However, the presenceof hyperinflat

However, the presence
of hyperinflation and paradoxical abdominal movement
were indeed related to relief of dyspnea in the
forward leaning position .

Forward leaning is associated
with a significant reduction in EMG activity of the
scalenes and sternomastoid muscles, an increase in transdiaphragmatic
pressure and a significant improvement in thoracoabdominal movements.

From these open studies, it was concluded that the subjective
improvement of dyspnea in patients with COPD
was the result of the more favorable position of the diaphragm
on its length-tension curve.

In addition, forward leaning with arm support allows accessory muscles (Pectoralis
minor and major) to significantly contribute to rib
cage elevation.

In summary, the forward leaning position has been
shown to improve diaphragmatic function and, hence,
improve chest wall movement and decrease accessory
muscle recruitment and dyspnea.

In addition, accessory muscles contribute to inspiration by allowing arm or head
support in this position

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม การปรากฏตัวภาวะความขัดแย้งการเคลื่อนไหวที่ท้องแน่นอนที่เกี่ยวข้องกับการบรรเทา dyspnea ในการตำแหน่งเอนไปข้างหน้า เอียงไปข้างหน้ามีความเกี่ยวข้องการลดกิจกรรม EMG ของสำคัญกล้ามเนื้อ sternomastoid และ scalenes การเพิ่มขึ้นของ transdiaphragmaticความดันและการปรับปรุงที่สำคัญในการเคลื่อนไหว thoracoabdominalจากการศึกษานี้เปิด มันคือข้อสรุปว่า ตามอัตวิสัยพัฒนาในผู้ป่วย COPD dyspneaผลของตำแหน่งที่ดีขึ้นของไดอะแฟรมบนส่วนโค้งยาวความตึง นอกจากนี้ เอียงไปข้างหน้า ด้วยแขนช่วยเสริมกล้ามเนื้อ (กล้ามเนื้อเล็ก และใหญ่) จะนำไปสู่ซี่โครงมากความสูงของกรงในสรุป ตำแหน่งเอนไปข้างหน้าได้แสดงการปรับปรุงฟังก์ชันกระบัง และ จึงปรับปรุงการเคลื่อนไหวของผนังหน้าอก และลดอุปกรณ์เสริมสรรหาของกล้ามเนื้อและ dyspnea นอกจากนี้ เสริมกล้ามเนื้อนำไปสู่แรงบันดาลใจ โดยให้แขนหรือศีรษะสนับสนุนในตำแหน่งนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่การปรากฏตัว
ของ hyperinflation และการเคลื่อนไหวท้องขัดแย้ง
ที่เกี่ยวข้องแน่นอนเพื่อบรรเทาอาการหายใจลำบากใน
ตำแหน่งพิงไปข้างหน้า. พิงไปข้างหน้ามีความเกี่ยวข้องกับการลดความสำคัญในกิจกรรมอีเอ็มของscalenes และกล้ามเนื้อ sternomastoid เพิ่มขึ้นใน transdiaphragmatic ดันและการปรับปรุงที่สำคัญ ในการเคลื่อนไหว thoracoabdominal. จากการศึกษาเหล่านี้เปิดมันก็สรุปได้ว่าอัตนัยปรับปรุงหายใจลำบากในผู้ป่วยที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรังเป็นผลมาจากตำแหน่งที่ดีขึ้นของไดอะแฟรมบนเส้นโค้งความยาวความตึงเครียดของ. นอกจากนี้ไปข้างหน้าพิงด้วยการสนับสนุนแขนช่วยเสริม กล้ามเนื้อ (Pectoralis ย่อยและรายใหญ่) อย่างมีนัยสำคัญนำไปสู่การซี่โครงยกระดับกรง. ในการสรุปตำแหน่งไปข้างหน้าพิงได้รับการแสดงเพื่อปรับปรุงการทำงานของกระบังลมและดังนั้นการปรับปรุงการเคลื่อนไหวของผนังหน้าอกและลดอุปกรณ์เสริมการรับสมัครงานของกล้ามเนื้อและหายใจลำบาก. นอกจากนี้กล้ามเนื้อเสริม นำไปสู่แรงบันดาลใจโดยให้แขนหรือหัวหน้าสนับสนุนในตำแหน่งนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม ตนของพวกเขาและการเคลื่อนไหวของหน้าท้องที่ตรงข้ามกันนั้นเกี่ยวข้องกับบรรเทาอาการหายใจลำบากในไปข้างหน้าเอียง ตำแหน่งไปข้างหน้าเอียงเกี่ยวข้องกับการจัดกิจกรรมของกล้ามเนื้อscalenes และกล้ามเนื้อ sternomastoid เพิ่มขึ้นใน transdiaphragmaticความดันและการปรับปรุงที่สำคัญในการเคลื่อนไหว thoracoabdominal .จากการศึกษาเปิดเหล่านี้พบว่า .การพัฒนาของอาการหายใจลำบากในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังผลของตำแหน่งที่ดีขึ้นของไดอะแฟรมความตึงเครียดในความยาวของเส้นโค้งนอกจากนี้ ไปข้างหน้าพิงกับแขนสนับสนุนช่วยให้กล้ามเนื้อเสริม ( พอยต์ย่อยและใหญ่ ) อย่างมีส่วนร่วมกับซี่โครงความสูงของกรง .ในการสรุป , ไปข้างหน้าเอียงตำแหน่งได้รับแสดงการปรับปรุงฟังก์ชันใต้กระบังลม และ ดังนั้นปรับปรุงการเคลื่อนไหวของผนังทรวงอกและลดอุปกรณ์การสรรหาของกล้ามเนื้อและอาการหายใจลำบาก .นอกจากนี้กล้ามเนื้อเสริมสนับสนุนแรงบันดาลใจ โดยให้แขนหรือหัวสนับสนุนในตำแหน่งนี้