Viral vectors were originally devel

Viral vectors were originally developed as an alternative to transfection of naked DNA for molecular genetics experiments. Compared to traditional methods such as calcium phosphate precipitation, transduction can ensure that nearly 100% of cells are infected without severely affecting cell viability. Furthermore, some viruses integrate into the cell genome facilitating stable expression.

However, transfection is still the method of choice for many applications as construction of a viral vector is a much more laborious process.

Protein coding genes can be expressed using viral vectors, commonly to study the function of the particular protein. Viral vectors, especially retroviruses, stably expressing marker genes such as GFP are widely used to permanently label cells to track them and their progeny, for example in xenotransplantation experiments, when cells infected in vitro are implanted into a host animal.

Gene insertion is cheaper to carry out than gene knockout. But as the silencing is sometimes non-specific and has off-target effects on other genes, it provides less reliable results. Animal host vectors also play an important role.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวกเตอร์ของไวรัสได้ถูกพัฒนามาแทน transfection ของดีเอ็นเอเปล่าสำหรับทดลองอณูพันธุศาสตร์ เมื่อเทียบกับวิธีดั้งเดิมเช่นการตกตะกอนของแคลเซียมฟอสเฟต คือสามารถให้การว่า เกือบ 100% ของเซลล์ติดเชื้อไม่รุนแรงมีผลเซลล์ชีวิต นอกจากนี้ ไวรัสบางรวมลงในจีโนเซลล์สื่อนิพจน์มีเสถียรภาพอย่างไรก็ตาม transfection เป็นยังคงวิธีต้องใช้ในงานก่อสร้างของเวกเตอร์ไวรัสเป็น การลำบากมากรหัสยีนโปรตีนสามารถแสดงได้โดยใช้เวกเตอร์ไวรัส โดยทั่วไปเพื่อศึกษาการทำงานของโปรตีนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไวรัสเวกเตอร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเบื้องหลังไวรัส สามารถแสดงเครื่องหมายยีน GFP ใช้ถาวรป้ายเซลล์ติดตามพวกเขา และลูกหลานของพวกเขา เช่นในการทดลอง xenotransplantation เมื่อเซลล์ติดเชื้อในหลอดทดลองปลูกถ่ายเป็นสัตว์โฮสต์แทรกยีนจะถูกกว่าการดำเนินการมากกว่ายีนที่น่าพิศวง แต่สมรบางครั้งไม่เฉพาะเจาะจง และมียีนอื่น ๆ ผลออกจากเป้าหมาย มันให้ผลลัพธ์ที่เชื่อถือได้น้อย เวกเตอร์ของโฮสต์สัตว์มีบทบาทสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พาหะของเชื้อไวรัสมีการพัฒนามาเป็นทางเลือกให้ transfection ดีเอ็นเอเปล่าสำหรับการทดลองทางพันธุศาสตร์โมเลกุล เมื่อเทียบกับวิธีการแบบดั้งเดิมเช่นแคลเซียมฟอสเฟตฝน transduction สามารถมั่นใจได้ว่าเกือบ 100% ของเซลล์มีการติดเชื้ออย่างรุนแรงโดยไม่ต้องมีผลกระทบต่อชีวิตของเซลล์ นอกจากนี้ไวรัสบางชนิดรวมเข้ากับจีโนมเซลล์อำนวยความสะดวกในการแสดงออกที่มีเสถียรภาพ. อย่างไรก็ตาม transfection ยังคงเป็นวิธีการของทางเลือกสำหรับการใช้งานเป็นจำนวนมากการก่อสร้างของเวกเตอร์ไวรัสเป็นกระบวนการมากลำบากมากขึ้น. โปรตีนเข้ารหัสยีนสามารถแสดงโดยใช้พาหะไวรัสทั่วไป ศึกษาการทำงานของโปรตีนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง พาหะของเชื้อไวรัสโดยเฉพาะอย่างยิ่งเบื้องหลังไวรัส, เสถียรแสดงยีนเครื่องหมายเช่น GFP ใช้กันอย่างแพร่หลายอย่างถาวรป้ายเซลล์เพื่อติดตามพวกเขาและลูกหลานของพวกเขาเช่นในการทดลอง xenotransplantation เมื่อเซลล์ที่ติดเชื้อในหลอดทดลองจะถูกฝังลงในโฮสต์สัตว์. แทรกยีนมีราคาถูกเพื่อ ดำเนินการกว่าสิ่งที่น่าพิศวงของยีน แต่เป็นสมรเป็นบางครั้งที่ไม่เฉพาะเจาะจงและมีผลออกเป้าหมายยีนอื่น ๆ ก็ให้ผลลัพธ์ที่น่าเชื่อถือน้อย เวกเตอร์โฮสต์สัตว์นอกจากนี้ยังมีบทบาทสำคัญ