Proponents argue that the grass-roo

Proponents argue that the grass-roots participatory approach allows efficient targeting of resources
and reinvestment of cash flows generated, contributing to long-term sustainability (Drayton and MacDonald, 1993).
Nevertheless, despite growing interest among practitioners, researchers and policymakers, SE theory and understanding has
lagged behind practice (Peattie and Morley, 2008; Short et al., 2009); scholars have yet to reach consensus even on
definitions (Light, 2006; 2008; Nicholls, 2006; 2009). Moreover, despite the widely-publicized success of early SE initiatives
such as Ashoka and Grameen Bank in legitimizing and mainstreaming the SE concept (Ashoka Foundation, 2007), attempts
to conceptualize SE (e.g. by Swedberg, 2009, or Ziegler, 2009) have generally focused on its roots in Schumpeterian
entrepreneurship theory (Schumpeter, 1934) and Sen’s capability approach (Sen, 1999); the conceptual engagement between
SE and sustainable development has been inadequately explored (Seelos and Mair, 2006; Mair, 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Proponents โต้แย้งว่า วิธีการมีส่วนร่วมรากหญ้าช่วยให้การกำหนดเป้าหมายอย่างมีประสิทธิภาพของทรัพยากรและแต่ละคาบเวลาของกระแสเงินสดที่สร้างขึ้น ที่เอื้อต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนระยะยาว (เดรย์ตันและแมคโดนัลด์ 1993)อย่างไรก็ตาม แม้ มีการเจริญเติบโตสนใจในหมู่ผู้ นักวิจัย และผู้กำหนดนโยบาย ทฤษฎี SE และเข้าใจได้lagged หลังฝึก (Peattie และ Morley, 2008 ย่อ et al., 2009); นักวิชาการยังไม่ถึงช่วยแม้ในคำนิยาม (แสง 2006; 2008 Nicholls, 2006 2009) . Moreover แม้ publicized อย่างกว้างขวางความสำเร็จของโครงการต้น SEอโชก้าและยูนูส ธนาคารใน legitimizing และ mainstreaming SE พยายามแนวคิด (Ashoka มูลนิธิ 2007),การ conceptualize SE (เช่น โดย Swedberg ปี 2009 หรือ Ziegler, 2009) ได้โดยทั่วไปเน้นรากใน Schumpeterianทฤษฎีการเป็นผู้ประกอบการ (Schumpeter, 1934) และวิธีการความสามารถของเซ็น (Sen, 1999); ความผูกพันแนวคิดระหว่างพัฒนาอย่างยั่งยืน และ SE ได้ inadequately explored (Seelos และ Mair, 2006 Mair, 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้เสนออ้างว่ารากหญ้าวิธีการมีส่วนร่วมช่วยให้การกำหนดเป้าหมายที่มีประสิทธิภาพของทรัพยากร
และการลงทุนใหม่ของการสร้างกระแสเงินสดที่เอื้อต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนในระยะยาว (เดรย์ตันและ MacDonald, 1993).
อย่างไรก็ตามแม้จะมีการเติบโตที่น่าสนใจในหมู่ผู้ปฏิบัติงานนักวิจัยและผู้กำหนดนโยบายทฤษฎี SE และ เข้าใจได้
ล้าหลังปฏิบัติ (Peattie และมอร์ลี่ย์, 2008; สั้น et al, 2009.); นักวิชาการยังไม่ถึงมติแม้ใน
คำจำกัดความ (แสง, 2006; 2008; คอลส์, 2006; 2009) นอกจากนี้แม้จะมีความสำเร็จอย่างกว้างขวางประชาสัมพันธ์ของการริเริ่ม SE ต้น
เช่นพระเจ้าอโศกและธนาคารกรามีนในความชอบธรรมและการบูรณาการมิติแนวคิด SE (อโศกมูลนิธิ 2007) ความพยายามที่
จะสร้างกรอบความคิด SE (เช่น Swedberg 2009 หรือ Ziegler, 2009) ได้โดยทั่วไป มุ่งเน้นไปที่รากของมันใน Schumpeterian
ทฤษฎีการประกอบการ (ชัม, 1934) และวิธีการที่ความสามารถของเซน (Sen, 1999); การมีส่วนร่วมทางความคิดระหว่าง
SE และการพัฒนาอย่างยั่งยืนได้รับการสำรวจอย่างไม่พอเพียง (ซีลอสและแมร์, 2006; แมร์, 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้เสนอยืนยันว่าวิธีการแบบมีส่วนร่วมระดับรากหญ้าให้มีประสิทธิภาพเป้าหมายทรัพยากร
และ reinvestment กระแสเงินสดที่สร้างให้เกิดความยั่งยืนระยะยาว ( เดรย์ตันและแมคโดนัลด์ , 1993 ) .
แต่ , แม้จะมีความสนใจที่เพิ่มมากขึ้นระหว่างแพทย์ นักวิจัย และกำหนดนโยบาย เซ ทฤษฎีและความเข้าใจได้
ล้าหลังและการปฏิบัติ ( peattie Morley , 2008 ; et al , สั้น .2009 ) ; นักวิชาการยังถึงฉันทามติใน
นิยาม ( แสง , 2006 ; 2008 ; Nicholls , 2006 ; 2552 ) นอกจากนี้ แม้จะมีการเผยแพร่อย่างกว้างขวาง ความสำเร็จของต้น เช่น พระเจ้าอโศก และ เซ ริเริ่ม
ธนาคารกรามีนใน legitimizing และ SE ( พระเจ้าอโศกตามแนวคิดพื้นฐาน , 2007 ) , พยายามที่จะคิด
เซ ( เช่นโดยวดเบิร์ก , 2009 , หรือ ซีเกอร์2009 ) โดยทั่วไปที่เน้นรากฐานในการ schumpeterian
ทฤษฎี ( ชัม 1934 ) และวิธีการความสามารถเซน ( Sen , 1999 ) ; หมั้นแนวความคิดระหว่าง
เซ และการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่ได้รับไม่เพียงพอที่จะสำรวจ ( และ seelos แมร์แมร์ , 2006 ; 2010 )