infections such as the central nerv

infections such as the central nervous system
or the necrotic tissue with poor blood supply;
(vi) reduced blood concentration of the
antifungal agent due to drug interaction,
especially during voriconazole therapy;
(vii) suboptimal duration of the antifungal
therapy; and (viii) the underlying disease as the
main barometer of clinical success and failure
in antifungal therapy.
Like bacteria, fungi also produce a biofilm
in vitro. It is well known that the biofilm is an
important obstruction in antibacterial therapy.
In fungal infections similar studies have been
conducted. Enhanced extracellular matrix
especially beta glucan synthesis during biofilm
growth has been shown to prevent penetration
of antifungal agents such as azole and
polyene29. It is believed that the echinocandins
and lipid formulations of amphotericin B can
penetrate biofilm better than amphotericin
B deoxycholate and azoles19. The clinical trials
also indicate the importance of the biofilm.
Numerous clinical trials on candidemia have
demonstrated that the treatment failure and
mortality are high in patients who are on
catheters for long periods

Conclusion
With increase in the incidence and spectrum of
invasive fungal infections, antifungal drug
resistance has become an important
consideration in the management of patients.
Though unlike bacteria, the level of resistance
to antifungal agents is relatively low due to the
possible absence of drug-resistant plasmid or
transposons in fungi, the recently conducted
experiment of horizontal gene transfer in
pathogenic Fusarium species shows that there
is no scope of complacency. The emergence
of intrinsically resistant fungal species as a
human pathogen is compounding the
challenge of planning treatment strategies.
Beyond these confounding factors, the
conditions leading to clinical resistance should
be kept in mind while managing invasive
fungal infections in immunocompromised
patients.
Acknowledgement
The author acknowledges the help of
M. Manpreet Dhaliwal for organizing the
references.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การติดเชื้อเช่นระบบประสาทส่วนกลางหรือ ใส่เนื้อเยื่อ necrotic ด้วยเลือดที่ไม่ดี(vi) ลดความเข้มข้นของเลือดของการเชื้อราแทนเนื่องจากยาโต้ตอบโดยเฉพาะในช่วงบำบัด voriconazole(vii) ระยะเวลาสภาพของการต้านเชื้อรารักษา และโรค (viii) ต้นแบบเป็นการบาโรมิเตอร์หลักคลินิกสำเร็จหรือล้มเหลวในการรักษาเชื้อราเช่นแบคทีเรีย เชื้อรายังผลิตฟิล์มในหลอดทดลอง เป็นที่รู้จักว่า เป็นฟิล์มสิ่งกีดขวางสำคัญในการรักษาต้านเชื้อแบคทีเรียติดเชื้อราใน การศึกษาคล้ายกันการดำเนินการ สารเคลือบพิเศษโดยเฉพาะอย่างยิ่งเบต้ากลูแคนการสังเคราะห์ระหว่างฟิล์มเจริญเติบโตได้รับการแสดงเพื่อป้องกันการเจาะของเชื้อราแทนเช่น azole และpolyene29 ทำให้เชื่อว่าการ echinocandinsและสูตรไขมันของ amphotericin B สามารถเจาะดีกว่า amphotericin ฟิล์มB deoxycholate และ azoles19 การทดลองทางคลินิกยัง ระบุถึงความสำคัญของฟิล์มมีการทดลองทางคลินิกจำนวนมากบน candidemiaแสดงให้เห็นว่าความล้มเหลวของการรักษา และอัตราการตายจะสูงในผู้ป่วยที่มีสายสวนเป็นเวลานานสรุปมีการเพิ่มขึ้นของอุบัติการณ์และสเปกตรัมของติดเชื้อราที่ทำลายธรรมชาติ ยาต้านเชื้อราต้านทานกลาย เป็นสิ่งสำคัญพิจารณาในการบริหารจัดการของผู้ป่วยแต่ที่แตกต่างจากแบคทีเรีย ระดับของความต้านทานเป็นตัวแทนต้านเชื้อราค่อนข้างต่ำเนื่องจากการการขาดไปของ plasmid ดื้อยา หรือtransposons ในเชื้อรา การดำเนินการเมื่อเร็ว ๆ นี้ทดลองการถ่ายทอดยีนในแนวนอนในทำให้เกิดโรค Fusarium พันธุ์แสดงให้เห็นว่ามีคือไม่มีขอบเขตของความพึงพอใจ การเกิดขึ้นพันธุ์เชื้อราทนภายในเป็นการเป็นการผสมเชื้อโรคมนุษย์ความท้าทายของการวางแผนกลยุทธ์การรักษานอกเหนือจากนี้รบกวนปัจจัย การเงื่อนไขนำไปสู่ความต้านทานทางคลินิกควรเก็บไว้ในใจในขณะที่การจัดการการรุกรานติดเชื้อราในภูมิคุ้มกันผู้ป่วยรับทราบผู้เขียนยอมรับความช่วยเหลือของม. Manpreet Dhaliwal ระเบียบการอ้างอิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การติดเชื้อเช่นระบบประสาทส่วนกลาง
หรือเนื้อเยื่อฉีกกับอุปทานของเลือดไม่ดี;
(vi) ลดความเข้มข้นของเลือดของ
ตัวแทนเชื้อราเนื่องจากการปฏิสัมพันธ์ยาเสพติด
โดยเฉพาะในช่วงการรักษาด้วย voriconazole;
(vii) ระยะเวลาก่อให้เกิดผลลัพธ์ของเชื้อรา
บำบัด; และ (viii) โรคเป็น
บารอมิเตอร์หลักของความสำเร็จทางคลินิกและความล้มเหลว
ในการรักษาเชื้อรา.
เช่นแบคทีเรียเชื้อรายังผลิตไบโอฟิล์ม
ในหลอดทดลอง เป็นที่ทราบกันดีว่าฟิล์มเป็น
ปัญหาสำคัญในการรักษาต้านเชื้อแบคทีเรีย.
ในการติดเชื้อราคล้ายศึกษาได้รับการ
ดำเนินการ ปรับปรุงเมทริกซ์
เบต้ากลูแคนสังเคราะห์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระหว่างไบโอฟิล์ม
เจริญเติบโตได้รับการแสดงเพื่อป้องกันการซึมผ่าน
ของตัวแทนเชื้อราเช่น azole และ
polyene29 เป็นที่เชื่อกันว่า echinocandins
และสูตรไขมันของ amphotericin B สามารถ
เจาะไบโอฟิล์มดีกว่า amphotericin
Deoxycholate บีและ azoles19 การทดลองทางคลินิก
ยังระบุถึงความสำคัญของไบโอฟิล์มได้.
การทดลองทางคลินิกจำนวนมากในแคนดิดาได้
แสดงให้เห็นว่าความล้มเหลวในการรักษาและ
อัตราการตายสูงในผู้ป่วยที่อยู่ใน
สวนเป็นเวลานาน

สรุป
กับการเพิ่มขึ้นของอัตราการเกิดและสเปกตรัมของ
การติดเชื้อราแพร่กระจายยาต้านเชื้อรา
ต้านทานได้กลายเป็นสิ่งสำคัญใน
การพิจารณาในการบริหารจัดการของผู้ป่วย.
แม้ว่าต่างแบคทีเรียระดับของความต้านทาน
ต่อสารต้านเชื้อราค่อนข้างต่ำเนื่องจากการ
ขาดเป็นไปได้ของพลาสมิดดื้อยาหรือ
transposons ในเชื้อราดำเนินการเมื่อเร็ว ๆ นี้
การทดลองของการถ่ายโอนยีนในแนวนอน
ที่ทำให้เกิดโรคเชื้อรา Fusarium ชนิดแสดงให้เห็นว่ามี
ขอบเขตของความพึงพอใจไม่มี การเกิดขึ้น
ของสายพันธุ์ของเชื้อราทนยิ่งเป็น
เชื้อโรคของมนุษย์ประนอม
ความท้าทายของกลยุทธ์การวางแผนการรักษา.
นอกเหนือจากปัจจัยเหล่านี้
เงื่อนไขที่นำไปสู่ความต้านทานทางคลินิกควร
เก็บไว้ในใจขณะที่การจัดการการบุกรุก
การติดเชื้อราในภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่อง
ผู้ป่วย.
Acknowledgement
ผู้เขียนยอมรับ ความช่วยเหลือของ
เอ็ม Manpreet Dhaliwal สำหรับการจัด
ลำดับที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การติดเชื้อเช่นระบบประสาทส่วนกลางหรืออาการเนื้อเยื่อกับคนจนเลือดอุปทาน( 6 ) สามารถลดความเข้มข้นของเลือดตัวแทนเชื้อราเนื่องจากการปฏิสัมพันธ์ยาเสพติดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในวอริโคนาโซลบำบัด( 7 ) ระยะเวลา suboptimal ของเชื้อราบำบัด และ ( 8 ) โรคเป็นผลิตภัณฑ์หลักของความสำเร็จและความล้มเหลวทางคลินิกฤทธิ์ในการบำบัดรักษาเช่นแบคทีเรีย เชื้อราสามารถผลิตฟิล์มในหลอดทดลอง . มันเป็นที่รู้จักกันดีว่าฟิล์มเป็นอุปสรรคสำคัญในการรักษาในการศึกษาที่คล้ายกันได้รับการติดเชื้อราดำเนินการ เพิ่ม Extracellular Matrixโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเบต้ากลูแคนการสังเคราะห์ฟิล์มการได้รับการแสดงเพื่อป้องกันได้ตัวแทนจากเชื้อรา เช่น azole และpolyene29 . เชื่อกันว่า echinocandinsและไขมันชนิดของแอมโฟเทอริซินบีสามารถเจาะฟิล์มดีกว่ายาแอมโฟเทอริซินบี ดี กซีโชเลต และ azoles19 . การทดลองทางคลินิกยังชี้ให้เห็นความสำคัญของฟิล์ม .การทดลองทางคลินิกหลาย candidemia มีแสดงให้เห็นว่าการรักษาล้มเหลว และอัตราการตายสูงในผู้ป่วยที่บนหลอดสวน เป็นเวลานานๆสรุปกับการเพิ่มขึ้นในการเกิดสเปกตรัมของรุกรานของเชื้อราเชื้อ ยาต้านเชื้อราความต้านทานเป็นสำคัญการพิจารณาในการจัดการผู้ป่วยแต่แตกต่างจากแบคทีเรีย ระดับของความต้านทานให้ยาต้านเชื้อราค่อนข้างน้อย เนื่องจากการเป็นไปได้ไม่มีพลาสมิดหรือดื้อยาtransposons เมื่อเร็ว ๆนี้ดำเนินการในราการทดลองการถ่ายทอดยีนในแนวราบในฟิวซาเรียมสายพันธุ์ก่อโรคพบว่ามีไม่มีขอบเขตของความพึงพอใจ การเกิดชนิดป้องกันเชื้อราภายในเป็นมนุษย์คือเชื้อโรคทบความท้าทายของการวางแผนกลยุทธ์ การรักษานอกเหนือจากปัจจัยเหล่านี้อยู่นอกเหนือการควบคุมได้เงื่อนไขที่นำไปสู่ความต้านทานทางคลินิกควรถูกเก็บไว้ในจิตใจในขณะที่การจัดการรุกรานการติดเชื้อราในภูมิคุ้มกันบกพร่องผู้ป่วยการรับรู้ผู้เขียนยอมรับความช่วยเหลือของmanpreet Dhaliwal จัดม.เอกสารอ้างอิง