The tricky bit is that with any cri

The tricky bit is that with any crisis, over-reaction
or any regulatory response may not solve the problem
but just push the problem down another avenue.
In the fallout of the less-developed-country
debt recycling crisis of the early 1980s, the problem
was seen as a threat to the system because so much
risk was on banks’ balance sheets—securitization
was supposed to make a more fluid market place for
pricing risk which total reliance on loans on the
books did not allow (at the time). Hence securitization
was seen as a way of usefully spreading risk
and improving market liquidity. The devil has always
been in the detail of course, as the protracted
Basle II capital adequacy reform process has
shown. Openness both distributes risk (a potential
benefit) while increases the risk of contagion.
A cautionary tale against regulatory over-reaction
may have been learnt with Sarbanes-Oxley in the
wake of Enron, with the US clampdown for the first
time reminding US regulators (generally the primary
regulators in global finance) that in an open,
fluid ‘end of geography’ world, firms did not have
to take their business to New York if the rules were
too tight. What is already abundantly clear is that
when markets fail or seize up, as they have today,
governments and regulators, on behalf of society
(and with society’s broad resources) do have to step
in. Nationalization of banks is a very rapid form of
reregulation even if it is later unwound. For the time
being, deregulation has stopped and the question
will be, how will that alter the geography of money
and finance, if at all?
The story of deregulation is in part the story of
globalization: the ‘end of geography’ in finance is
a globalization process. In 2008, we saw a sudden
change in the wind. Discredited (pun intended) free
markets have lost their allure, and can no longer
dismiss the critics by saying they are better at allocating
resources, delivering prosperity and security,
with a degree of fairness that meets society’s needs.
The free market ethic is likely to remain a busted
flush for quite a while even if it is not yet written
off. Currently, it looks as bankrupt as did socialism
in the 1980s. A new wave of regulation, for better
or worse, seems inevitable in finance, even if the
forces of globalization may not be arrested. Furthermore,
as it was asked in The End of Geography
‘‘are regulators ready for the end of geography?
Does the end of geography lead towards a global
regulatory system and global rules?’’ (O’Brien,
1992, 18). We examine this with reference to what
we have termed elsewhere the five flows of globalization,
the flows of capital, goods, services, people
and information and knowledge, (Keith, 2007) themselves
influenced by significant drivers of change in
demographics, politics, economics and business,
resources and environmental change.
(i) The flow of capital
The free flow of capital is central to the story of the
‘end of geography’ in finance and all periods of globalization
or the reverse have been marked by particularities
in the openness or otherwise of the capital
regime. It is now nearly a half century since the
global capital markets, led by the eurocurrency market,
freed capital markets, created offshore currency
markets (ironically pioneered by communist holders
of dollars) and started to undermine the primacy of
the US dollar-based regime. It is almost four decades
since the breakdown of Bretton Woods. What might
lead to greater controls over the flow of money?
The first current pressure comes from the globalization
of ownership. The economic arguments
would still seem to favour openness to foreign investment,
but political and security arguments
could well change sentiment. The visibility of
sovereign wealth funds (SWFs) is high, and their
visibility to wider constituencies could encourage
(or discourage) protectionist sentiments should politicians
wish to take that route. The second point of
pressure for change may come directly with respect
to the regulation of finance itself. The present financial
crisis has many of the typical hallmarks of previous
financial crises—significant global contagion
risks, calls for a global regulatory response, serious
signs of real market failure, inadequate selfregulation
by market players, threats to the system
and an immediate hindsight reaction against the
excesses and bubbles in the run up to crisis—hence
calls for a root and branch change in ‘the system’.
Greater risks of systemic contagion could increase
the costs of such crises. Paul Krugman has

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บิตหากินอยู่ที่ มีวิกฤตใด ๆ ปฏิกิริยามากเกินหรือตอบรับใด ๆ กำกับดูแลอาจแก้ไขปัญหาแต่เพียงผลักดันปัญหาลงถนนอื่นในการออกมาเสียของน้อยพัฒนาประเทศรีไซเคิลต้นทศวรรษ 1980 ปัญหาวิกฤตหนี้เห็นเป็นภัยคุกคามต่อระบบเพราะมากมีความเสี่ยงในงบดุลของธนาคารซึ่งกรรมการควรทำการตลาดมากขึ้นของเหลวในราคาความเสี่ยงพึ่งเงินกู้ยืมที่รวมในการหนังสือไม่อนุญาตให้ (ในเวลา) ดังนั้นกรรมการได้เห็นการกระจายความเสี่ยง usefullyและปรับปรุงสภาพคล่อง ปีศาจมีให้เสมอได้ในรายละเอียดของหลักสูตร เป็นที่ยืดเยื้อมีกระบวนการปฏิรูปเพียงพอหลวง Basle IIแสดง เปิดรับทั้งกระจายความเสี่ยง (มีศักยภาพประโยชน์) ในขณะที่เพิ่มความเสี่ยงของการแพร่กระจายเรื่อง cautionary กับปฏิกิริยากำกับดูแลมากกว่าอาจมีการเรียนรู้กับ Sarbanes-อ็อกซ์เลย์ในปลุกของ Enron กับ clampdown สหรัฐอเมริกาสำหรับครั้งแรกเวลาเตือนเราเร็คกูเลเตอร์ (โดยทั่วไปหลักหน่วยงานกำกับดูแลในทางโลก) ที่เปิด'สิ้นของภูมิศาสตร์' โลก บริษัทไม่มีนำธุรกิจสู่นิวยอร์กว่ากฎแน่นเกินไป แล้วอุดมสมบูรณ์ชัดเจนคือที่เมื่อตลาดล้มเหลว หรือแย่ง ตามที่พวกเขามีวันนี้รัฐบาลและหน่วยงานกำกับดูแล ในนามของสมาคม(และ มีทรัพยากรของสังคมกว้าง) มีขั้นตอนใน มีชาติของธนาคารได้อย่างรวดเร็วมากตัวreregulation แม้ว่าภายหลัง unwound ครั้งเสรีหยุดทำงาน และคำถามจะ วิธีจะที่เปลี่ยนภูมิศาสตร์ของเงินและการ เงิน ถ้าเลยเรื่องราวของเสรีเป็นส่วนหนึ่งในเรื่องโลกาภิวัตน์: 'สิ้นภูมิศาสตร์' ในทางการเงินเป็นกระบวนการโลกาภิวัตน์ ใน 2008 เราเห็นตัวอย่างฉับพลันเปลี่ยนแปลงในลม Discredited (ปั่นไว้) ฟรีตลาดมีการสูญหายของอัลลูเร และไม่สามารถยกเลิกการวิจารณ์ ด้วยการพูดจะดีกว่าที่ปันส่วนทรัพยากร การส่งมอบความเจริญรุ่งเรืองและความปลอดภัยมีความยุติธรรมในระดับ ที่ตรงกับความต้องการของสังคมจริยธรรมการตลาดฟรีจะยังคง การ bustedล้างครู่แม้ว่าจะไม่ได้เขียนปิด ในปัจจุบัน ลักษณะล้มละลายเป็นสังคมนิยมไม่ได้ในทศวรรษ 1980 คลื่นใหม่ของระเบียบ ดีกว่าหรือเลว น่าหลีกเลี่ยงไม่ได้ในทางการเงิน แม้จะของโลกาภิวัตน์อาจไม่สามารถจับกุม นอกจากนี้เมื่อถูกถามในตอนท้ายของภูมิศาสตร์'' พร้อมเร็คกูเลเตอร์สำหรับการสิ้นสุดของภูมิศาสตร์ไม่สิ้นสุดของภูมิศาสตร์นำสู่สากลระบบการกำกับดูแลและกฎสากลหรือไม่ '' (โอไบรอัน1992, 18) เราตรวจสอบนี้โดยอ้างอิงอะไรเราได้เรียกว่าอื่น ๆ ขั้นตอนที่ห้าของโลกาภิวัตน์ขั้นตอนการของทุน สินค้า บริการ คนข้อมูลและความรู้, (Keith, 2007) และตัวเองผลมาจากโปรแกรมควบคุมอย่างมีนัยสำคัญของการเปลี่ยนแปลงในประชากร การเมือง เศรษฐศาสตร์ และ ธุรกิจทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมเปลี่ยนแปลง(i กระแส)เงินทุนการไหลของฟรีของทุนเป็นเรื่อง'จุดสิ้นสุดของภูมิศาสตร์' ในทางการเงินและเวลาทั้งหมดของโลกาภิวัตน์หรือย้อนกลับมีการทำเครื่องหมาย โดย particularitiesในการเปิดหรือระดับระบอบการปกครอง ก็ตอนนี้เกือบครึ่งศตวรรษนับตั้งแต่การตลาดทุนทั่วโลก นำ โดยตลาด eurocurrencyตลาดทุนอิสระ สร้างสกุลเงินต่างประเทศตลาด (แดกดันเป็นผู้บุกเบิก โดยคอมมิวนิสต์ผู้ถือดอลลาร์) และเริ่มเซาะ primacy ของระบอบใช้เงินดอลลาร์สหรัฐ มันเป็นเกือบสี่ทศวรรษที่ผ่านมาตั้งแต่การแบ่งของ Bretton ป่า ใดอาจนำไปสู่การควบคุมมากขึ้นกว่าการไหลของเงินความดันปัจจุบันแรกมาจากโลกาภิวัตน์ของความเป็นเจ้าของ อาร์กิวเมนต์ทางเศรษฐกิจยังดูเหมือนจะ โปรดปรานการเปิดรับการลงทุนต่างประเทศทางการเมืองแต่แล้วความปลอดภัยดีสามารถเปลี่ยนแปลงความเชื่อมั่น มองเห็นได้ของกองทุนมั่งคั่งอธิปไตย (SWFs) จะสูง และการมองเห็นการชุมชนที่กว้างขึ้นสามารถส่งเสริมให้(หรือกีดกัน) รู้สึกนโยบายนักการเมืองควรต้องใช้เส้นทางนั้น จุดสองความดันการเปลี่ยนแปลงอาจมาโดยตรง ด้วยความเคารพการควบคุมการเงินเอง ปัจจุบันทางการเงินภาวะวิกฤตมีหลายจุดทั่วไปของก่อนหน้านี้วิกฤตทางการเงินซึ่งแพร่กระจายทั่วโลกอย่างมีนัยสำคัญความเสี่ยง เรียกการส่วนกลางกำกับดูแลตอบสนอง ร้ายแรงสัญญาณของความล้มเหลวของตลาดที่แท้จริง selfregulation ไม่เพียงพอโดยผู้เล่นตลาด ภัยคุกคามต่อระบบและมีปฏิกิริยา hindsight ทันทีกับการexcesses และฟองในการรันถึงวิกฤต — ดังนั้นเรียกการเปลี่ยนแปลงที่รากและสาขาใน 'ระบบ'อาจเพิ่มความเสี่ยงมากกว่าการแพร่กระจายระบบต้นทุนของวิกฤตดังกล่าว Paul Krugman ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หากินบิตคือมีวิกฤตใด ๆ มากกว่าปฏิกิริยา
การตอบสนองหรือกฎระเบียบใด ๆ ที่ไม่อาจแก้ปัญหา
แต่เพียงผลักดันปัญหาลงถนนอีก.
ในผลกระทบของการพัฒนาน้อยประเทศ
วิกฤตรีไซเคิลหนี้ในช่วงต้นปี 1980 ปัญหา
ถูกมองว่าเป็นภัยคุกคามต่อระบบมากเพราะ
มีความเสี่ยงอยู่ในธนาคารงบดุล-หลักทรัพย์
ที่ควรจะทำให้ตลาดของเหลวมากขึ้นสำหรับ
ความเสี่ยงการกำหนดราคาซึ่งความเชื่อมั่นรวมเงินให้กู้ยืมใน
หนังสือไม่อนุญาตให้ (ในเวลานั้น) ดังนั้นหลักทรัพย์
ถูกมองว่าเป็นวิธีการที่เป็นประโยชน์เพื่อกระจายความเสี่ยง
และการปรับปรุงสภาพคล่องในตลาด มารได้เสมอ
รับในรายละเอียดของหลักสูตรที่เป็นยืดเยื้อ
ทุนบาเซิล II กระบวนการปฏิรูปเพียงพอได้
แสดงให้เห็นว่า เปิดกว้างทั้งกระจายความเสี่ยง (ที่มีศักยภาพ
ได้รับประโยชน์) ในขณะที่เพิ่มความเสี่ยงของการติดเชื้อ.
เรื่องเตือนกับกฎระเบียบมากกว่าปฏิกิริยา
อาจจะได้รับการเรียนรู้กับ Sarbanes-Oxley ใน
การปลุกของ Enron มี clampdown สหรัฐเป็นครั้งแรก
เวลาเตือนหน่วยงานกำกับดูแลสหรัฐ ( โดยทั่วไปหลัก
หน่วยงานกำกับดูแลในด้านการเงินทั่วโลก) ว่าในการเปิด
ของเหลว 'ในตอนท้ายของภูมิศาสตร์โลก บริษัท ไม่ได้มี
ที่จะนำธุรกิจของพวกเขาไปยังนิวยอร์กหากกฎมี
แน่นเกินไป สิ่งที่มีอยู่แล้วชัดเจนอย่างล้นเหลือคือว่า
เมื่อตลาดล้มเหลวหรือยึดขึ้นที่พวกเขามีวันนี้
รัฐบาลและหน่วยงานกำกับดูแลในนามของสังคม
(และกับสังคมทรัพยากรกว้าง) จะมีขั้นตอน
ใน ชาติของธนาคารเป็นรูปแบบที่รวดเร็วมากของ
reregulation แม้ว่ามันจะคลายภายหลัง สำหรับเวลาที่
เป็นกฎระเบียบได้หยุดและคำถาม
จะเป็นวิธีการที่จะเปลี่ยนแปลงทางภูมิศาสตร์ของเงิน
และการเงินถ้าที่ทั้งหมดหรือไม่
เป็นเรื่องของกฎระเบียบที่อยู่ในส่วนที่เป็นเรื่องของ
โลกาภิวัตน์: 'จุดสิ้นสุดของภูมิศาสตร์' ในด้านการเงินคือ
กระบวนการโลกาภิวัตน์ ในปี 2008 ที่เราเห็นในทันทีที่
มีการเปลี่ยนแปลงในลม อดสู (เล่นสำนวนเจตนา) ฟรี
ตลาดได้สูญเสียเสน่ห์ของพวกเขาและไม่สามารถ
ยกเลิกวิจารณ์โดยกล่าวว่าพวกเขามีดีกว่าที่การจัดสรร
ทรัพยากรการส่งมอบความเจริญรุ่งเรืองและการรักษาความปลอดภัย
ที่มีระดับของความเป็นธรรมที่ตรงกับความต้องการของสังคม.
จริยธรรมตลาดเสรีมีโอกาสที่จะ ยังคงถูกจับ
ล้างมากในขณะที่แม้ว่าจะยังไม่ได้เขียน
ออก ปัจจุบันดูเหมือนล้มละลายเช่นเดียวกับสังคมนิยม
ในช่วงปี 1980 คลื่นลูกใหม่ของการควบคุมที่ดีขึ้น
หรือแย่ลงดูเหมือนว่าหลีกเลี่ยงไม่ได้ในด้านการเงินแม้ว่า
กองกำลังของโลกาภิวัตน์อาจจะไม่ถูกจับกุม นอกจากนี้
ในขณะที่มันถูกถามในตอนท้ายของภูมิศาสตร์
'' เป็นหน่วยงานกำกับดูแลพร้อมสำหรับการสิ้นสุดของภูมิศาสตร์?
ไม่สิ้นสุดของตะกั่วภูมิศาสตร์ที่มีต่อโลก
ระบบการกำกับดูแลและกฎระเบียบทั่วโลกหรือไม่ '' (โอไบรอัน,
1992, 18) เราตรวจสอบนี้มีการอ้างอิงถึงสิ่งที่
เราได้เรียกว่าที่อื่น ๆ ห้ากระแสของโลกาภิวัตน์
กระแสของเงินทุนสินค้าบริการคน
และข้อมูลและความรู้ (คี ธ 2007) ตัวเอง
ได้รับอิทธิพลจากการขับรถอย่างมีนัยสำคัญของการเปลี่ยนแปลง
ประชากรการเมืองเศรษฐกิจ และธุรกิจ
ทรัพยากรและการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อม.
(i) การไหลของเงินทุน
ไหลเวียนอย่างเสรีของทุนเป็นศูนย์กลางของเรื่องราวของ
'ท้ายของภูมิศาสตร์ในด้านการเงินและทุกช่วงเวลาของโลกาภิวัตน์
หรือย้อนกลับได้รับการทำเครื่องหมายโดยเฉพาะ
ในการเปิดกว้าง หรืออื่น ๆ ของเมืองหลวง
ระบอบการปกครอง ตอนนี้มันเป็นเวลาเกือบครึ่งศตวรรษนับตั้งแต่
ตลาดทุนทั่วโลกนำโดยตลาด Eurocurrency,
อิสระตลาดทุนสร้างสกุลเงินต่างประเทศ
ตลาด (เป็นหัวหอกทิ่มแทงผู้ถือคอมมิวนิสต์
ดอลลาร์) และเริ่มที่จะบ่อนทำลายความเป็นอันดับหนึ่งของ
ระบอบการปกครองของเงินดอลลาร์ของสหรัฐ มันเป็นเกือบสี่ทศวรรษที่ผ่านมา
นับตั้งแต่การสลายของเบรตตันวูดส์ สิ่งที่อาจ
นำไปสู่การควบคุมมากขึ้นกว่าการไหลของเงินหรือไม่
ความดันในปัจจุบันครั้งแรกมาจากโลกาภิวัตน์
ของความเป็นเจ้าของ ข้อโต้แย้งทางเศรษฐกิจ
จะยังคงดูเหมือนจะชอบเปิดกว้างในการลงทุนต่างประเทศ
แต่ทางการเมืองและการขัดแย้งการรักษาความปลอดภัย
อย่างดีสามารถเปลี่ยนความเชื่อมั่น การแสดงผลของ
กองทุนความมั่งคั่งอธิปไตย (SWFs) อยู่ในระดับสูงของพวกเขาและ
การมองเห็นการเลือกตั้งที่กว้างขึ้นสามารถสนับสนุนให้
(หรือกีดกัน) รู้สึกกีดกันนักการเมืองควร
ต้องการที่จะใช้เส้นทางที่ จุดที่สองของ
ความดันสำหรับการเปลี่ยนแปลงอาจจะมาโดยตรงกับการเคารพ
กฎระเบียบของกระทรวงการคลังเอง ทางการเงินในปัจจุบัน
มีหลายวิกฤตของการปฏิบัตตามแบบฉบับของก่อน
วิกฤตทางการเงินอย่างมีนัยสำคัญการแพร่กระจายทั่วโลก
เสี่ยงเรียกร้องให้มีการตอบสนองในการกำกับดูแลระดับโลกอย่างจริงจัง
สัญญาณของความล้มเหลวของตลาดจริง selfregulation ไม่เพียงพอ
โดยผู้เล่นในตลาด, ภัยคุกคามต่อระบบ
และปฏิกิริยาย้อนหลังทันทีกับ
ความตะกละและฟองอากาศในการทำงานได้ถึงวิกฤตจึง
เรียกร้องให้รากและสาขาการเปลี่ยนแปลงใน 'ระบบ'.
ความเสี่ยงของการติดเชื้อส่วนใหญ่เป็นระบบสามารถเพิ่ม
ค่าใช้จ่ายของวิกฤตดังกล่าว พอลครุกแมนมี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บิตหากินกับวิกฤตใดมากกว่าปฏิกิริยา
หรือกฎระเบียบใด ๆ การตอบสนองอาจไม่แก้ปัญหา
แต่ดันปัญหาลงถนนอีก .
ใน Fallout ของประเทศที่พัฒนาน้อยกว่า
หนี้รีไซเคิลวิกฤตในช่วงต้นทศวรรษที่ 1980 , ปัญหา
ถูกมองว่าเป็นภัยคุกคามต่อระบบ เพราะเสี่ยงมาก
เป็นธนาคารหลักทรัพย์
' งบดุลน่าจะทำให้ตลาดของเหลวมากขึ้น
ราคาความเสี่ยงซึ่งรวมการพึ่งพาเงินกู้บน
หนังสือไม่อนุญาตให้ ( ในเวลา ) ดังนั้นการวัด
ที่เห็นเป็นวิธีการที่เป็นประโยชน์กระจายความเสี่ยง
และปรับปรุงสภาพคล่องของตลาด มีเสมอ
อยู่ในรายละเอียดของหลักสูตรเป็นยืดเยื้อ
basle 2 ทุนเพียงพอกระบวนการปฏิรูปมี
ที่แสดง การกระจายความเสี่ยง ( ศักยภาพ
ทั้งประโยชน์ ) ในขณะที่เพิ่มความเสี่ยงของโรคติดต่อ การเตือนเรื่องต่อต้านกฎระเบียบกว่าปฏิกิริยา
อาจได้เรียนกับซาร์เบนส์ Oxley ใน
ปลุกของ Enron ด้วยพวกเราอัตราแลกเปลี่ยนครั้งแรก
เวลาเตือนให้เราควบคุม ( โดยทั่วไปหลัก
ควบคุมในโลกการเงิน ) ซึ่งในการเปิด ,
' สุดท้ายของของไหล ภูมิศาสตร์ของโลก บริษัทไม่ได้มี
เพื่อนำธุรกิจของพวกเขาไปนิวยอร์ค ถ้ากฎถูก
ด้วยนะคับ สิ่งที่ได้ชัดเจนคือ
เมื่อตลาดล้มเหลวหรือหยุดทำงานเช่นที่พวกเขามีวันนี้
รัฐบาลและควบคุม ในนามของสังคม
( และกับสังคมในวงกว้างทรัพยากร ) ต้องก้าว
. ชาติของธนาคารเป็นรูปแบบมากอย่างรวดเร็ว
reregulation แม้จะเป็นกันมาก . สำหรับเวลา
ถูกหลังจากที่ได้หยุดและคำถาม
จะเป็นอย่างไร จะปรับเปลี่ยนภูมิศาสตร์ของเงิน
และการเงิน , ถ้าที่ทั้งหมดหรือไม่
เรื่องของกฎระเบียบเป็นส่วนหนึ่งในเรื่องราวของโลกาภิวัตน์ :
' จบภูมิศาสตร์ในคลัง
กระบวนการโลกาภิวัตน์ ในปี 2551 เราได้เห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน
ในลม เสียชื่อเสียง ( เล่นสำนวนเจตนา ) ที่ตลาดฟรี
สูญเสียเสน่ห์ของพวกเขาและไม่สามารถ
เลิกวิจารณ์ว่าพวกเขาจะดีกว่าที่การจัดสรรทรัพยากรการรักษาความปลอดภัยและความเจริญรุ่งเรือง

, , กับระดับของความยุติธรรม ที่ตรงตามความต้องการ ของสังคม
ตลาดเสรีสังคมมีแนวโน้มที่จะยังคงล้างจับ
มากในขณะที่ แม้ว่าจะไม่ได้เขียน
ปิด ขณะนี้ดูเหมือนว่าล้มละลายเช่นเดียวกับสังคมนิยม
ในไฟต์ คลื่นใหม่ของกฎระเบียบสำหรับดีขึ้น
หรือแย่ลงดูเหมือนหลีกเลี่ยงไม่ได้ ในด้านการเงิน แม้ว่า
กําลังของโลกาภิวัตน์อาจถูกจับ นอกจากนี้
มันถามในตอนท้ายของภูมิศาสตร์
''are ควบคุมพร้อมจบภูมิศาสตร์ ?
ไม่สิ้นตะกั่วภูมิศาสตร์ต่อระบบกฎระเบียบสากล
และกฎสากล ? ' ' ( โอไบรอัน
1992 , 18 ) เราตรวจสอบกับการอ้างอิงถึงสิ่งที่เราเรียกว่าที่อื่น 5

กระแสของโลกาภิวัตน์การไหลเข้าของเงินทุน สินค้า บริการ และคน
ข้อมูลและความรู้ ( คีธ 2007 ) ตัวเอง
อิทธิพลจากไดรเวอร์ที่สำคัญของการเปลี่ยนแปลงใน
ประชากร การเมือง ธุรกิจ เศรษฐศาสตร์ และ ทรัพยากร และการเปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อม
.
( i ) การไหลของเงินทุน
การไหลของฟรีของเมืองหลวงเป็นศูนย์กลางของเรื่องราว ของ
'end ของภูมิศาสตร์ในด้านการเงิน และกระแสโลกาภิวัตน์
หรือย้อนกลับได้ถูกทำเครื่องหมายโดยลักษณะเฉพาะ
ในเปิดกว้าง หรือมิฉะนั้น เมืองหลวง
ระบอบการปกครอง คือตอนนี้เกือบครึ่งศตวรรษนับตั้งแต่
ตลาดทุนทั่วโลก นำโดยตลาด Eurocurrency
อิสระ , ตลาดทุน , สร้างตลาดแลกเปลี่ยนเงิน
OFFSHORE ( แดกดันบุกเบิกโดยถือคอมมิวนิสต์
ดอลลาร์ ) และเริ่มที่จะทำลายเอก
ระบอบการปกครองตามดอลลาร์สหรัฐมันเป็นเกือบสี่ทศวรรษ
เนื่องจากการสลายของเบรตตันวูดส์ สิ่งที่อาจ
นำไปสู่ควบคุมการไหลของเงิน
ความดันปัจจุบันแรกมาจากโลกาภิวัตน์
ของความเป็นเจ้าของ อาร์กิวเมนต์ทางเศรษฐกิจ
ก็ยังดูเหมือนจะโปรดปรานการเปิดรับการลงทุนจากต่างประเทศ

แต่การเมืองและความมั่นคงของอาร์กิวเมนต์อาจเปลี่ยนความรู้สึก การมองเห็นของ
กองทุนความมั่งคั่งแห่งชาติ ( SWFs ) สูงและมองเห็นถึงการเลือกตั้งที่กว้างขึ้นช่วยให้

( หรือห้ามปราม ) ความรู้สึกกีดกันควรนักการเมือง
ต้องการที่จะใช้เส้นทางที่ จุดที่สองของ
ดันเปลี่ยนเข้ามาโดยตรง ด้วยความเคารพ
กับระเบียบกระทรวงการคลังเอง วิกฤติการณ์ทางการเงิน
มีหลายของการออกแบบโดยทั่วไปของวิกฤตการณ์ทางการเงินทั่วโลกที่สำคัญก่อนหน้านี้

กระจายความเสี่ยงเรียกร้องให้ทั่วโลกที่มีการตอบสนองสัญญาณของความล้มเหลวของตลาดจริงจัง

ไม่เพียงพอจริง การกำกับโดยผู้เล่นในตลาดหรือระบบและปฏิกิริยาต่อต้านทันที

แต่ตะกละและฟองอากาศในวิ่งขึ้นไปวิกฤตจึง
โทรสำหรับรากและสาขาการเปลี่ยนแปลงใน ' ระบบ ' .
ความเสี่ยงมากขึ้นของการสัมผัส ระบบสามารถเพิ่ม
ต้นทุนเช่นวิกฤติ พอล ครุกแมนได้