Chronic remorse, as all the moralis

Chronic remorse, as all the moralists are agreed, is almost undesirable sentiment. If you have behaved badly, repent, make what amends you can and address yourself to the task of behaving better next time. On no account brood over your wrongdoing. Rolling in the muck is not the best way of getting clean.

Art also has its morality, and many of the rules of this morality are the same as, or at least analogous to, the rules of ordinary ethics. Remorse, for example is as undesirable in relation to our bad art as it is in relation to our bad behavior. The badness should be hunted out, acknowledged and, if possible, avoided in the future. To pore over the literary shortcomings of twenty years ago, to attempt to patch a faulty work into the perfection it missed at its first execution, to spend one's middle age in trying to mend the artistic sins committed and bequeathed by that different person who was oneself in youth--all this is surely vain and futile. And that is why this new Brave New World is the same as the old one. Its defects as a work of art are considerable; but in order to correct them I should have to rewrite the book--and in the process of rewriting, as an older, other person, I should probably get rid not only of some of the faults of the story, but also of such merits as it originally possessed. And so, resisting the temptation to wallow in artistic remorse, I prefer to leave both well and ill alone and to think about something else.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสำนึกผิดเรื้อรังเป็นศีลธรรมทั้งหมดที่มีการตกลงกันเป็นความรู้สึกที่ไม่พึงประสงค์เกือบ ถ้าคุณยังทำตัวไม่ดีกลับใจทำสิ่งที่คุณสามารถแก้ไขและที่อยู่ของตัวเองกับงานของพฤติกรรมที่ดีขึ้นในครั้งต่อไป ไม่มีลูกบัญชีของคุณผ่านการกระทำผิดกฎหมาย กลิ้งในโคลนที่ไม่ได้เป็นวิธีที่ดีที่สุดของการทำความสะอาด.

ศิลปะยังมีคุณธรรมของตนและจำนวนมากของกฎของศีลธรรมนี้จะเหมือนกันเป็นหรืออย่างน้อยก็คล้ายกับกฎของจริยธรรมสามัญ สำนึกผิดเช่นเป็นที่ไม่พึงประสงค์ในขณะที่ความสัมพันธ์กับศิลปะที่ไม่ดีของเรามันอยู่ในส่วนที่เกี่ยวกับพฤติกรรมที่ไม่ดีของเรา ความชั่วร้ายที่ควรจะล่าออกมาได้รับการยอมรับและถ้าเป็นไปได้หลีกเลี่ยงในอนาคต เพื่อรูขุมขนที่ผ่านวรรณกรรมบกพร่องของยี่สิบปีที่ผ่านมาเพื่อพยายามที่จะแก้ไขความผิดพลาดในการทำงานเป็นความสมบูรณ์แบบมันพลาดที่ดำเนินการครั้งแรกในการที่จะใช้จ่ายวัยกลางคนหนึ่งในความพยายามที่จะแก้ไขความผิดบาปศิลปะมุ่งมั่นและพินัยกรรมโดยบุคคลที่แตกต่างกันที่ผู้ที่เป็นตัวเองในวัยหนุ่ม - ทั้งหมดนี้เป็นแน่นอนไร้สาระและไร้ประโยชน์ . และนั่นคือเหตุผลที่โลกนี้ใหม่กล้าหาญเป็นเช่นเดียวกับคนเก่า ข้อบกพร่องของตนเป็นงานศิลปะที่มาก;แต่เพื่อที่จะแก้ไขพวกเขาฉันควรจะต้องเขียนหนังสือ - และในกระบวนการของการเขียนในฐานะที่เป็นผู้สูงอายุคนอื่น ๆ ที่ฉันอาจจะได้รับการกำจัดไม่เพียง แต่ของบางส่วนของความผิดพลาดของเรื่อง แต่ยังประโยชน์ดังกล่าว มันมี แต่เดิม และเพื่อต่อต้านการทดลองที่จะหลงระเริงในความสำนึกผิดศิลปะ, ฉันชอบที่จะออกจากทั้งดีและไม่ดีอยู่คนเดียวและคิดเกี่ยวกับสิ่งอื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เลือดเย็นเรื้อรัง ตามตกลง moralists ทั้งหมดเป็นความเชื่อมั่นเกือบหยิบ ถ้าทำคุณได้งานไม่ดี กลับ ทำอะไร amends ที่คุณสามารถ และตัวเองเพื่องานของศีลธรรมดีครั้งต่อไป ในคอกไม่บัญชีผ่านการสืบสวน กลิ้งในโคลนตมไม่ใช่วิธีที่ดีสุดของการทำความสะอาด

ศิลปะยังมีศีลธรรมของ และกฎของศีลธรรมนี้มากมายเหมือน หรือที่คล้ายคลึงกับ กฎของจริยธรรมทั่วไป เลือดเย็น ตัวอย่างจะเป็นระวังเกี่ยวกับศิลปะของเราไม่ดีมันเป็นเกี่ยวกับความประพฤติของเรา มลายสิ้นทั้งอินทรีย์ที่จะมีการล่าสัตว์หรือค้าออก ยอมรับ และ หลีกเลี่ยงถ้าเป็นไปได้ ในอนาคต เพื่อรูขุมขนมากกว่าแสดงวรรณกรรมของยี่สิบปีที่ผ่านมา พยายามปรับปรุงการทำงานผิดพลาดเป็นความสมบูรณ์แบบที่จะพลาดในการดำเนินการแรก ใช้ของกลางในยุคพยายามซ่อมศิลปะบาปมุ่งมั่น และ bequeathed โดยที่บุคคลอื่นที่ถูกใจในเยาวชน - ทั้งหมดนี้เป็นลม ๆ แล้ง ๆ และ vain ย่อม และนั่นคือเหตุผลที่โลกใหม่กล้านี้ใหม่เป็นเหมือนเดิม ข้อบกพร่องที่เป็นงานศิลปะอยู่มาก แต่การแก้ไขนั้น ควรต้องเขียนหนังสือ - และกำลังเขียน เป็นคนมีอายุ อื่น ๆ ฉันควรคงกำจัดไม่เพียงแต่ ของบางอย่างของข้อบกพร่อง ของเรื่อง แต่ยังบุญดังกล่าว ตามที่มันต้องมีครั้งแรก และอื่น ๆ ต้านการลงเกลือกเลือดเย็นศิลปะ ฉันชอบไปทั้งดี และไม่ดีคนเดียว และคิดถึงสิ่งอื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเสียใจเรื้อรังเป็น moralists ทั้งหมดได้ตกลงกันไว้เกือบจะเกิดความรู้สึกไม่พึงปรารถนา หากคุณมีความประพฤติดีไม่ได้แก้ตัวอะไรกลับใจทำให้คุณสามารถทำได้และตัวของท่านเองกับงานแอดเดรสของพฤติกรรมที่ดีขึ้นในครั้งถัดไป ไม่มีแอคเคาท์อยู่เหนือกกกระทำผิดของคุณ. เป็นลอนคลื่นในเลนที่ไม่ใช่ทางที่ดีที่สุดในการทำความสะอาด.

ศิลปะยังมีศีลธรรมของมันและจำนวนมากของกฎระเบียบที่มีคุณธรรมและจริยธรรมแห่งนี้คือแบบเดียวกันหรืออย่างน้อยที่สุดก็คล้ายคลึงกันกับกฎระเบียบที่มีจริยธรรมสามัญ. ตัวอย่างเช่นมีความสำนึกผิดสำหรับเป็นไม่พึงปรารถนาแต่ในความสัมพันธ์กับศิลปะของเราไม่ดีมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมที่เลวร้ายของเรา ความเลวที่ควรจะออกล่าเหยื่อออกมารับทราบและหากเป็นไปได้ควรหลีกเลี่ยงในอนาคต ในการเพ่งมากกว่าขาดตกบกพร่องทางด้านวรรณกรรมของยี่สิบปีมาแล้วในความพยายามในการแก้ไขที่ไม่ถูกต้องเข้าไปในงานอย่างสมบูรณ์แบบมันไม่ได้เป็นครั้งแรกการทำงาน,การใช้ช่วงเวลาหนึ่งของส่วนกลางอายุในการพยายามที่จะซ่อมแซมทางศิลปะบาปกระทำผิดและอันเป็นมรดกอันโดยที่แตกต่างไปคนที่อยู่ในวัยหนุ่มคือข้อเรียกร้องทั้งหมดนี้แน่นอนเป็นผลและไม่แม่น. และนั่นคือเหตุผลที่ทำไมกล้าใหม่โลกใหม่นี้จะเหมือนกับเป็นหนึ่งที่ ความบกพร่องของการเป็นหนึ่งเดียวของผลงานศิลปะเป็นอย่างมากแต่ในการสั่งซื้อเพื่อแก้ไขให้ผมควรจะไปเขียนหนังสือและในการดำเนินการดังกล่าวของเขียนเป็นบุคคลอื่นรุ่นเก่าที่ฉันควรจะกำจัดมันออกไปไม่ได้มีเพียงความผิดปกติของเรื่องที่บางคนแต่ยังมีเอกลักษณ์เฉพาะเช่นว่านั้นเดิมยึดอาจจะ และเพื่อความเข้าใจที่หมกมุ่นอยู่กับความเสียใจทางด้านศิลปะผมต้องการจะทำให้ทั้งสองเป็นอย่างดีและผมจะอยู่ตามลำพังและคิดว่าเรื่องอื่น