Marc Harrison (1 July 1936, New Yor

Marc Harrison (1 July 1936, New York City–September 22, 1998) was an industrial designer and pioneer of universal design. As the result of a brain injury when he was 11 years old, Harrison had to relearn basic functions such as walking and talking and thus gained inspiration for this career in industrial design.

Marc Harrison (1 July 1936, New York City–September 22, 1998) was an industrial designer and pioneer of universal design. As the result of a brain injury when he was 11 years old, Harrison had to relearn basic functions such as walking and talking and thus gained inspiration for this career in industrial design.

Harrison earned his BFA in industrial design at Pratt Institute in 1958, and his MFA from Cranbrook Academy of Art in 1959. After a brief stint of freelance designing in New York City, Harrison took a position teaching at Rhode Island School of Design (RISD), where he became instrumental in establishing the Division of Architecture and Design. He believed in the importance of organic thought and the inclusion of liberal arts courses to enhance students' education, making them better designers.

He died in 1998 of amyotrophic lateral sclerosis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Marc Harrison (1 กรกฎาคมค.ศ. 1936 นิวยอร์ก – 22 กันยายน 1998) มีการออกแบบอุตสาหกรรมและผู้บุกเบิกการออกแบบสากล เป็นผลของการบาดเจ็บของสมอง เมื่อ 11 ปี Harrison ได้ relearn ฟังก์ชันพื้นฐานเช่นการเดิน และพูดคุย และได้รับแรงบันดาลใจในอาชีพนี้ในการออกแบบอุตสาหกรรมจึงMarc Harrison (1 กรกฎาคมค.ศ. 1936 นิวยอร์ก – 22 กันยายน 1998) มีการออกแบบอุตสาหกรรมและผู้บุกเบิกการออกแบบสากล เป็นผลของการบาดเจ็บของสมอง เมื่อ 11 ปี Harrison ได้ relearn ฟังก์ชันพื้นฐานเช่นการเดิน และพูดคุย และได้รับแรงบันดาลใจในอาชีพนี้ในการออกแบบอุตสาหกรรมจึงHarrison รับ BFA ของเขาในการออกแบบอุตสาหกรรมที่ สถาบันคิดใน 1958 และ MFA ของเขาจากสถาบันศิลปะแครนบรู๊คใน 1959 หลังจาก stint สั้น ๆ ของอิสระในการออกแบบในนิวยอร์กซิตี้ Harrison เอามาสอนที่โรดไอแลนด์โรงเรียนออก (RISD), ซึ่งจะเป็นเครื่องมือในการสร้างส่วนงานสถาปัตยกรรมและการออกแบบ เขาเชื่อในความสำคัญของอินทรีย์คิดและรวมหลักสูตรศิลปศาสตร์เพื่อเพิ่มนักศึกษา การออกแบบที่ดีขึ้นเขาเสียชีวิตในปี 1998 amyotrophic ด้านข้างเส้นโลหิตตีบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาร์คแฮร์ริสัน (1 กรกฎาคม 1936, มหานครนิวยอร์ก 22 กันยายน 1998) เป็นนักออกแบบอุตสาหกรรมและผู้บุกเบิกการออกแบบที่เป็นสากล อันเป็นผลมาจากการบาดเจ็บของสมองเมื่อเขาอายุ 11 ปีแฮร์ริสันได้มีการเรียนรู้ฟังก์ชั่นพื้นฐานเช่นการเดินและการพูดคุยและได้รับแรงบันดาลใจที่ทำให้สำหรับการประกอบอาชีพในการออกแบบอุตสาหกรรมนี้. มาร์คแฮร์ริสัน (1 กรกฎาคม 1936, มหานครนิวยอร์กวันที่ 22 กันยายน 1998) เป็นนักออกแบบอุตสาหกรรมและผู้บุกเบิกการออกแบบที่เป็นสากล อันเป็นผลมาจากการบาดเจ็บของสมองเมื่อเขาอายุ 11 ปีแฮร์ริสันได้มีการเรียนรู้ฟังก์ชั่นพื้นฐานเช่นการเดินและการพูดคุยและได้รับแรงบันดาลใจที่ทำให้อาชีพนี้ในการออกแบบอุตสาหกรรม. แฮร์ริสันที่ได้รับ BFA ของเขาในการออกแบบอุตสาหกรรมที่ Pratt Institute ในปี 1958 และ ไอ้เวรตะไลจากเขาแครน Academy of Art ในปี 1959 หลังจากที่ยุติการออกแบบอิสระในนิวยอร์กซิตี้, แฮร์ริสันเอาตำแหน่งการเรียนการสอนที่โรงเรียนโรดไอส์เกาะออกแบบ (RISD) ซึ่งเขาได้กลายเป็นเครื่องมือในการสร้างกองสถาปัตยกรรมศาสตร์และการออกแบบ เขาเชื่อในความสำคัญของความคิดอินทรีย์และรวมของหลักสูตรศิลปศาสตร์เพื่อส่งเสริมการศึกษาของนักเรียนที่ทำให้พวกเขาออกแบบที่ดีขึ้น. เขาเสียชีวิตในปี 1998 ของเส้นโลหิตตีบด้านข้าง amyotrophic

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาร์ค แฮริสัน ( 1 กรกฎาคม 1936 นิวยอร์ก– 22 กันยายน 2541 ) เป็นนักออกแบบอุตสาหกรรมและผู้บุกเบิกการออกแบบสากล ผลของการบาดเจ็บที่สมองเมื่อเขาอายุ 11 ปี เขาต้องเรียนรู้พื้นฐาน เช่น เดิน และพูดได้ และดังนั้นจึง ได้รับแรงบันดาลใจสำหรับอาชีพนี้ในการออกแบบอุตสาหกรรม .

มาร์ค แฮริสัน ( 1 กรกฎาคม 1936 นิวยอร์ก– 22 กันยายน1998 ) เป็นนักออกแบบอุตสาหกรรมและผู้บุกเบิกการออกแบบสากล ผลของการบาดเจ็บที่สมองเมื่อเขาอายุ 11 ปี เขาต้องเรียนรู้พื้นฐาน เช่น เดิน และพูดได้ และดังนั้นจึง ได้รับแรงบันดาลใจสำหรับอาชีพนี้ในการออกแบบอุตสาหกรรม .

แฮร์ริสันได้รับ BFA ในอุตสาหกรรมการออกแบบที่แพรตต์สถาบันในปี 1958 และ MFA ของเขาจากโรงเรียน Cranbrook ศิลปะในปี 1959หลังจากการ จำกัด สั้น ๆของงานออกแบบในนิวยอร์ก เขาเอาตำแหน่งการสอนที่โรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์ ( ริซดี ) ซึ่งเขาได้กลายเป็นเครื่องมือในการสร้างส่วนของสถาปัตยกรรมและการออกแบบ เขาเชื่อในความสำคัญของความคิดอินทรีย์และรวมของหลักสูตรศิลปศาสตร์ เพื่อส่งเสริมการศึกษาของนักศึกษา ทําให้นักออกแบบดีกว่า

เขาเสียชีวิตในปี 1998 ของโรคเอแอลเอส .