการดำเนินการการกระทำ "ป้องกันของแต่งงาน":นายประธาน ทั้งพงศาวดารของประสบการณ์มนุษย์ ของอารยธรรมและวัฒนธรรมที่แตกต่างกันค่าระบบ มนุษย์ค้นพบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแต่งงานเป็นที่แพร่หลายทั้งในและภาคกลาง ทั่วประเทศของเราในทุกภูมิภาคทุกระดับชั้นทางสังคมและการแข่งขันทุกเชื้อชาติทุกศาสนาหรือไม่นับถือศาสนาคนที่จะแต่งงาน สำหรับหลาย ๆ คนหากไม่ได้คนส่วนใหญ่นอกจากนี้การแต่งงานไม่ได้เป็นเรื่องเล็กน้อย มันเป็นกุญแจสำคัญในการแสวงหาความสุขที่ผู้คนปรารถนาที่จะมีอะไรบางอย่างและต้องการที่จะให้อีกครั้งและอีกครั้งแม้ในขณะที่ประสบการณ์ของพวกเขาได้รับความสุขห่างไกลจาก ที่จะบอก "คุณไม่สามารถได้รับการแต่งงาน" จึงได้รับการยกเว้นจากหนึ่งในการกำหนดพิธีกรรมของวงจรชีวิตของชาวอเมริกัน.
กุญแจสู่อาณาจักรของแต่งงานอาจจะได้รับการจัดขึ้นโดยเฉพาะภาคเอกชนประชาชนศาสนาร่างกายและผู้นำของพวกเขาและครอบครัว ส่วนอื่น ๆ ของภาคประชาสังคม ดังนั้นจึงได้รับในหลายสังคมตลอดประวัติศาสตร์ ในสหรัฐอเมริกา แต่ในขณะที่ประเทศที่ทันสมัยที่สุดรัฐบาลถือกุญแจเหล่านั้น แม้ว่าคนที่ได้รับการแต่งงานโดยคริสตจักรหรือกลุ่มศาสนาของพวกเขาพวกเขาจะไม่ได้แต่งงานในแง่ที่ว่าจริงๆนับเพื่อวัตถุประสงค์ทางสังคมและการเมืองเว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตการแต่งงานโดยรัฐ ซึ่งแตกต่างจากนักแสดงส่วนตัว แต่รัฐไม่ได้มีเสรีภาพสมบูรณ์ในการตัดสินใจที่อาจและอาจไม่แต่งงาน การมีส่วนร่วมของรัฐยกประเด็นพื้นฐานเกี่ยวกับความเท่าเทียมกันของยืนทางการเมืองและเทศบาล.
เพศเดียวกันแต่งงานในปัจจุบันเป็นหนึ่งในประเด็นทางการเมืองแตกแยกมากที่สุดในประเทศของเรา ในเดือนพฤศจิกายน 2008, แคลิฟอร์เนียผ่านโจทย์ 8 ประชามติว่าเอาออกที่เหมาะสมที่จะแต่งงานจากคู่รักเพศเดียวกันที่ได้รับการอนุมัติที่เหมาะสมโดยศาล ผลที่ได้นี้ได้รับการเห็นโดยชุมชนเพศเดียวกันเป็นย่อยสลายได้อย่างล้ำลึก เมื่อเร็ว ๆ นี้ไอโอวาและเวอร์มอนต์ได้ทำให้การค้าการแต่งงานเพศเดียวกันอดีตผ่านการตีความของศาลรัฐธรรมนูญของรัฐหลังผ่านการออกกฎหมาย การวิเคราะห์ปัญหานี้จะช่วยให้เราเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในประเทศของเราและที่เราอาจจะไปจากที่นี่.
ก่อนที่เราจะเข้าใกล้เรื่องของการแต่งงานเพศเดียวกันที่เราจะต้องนิยามการแต่งงาน แต่การแต่งงานมันก็จะกลายเป็นที่เห็นได้ชัดคือไม่มีสิ่งเดียว มันเป็นพหูพจน์ทั้งในเนื้อหาและความหมาย สถาบันการศึกษาของบ้านการแต่งงานและการสนับสนุนด้านแตกต่างกันหลายของชีวิตมนุษย์: ความสัมพันธ์ทางเพศ, มิตรภาพและมิตรภาพ, ความรัก, การสนทนา, การให้กำเนิดและเลี้ยงดูรับผิดชอบร่วมกัน การแต่งงานสามารถอยู่โดยไม่มีแต่ละเหล่านี้ (เราได้รับเสมอใบอนุญาตการแต่งงานกับคนที่ผ่านการฆ่าเชื้อคนแก่เกินไปที่จะมีลูกคนที่ขาดความรับผิดชอบและคนที่ไม่สามารถรักและมิตรภาพ. ความอ่อนแอ, ขาดความสนใจในเพศและปฏิเสธที่จะอนุญาตให้มีเพศสัมพันธ์อาจนับเป็นพื้นที่สำหรับการหย่าร้าง แต่ พวกเขาไม่ได้ห้ามการแต่งงาน.) การแต่งงานสามารถอยู่ได้แม้ในกรณีที่ไม่มีของเหล่านี้เป็นปัจจุบันแม้ว่าการแต่งงานดังกล่าวอาจจะไม่มีความสุข แต่ละด้านที่สำคัญเหล่านี้ของชีวิตมนุษย์ในที่สุดก็สามารถอยู่นอกสมรสและพวกเขายังสามารถอยู่ด้วยกันนอกสมรสอย่างเห็นได้ชัดจากความจริงที่ว่ายังไม่ได้แต่งงานจำนวนมากมีชีวิตที่ใกล้ชิดมิตรภาพและความรับผิดชอบร่วมกัน และมีเด็กที่ต้องเลี้ยงดู อย่างไรก็ตามเมื่อมีคนถามตัวเองว่าเนื้อหาของการแต่งงานคือพวกเขามักจะคิดว่ากลุ่มของสิ่งนี้.
ไม่เป็นความหมายของการแต่งงานเพียงครั้งเดียว แต่งงานมีครั้งแรกด้านสิทธิมนุษยชน คนที่แต่งงานแล้วจะได้รับประโยชน์มากของรัฐบาลที่ยังไม่ได้แต่งงานมักจะไม่ได้รับการรักษาที่ดีในภาษีมรดกและสถานะการประกันภัย สิทธิตรวจคนเข้าเมือง; สิทธิในการนำไปใช้และการควบคุมตัว สิทธิในการเยี่ยมชมและตัดสินใจในการดูแลสุขภาพและการฝังศพ; ได้รับการยกเว้นสิทธิ์พิธีวิวาห์เมื่อให้การเป็นพยานในศาล; และยังคนอื่น ๆ .
แต่งงานมีสองสิ่งที่แสดงออก เมื่อคนได้รับการแต่งงานพวกเขามักจะทำให้คำสั่งของความรักและความมุ่งมั่นในด้านหน้าของพยาน คนส่วนใหญ่ที่ได้รับมุมมองที่แต่งงานแล้วคำสั่งที่เป็นส่วนสำคัญของชีวิตของพวกเขา ความสามารถในการทำให้มันและเพื่อให้ได้อย่างอิสระ (ไม่อยู่ภายใต้การข่มขู่) จะถูกนำไปเป็นที่ชัดเจนของเสรีภาพของมนุษย์ที่เป็นผู้ใหญ่ คำสั่งที่ทำโดยคู่แต่งงานจะเห็นมักจะเป็นที่เกี่ยวข้องกับคำสั่งตอบรับในส่วนของสังคมเราประกาศความรักและความมุ่งมั่นและสังคมในการตอบสนองการรับรู้และความมุ่งมั่นที่ dignifies.
แต่งงานได้ในที่สุดด้านศาสนา สำหรับหลาย ๆ คนการแต่งงานไม่สมบูรณ์เว้นแต่จะได้รับ solemnized โดยหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในศาสนาของพวกเขาตามกฎของศาสนา.
รัฐบาลมีบทบาทสำคัญในทุกสามด้านของการแต่งงาน มันฟาโรห์และบริหารจัดการผลประโยชน์ ดูเหมือนว่าอย่างน้อยในการดำเนินงานเป็นตัวแทนของการรับรู้หรือการให้ศักดิ์ศรีที่ และมันเป็นพันธมิตรกับหน่วยงานทางศาสนา พระสงฆ์อยู่เสมอในหมู่ผู้ที่ได้รับสิทธิในการดำเนินการถูกต้องตามกฎหมายการแต่งงานที่มีผลผูกพัน ศาสนาอาจปฏิเสธที่จะแต่งงานกับคนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมสำหรับการแต่งงานของรัฐและพวกเขายังอาจตกลงที่จะแต่งงานกับคนที่มีความเหมาะสมสำหรับการแต่งงานของรัฐ แต่มากตามทำนองคลองธรรมอย่างเป็นทางการแต่งงานทำในขณะนี้ในประเทศสหรัฐอเมริกาจะทำในสถานที่ทางศาสนาโดยบุคลากรทางศาสนา สิ่งที่พวกเขา solemnizing (เมื่อมีใบอนุญาตที่ได้รับจากรัฐ) อย่างไรก็ตามไม่เพียง แต่เป็นพิธีกรรมทางศาสนา แต่ยังเป็นพระราชพิธีที่สาธารณะของทางเดิน, การเข้าสู่สถานะพลเมืองสิทธิพิเศษ.
จะได้รับการรักษาสิทธิพิเศษภายใต้คนกฎหมายทำ ไม่ต้องแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเป็นคนที่ดี ตัดสินลงโทษอาชญากรพ่อแม่หย่าร้างที่ไม่ได้จ่ายค่าเลี้ยงดูบุตรคนที่มีประวัติความรุนแรงในครอบครัวหรือล่วงละเมิดทางอารมณ์ผู้เสียภาษีที่ค้างชำระ, ยาเสพติด, ข่มขืน, ฆาตกร racists ต่อต้าน Semites, bigots อื่น ๆ ทั้งหมดที่สามารถแต่งงานกับถ้าพวกเขาเลือกและ แน่นอนที่จะมีขึ้นที่จะมีสิทธิตามรัฐธรรมนูญที่จะทำขั้นพื้นฐานที่ตราบเท่าที่พวกเขาต้องการที่จะแต่งงานกับคนของเพศตรงข้าม แม้ว่าบางศาสนาเรียกร้องให้คำปรึกษาก่อนการสมรสและปฏิเสธที่จะแต่งงานกับคนที่ดูเหมือนป่วยเตรียมสำหรับการแต่งงานของรัฐไม่เปิดคนดังกล่าวออกไป ราชประสงค์สบายมากที่สุดอาจจะกลายเป็นอุปสรรคกับการแต่งงาน แต่ไม่มีเวลาที่จะได้รับใบอนุญาต หรือคนที่ไม่ได้มีการนำชีวิตทางเพศของชนิดส่วนใหญ่ชอบในการสั่งซื้อที่จะได้แต่งงาน pedophiles, sadists, masochists, กะเทย, transsexuals ทั้งหมดจะได้รับการแต่งงานโดยรัฐตราบเท่าที่พวกเขาแต่งงานกับคนของเพศตรงข้าม.
ให้ทั้งหมดนี้ดูเหมือนว่าแปลกที่ชี้ให้เห็นว่าการแต่งงานกับคนของรัฐยืนยันเป็นการแสดงออกถึงความเห็นชอบหรือฟาโรห์ของ ศักดิ์ศรี มีแน่นอนเป็นสิ่งที่แปลกเกี่ยวกับส่วนผสมของความมักง่ายและความรุนแรงที่รัฐจะทำงานเป็นตัวแทนแต่งงาน กระนั้นก็ดูเหมือนว่าคนส่วนใหญ่ที่รัฐโดยให้ใบอนุญาตการแต่งงานเป็นการแสดงออกถึงความเห็นชอบและโดยหัก ณ ที่จ่ายมันไม่พอใจ.
สิ่งที่เป็นเพศเดียวกันแต่งงานอภิปรายเกี่ยวกับ? มันไม่ได้เกี่ยวกับว่าสัมพันธ์กับเพศเดียวกันสามารถเกี่ยวข้องกับเนื้อหาของการแต่งงาน: น้อยจะปฏิเสธว่าเกย์และเลสเบี้ยนที่มีความสามารถของมิตรภาพใกล้ชิด "พบปะและสนทนามีความสุข" และความรับผิดชอบร่วมกันและไม่ว่าพวกเขาจะมีเด็กที่ต้องเลี้ยงดู ( ไม่ว่าจะเป็นของตัวเองจากการแต่งงานครั้งก่อนหน้านี้เด็กที่สร้างขึ้นภายในความสัมพันธ์ของพวกเขาโดยการตั้งครรภ์แทนหรือการผสมเทียมหรือลูกบุญธรรม) แน่นอนว่าไม่มีใครจะปฏิเสธได้ว่าเกย์และเลสเบี้ยนที่มีความสามารถในการมีเพศสัมพันธ์.
หรือการอภิปรายอย่างน้อยในขณะนี้เกี่ยวกับด้านพลเรือนของการแต่งงานของเรากำลังจะย้ายไปความเห็นเป็นเอกฉันท์ว่าคู่รักเพศเดียวกันและคู่รักเพศตรงข้ามควรจะสนุกกับการที่เท่าเทียมกัน สิทธิมนุษยชน. ผู้นำของทั้งสองฝ่ายทางการเมืองที่สำคัญที่ปรากฏในตำแหน่งที่จะรับรองในระหว่างการรณรงค์หาเสียงของประธานาธิบดี 2008 นี้แม้ว่าจะมีเพียงไม่กี่คนของรัฐได้ทำให้การค้าสหภาพแรงงานที่มีสิทธิ์วัสดุที่เทียบเท่ากับการแต่งงาน.
ในที่สุดการอภิปรายไม่เกี่ยวกับด้านศาสนาของการแต่งงาน ส่วนใหญ่ของศาสนาที่สำคัญมีการอภิปรายภายในของตัวเองร้อนบ่อยกว่าสถานะของสหภาพแรงงานเพศเดียวกัน บางนิกาย-หัวแข็งสหคริสตจักรของพระคริสต์และปฏิรูปและหัวโบราณยูดาย-มีการรับรองการแต่งงานสำหรับคู่รักเพศเดียวกัน อื่น ๆ มีการดำเนินการที่เป็นมิตรต่อตำแหน่งสหภาพแรงงานเหล่านี้ นิกายโปรเตสแตนต์ฉีดจะถูกแบ่งออกเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้จะมีบางตำแหน่งที่มีการดำเนินการในเชิงลบ อเมริกันโรมันคาทอลิกทั้งวางและพระสงฆ์จะแบ่งออกแม้ว่าลำดับชั้นของคริสตจักรที่มีการต่อต้านอย่างยิ่ง ยังคงนิกายและศาสนาอื่น ๆ (แบ็บติสต์ใต้คริสตจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้าย) ดูเหมือนจะเห็นด้วยอย่างยิ่งรวม ไม่มีตำแหน่งเดียว "ศาสนา" ในสหภาพเหล่านี้ในอเมริกาในปัจจุบันมี แต่ความร้อนของการอภิปรายเหล่านั้นเป็นปกตินิกาย; ความร้อนไม่กระจายออกไปเข้าไปในดินแดนของประชาชน ภายใต้สภาวะของกฎหมายใด ๆ ศาสนาจะเป็นอิสระที่จะแต่งงานหรือไม่แต่งงานกับคู่รักเพศเดียวกัน.
การอภิปรายสาธารณะแทนเป็นหลักเกี่ยวกับด้านการแสดงออกของการแต่งงาน ที่นี่เป็นที่แตกต่างระหว่างสหภาพแรงงานและการแต่งงานอยู่และมันก็เป็นลักษณะนี้ที่เป็นปัญหาเมื่อคู่รักเพศเดียวกันดูข้อเสนอประนีประนอมของสหภาพแรงงานเป็น stigmatizing และย่อยสลาย.
มิติที่มีความหมายของการแต่งงานทำให้เกิดคำถามแตกต่างกันหลาย ครั้งแรกสมมติว่าการให้ใบอนุญาตการแต่งงานเป็นการแสดงออกถึงชนิดของการอนุมัติสาธารณะรัฐควรจะอยู่ในธุรกิจการแสดงความโปรดปรานสำหรับหรือภูมิฐานสหภาพแรงงานบางมากกว่าคนอื่น ๆ ? มีเหตุผลใดที่ดีสำหรับรัฐที่จะอยู่ในธุรกิจการแต่งงานที่ทุกคนมากกว่าธุรกิจพลเรือนธง? ประการที่สองถ้ามีเหตุผลที่ดีสิ่งที่เป็นข้อโต้แย้งและต่อต้านยอมรับคู่รักเพศเดียวกันสถานะนั้นและวิธีการที่เราควรคิดเกี่ยวกับพวกเขา? ตำนานของยุคทองเมื่อคนพูดคุยเกี่ยวกับสถาบันการศึกษาของการแต่งงานของพวกเขามักจะขี้ผึ้งคิดถึง. พวกเขาคิดและมักจะกล่าวว่าจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ มากการแต่งงานเป็นความมุ่งมั่นตลอดชีวิตโดยชายคนหนึ่งและผู้หญิงคนหนึ่งบาปโดยพระเจ้าและรัฐเพื่อวัตถุประสงค์ในการเลี้ยงและมิตรภาพของเด็ก คนที่อาศัยอยู่ตามกฎเหล่านั้นและมีความสุข โดยทั่วไปถ้าค่อนข้างวาทศิลป์เป็นคำสั่งนี้โดยวุฒิสมาชิกโรเบิร์ตเบิร์ดเวสต์เวอร์จิเนียในระหว่างการอภิปรายในช่วง "ป้องกันการแต่งงาน" พระราชบัญญัตินาย ประธานตลอดประวัติศาสตร์ของประสบการณ์ของมนุษย์ในหลายสิบของอารยธรรมและวัฒนธรรมที่แตกต่างกันของระบบค่ามนุษย์ได้ค้นพบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแต่งงานเป็นทั้งพันธมิตรและตอนกลาง ทั่วทั้งประเทศ ทุกภาค ทุกชนชั้น ทุกเชื้อชาติ และชาติพันธุ์ ศาสนาทุกศาสนา หรือไม่ คนแต่งงาน หลายถ้าไม่ที่สุดคน ยิ่งไปกว่านั้น การแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล็กๆ มันเป็นกุญแจสำคัญในการแสวงหาความสุข สิ่งที่ผู้คนปรารถนาที่จะให้อยากมาอีกครั้งและอีกครั้งแม้ว่าประสบการณ์ของพวกเขาได้รับการห่างไกลจากความสุข จะบอกว่า " คุณไม่สามารถแต่งงานได้ " จึงถูกแยกออกจากหนึ่งในการกำหนดพิธีกรรมของวัฏจักรชีวิตอเมริกัน .
กุญแจสู่อาณาจักรของแต่งอาจจะถูกจัดขึ้นโดยเฉพาะเอกชนประชาชนและผู้นำศาสนา ร่างกาย ครอบครัว ส่วนอื่น ๆของภาคประชาสังคม มันมีในสังคมหลายคนตลอดประวัติศาสตร์ในสหรัฐอเมริกา แต่ในประเทศที่ทันสมัยที่สุด รัฐบาลถือกุญแจเหล่านั้น ถ้าคนเคยแต่งงานโดยกลุ่มศาสนาที่โบสถ์หรือของพวกเขา พวกเขาไม่ได้แต่งงานกันในความรู้สึกจริง ๆ นับ สำหรับสังคมและวัตถุประสงค์ทางการเมือง เว้นแต่จะได้รับใบอนุญาตการแต่งงานโดยรัฐ ซึ่งแตกต่างจากนักแสดงส่วนตัว อย่างไรก็ตามรัฐไม่ได้มีเสรีภาพสมบูรณ์เพื่อเลือกคนที่อาจจะไม่แต่งงาน รัฐของการยกปัญหาพื้นฐานเกี่ยวกับความเสมอภาคทางการเมืองและการยืน
การแต่งงานเพศเดียวกัน ปัจจุบันเป็นหนึ่งในประเด็นการเมืองแบ่งมากที่สุดในประเทศของเรา ในเดือนพฤศจิกายน 2008 , Californians ผ่านข้อเสนอ 8ประชามติที่ออกขวาเพื่อแต่งงานเพศเดียวกันคู่ที่ได้รับสิทธิจากศาล ผลที่ได้นี้ได้รับการเห็นโดยชุมชนเพศเดียวกันอย่างลึกซึ่ง . เมื่อเร็ว ๆ นี้ , ไอโอวาและเวอร์มอนต์ได้รับรองการแต่งงานของเพศเดียวกัน อดีตผ่านการตีความของตุลาการรัฐธรรมนูญ หลังผ่านกฎหมายวิเคราะห์ปัญหานี้จะช่วยให้เราเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในประเทศของเรา และที่เราต้องไปจากที่นี่ ก่อนที่เราจะเข้าถึง
เรื่องการแต่งงานของเพศเดียวกัน เราต้องกำหนดแต่งงาน แต่การแต่งงานมันเร็ว ๆ นี้จะกลายเป็นชัดเจน , ไม่โสดอย่าง เป็นพหูพจน์ในทั้งเนื้อหาและความหมาย สถาบันบ้านการแต่งงานและสนับสนุนด้านแตกต่างกันหลายของชีวิตมนุษย์สัมพันธ์ทางเพศความเป็นเพื่อน และ มิตรภาพ ความรัก การสนทนา และรับผิดชอบร่วมกันให้กำเนิดเลี้ยงดูบุตร . การแต่งงานสามารถอยู่ได้โดยปราศจาก แต่ละเหล่านี้ ( เรามักจะได้รับใบอนุญาตการแต่งงานกับคนเป็นหมันคนแก่เกินไปที่จะมีลูก คนไม่มีความรับผิดชอบ คนไร้ความสามารถของความรักและมิตรภาพ ความอ่อนแอ , การขาดความสนใจในเพศและปฏิเสธที่จะอนุญาตให้มีเพศสัมพันธ์อาจถือเป็นเหตุหย่า แต่พวกเขาไม่ขัดขวางการแต่งงาน ) การแต่งงานสามารถอยู่ได้แม้ในกรณีที่ไม่มีของเหล่านี้เป็นปัจจุบัน แม้ว่าการแต่งงานดังกล่าวอาจจะไม่มีความสุข แต่ละเหล่านี้สำคัญ ด้านของชีวิต มนุษย์จะสามารถอยู่ภายนอกของการแต่งงาน และพวกเขายังสามารถมีทั้งหมดด้วยกันข้างนอกของการแต่งงานโดยจะเห็นได้จากความจริงที่ว่าหนุ่มโสดหลายชีวิต ความสัมพันธ์ มิตรภาพ และความรับผิดชอบร่วมกัน และได้ และเลี้ยงเด็ก อย่างไรก็ตาม เมื่อคนถามตัวเองว่า เนื้อหาของการแต่งงาน พวกเขามักจะคิดว่านี้กลุ่มของสิ่ง .
หรือความหมายของการแต่งงานเพียงครั้งเดียว การแต่งงาน , แรก , ด้านสิทธิพลเมืองคนแต่งงานได้รับมากของผลประโยชน์ของรัฐบาล ว่า โสด มักจะไม่ได้รับ : มงคลรักษาภาษีการรับมรดก และประกันสุขภาพ สิทธิเข้าเมือง สิทธิในการคุ้มครองสิทธิและ ; การตัดสินใจและเยี่ยมชม ในการดูแลสุขภาพและการฝังศพ ; หางเสือยกเว้นเมื่อให้คำให้การในศาล และยังคนอื่น ๆ .
การแต่งงานมี สอง ลักษณะที่แสดงออกเมื่อคนแต่งงาน พวกเขามักจะให้ปากคำของความรักและความมุ่งมั่นต่อหน้าพยาน คนส่วนใหญ่ที่แต่งงานดูที่งบเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญมากของชีวิตของพวกเขา การจะทำมันและทำมันได้อย่างอิสระ ( ไม่กดดัน ) นํามาที่ชัดเจนของผู้ใหญ่ เสรีภาพของมนุษย์งบที่ทำโดยแต่งงานกับคู่ที่มักจะเห็นเป็นงบในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการตอบคำถามของสังคม : เราประกาศความรักและความมุ่งมั่นของเรา และสังคมในการรับรู้และ dignifies ที่ความมุ่งมั่น
การแต่งงานได้ ในที่สุด ด้านศาสนา สำหรับหลาย ๆคน การแต่งงานจะไม่สมบูรณ์จนกว่าจะถูก solemnized โดยหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในศาสนาของพวกเขา