Ethics for Psychologists: 7 Essenti

Ethics for Psychologists: 7 Essentials
Kenneth S. Pope, Ph.D., ABPP

Melba J. T. Vasquez, Ph.D., ABPP

Please follow this link to view citation & copyright

When we sat down to write the 4th edition of Ethics in Psychotherapy and Counseling: A Practical Guide (2011) we ended up revising and updating all chapters and adding much that is new.

But part of the process of deciding what to change included trying to figure out what would remain constant. Some basic assumptions shaped the prior editions. After considerable questioning, discussion, and rethinking, we decided that these assumptions continued to be valid, important, and worth maintaining, and that they would shape the fourth edition also. What follows is adapted from the 4th edition and repeats some of the basic assumptions outlined in all 4 editions dating back to 1991.

Here are 7 basic assumptions about ethics:

1) Ethical awareness is a continuous, active process that involves constant questioning and personal responsibility. Conflicts with managed care companies, the urgency of patients' needs, the lack of adequate support, the possibility of formal complaints, mind-deadening routines, endless paperwork, worrying about making ends meet, fatigue, and so much else can begin to block our personal responsiveness and dull our sense of personal responsibility. They can overwhelm us, drain us, distract us, and lull us into ethical sleep. It is crucial to practice continued alertness and mindful awareness of the ethical implications of what we choose to do and not do.

2) Awareness of ethical codes and legal standards is important, but formal codes and standards cannot take the place of an active, thoughtful, creative approach to our ethical responsibilities. Codes and standards inform rather than determine our ethical considerations. They can never substitute for thinking and feeling our way through ethical dilemmas, and cannot protect us from ethical struggles and uncertainty. Each new client, regardless of similarities to other clients, is unique. Each therapist is unique. Each situation is unique and constantly evolves. Our theoretical orientation, the nature of our community and the client's community, our culture and the client's culture, and so many other contexts influence what we see and how we see it -- every ethical decision must take account of these contexts. Standards and codes may identify some approaches as clearly unethical. They may identify significant ethical values and concerns, but they cannot tell us what form these values and concerns will take. They may set forth essential tasks, but they cannot spell out the best way to accomplish those tasks with a unique client facing unique problems in a specific time and place with limited resources.

3) Awareness of the evolving research and theory in the scientific and professional literature is another important aspect of ethical competence, but the claims and conclusions emerging in the literature can never be passively accepted or reflexively applied no matter how popular, authoritative, or seemingly obvious. A necessary response to published claims and conclusions is active, careful, informed, persistent, and comprehensive questioning.

4) We believe that the overwhelming majority of therapists and counselors are conscientious, dedicated, caring individuals, committed to ethical behavior. But none of us is infallible. All of us can -- and do -- sometimes make mistakes, overlook something important, work from a limited perspective, reach conclusions that are wrong, hold tight to a cherished belief that is misguided. An important part of our work is questioning ourselves, asking "What if I'm wrong about this? Is there something I'm overlooking? Could there be another way of understanding this situation? Are there other possibilities? Could there be a more creative, more effective, better way of responding?"

5) Many of us find it easier to question the ethics of others than to question our own beliefs, assumptions, and actions. It is worth noticing if we find ourselves preoccupied with how wrong others are in some area of ethics and certain that we are the ones to set them right, or at least to point out repeatedly how wrong they are. It is a red flag if we spend more time trying to point out the supposed weaknesses, flaws, mistakes, ethical blindness, destructive actions, or error-filled beliefs of a colleague or group of colleagues than we spend questioning and challenging ourselves in positive, effective, and productive ways that awaken us to new perspectives and possibilities. It is important to question ourselves at least as much as we question others.

6) Many of us find it easier and more natural to question ourselves in areas where we are uncertain. It tends to be much harder --but often much more productive -- to question ourselves about what we are most sure of, what seems beyond doubt or question. Nothing can be placed off- limits for this questioning. We must follow this questioning wherever it leads us, even if we venture into territories that some might view as "politically incorrect" or -- much more difficult for most of us -- "psychologically incorrect" (Pope, Sonne, & Greene, 2006).

7) As psychologists, we often encounter ethical dilemmas without clear and easy answers. We confront overwhelming needs unmatched by adequate resources, conflicting responsibilities that seem impossible to reconcile, frustrating limits to our understanding and interventions, and countless other challenges as we seek to help people who come to us because they are hurting and in need, sometimes because they are desperate and have no where else to turn. There is no legitimate way to avoid these ethical struggles. They are part of our work.

References:

Pope, K.S., Sonne, J.L., & Greene, B.G. (2006). What Therapists Don't Talk About And Why: Understanding Taboos That Hurt Us And Our Clients. Washington, DC: American Psychological Association.

Pope, K.S., & Vasquez, M.J.T. (2011). Ethics in Psychotherapy and Counseling: A Practical Guide, 3rd Edition. New York: John Wiley.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จริยธรรมสำหรับนักจิตวิทยา: 7 Essentials
เคนเน็ ธ เอสมเด็จพระสันตะปาปา, Ph.D. , ABPP Melba JT วาสเกซ, Ph.D. , ABPP โปรดไปที่ลิงค์นี้เพื่อดูอ้างอิงลิขสิทธิ์และเมื่อเรานั่งลงเขียนรุ่นที่ 4 ของจริยธรรมในจิตบำบัดและ การให้คำปรึกษา: คู่มือปฏิบัติการ (2011) เราจบลงด้วยการแก้ไขและการปรับปรุงทุกบทและการเพิ่มมากที่เป็นของใหม่. แต่ส่วนหนึ่งของกระบวนการของการตัดสินใจว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงรวมถึงการพยายามที่จะคิดออกว่าจะยังคงอยู่อย่างต่อเนื่อง บางสมมติฐานพื้นฐานรูปรุ่นก่อน หลังจากการซักถามมากอภิปรายและทบทวนเราตัดสินใจว่าสมมติฐานเหล่านี้ยังคงเป็นที่ถูกต้องที่สำคัญและคุ้มค่าการบำรุงรักษาและการที่พวกเขาจะรูปร่างรุ่นที่สี่ยัง สิ่งที่ตามมาคือการดัดแปลงมาจากรุ่นที่ 4 และทำซ้ำบางส่วนของสมมติฐานพื้นฐานที่ระบุไว้ในทั้ง 4 ฉบับย้อนหลังไปถึงปี 1991 นี่คือ 7 สมมติฐานพื้นฐานเกี่ยวกับจริยธรรม: 1) การรับรู้จริยธรรมอย่างต่อเนื่องเป็นกระบวนการที่ใช้งานที่เกี่ยวข้องกับการตั้งคำถามอย่างต่อเนื่องและความรับผิดชอบส่วนบุคคล . ความขัดแย้งกับ บริษัท ที่ดูแลการจัดการความเร่งด่วนของความต้องการของผู้ป่วยที่ขาดการสนับสนุนที่เพียงพอเป็นไปได้ของการร้องเรียนอย่างเป็นทางการประจำใจระงับเอกสารที่ไม่มีที่สิ้นสุดกังวลเกี่ยวกับการทำจบตรงความเมื่อยล้าและอื่น ๆ อีกมากสามารถเริ่มต้นการป้องกันของเรา การตอบสนองที่น่าเบื่อส่วนบุคคลและความรู้สึกของเราความรับผิดชอบส่วนบุคคล พวกเขาสามารถเอาชนะเรา, ท่อระบายน้ำเราหันเหความสนใจของเราและขับกล่อมเราไปสู่การนอนหลับที่มีจริยธรรม มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะฝึกความตื่นตัวอย่างต่อเนื่องและการรับรู้ตระหนักถึงผลกระทบทางจริยธรรมของสิ่งที่เราเลือกที่จะทำและไม่ทำ. 2) การรับรู้ของรหัสจริยธรรมและมาตรฐานทางกฎหมายเป็นสิ่งสำคัญ แต่รหัสที่เป็นทางการและมาตรฐานไม่สามารถใช้สถานที่ของที่ใช้งานรอบคอบ วิธีที่สร้างสรรค์เพื่อความรับผิดชอบทางจริยธรรมของเรา รหัสและมาตรฐานการแจ้งแทนที่จะตรวจสอบพิจารณาด้านจริยธรรมของเรา พวกเขาไม่เคยสามารถทดแทนความคิดและความรู้สึกทางเราผ่านประเด็นขัดแย้งทางจริยธรรมและไม่สามารถปกป้องเราจากการต่อสู้ทางจริยธรรมและความไม่แน่นอน แต่ละลูกค้าใหม่โดยไม่คำนึงถึงความคล้ายคลึงกันกับลูกค้าอื่น ๆ ที่ไม่ซ้ำกัน บำบัดโรคแต่ละที่ไม่ซ้ำ สถานการณ์แต่ละที่ไม่ซ้ำอย่างต่อเนื่องและวิวัฒนาการ การวางแนวทางทฤษฎีของเราธรรมชาติของชุมชนของเราและชุมชนของลูกค้าที่วัฒนธรรมของเราและวัฒนธรรมของลูกค้าและบริบทอื่น ๆ อีกมากมายเพื่อให้มีอิทธิพลต่อสิ่งที่เราเห็นและวิธีที่เราเห็นมัน - ตัดสินใจเชิงจริยธรรมทุกคนต้องคำนึงถึงบริบทเหล่านี้ มาตรฐานและรหัสอาจระบุวิธีการบางอย่างที่ผิดจรรยาบรรณอย่างชัดเจน พวกเขาอาจจะระบุค่านิยมทางจริยธรรมอย่างมีนัยสำคัญและความกังวล แต่พวกเขาไม่สามารถบอกให้เราทราบว่ารูปแบบค่าเหล่านี้และความกังวลที่จะเกิด พวกเขาจะกำหนดงานที่สำคัญ แต่พวกเขาไม่สามารถสะกดออกวิธีที่ดีที่สุดที่จะบรรลุผลงานผู้ที่มีลูกค้าที่ไม่ซ้ำกันเผชิญกับปัญหาที่ไม่ซ้ำกันในเวลาที่เฉพาะเจาะจงและสถานที่ที่มีทรัพยากร จำกัด . 3) การให้ความรู้การวิจัยการพัฒนาและทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์และเป็นมืออาชีพ วรรณกรรมเป็นอีกหนึ่งที่สำคัญของความสามารถจริยธรรม แต่การเรียกร้องและข้อสรุปที่เกิดขึ้นใหม่ในวรรณคดีไม่สามารถได้รับการยอมรับอย่างอดทนหรือนำไปใช้โดยอัตโนมัติไม่ว่าวิธีที่นิยมเผด็จการหรือชัดเจนดูเหมือน การตอบสนองความจำเป็นที่จะเรียกร้องการตีพิมพ์และข้อสรุปมีการใช้งานอย่างรอบคอบแจ้งถาวรและคำถามที่ครอบคลุม. 4) เราเชื่อว่าส่วนใหญ่ที่ครอบงำของนักบำบัดและที่ปรึกษาจะขยันขันแข็งทุ่มเทดูแลบุคคลที่มุ่งมั่นที่จะพฤติกรรมที่มีจริยธรรม แต่ไม่มีเราเป็นความผิด เราทุกคนสามารถ - และ - บางครั้งทำผิดพลาดมองข้ามสิ่งที่สำคัญในการทำงานจากมุมมองที่ จำกัด การเข้าถึงข้อสรุปที่ผิดยึดแน่นเพื่อความเชื่อหัวแก้วหัวแหวนที่เข้าใจผิด เป็นส่วนสำคัญของการทำงานของเราจะตั้งคำถามตัวเองถามว่า "เกิดอะไรขึ้นถ้าฉันผิดเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่มีอะไรบางอย่างที่ฉันมองเห็น? อาจจะมีวิธีการทำความเข้าใจสถานการณ์เช่นนี้อีกหรือไม่มีความเป็นไปได้อื่น ๆ อาจจะมีความคิดสร้างสรรค์มากขึ้น ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นวิธีที่ดีกว่าในการตอบสนอง? "5) พวกเราหลายคนพบว่ามันง่ายที่จะตั้งคำถามจริยธรรมของคนอื่นมากกว่าที่จะตั้งคำถามกับความเชื่อของเราเองสมมติฐานและการกระทำ เป็นมูลค่าการสังเกตเห็นว่าถ้าเราพบว่าตัวเองหมกมุ่นอยู่กับวิธีการที่ไม่ถูกต้องคนอื่น ๆ ที่อยู่ในพื้นที่บางส่วนของจริยธรรมและบางอย่างที่เราจะเป็นคนที่จะตั้งค่าให้ถูกต้องหรืออย่างน้อยจะชี้ให้เห็นซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าพวกเขาจะไม่ถูกต้อง มันเป็นธงสีแดงถ้าเราใช้เวลามากขึ้นพยายามที่จะชี้ให้เห็นจุดอ่อนควรข้อบกพร่องผิดพลาดตาบอดจริยธรรมการกระทำที่ทำลายหรือความเชื่อข้อผิดพลาดที่เต็มไปด้วยของเพื่อนร่วมงานหรือกลุ่มของเพื่อนร่วมงานกว่าที่เราใช้จ่ายการตั้งคำถามและความท้าทายตัวเองในเชิงบวก ที่มีประสิทธิภาพและวิธีการผลิตที่เตือนเรามุมมองใหม่และเป็นไปได้ มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะถามตัวเองอย่างน้อยเท่าที่เราถามคนอื่น ๆ . 6) ส่วนมากของเราพบว่ามันง่ายและเป็นธรรมชาติมากขึ้นที่จะตั้งคำถามกับตัวเองในพื้นที่ที่เรามีความไม่แน่นอน มันมีแนวโน้มที่จะยากมาก --but มักจะมากมากขึ้น - ตั้งคำถามกับตัวเองเกี่ยวกับสิ่งที่เราเป็นส่วนใหญ่แน่ใจว่าสิ่งที่ดูเหมือนว่าปราศจากข้อสงสัยหรือคำถาม ไม่มีอะไรสามารถอยู่นอกวงเงินสำหรับคำถามนี้ เราต้องทำตามนี้คำถามใดก็ตามที่มันทำให้เราแม้ว่าเรากล้าเข้าไปในดินแดนที่บางคนอาจจะดูเป็น "ทางการเมืองที่ไม่ถูกต้อง" หรือ - เรื่องยากมากขึ้นสำหรับส่วนใหญ่ของเรา - "จิตใจที่ไม่ถูกต้อง" (สมเด็จพระสันตะปาปา Sonne และกรีน 2006 ). 7) ในฐานะที่เป็นนักจิตวิทยาที่เรามักจะพบประเด็นขัดแย้งทางจริยธรรมโดยไม่มีคำตอบที่ชัดเจนและง่าย เราเผชิญหน้ากับความต้องการครอบงำตรงกันโดยทรัพยากรเพียงพอที่ขัดแย้งกันรับผิดชอบที่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ที่จะคืนดี จำกัด ที่น่าผิดหวังในการทำความเข้าใจและการแทรกแซงของเราและความท้าทายอื่น ๆ นับไม่ถ้วนในขณะที่เราพยายามที่จะช่วยให้ผู้คนที่มาหาเราเพราะพวกเขาจะทำร้ายและอยู่ในความต้องการบางครั้งเพราะพวกเขา จะหมดหวังและไม่มีที่อื่นที่จะเปิด ไม่มีทางที่ถูกต้องตามกฎหมายเพื่อหลีกเลี่ยงการต่อสู้ทางจริยธรรมเหล่านี้ก็คือ พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของการทำงานของเรา. อ้างอิง: พระสันตะปาปา, แคนซัส, Sonne, JL, & กรีน, BG (2006) นักสิ่งที่ไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับและทำไม: ข้อห้ามความเข้าใจที่ทำร้ายเราและลูกค้าของเรา วอชิงตันดีซี:. สมาคมจิตวิทยาอเมริกันสมเด็จพระสันตะปาปา, แคนซัส, และวาสเกซ MJT (2011) จริยธรรมในการให้คำปรึกษาและจิตบำบัด: คู่มือปฏิบัติการฉบับที่ 3 นิวยอร์ก: John Wiley

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จริยธรรมสำหรับนักจิตวิทยา : 7 Essentials
Kenneth S . สมเด็จพระสันตะปาปา , Ph.D . , abpp

เมล J . T . วาส , Ph.D . , abpp

โปรดไปที่ลิงค์นี้เพื่อดูข้อมูลอ้างอิง&ลิขสิทธิ์

เมื่อเรานั่งลงที่จะเขียนรุ่นที่ 4 ของจริยธรรมในจิตบำบัดและการให้คำปรึกษา : คู่มือปฏิบัติ ( 2011 ) เราต้องทบทวนและ ปรับปรุงบททั้งหมดและเพิ่มมากว่า

มีใหม่แต่เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการของการตัดสินใจที่จะเปลี่ยน รวมถึงพยายามที่จะคิดออกว่าจะยังคงที่ สมมติฐานพื้นฐานบางตัวในรุ่นก่อน เมื่อพิจารณาการซักถาม อภิปราย และหากเราตัดสินใจว่าสมมติฐานเหล่านี้ยังคงเป็นที่ถูกต้องที่สุด คุ้มรักษา , และที่พวกเขาจะรูปร่างรุ่นที่สี่ด้วยสิ่งที่ตามมาคือดัดแปลงจากรุ่นที่ 4 และทำซ้ำบางส่วนของสมมติฐานพื้นฐานร่างทั้ง 4 ฉบับย้อนหลังไปถึงปี 1991

นี่คือ 7 สมมติฐานเบื้องต้นเกี่ยวกับจริยธรรม :

1 ) จริยธรรมความตระหนักอย่างต่อเนื่องเป็นขั้นตอนที่เกี่ยวข้องกับการใช้งานคงที่และความรับผิดชอบส่วนบุคคล ความขัดแย้งในการจัดการ บริษัท ดูแล ความเร่งด่วนของความต้องการของผู้ป่วย การขาดการสนับสนุนอย่างเพียงพอความเป็นไปได้ของข้อร้องเรียนอย่างเป็นทางการ จิตใจ ระงับการปฏิบัติงานเอกสารที่ไม่มีที่สิ้นสุด กังวลเกี่ยวกับการทำให้สิ้นสุดพบความเมื่อยล้าและมากอื่นสามารถเริ่มต้นบล็อกการตอบสนองส่วนบุคคลของเรา และทึบของเราความรับผิดชอบส่วนบุคคล พวกเขาสามารถเอาชนะเรา ท่อระบายน้ำเรากวนใจเรา และให้เราเข้าไปในจริยธรรม นอนมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะปฏิบัติต่อความตื่นตัวและความตระหนักใส่ใจผลกระทบทางจริยธรรมของสิ่งที่เราเลือกที่จะทำ และไม่ทำ

2 ) การรับรู้ของรหัสมาตรฐานทางจริยธรรมและกฎหมายเป็นสำคัญ แต่รหัสอย่างเป็นทางการและมาตรฐานไม่สามารถใช้สถานที่ของการใช้งาน รอบคอบวิธีการสร้างสรรค์ความรับผิดชอบทางจริยธรรมของเรารหัสมาตรฐานและแจ้งแทนที่จะตรวจสอบจรรยาบรรณของเรา พวกเขาไม่เคยสามารถแทนความคิดและความรู้สึกทางเราผ่านอุปสรรคทางด้านจริยธรรม และไม่สามารถปกป้องเราจากการต่อสู้ทางด้านจริยธรรมและความไม่แน่นอน แต่ละลูกค้าใหม่โดยไม่คำนึงถึงความคล้ายคลึงกันกับลูกค้าอื่น ๆที่ไม่ซ้ำกัน แต่ละบำบัดพิเศษ แต่ละสถานการณ์เฉพาะอย่างต่อเนื่องและวิวัฒนาการแนวทฤษฎีของเราธรรมชาติของชุมชนของเราและชุมชนของลูกค้า วัฒนธรรมและวัฒนธรรมของลูกค้าของเรา และบริบทอื่นๆ มากมายที่มีอิทธิพลต่อสิ่งที่เราเห็นและวิธีการที่เราเห็นมันทุกจริยธรรมการตัดสินใจต้องใช้บัญชีของบริบทเหล่านี้ มาตรฐานและรหัสอาจระบุแนวทางที่ชัดเจน ผิดจรรยาบรรณ พวกเขาอาจระบุค่านิยมทางจริยธรรมที่สำคัญและความกังวลแต่พวกมันไม่สามารถบอกเราได้ว่ารูปแบบค่าเหล่านี้และความกังวลจะมี พวกเขาอาจจะตั้งค่างานออกมาที่จำเป็น แต่พวกเขาไม่สามารถสะกดออกวิธีที่ดีที่สุดเพื่อบรรลุงานผู้ที่มีเฉพาะลูกค้าเผชิญปัญหาเฉพาะในเวลาที่เฉพาะเจาะจงและสถานที่ที่มีทรัพยากรจำกัด .

3 ) ความตระหนักในการพัฒนางานวิจัยและทฤษฎีในวิทยาศาสตร์และวรรณคดีที่เป็นมืออาชีพด้านอื่นที่สำคัญของจริยธรรม แต่การเรียกร้องและข้อสรุปที่เกิดขึ้นใหม่ในวรรณคดี ไม่สามารถอดทนยอมรับหรือ reflexively ใช้ไม่ว่า นิยมเผด็จการ หรือปรากฏอยู่ชัดเจน การตอบสนองที่จำเป็นเพื่อเผยแพร่การเรียกร้องและบทสรุปอยู่ ระวังข้อมูลถาวรและครอบคลุมคำถาม

4 ) เราเชื่อว่า ส่วนใหญ่ที่น่าหนักใจของ therapists และปรึกษา รอบคอบ ทุ่มเท การดูแล บุคคล กระทำพฤติกรรมจริยธรรม แต่พวกเราไม่มีข้อผิดพลาด เราทุกคนสามารถ -- และทำ บางครั้งก็ผิดพลาด มองข้ามสิ่งที่สำคัญ ทำงาน จากมุมมองที่ จำกัด การเข้าถึงข้อสรุปที่ไม่ถูกต้อง