Prior to 1868, most Japanese more r

Prior to 1868, most Japanese more readily identified with their feudal domain rather than the idea of "Japan" as a whole. When the Tokugawa bakufu was overthrown, the leaders of the revolt, Satsuma and Chōshū were ideologically opposed to the house of Tokugawa since the Battle of Sekigahara. The Meiji period changed all of that. With the introduction of mass education, conscription, industrialization, centralization, and successful foreign wars, Japanese nationalism began to foment as a powerful force in society. Mass education and conscription served as a means to indoctrinate the coming generation with "the idea of Japan" as a nation instead of a series of daimyō. In this way, loyalty to feudal domains was supplanted with loyalty to the state. Industrialization and centralization gave Japanese a strong sense that their country could rival Western powers technologically and socially. Moreover, successful foreign wars gave the populace a sense of martial pride in their nation.

The rise of Japanese nationalism paralleled the growth of nationalism within the West. Certain conservatives such as Gondō Seikei and Asahi Heigo saw the rapid industrialization of Japan as something that had to be tempered. It seemed, for a time, that Japan was becoming too "Westernized" and that if left unimpeded, something intrinsically Japanese would be lost. During the Meiji period, such nationalists railed against the unequal treaties, but in the years following the First World War, Western criticism of Japanese imperial ambitions and restrictions on Japanese immigration changed the focus of the nationalist movement in Japan.

Japanese nationalism was buoyed by a romantic concept of Bushidō and driven by a modern concern for rapid industrial development and strategic dominance in East Asia. It saw the Triple Intervention of 1895 as a threat to Japanese survival in East Asia and warned that the "ABCD Powers" (Americans, British, Chinese, and Dutch) were threatening the Empire of Japan. Their only solution was conquest and war.

During the first part of the Shōwa era, racial discrimination against other Asians was habitual in Imperial Japan, having begun with the start of Japanese colonialism.[7] The Shōwa regime thus preached racial superiority and racialist theories, based on sacred nature of the Yamato-damashii. One of emperor Shōwa's teachers, historian Kurakichi Shiratori, remarked, "Therefore nothing in the world compares to the divine nature (shinsei) of the imperial house and likewise the majesty of our national polity (kokutai). Here is one great reason for Japan's superiority."[8]

The Anti-Comintern Pact brought Nazi ideologues to Japan who attempted but ultimately failed to inject Nazi-style anti-Semitic arguments into mainstream public discussion. Where the government presented the popular image of Jews, it was not so much to persecute but to strengthen domestic ideological uniformity.[9]

The anti-Semitic policies of Adolf Hitler's Nazi Germany were refused when foreign minister of Japan Yōsuke Matsuoka stated that: "Nowhere have I promised that we would carry out his anti-Semitic policies in Japan. This is not simply my personal opinion, it is the opinion of Japan, and I have no compunction about announcing it to the world."[10]

Imperial Japanese Army general Kiichiro Higuchi and colonel Norihiro Yasue allowed 20,000 Jews to enter Manchukuo in 1938. Higuchi and Yasue were well regarded for their actions and were subsequently invited to the independence ceremonies of the State of Israel. Diplomat Chiune Sugihara wrote travel visas for over 6,000 Lithuanian Jews to flee the German occupation and travel to Japan. In 1985, Israel honored him as Righteous Among the Nations for his actions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Prior to 1868, most Japanese more readily identified with their feudal domain rather than the idea of "Japan" as a whole. When the Tokugawa bakufu was overthrown, the leaders of the revolt, Satsuma and Chōshū were ideologically opposed to the house of Tokugawa since the Battle of Sekigahara. The Meiji period changed all of that. With the introduction of mass education, conscription, industrialization, centralization, and successful foreign wars, Japanese nationalism began to foment as a powerful force in society. Mass education and conscription served as a means to indoctrinate the coming generation with "the idea of Japan" as a nation instead of a series of daimyō. In this way, loyalty to feudal domains was supplanted with loyalty to the state. Industrialization and centralization gave Japanese a strong sense that their country could rival Western powers technologically and socially. Moreover, successful foreign wars gave the populace a sense of martial pride in their nation.เพิ่มขึ้นของชาตินิยมญี่ปุ่นแห่งดวงเจริญเติบโตของชาตินิยมในตะวันตก อนุรักษ์นิยมบาง Gondō Seikei และ Asahi Heigo เห็นทวีความรุนแรงมากอย่างรวดเร็วของญี่ปุ่นเป็นสิ่งที่ต้องมีอารมณ์ เหมือน เวลา ที่ญี่ปุ่นได้กลายเป็นมากเกินไป "Westernized" และว่า ถ้าซ้ายไม่มีข้อจำกัด สิ่งทำญี่ปุ่นจะหายไป ในช่วงยุคเมจิ nationalists เช่น railed กับสนธิสัญญาที่ไม่เท่ากัน แต่ในปีต่อไปนี้สงครามโลกครั้งหนึ่ง วิจารณ์ความทะเยอทะยานอิมพีเรียลที่ญี่ปุ่นและข้อจำกัดในการตรวจคนเข้าเมืองญี่ปุ่นตะวันตกเปลี่ยนโฟกัสของขบวนการชาตินิยมในประเทศญี่ปุ่นชาตินิยมญี่ปุ่น buoyed โดยแนวคิดโรแมนติกของ Bushidō และขับเคลื่อน ด้วยความกังวลที่ทันสมัยสำหรับการพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็วและครอบงำเชิงกลยุทธ์ในภูมิภาคเอเชียตะวันออก เห็นทริแทรกแซงของปีค.ศ. 1895 เพื่อเป็นเป็นภัยคุกคามต่อความอยู่รอดของญี่ปุ่นในเอเชียตะวันออก และเตือนว่า "ABCD อำนาจ" (อเมริกัน อังกฤษ จีน และภาษาดัตช์) ถูกคุกคามจักรวรรดิญี่ปุ่น โซลูชั่นของพวกเขาเท่านั้นชนะและการสงครามDuring the first part of the Shōwa era, racial discrimination against other Asians was habitual in Imperial Japan, having begun with the start of Japanese colonialism.[7] The Shōwa regime thus preached racial superiority and racialist theories, based on sacred nature of the Yamato-damashii. One of emperor Shōwa's teachers, historian Kurakichi Shiratori, remarked, "Therefore nothing in the world compares to the divine nature (shinsei) of the imperial house and likewise the majesty of our national polity (kokutai). Here is one great reason for Japan's superiority."[8]The Anti-Comintern Pact brought Nazi ideologues to Japan who attempted but ultimately failed to inject Nazi-style anti-Semitic arguments into mainstream public discussion. Where the government presented the popular image of Jews, it was not so much to persecute but to strengthen domestic ideological uniformity.[9]The anti-Semitic policies of Adolf Hitler's Nazi Germany were refused when foreign minister of Japan Yōsuke Matsuoka stated that: "Nowhere have I promised that we would carry out his anti-Semitic policies in Japan. This is not simply my personal opinion, it is the opinion of Japan, and I have no compunction about announcing it to the world."[10]กองทัพญี่ปุ่นทั่วไป Kiichiro Higuchi และพัน Norihiro Yasue อิมพีเรียลได้ 20000 ชาวยิวเพื่อป้อนประเทศแมนจูในค.ศ. 1938 Higuchi และ Yasue ถือได้ดีสำหรับการดำเนินการของพวกเขา และได้เชิญพิธีประกาศอิสรภาพของรัฐอิสราเอลในเวลาต่อมา ดิโพลแมท Chiune Sugihara เขียนวีซ่าท่องเที่ยวสำหรับชาวยิวลิทัวเนีย 6000 กว่าหนีอาชีพภาษาเยอรมัน และการเดินทางไปญี่ปุ่น ในปี 1985 อิสราเอลยกย่องเขาเป็นผู้ชอบธรรมในหมู่ประชาชาติสำหรับการดำเนินการของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนที่จะ 1868 ส่วนใหญ่ญี่ปุ่นระบุพร้อมกับโดเมนของระบบศักดินาของพวกเขามากกว่าความคิดของ "ญี่ปุ่น" ในฐานะที่เป็น เมื่องาวะ Bakufu ถูกล้มล้างผู้นำการประท้วงที่ซัทซุและChōshūถูกต่อต้านอุดมการณ์ไปที่บ้านของงาวะตั้งแต่รบ Sekigahara ยุคเมจิเปลี่ยนทุกที่ ด้วยการแนะนำของการศึกษามวลทหารอุตสาหกรรมอำนาจและสงครามต่างประเทศที่ประสบความสำเร็จชาตินิยมญี่ปุ่นเริ่มที่จะปลุกระดมเป็นแรงที่มีประสิทธิภาพในสังคม การศึกษามวลและทหารทำหน้าที่เป็นวิธีการที่จะปลูกฝังรุ่นที่มาพร้อมกับ "ความคิดของประเทศญี่ปุ่น" เป็นประเทศแทนชุดของdaimyō ด้วยวิธีนี้จะจงรักภักดีต่อโดเมนศักดินาถูกแทนที่ด้วยความจงรักภักดีให้กับรัฐ อุตสาหกรรมและศูนย์ให้ญี่ปุ่นรู้สึกว่าประเทศของพวกเขาอาจเป็นคู่แข่งมหาอำนาจตะวันตกเทคโนโลยีและสังคม นอกจากนี้สงครามต่างประเทศที่ประสบความสำเร็จทำให้ประชาชนรู้สึกภาคภูมิใจการต่อสู้ของพวกเขาในประเทศ. เพิ่มขึ้นของลัทธิชาตินิยมญี่ปุ่นขนานการเจริญเติบโตของลัทธิชาตินิยมภายในตะวันตก พรรคอนุรักษ์นิยมบางอย่างเช่น Gondo Seikei และอาซาฮี Heigo เห็นอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็วของญี่ปุ่นเป็นสิ่งที่จะต้องมีอารมณ์ มันดูเหมือนเป็นเวลาที่ญี่ปุ่นได้กลายเป็นเกินไป "ตะวันตก" และหากปล่อยทิ้งไว้ไม่มีข้อ จำกัด บางสิ่งบางอย่างจากภายในจะหายไปญี่ปุ่น ในช่วงยุคเมจินัลเช่นด่าว่าสนธิสัญญาที่ไม่เท่ากัน แต่ในปีต่อไปสงครามโลกครั้งที่วิจารณ์ตะวันตกของความทะเยอทะยานของจักรวรรดิญี่ปุ่นและข้อ จำกัด ในการตรวจคนเข้าเมืองญี่ปุ่นเปลี่ยนโฟกัสของขบวนการชาตินิยมในญี่ปุ่น. ชาตินิยมญี่ปุ่นแม้โดย แนวคิดโรแมนติกของบูชิโดและแรงผลักดันจากความกังวลที่ทันสมัยสำหรับการพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็วและการปกครองเชิงกลยุทธ์ในเอเชียตะวันออก มันเห็นการแทรกแซงของทริปเปิ 1895 เป็นภัยคุกคามต่อความอยู่รอดของญี่ปุ่นในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและเตือนว่า "ABCD พลัง" (ชาวอเมริกัน, อังกฤษ, จีน, และเนเธอร์แลนด์) ถูกคุกคามจักรวรรดิญี่ปุ่น ทางออกเดียวของพวกเขาคือการพิชิตและสงคราม. ส่วนในช่วงแรกของยุคShōwaเหยียดผิวกับชาวเอเชียอื่น ๆ เป็นนิสัยในจักรวรรดิญี่ปุ่นได้เริ่มต้นด้วยการเริ่มต้นของการล่าอาณานิคมของญี่ปุ่น. [7] ระบอบการปกครองShōwaเทศน์จึงเหนือกว่าทางเชื้อชาติและทฤษฎี racialist ขึ้นอยู่กับธรรมชาติอันศักดิ์สิทธิ์ของยามาโตะ-Damashii หนึ่งในครูจักรพรรดิShōwaของประวัติศาสตร์ Kurakichi ทอรีกล่าว "ดังนั้นจึงไม่มีอะไรในโลกเปรียบเทียบกับธรรมชาติของพระเจ้า (Shinsei) ของบ้านจักรวรรดิและเช่นเดียวกันพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของรัฐธรรมนูญแห่งชาติของเรา (kokutai). ที่นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ดีสำหรับความเหนือกว่าของญี่ปุ่น . "[8] สนธิสัญญาต่อต้านองค์การคอมมิวนิสต์สากลนำพฤติกรรมของนาซีไปยังประเทศญี่ปุ่นที่พยายาม แต่ล้มเหลวในท้ายที่สุดที่จะฉีดแบบนาซีข้อโต้แย้งต่อต้านยิวเข้าสู่การอภิปรายสาธารณะหลัก ที่รัฐบาลนำเสนอภาพที่นิยมของชาวยิวก็ไม่ได้มากที่จะข่มเหง แต่เพื่อเสริมสร้างความเท่าเทียมอุดมการณ์ในประเทศ [9]. นโยบายการต่อต้านยิวของอดอล์ฟฮิตเลอร์นาซีเยอรมนีถูกปฏิเสธเมื่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศของญี่ปุ่น Yosuke Matsuoka ระบุไว้ว่า: " ไม่มีที่ไหนมีฉันสัญญาว่าเราจะดำเนินการตามนโยบายต่อต้านยิวของเขาในญี่ปุ่น. นี้ไม่ได้เป็นเพียงความเห็นส่วนตัวของฉันมันเป็นความเห็นของญี่ปุ่นและฉันมีความเวทนาเกี่ยวกับการประกาศให้โลก no. "[10] จักรวรรดิญี่ปุ่น กองทัพทั่วไป Kiichiro Higuchi และพันเอก Norihiro Yasue ได้รับอนุญาต 20,000 ชาวยิวที่จะเข้ากัวในปี 1938 และ Higuchi Yasue ได้รับการยกย่องเป็นอย่างดีสำหรับการกระทำของพวกเขาและได้รับเชิญภายหลังพิธีเป็นอิสระของรัฐอิสราเอล นักการทูต Chiune Sugihara เขียนวีซ่าการเดินทางสำหรับชาวยิวกว่า 6,000 ลิทัวเนียที่จะหนีการยึดครองของเยอรมันและการเดินทางไปยังประเทศญี่ปุ่น ในปี 1985 อิสราเอลได้รับเกียรติเขาในฐานะชอบธรรมท่ามกลางประชาชาติการกระทำของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนขึ้น ส่วนใหญ่ญี่ปุ่นมากขึ้น พร้อมระบุ มีโดเมนศักดินาของตน มากกว่าความคิดของ " ญี่ปุ่น " เป็นทั้ง เมื่อโทะกุงะวะ บาคุฟุถูกโค่นอำนาจ ผู้นำของกบฏ และสัทสุมะโชชูเป็น ideologically ตรงข้ามกับบ้านของโทคุกาวะ ตั้งแต่ยุทธการเซะกิงะฮะระ . สมัยเมจิได้เปลี่ยนแปลงมัน ด้วยการแนะนำของการศึกษา , การเกณฑ์ทหาร ,อุตสาหกรรม , การรวบรวม , และสงครามในต่างประเทศที่ประสบความสำเร็จ ชาตินิยมญี่ปุ่นเริ่มปลุกระดมเป็นพลังในสังคม การศึกษาสื่อมวลชนและทหารรับใช้เป็นวิธีการล้างสมองมารุ่นด้วย " ความคิดของญี่ปุ่น " เป็นประเทศแทนชุดของ daimy โฮ . ในวิธีนี้ , จงรักภักดีต่อโดเมนถูกแทนที่ศักดินาด้วยความจงรักภักดีต่อรัฐอุตสาหกรรมและการให้ญี่ปุ่น มีความรู้สึกว่าประเทศสามารถคู่แข่งตะวันตกอำนาจทางเทคโนโลยีและสังคม นอกจากนี้ สงครามต่างประเทศที่ประสบความสำเร็จ ทำให้ประชาชนมีความรู้สึกของความภาคภูมิใจในชาติของพวกเขาต่อสู้

การเพิ่มขึ้นของคนญี่ปุ่นชาตินิยมโดยการเจริญเติบโตของลัทธิชาตินิยมในตะวันตกอนุรักษ์นิยมบางอย่างเช่น Gond โฮ seikei และอาซาฮี heigo เห็นอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็วของญี่ปุ่นเป็นสิ่งที่ต้องเป็นกระจกนิรภัย มันดูเหมือนว่า สำหรับเวลาที่ญี่ปุ่นก็เป็นเหมือนกัน " ชาวตะวันตก " และถ้าทิ้งไว้โดยไม่ติดขัดบางอย่างภายในญี่ปุ่นจะหายไป ในช่วงสมัยเมจิ เช่นชาตินิยมที่ railed กับสนธิสัญญาไม่เท่ากันแต่ในปีต่อไปสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง การวิจารณ์ตะวันตกความทะเยอทะยานของจักรพรรดิญี่ปุ่นและข้อ จำกัด ในการตรวจคนเข้าเมืองญี่ปุ่นเปลี่ยนโฟกัสของขบวนการชาตินิยมในญี่ปุ่น

ญี่ปุ่นชาตินิยมถูก buoyed โดยโรแมนติกแนวคิดของบุชิโดและขับเคลื่อนโดยสมัยใหม่กังวลสำหรับการพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็วและยุทธศาสตร์การปกครองในภูมิภาคเอเชียตะวันออกมันเห็นการแทรกแซงสามของ 1895 เป็นภัยคุกคามต่อการอยู่รอดของญี่ปุ่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเตือนว่า " พลัง ABCD " ( คนอเมริกัน อังกฤษ จีน และเนเธอร์แลนด์ ) ถูกขู่จักรวรรดิญี่ปุ่น ทางออกเดียวของเขาคือชัยชนะและสงคราม

ในระหว่างส่วนแรกของ SH โฮ WA ยุคเหยียดผิวกับชาวเอเชียอื่น ๆคือเป็นอาจิณในจักรพรรดิญี่ปุ่น