The solid waste from pineapple proc

The solid waste from pineapple processing was estimated to be
approximately 75% of the fruit in the form of peeled skin, core,
crown end, etc. (Abdullah, 2007; Buckle, 1989). This waste contains
many reusable substances of high value and high exploitation potential,
provided that novel scientific and technological methods
are applied (Upadhyay et al., 2010). To date, researchers have
focused primarily on the extraction of the bromelain enzyme and
secondarily on the use of the waste as a low-cost raw material for
the production of phenolic anti-oxidants, organic acids, bioethanol,
biogas and fibre (Larrauri et al., 1997). Moreover, the waste can also
be a potential source for vinegar production because the sugar
found in its fibres is the chief raw material for fermentation (Roda
et al., 2014). However, the high lignocellulose content of pineapple,
mainly comprising cellulose and hemicelluloses, forms strong
barriers to saccharification enzymes and microorganisms and
prevents easy access to the sugars, a phenomenon known as
biomass recalcitrance (Sun et al., 2014).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประมาณขยะจากประมวลผลสับปะรดจะประมาณ 75% ของผลไม้ในรูปของปอกเปลือกผิว หลักตอนท้ายคราวน์ ฯลฯ (อับดุลลอฮ 2007 หัวเข็มขัด 1989) ขยะนี้ประกอบด้วยสารที่ใช้มากมายค่าสูงและสูงประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นโดยที่วิธีการทางวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีใหม่ที่ใช้ (Upadhyay et al. 2010) วัน มีนักวิจัยมุ่งเน้นในการสกัดเอนไซม์บรอมีเลน และในการใช้ของเสียเป็นวัตถุดิบต้นทุนต่ำสำหรับเชื่อมการผลิตสารต้านอนุมูลอิสระฟีโนลิก กรดอินทรีย์ bioethanolก๊าซชีวภาพและเส้นใย (Larrauri et al. 1997) นอกจากนี้ ขยะสามารถเป็นแหล่งที่มีศักยภาพสำหรับการผลิตน้ำส้มสายชูเพราะน้ำตาลพบในเส้นใยของมันเป็นประธานวัตถุดิบหมัก (Rodaet al. 2014) อย่างไรก็ตาม เนื้อหา lignocellulose สูงของสับปะรดส่วนใหญ่ประกอบด้วยเซลลูโลส และ hemicelluloses ฟอร์มแรงอุปสรรค saccharification เอนไซม์และจุลินทรีย์ และป้องกันการเข้าถึงน้ำตาล เรียกว่าชีวมวล recalcitrance (Sun et al. 2014)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของเสียที่เป็นของแข็งจากการประมวลผลสับปะรดเป็นที่คาดกันว่าจะเป็น
ประมาณ 75% ของผลไม้ในรูปแบบของผิวปอกเปลือกหลักที่
ปลายมงกุฎ ฯลฯ (อับดุลลาห์ 2007 หัวเข็มขัด, 1989) ขยะนี้มี
สารที่นำมาใช้ใหม่หลายแห่งที่มีมูลค่าสูงและมีศักยภาพในการแสวงหาผลประโยชน์สูง
ระบุว่าวิธีการทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีนวนิยาย
ถูกนำมาใช้ (Upadhyay et al., 2010) ในวันที่นักวิจัยได้
เน้นหลักในการสกัดเอนไซม์ Bromelain และ
ครั้งที่สองในการใช้ของเสียเป็นวัตถุดิบต้นทุนต่ำสำหรับ
การผลิตฟีนอลสารต่อต้านอนุมูลอิสระกรดอินทรีย์เอทานอลที่
ผลิตก๊าซชีวภาพและเส้นใย (Larrauri et al, ., 1997) นอกจากนี้ขยะยังสามารถ
เป็นแหล่งที่มีศักยภาพในการผลิตน้ำส้มสายชูเพราะน้ำตาล
ที่พบในเส้นใยของมันเป็นวัสดุที่หัวหน้าวัตถุดิบในการหมัก (Roda
et al., 2014) อย่างไรก็ตามเนื้อหาลิกโนเซลลูโลสสูงของสับปะรด
ส่วนใหญ่ประกอบด้วยเซลลูโลสและเฮมิเซลลูโลสแบบฟอร์มที่แข็งแกร่ง
อุปสรรคในการเอนไซม์ saccharification และจุลินทรีย์และ
ป้องกันไม่ให้ง่ายต่อการเข้าถึงน้ำตาล, ปรากฏการณ์ที่เรียกว่า
ชีวมวลดื้อรั้น (Sun et al., 2014)