3. Principal Contributions3.1 Metap

3. Principal Contributions

3.1 Metaphysics

Although Maritain did not produce a text that provided a comprehensive statement of his metaphysics, his major contributions to the area are found in Sept leçons sur l'être et les premiers principes de la raison spéculative [A Preface to Metaphysics: Seven Lectures on Being] (1934), the Court traité de l'existence et de l'existant [Existence and the Existent] (1947) , and in De Bergson à Thomas d'Aquin, essais de métaphysique et de morale (1944). Discussion of his metaphysics are also found in other works, such as The Degrees of Knowledge, The Range of Reason, Science and Wisdom, and Ransoming the Time.

As one might expect, Maritain's metaphysics follows in the tradition of that of St Thomas Aquinas, but it is far from a summary or restatement of Aquinas's views. In general, Maritain sees his task — and the task of Thomism in general — as being "to renovate" Aquinas's thought, "a task whose novelty may well be greater than [Thomists] themselves realise" (Preface to Metaphysics, pp. 12-13).

Following Aquinas, Maritain holds that metaphysics deals with being as being (ens inquantum ens), i.e., it "investigates the first principles of things and their highest causes" (Preface to Metaphysics, p. 27). And Maritain also holds that there are certain fundamental metaphysical questions to which Aquinas's responses are largely correct, though they may not be complete as they stand. Maritain adopts, against John Duns Scotus, Aquinas's general position on analogy, being, and on the need for analogical terms and concepts. Again, in answer to the problem of unity and plurality — e.g., how can a thing be individual and distinct and yet a member of a class of things of the same kind? — Maritain follows Aquinas: that we have to distinguish what a thing is (its nature or essence, which it shares with things of the same kind), from the fact that it is (i.e., that it has its own 'act of existing'). When it comes to the analysis of the nature and the unity of sensible beings, including human beings, Maritain employs Aquinas's distinction between the form and the matter of a thing; nature or essence reflects the form, whereas the individuality is determined by the matter.

Maritain's distinctive contribution is not, however, to the details of Thomistic metaphysics, but to bringing it into relation with modern science and philosophy, and to explaining its foundations.

For Maritain, all human enquiry has 'being' as its object; being, in other words, is the formal object of the intellect (Preface to Metaphysics, p. 25). But 'being' can be grasped in different ways, and Maritain distinguishes, for example, between sensible being ("the object first attained by the human intellect") and being as being (which is the object of metaphysics). It is because of this difference in object that he distinguishes (as he notes in his epistemology and his philosophy of nature, discussed below) among the activities of the empirical scientist, the mathematician, the philosopher, the theologian, and the mystic.

Metaphysical enquiry — the enquiry into being as being — is, Maritain says, a mystery because, for example, it is something that is too rich or 'pregnant with intelligibility' (Preface to Metaphysics, p. 4). Nevertheless, the mystery of being is an "intelligible mystery" (Preface to Metaphysics, p. 83), and Maritain holds that, unless one does metaphysics, one cannot be a philosopher; "a philosopher is not a philosopher unless he is a metaphysician" (Existence and the Existent, p. 29).

Philosophical reflection on being begins with the intuition of being, and Maritain insists that one needs this "eidetic" intuition for any genuine metaphysical knowledge to be possible. The intuition of being that lies at the root of metaphysical enquiry is not "the vague being of common sense" (see Preface to Metaphysics, p. 78), but an "intellectual intuition" (Existence and the Existent, p. 28) or grasp of "the act of existing." (This emphasis by Maritain on the intuition of being goes beyond what we find in Aquinas — some have argued that it is altogether foreign to him — and arguably reflects Bergson's account of the intuition of duration.)

This intuition of being "is a perception direct and immediate … . It is a very simple sight, superior to any discursive reasoning or demonstration [… of] a reality which it touches and which takes hold of it" (Preface to Metaphysics, pp. 50-51); it is, Maritain says, an awareness of the reality of one's being — one which is decisive and has a dominant character. This view of intuition is not, then, that of a hunch or quick insight; neither is it (Maritain continues) the same as Bergson's. It has an intellectual character, is a grasp of something that is intelligible, and requires "a certain level of intellectual spirituality" (ibid., p. 49). Interestingly, Maritain claims that this intuition of being is something which escaped Kant (ibid., p. 48) and many subsequent philosophers until, perhaps, the arrival of the existentailists.

There are approaches that one may take in order to acquire this grasp or intuition, but there is no method that one may follow that produces it. This grasp may, for example, be acquired by focusing on something real and then reflecting on what lies behind it. Thus, this "eidetic intuition" or "ideating visualisation" (ibid., p. 58) is one where we "look … reality … in the face", in which "reality [is] stripped of its real existence outside the mind" and discloses "the conditions of … an existence of intelligibility in act" (ibid., p. 58). This metaphysical intuition is, then, an "ideating intuition" of things in the perspective of their "intelligible values," rather than in terms of the actual conditions of their "contingence and singularity" (Science and Wisdom, p. 108).

Also distinctive in Maritain's account of metaphysics is the emphasis on "the act of existing." It is because of this that Maritain has been called an 'existentialist'; indeed, his Existence and the Existent, is subtitled "an essay on Christian existentialism," and he describes his view as an "existential intellectualism" (Existence and the Existent, p. 70). Maritain believes that such an emphasis is characteristic of any consistent Thomism; "What distinguishes authentic Thomism … is precisely the primacy which [it] accords to existence and the intuition of existential being" (ibid., p. 12). This 'existentialism,' however, is quite distinct from the existentialisms of Kierkegaard, Gabriel Marcel, or Jean-Paul Sartre. An "authentic existentialism," Maritain writes, "affirm[s] the primacy of existence, but as implying and preserving essences or natures, and as manifesting the supreme victory of the intellect and intelligibility" (ibid., p. 13). It stands against the position of his contemporaries who abandoned talk of natures or essences or of their intelligibility, but also against those who imagine that essences were created and then came to exist. (For Maritain, essences do not preexist existence; essences might be better seen as "capacities to exist" [ibid., p. 34].)

As one has the intuition of being and pursues this investigation into being, one is led into the traditional questions of metaphysics and natural theology. There are, Maritain holds, four basic principles of metaphysics: the principles of identity, of sufficient reason, of efficient causality, and of finality (i.e., every agent acts for an end). Though the truth or the applicability of these principles does not admit of direct proof, they are consistently confirmed by experience and, Maritain holds, cannot be denied without contradiction (Preface to Metaphysics, p. 90).

Metaphysics, then, properly includes an investigation into the cause of being — i.e., God, in whom the act of existing is subsistent. Since Maritain holds that being is something that is grasped through intuition, one is not surprised to see that he will argue that one can attain knowledge of the existence of God not only through the Thomistic five ways, but also through intuition. (This is discussed in 'Natural Theology and Philosophy of Religion,' below.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. หลักผลงาน3.1 อภิปรัชญาแม้ว่า Maritain ไม่ได้สร้างข้อความที่มีคำสั่งที่ครอบคลุมของอภิปรัชญาของเขา สรรพื้นที่เขาหลักอยู่ในกันยายน leçons sur l'être et les premiers principes de la raison spéculative [Preface A กับอภิปรัชญา: บรรยายเจ็ดเป็น] (1934), คอร์ท traité de l'existence et l'existant เด [มีอยู่และมีอยู่] (1947), และเดงรีแบร์กซอง Thomas d'Aquin เซ็ต , essais de métaphysique et de ขวัญ (1944) สนทนาของอภิปรัชญาของเขาจะพบในงานอื่น ๆ เช่นองศาความรู้ ช่วงของเหตุผล วิทยาศาสตร์ และภูมิปัญญา และ Ransoming เวลาเป็นหนึ่งอาจคาดหวัง อภิปรัชญาของ Maritain ดังต่อไปนี้ในประเพณีการที่เซนต์อไควนัส Thomas แต่จากการสรุปหรือทำงบใหม่มุมมองของอไควนัส ทั่วไป Maritain เห็นงานของเขา — และงานของ Thomism ทั่วไปซึ่งเป็น "ยัง " อไควนัสของคิดว่า "งานนวัตกรรมซึ่งอาจจะดีกว่า [Thomists] ตัวเองตระหนักถึง" (Preface กับอภิปรัชญา นำ 12-13) ต่ออไควนัส Maritain ถือว่า อภิปรัชญาเกี่ยวข้องกับสิ่งถูก (ens inquantum ens), เช่น เรื่อง "ตรวจสอบหลักแรกของสิ่งต่าง ๆ และสาเหตุสูงสุดของพวกเขา" (Preface กับอภิปรัชญา p. 27) และ Maritain ยังถือว่า มีคำถามขัดแย้งบางพื้นฐานที่ตอบสนองของอไควนัสถูกมาก แม้ว่าพวกเขาอาจไม่สมบูรณ์ ตามที่พวกเขายืน Maritain adopts กับจอห์น Duns Scotus อไควนัสเป็นตำแหน่งทั่วไปคำ ว่า,, และสำหรับ analogical เงื่อนไขและแนวคิด อีก ในการตอบปัญหาของความสามัคคีและได้ — เช่น สามารถเป็นสิ่งที่จะแตกต่างกัน และแต่ละ และ ยังเป็นสมาชิกของคลาสิ่งของชนิดเดียวกันหรือไม่ — Maritain ตามอไควนัส: เราต้องแยกแยะสิ่งใดถูก (ลักษณะหรือความสำคัญ ความมันกับสิ่งของชนิดเดียวกัน) , จากความจริงที่มัน (เช่น มีตนเอง 'ทำของที่มีอยู่') เมื่อมันมาถึงการวิเคราะห์ลักษณะและความสามัคคีของเหมาะสมเทพ รวมทั้งมนุษย์ Maritain มีความแตกต่างของอไควนัสทั้งเรื่องของสิ่ง ธรรมชาติหรือสาระสำคัญสะท้อนถึงแบบฟอร์ม ในขณะที่บุคลิกลักษณะที่เป็นไปตามเรื่องส่วนที่โดดเด่นของ Maritain ไม่ได้ อย่างไรก็ตาม รายละเอียดของอภิปรัชญา Thomistic แต่นำเข้าความสัมพันธ์กับวิทยาการสมัยใหม่และปรัชญา และรากฐานของการอธิบาย Maritain คำถามทั้งหมดที่มนุษย์มีการ 'ถูก' เป็นของวัตถุ ในคำอื่น ๆ เป็นวัตถุอย่างเป็นทางการของสติปัญญา (Preface กับอภิปรัชญา p. 25) แต่สามารถ grasped 'ถูก' ในรูปแบบต่าง ๆ และ Maritain แยกแยะ เช่น เป็น ("วัตถุแรก ได้สติปัญญามนุษย์") ที่เหมาะสมและกำลังเป็น (ซึ่งเป็นวัตถุของอภิปรัชญา) มันเป็น เพราะความแตกต่างนี้ในวัตถุที่เขาแยกเป็นตั๋วเงินเขาในญาณวิทยาของเขาและเขาปรัชญาธรรมชาติ อธิบายไว้ด้านล่าง) ระหว่างกิจกรรมของประจักษ์นักวิทยาศาสตร์ นักคณิตศาสตร์ที่ ที่นักปราชญ์ นักบวชที่ และมิสคำถามขัดแย้ง — คำถามเป็นการเป็น — คือ Maritain กล่าว ว่า ลึกลับเนื่องจาก ตัวอย่าง มันเป็นสิ่งที่ 'ตั้งครรภ์กับ intelligibility' หรือรวยเกินไป (Preface กับอภิปรัชญา p. 4) อย่างไรก็ตาม ความลึกลับของการมีการ "ลึกลับ intelligible" (Preface กับอภิปรัชญา p. 83), และ Maritain ถือว่า เว้นแต่หนึ่งไม่อภิปรัชญา หนึ่งไม่สามารถเป็นนักปราชญ์ "เป็นนักปราชญ์ไม่เป็นนักปราชญ์เว้นแต่เป็นการ metaphysician" (การดำรงอยู่และมีอยู่จริง p. 29)สะท้อนปรัชญาที่เริ่มต้น ด้วยสัญชาตญาณของการเป็น และ Maritain รมย์จำเป็นสัญชาตญาณนี้ "eidetic" สำหรับความรู้ขัดแย้งใด ๆ ของแท้จะได้ว่า มีสัญชาตญาณของการเป็นที่อยู่ที่รากของคำถามที่ขัดแย้ง "คลุมเครือไม่สามัญ" (ดู Preface กับอภิปรัชญา p. 78), แต่ "สัญชาตญาณทางปัญญา" (การดำรงอยู่และมีอยู่จริง p. 28) หรือความเข้าใจ "ในพระราชบัญญัติที่มีอยู่" (นี้เน้น โดย Maritain กับสัญชาตญาณที่เกินกว่าสิ่งที่เราพบในอไควนัส — บางได้โต้เถียงว่า เป็นต่างชาติทั้งหมดที่เขากันว่าสะท้อนให้เห็นถึงสัญชาตญาณของระยะเวลาบัญชีของงรีแบร์กซอง) สัญชาตญาณนี้การ "ได้รับรู้โดยตรง และทันที... มันจะเห็นง่ายมาก เหนือกว่าเหตุผล discursive ใด ๆ หรือนี่ [...] ความจริง ซึ่งสัมผัส และที่ใช้เวลาของมัน " (นำสู่อภิปรัชญา นำ 50-51); จึง Maritain กล่าวว่า การมีจิตสำนึกของความเป็นจริงหนึ่ง — หนึ่งที่กำหนดไว้ และมีตัวอักขระ มุมมองของสัญชาตญาณไม่ใช่ แล้ว ที่ hunch หรือเข้าใจอย่างรวดเร็ว ไม่มี (ต่อ Maritain) เหมือนกับของงรีแบร์กซอง มันมีตัวอักขระทางปัญญา เป็นความเข้าใจของสิ่งที่ intelligible และต้องใช้ "ระดับของจิตวิญญาณปัญญา" (ibid., p. 49) เป็นเรื่องน่าสนใจ Maritain อ้างว่า สัญชาตญาณนี้เป็นสิ่งที่หนี Kant (ibid., p. 48) และปรัชญาหลายต่อมาจนกระทั่ง บางที มา existentailists มีแนวทางที่หนึ่งอาจใช้เพื่อที่จะได้รับความเข้าใจหรือสัญชาตญาณนี้ แต่มีไม่มีวิธีการที่หนึ่งตามที่จะก่อให้เกิด ความเข้าใจนี้อาจ ตัวอย่าง ได้รับ โดยเน้นสิ่งที่แท้จริงแล้ว บรรยากาศเบื้องหลังมัน ดังนี้ "eidetic สัญชาตญาณ" หรือ "ideating สร้างมโนภาพ" (ibid., p. 58) เป็นหนึ่งที่เรา "มอง...จริง...ในหน้า" ในที่ "ความเป็นจริง [เป็น] เปลื้องความมีอยู่จริงภายนอกจิตใจ" และเปิดเผย "ของ... intelligibility ในพระราชบัญญัติที่มีอยู่เป็น" (ibid., p. 58) สัญชาตญาณนี้ขัดแย้งเป็น แล้ว "สัญชาตญาณ ideating" ของสิ่งต่าง ๆ ในมุมมอง ของ "ค่า intelligible" ไม่ ใช่ ในสภาพแท้จริงของ" contingence ภาวะเอกฐาน" (วิทยาศาสตร์และภูมิปัญญา p. 108) ยัง โดดเด่นในบัญชีของ Maritain ของอภิปรัชญาจะเน้น "การกระทำของที่มีอยู่" เป็นเหตุนี้ว่า Maritain ถูกเรียกเป็น 'existentialist' แน่นอน การดำรงอยู่ของเขาและมีอยู่จริง เป็น subtitled "การเรียงในอัตถิภาวนิยมคริสเตียน" และเขาอธิบายมุมมองของเขาเป็นการ "intellectualism existential" (การดำรงอยู่และมีอยู่จริง p. 70) Maritain เชื่อว่าการเน้นลักษณะของ Thomism สอดคล้องใด ๆ "อะไรแยก Thomism แท้...จะแม่นยำ primacy ใด [it] accords สัญชาตญาณ existential เป็นสำคัญ" (ibid., p. 12) นี้ 'อัตถิภาวนิยม อย่างไรก็ตาม ได้ค่อนข้างแตกต่างจาก existentialisms ของ Kierkegaard, Gabriel Marcel, Jean Paul Sartre เป็น "อาหารอัตถิภาวนิยม Maritain เขียน "รับรอง [s] primacy ของการดำรง อยู่ แต่หน้าที่ และรักษาธรรมชาติหรือ essences และ เป็นชัยชนะสูงสุดของสติปัญญาและ intelligibility manifesting" (ibid., p. 13) มันยืนอยู่กับตำแหน่งของ contemporaries ของเขาที่พูด ของธรรมชาติหรือ essences หรือ intelligibility ของพวกเขาที่ถูกทอดทิ้ง แต่ยังต่อบรรดาผู้ที่คิดที่ essences ขึ้น และต่อมาก็ มีอยู่ (สำหรับ Maritain, essences ไม่ preexist อยู่ essences อาจดีขึ้นถือเป็น "กำลังอยู่" [ibid., p. 34] .)เป็นหนึ่งมีสัญชาตญาณของการเป็น และ pursues นี้เป็นถูก หนึ่งจะนำเข้าคำถามดั้งเดิมของอภิปรัชญาและศาสนาธรรมชาติ มี Maritain เก็บ 4 หลักการพื้นฐานของอภิปรัชญา: หลักการ ของตัวตน เหตุผลเพียงพอ มีประสิทธิภาพ causality และ finality (เช่น ทุกตัวแทนทำหน้าที่ยุติ) แม้ว่า ความจริงหรือความเกี่ยวข้องของหลักการเหล่านี้ไม่ยอมรับพิสูจน์โดยตรง พวกเขาอย่างต่อเนื่องได้รับการยืนยันจากประสบการณ์ และ Maritain เก็บ ปฏิเสธไม่ได้โดยไม่ขัดแย้ง (Preface กับอภิปรัชญา p. 90)อภิปรัชญา แล้ว อย่างถูกต้องรวมถึงการสอบสวนเป็นสาเหตุของการเป็น — เช่น พระเจ้า ซึ่งพระราชบัญญัติที่มีอยู่คือ subsistent เนื่องจาก Maritain ถือว่า เป็นสิ่งที่ grasped ผ่านสัญชาตญาณ หนึ่งไม่ ประหลาดใจเพื่อดูว่า เขาจะโต้แย้งว่า หนึ่งสามารถบรรลุความรู้ของพระเจ้าไม่เพียง ผ่าน Thomistic 5 วิธี แต่ยัง ผ่านสัญชาตญาณ (นี้จะกล่าวถึงใน "ธรรมชาติศาสนาและปรัชญาศาสนา ด้านล่าง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. การมีส่วนร่วมเป็นหลัก3.1 อภิธรรมแม้ว่า Maritain ไม่ได้ผลิตข้อความที่ให้คำสั่งที่ครอบคลุมของอภิปรัชญาของเขามีส่วนร่วมที่สำคัญของเขาไปยังพื้นที่ที่พบในกันยายนLeçons sur l'être et les นายกรัฐมนตรี Principes de la raison เก็งกำไร [คำนำอภิธรรม : เจ็ดบรรยายในการเป็น] (1934) ศาลtraitéดำรงอยู่แมง et de l'existant [การดำรงอยู่และอยู่จริง] (1947) และใน De Bergson โทมัสà d'Aquin, Essais de métaphysiqueเอตเดอกำลังใจในการทำงาน (1944 ) การอภิปรายของอภิปรัชญาของเขานอกจากนี้ยังพบในการทำงานอื่น ๆ เช่นองศาของความรู้ช่วงของเหตุผลวิทยาศาสตร์และภูมิปัญญาและ ransoming เวลา. ในฐานะที่เป็นหนึ่งอาจคาดหวังอภิธรรม Maritain ดังนี้ในประเพณีของที่เซนต์โทมัสควีนาส, แต่มันอยู่ไกลจากสรุปการปรับย้อนหลังหรือมุมมองของสควีนา โดยทั่วไป Maritain เห็นงานของเขา - และงานของการ Thomism ทั่วไป - เป็น "การปรับปรุง" ความคิดของสควีนา "งานที่มีความแปลกใหม่อาจจะสูงกว่า [Thomists] ตระหนักถึงตัวเอง" (คำนำอภิธรรม, หน้า 12. 13). หลังจากที่ควีนาส Maritain ถือได้ว่าข้อเสนออภิธรรมกับการเป็น (ENS inquantum ENS) คือมัน "สำรวจหลักการแรกของสิ่งที่และสาเหตุสูงสุดของพวกเขา" (คำนำอภิธรรมพี. 27) และ Maritain ยังถือว่ามีคำถามบางอย่างเลื่อนลอยพื้นฐานที่ตอบสนองควีนาสเป็นส่วนใหญ่ที่ถูกต้องแม้ว่าพวกเขาอาจจะไม่สมบูรณ์ตามที่พวกเขายืนอยู่ Maritain adopts กับจอห์นตัส Duns ตำแหน่งทั่วไปควีนาสในการเปรียบเทียบความเป็นอยู่และความต้องการสำหรับคำกระเชอและแนวความคิด อีกครั้งในการตอบปัญหาของความสามัคคีและส่วนใหญ่ - เช่นวิธีที่สามารถเป็นสิ่งที่แตกต่างกันของแต่ละบุคคลและและยังเป็นสมาชิกคนหนึ่งของชั้นเรียนของสิ่งชนิดเดียวกันหรือไม่? - สควีนา Maritain ดังต่อไปนี้: ที่เราต้องแยกแยะสิ่งที่เป็นสิ่งที่ (ธรรมชาติหรือสาระสำคัญซึ่งหุ้นกับสิ่งที่ชนิดเดียวกัน) จากความจริงที่ว่ามันเป็น (คือว่ามันมีของตัวเอง 'การกระทำของการมีอยู่' ) เมื่อมันมาถึงการวิเคราะห์ของธรรมชาติและความสามัคคีของสิ่งมีชีวิตที่เหมาะสมรวมทั้งมนุษย์ Maritain พนักงานสควีนาแตกต่างระหว่างรูปแบบและเรื่องของสิ่งนั้น ธรรมชาติหรือสาระสำคัญที่สะท้อนให้เห็นถึงรูปแบบในขณะที่ความแตกต่างกันจะถูกกำหนดโดยเรื่อง. ผลงานที่โดดเด่น Maritain ไม่ได้ แต่กับรายละเอียดของอภิปรัชญา Thomistic แต่ที่จะนำมันลงไปในความสัมพันธ์กับวิทยาศาสตร์สมัยใหม่และปรัชญาและอธิบายฐานราก. สำหรับ Maritain ทั้งหมดสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมมนุษย์มี 'เป็น' เป็นวัตถุของตน เป็นในคำอื่น ๆ ที่เป็นวัตถุที่เป็นทางการของสติปัญญา (คำนำอภิธรรมพี. 25) แต่ 'ถูก' สามารถลงโทษในรูปแบบที่แตกต่างกันและแตกต่าง Maritain ตัวอย่างเช่นระหว่างความเป็นอยู่ที่เหมาะสม ("วัตถุบรรลุเป็นครั้งแรกโดยสติปัญญาของมนุษย์") และเป็นเป็น (ซึ่งเป็นวัตถุของอภิปรัชญา) มันเป็นเพราะความแตกต่างของวัตถุที่เขาแตกต่างนี้ (ตามที่เขาบันทึกในญาณวิทยาและปรัชญาของเขาของธรรมชาติกล่าวถึงด้านล่าง) ในกิจกรรมของนักวิทยาศาสตร์เชิงประจักษ์นักคณิตศาสตร์นักปรัชญานักบวชและศรัทธา. สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมเลื่อนลอย - สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมเข้ามาในการเป็นเป็น - เป็น Maritain กล่าวว่าลึกลับเพราะยกตัวอย่างเช่นมันเป็นสิ่งที่อุดมไปด้วยเกินไปหรือ 'ตั้งครรภ์ที่มีความเข้าใจ (. คำนำอภิธรรมพี 4) อย่างไรก็ตามความลึกลับของความเป็นอยู่คือ "ความลึกลับเข้าใจ" (คำนำอภิธรรมพี 83.) และ Maritain ถือได้ว่าถ้าผู้ใดไม่อภิธรรมหนึ่งไม่สามารถเป็นนักปรัชญา; "นักปรัชญานักปรัชญาไม่ได้ถ้าเขาเป็น metaphysician" (การดำรงอยู่และอยู่จริงพี. 29). สะท้อนให้เห็นถึงปรัชญาในการเริ่มต้นด้วยการเป็นสัญชาติญาณของการเป็นและ Maritain ยืนยันว่าหนึ่งต้องนี้ "เหมือนของจริงมาก" สัญชาตญาณสำหรับเลื่อนลอยแท้ใด ๆ ความรู้ที่จะเป็นไปได้ สัญชาติญาณของการเป็นที่อยู่ที่รากของสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมที่เลื่อนลอยไม่ได้ "เป็นที่คลุมเครือของความรู้สึกร่วมกัน" (ดูคำนำอภิธรรมพี. 78) แต่ "สัญชาตญาณทางปัญญา" (การดำรงอยู่และอยู่จริงพี. 28) หรือ เข้าใจ "การกระทำที่มีอยู่." (เน้นนี้โดย Maritain สัญชาตญาณของความเป็นอยู่นอกเหนือไปจากสิ่งที่เราพบในควีนาส - มีบางคนแย้งว่ามันเป็นไปโดยสิ้นเชิงชาวต่างชาติที่เขา -. และเนื้อหาที่สะท้อนให้เห็นถึงบัญชี Bergson ของสัญชาตญาณของระยะเวลา) สัญชาติญาณของการเป็นนี้ "คือการรับรู้โดยตรง . และในทันที ... มันเป็นภาพที่ง่ายมากที่เหนือกว่ากับการให้เหตุผลประเด็นใด ๆ หรือการสาธิต [... ของ] ความเป็นจริงที่มันสัมผัสและซึ่งจะถือของมัน "(คำนำอภิธรรมหน้า 50-51.); มันเป็น Maritain กล่าวว่าการรับรู้ของความเป็นจริงของการเป็นที่หนึ่งของ - หนึ่งซึ่งเป็นเด็ดขาดและมีตัวละครที่โดดเด่น มุมมองของสัญชาตญาณนี้ไม่ได้แล้วว่าของลางสังหรณ์หรือข้อมูลเชิงลึกอย่างรวดเร็ว; ไม่เป็นมัน (Maritain ยังคง) เช่นเดียวกับ Bergson ของ แต่ก็มีตัวละครทางปัญญาคือเข้าใจในสิ่งที่เป็นที่เข้าใจและต้อง "ในระดับหนึ่งของจิตวิญญาณทางปัญญา" (อ้างแล้ว. พี. 49) ที่น่าสนใจ Maritain อ้างว่าสัญชาตญาณของความเป็นอยู่นี้เป็นสิ่งที่หนีคานท์ (อ้างแล้ว. พี. 48) และนักปรัชญาที่ตามมาจำนวนมากจนบางทีการมาถึงของ existentailists. มีวิธีหนึ่งที่อาจต้องใช้เวลาในการสั่งซื้อที่จะได้รับความเข้าใจนี้หรือ สัญชาตญาณ แต่มีวิธีการที่หนึ่งอาจทำตามที่ผลิตมันไม่มี ความเข้าใจนี้อาจยกตัวอย่างเช่นจะได้มาโดยมุ่งเน้นไปที่สิ่งที่จริงแล้วสะท้อนให้เห็นถึงสิ่งที่อยู่เบื้องหลังมัน ดังนั้นนี้ "สัญชาตญาณเหมือนของจริงมาก" หรือ "การสร้างภาพ ideating" (อ้างแล้ว. พี. 58) เป็นหนึ่งในสถานที่ที่เรา "มอง ... ความเป็นจริง ... ในหน้า" ซึ่งใน "ความจริง [ถูก] ปล้นของการดำรงอยู่ที่แท้จริงของมันนอกใจ" และเปิดเผย "... เงื่อนไขของการดำรงอยู่ของความเข้าใจในการกระทำ" (อ้างแล้ว. พี. 58) นี่คือสัญชาตญาณเลื่อนลอยแล้ว "ideating สัญชาตญาณ" ของสิ่งที่อยู่ในมุมมองของพวกเขา "คุณค่าเข้าใจ" มากกว่าในแง่ของสภาพจริงของ "contingence และความแปลกประหลาดของพวกเขา" (วิทยาศาสตร์และภูมิปัญญาพี. 108). นอกจากนี้ ที่โดดเด่นในบัญชี Maritain ของอภิธรรมคือให้ความสำคัญกับ "การกระทำที่มีอยู่." มันเป็นเพราะเหตุนี้ที่ Maritain ถูกเรียกว่า 'อัตถิภาวนิยม'; แน่นอนการดำรงอยู่และการมีอยู่ของเขาเป็นคำบรรยาย "การเขียนเรียงความเกี่ยวกับคริสเตียนอัตถิภาวนิยม" และเขาอธิบายมุมมองของเขาในฐานะที่เป็น "ปัญญาดำรงอยู่" (การดำรงอยู่และอยู่จริงพี. 70) Maritain เชื่อว่าดังกล่าวเน้นเป็นลักษณะของ Thomism ใด ๆ ที่สอดคล้องกัน; "สิ่งที่แตกต่าง Thomism แท้ ... เป็นอย่างแม่นยำเป็นอันดับหนึ่งซึ่ง [มัน] สอดคล้องกับการดำรงอยู่และสัญชาตญาณของความเป็นอัตถิภาวนิยม" (อ้างแล้ว. พี. 12) นี้ 'เป็นอยู่' แต่เป็นที่ค่อนข้างแตกต่างจาก existentialisms ของเคอกาเบรียลมาร์เซลหรือ Jean-Paul Sartre "เป็นอยู่ที่แท้จริง" Maritain เขียน "ยืนยัน [s] เป็นอันดับหนึ่งของการดำรงอยู่ แต่เป็นนัยว่าและรักษาสาระสําคัญหรือธรรมชาติและเผยชัยชนะสูงสุดของสติปัญญาและความเข้าใจ" (อ้างแล้ว. พี. 13) มันยืนอยู่กับตำแหน่งของโคตรของเขาที่ละทิ้งการพูดคุยของธรรมชาติหรือสาระสําคัญหรือความเข้าใจของพวกเขา แต่ยังกับผู้ที่คิดว่าสาระสําคัญที่ถูกสร้างขึ้นมาแล้วจะมีชีวิตอยู่ (สำหรับ Maritain แก่นไม่ดำรงอยู่ preexist. สาระสําคัญอาจจะเห็นดีว่า "ความสามารถที่จะมีชีวิตอยู่" [.. อ้างแล้ว, หน้า 34]) ในฐานะที่เป็นหนึ่งที่มีสัญชาติญาณของการเป็นและติดตามการสอบสวนในความเป็นอยู่นี้อย่างใดอย่างหนึ่งที่นำเข้า คำถามแบบดั้งเดิมของอภิปรัชญาและเทววิทยาธรรมชาติ ยังมี Maritain ถือสี่หลักการพื้นฐานของอภิปรัชญา: หลักการของตัวตนของเหตุผลเพียงพอของเวรกรรมที่มีประสิทธิภาพและวาระสุดท้าย (เช่นตัวแทนทำหน้าที่ทุกสิ้น) แม้ว่าความจริงหรือการบังคับใช้หลักการเหล่านี้ไม่ยอมรับการพิสูจน์ตรงที่พวกเขาจะได้รับการยืนยันอย่างต่อเนื่องโดยประสบการณ์และ Maritain ถือไม่สามารถปฏิเสธได้โดยไม่ขัดแย้ง (คำนำอภิธรรมพี. 90). อภิธรรมแล้วอย่างถูกต้องรวมถึงการตรวจสอบ สาเหตุของการเป็น - คือพระเจ้าในการกระทำของคนที่มีอยู่ยังชีพ ตั้งแต่ Maritain ถือได้ว่าเป็นเป็นสิ่งที่ลงโทษผ่านสัญชาตญาณหนึ่งคือไม่แปลกใจที่จะเห็นว่าเขาจะยืนยันว่าหนึ่งสามารถบรรลุความรู้ในการดำรงอยู่ของพระเจ้าไม่เพียง แต่ผ่าน Thomistic ห้าวิธี แต่ยังผ่านสัญชาตญาณ (ซึ่งจะกล่าวถึงใน 'ธรรมธรรมชาติและปรัชญาของศาสนา,' ด้านล่าง.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . หลักผลงาน

3.1 อภิปรัชญา

ถึงแม้มารีแตงไม่ผลิตข้อความที่ให้ครอบคลุมงบของเขาอภิปรัชญา ผลงานหลักของเขาไปยังพื้นที่ที่พบในเดือนกันยายน เลอ ทาใน Sur L ' ê Tre et Les นายกรัฐมนตรีหลัก de la เหตุผลว่า sp é culative [ คำนำอภิปรัชญาเจ็ดบรรยายเกี่ยวกับการ . 1934 )ศาลลักษณะé de ลักษณะ et de l'existant [ การดำรงอยู่และความอยู่รอด ] ( 1947 ) และใน เดอ เบิร์กสันล่าสุด โทมัส d'aquin essais de M é , taphysique et de ขวัญ ( 2487 ) การอภิปรายทางอภิปรัชญาของเขา นอกจากนี้ยังพบในงานอื่น เช่น ระดับความรู้ หลากหลายเหตุผล วิทยาศาสตร์ และ ภูมิปัญญา และ ransoming เวลา

เป็นหนึ่งอาจคาดหวังมารีแตงเป็นอภิปรัชญาตามประเพณีของเซนต์โธมัสอะไควนัส , แต่มันอยู่ไกลจากการสรุปหรือคำสอนของอะไควนัสก็ views ในทั่วไป , มารีแตงเห็นงานของเขา - และงานของ thomism ทั่วไป - เป็น " บูรณะ " อะไควนัสกำลังคิดว่า " งานที่มีความแปลกใหม่อาจจะดีขึ้นกว่า [ thomists ] ตัวเองรู้ " ( คำนำอภิปรัชญา . 12-13 )

ต่อไปนี้อะไควนัส ,มารีแตงถือที่เกี่ยวข้องกับการเป็น อภิปรัชญา ( ENS inquantum ฯลฯ ) คือ " ศึกษาหลักการแรกของเรื่องและสาเหตุสูงสุดของพวกเขา " ( คำนำอภิปรัชญา หน้า 27 ) แล้วมารีแตง ยังถือ ว่ามีบางพื้นฐานเลื่อนลอย คำถาม ที่ อไควนัสเป็นคำตอบส่วนใหญ่ที่ถูกต้อง ถึงแม้ว่าพวกเขาอาจจะไม่สมบูรณ์เช่นที่พวกเขายืน adopts มารีแตง ,กับจอห์นดันส์สกอตัส อไควนัสทั่วไป , ตำแหน่งคล้ายคลึง ถูก และต้องรูปเล่มและแนวคิด อีกครั้ง ในการตอบปัญหาของความสามัคคี และหลายฝ่าย เช่น ทำไมสิ่งที่เป็นบุคคล และแตกต่าง และยังเป็นสมาชิกของคลาสต่างๆของชนิดเดียวกัน - มารีแตงว่าอะไควนัส : เราต้องแยกแยะว่าอะไรคือ ( ธรรมชาติหรือสาระซึ่งมันหุ้นกับเรื่องของชนิดเดียวกัน จากความจริงที่ว่า มัน ( คือว่ามันทำเอง ' ของเดิม ' ) เมื่อมันมาถึงการวิเคราะห์ของธรรมชาติและความเป็นเอกภาพของสติสัมปชัญญะ สิ่งมีชีวิตรวมถึงมนุษย์มารีแตงมีความแตกต่างระหว่างรูปแบบและอะไควนัสก็เป็นเรื่องของธรรมชาติ หรือสิ่งสาระ สะท้อนให้เห็นถึงรูปแบบ ในขณะที่บุคคลถูกกำหนดโดยขึ้น

มารีแตงที่โดดเด่นของผลงานไม่ อย่างไรก็ตาม ในรายละเอียดของ thomistic อภิปรัชญา แต่จะเอามาลงในความสัมพันธ์กับวิทยาศาสตร์สมัยใหม่และปรัชญาและการอธิบายของฐานราก

สำหรับมารีแตง , มนุษย์ทั้งหมดสอบถามได้ ' ถูก ' เป็นวัตถุ เป็น ในคำอื่น ๆที่เป็นวัตถุที่เป็นทางการของสติปัญญา ( คำนำอภิปรัชญา หน้า 25 ) แต่ ' ' สามารถเข้าใจในวิธีที่แตกต่างกันแล้วมารีแตงแตกต่าง เช่น ระหว่างที่เหมาะสมเป็น " วัตถุแรกบรรลุตามสติปัญญาของมนุษย์ " ) และการเป็น ( ซึ่งเป็นวัตถุอภิปรัชญา ) มันเป็นเพราะความแตกต่างนี้ในวัตถุที่เขาแตกต่าง ( ตามที่เขาบันทึกในญาณวิทยาและปรัชญาของธรรมชาติ กล่าวถึงด้านล่าง ) ระหว่างกิจกรรมของ นักวิทยาศาสตร์ นักคณิตศาสตร์ เชิงประจักษ์ ,นักปราชญ์ , นักบวชและจอมเวทย์

เลื่อนลอยสอบถาม - สอบถามในการเป็น - อยู่ มารีแตงกล่าวว่า , ที่ลึกลับ เพราะ มันเป็นสิ่งที่รวยเกินไป หรือท้องด้วยเข้าใจ ' ( คำนำอภิปรัชญา , หน้า 4 ) แต่ความลึกลับของการเป็นปริศนา " เข้าใจ " ( คำนำอภิปรัชญา , หน้า 83 ) และมารีแตงถือนั้นเว้นแต่หนึ่งมีอภิปรัชญา , หนึ่งไม่สามารถนักปราชญ์ ; " ปราชญ์ไม่ใช่ปราชญ์ ถ้าเขาเป็น metaphysician " ( การดำรงอยู่และความอยู่รอด , หน้า 29 ) .

สะท้อนปรัชญาในการเริ่มต้นด้วยสัญชาตญาณของการเป็น , และมารีแตงยืนยันว่าต้อง " ลางสังหรณ์อันแม่นยำ " อภิปรัชญาความรู้ใด ๆของแท้ เป็นไปได้สัญชาตญาณของการเป็นที่อยู่ที่รากของอภิปรัชญาถามไม่ได้ " เป็นที่คลุมเครือของ " สามัญสำนึก " ( ดูคำนำอภิปรัชญา , หน้า 78 ) แต่ " ปัญญาญาณ " ( การดำรงอยู่และความอยู่รอด , หน้า 28 ) หรือเข้าใจของ " กฎหมายที่มีอยู่" ( เน้นโดยมารีแตงในสัญชาตญาณของการนอกเหนือไปจากสิ่งที่เราพบในอะไควนัส - บางคนแย้งว่ามันเป็นทั้งหมด ต่างประเทศเขา - และ arguably สะท้อนเบิร์กสันบัญชีของสัญชาตญาณของระยะเวลา )

นี้สัญชาตญาณของการเป็น " คือการรับรู้โดยตรงและทันที . . . . . . . มันเป็นภาพที่ง่ายมากเหนือกว่าเหตุผลเชิงวาทกรรม หรือสาธิต [ . . . ] ความเป็นจริงที่สัมผัส และซึ่งจะถือเอง " ( คำนำอภิปรัชญา ค่า 50-51 ) ; มันคือมารีแตงบอกว่า ตระหนักในความเป็นจริงของการหนึ่งที่เด็ดขาด และมีตัวละครเด่น วิวสัญชาตญาณไม่แล้วว่าลางสังหรณ์หรือรวดเร็วลึก ;ก็มัน ( มารีแตงยังคง ) เช่นเดียวกับเบิร์กสัน มันมีนิสัยทางปัญญา คือเข้าใจในสิ่งที่เข้าใจ และต้องมี " ระดับสติปัญญา จิตวิญญาณ " ( อ้างแล้ว , หน้า 49 ) ทั้งนี้ มารีแตงอ้างว่านี้สัญชาตญาณของการเป็นสิ่งที่หนีคานท์ ( อ้างแล้ว , หน้า 48 ) และต่อมานักปรัชญามากมายจนบางทีการมาถึงของ existentailists .

มีแนวทางหนึ่งที่อาจจะใช้เวลาในการได้รับนี้เข้าใจ หรือสัญชาตญาณ แต่ไม่มีวิธีหนึ่งที่อาจจะทำตามที่ผลิตมัน เข้าใจนี้อาจ ตัวอย่าง ได้มาโดยเน้นสิ่งที่จริงและสะท้อนให้เห็นถึงสิ่งที่อยู่เบื้องหลังมัน ดังนั้น " อันแม่นยำ สังหรณ์ " หรือ " ideating ภาพ " ( อ้างแล้ว , หน้า58 ) เป็นหนึ่งที่เรา " ดู . . . . . . . ความจริง . . . . . . . ในหน้า " ซึ่งใน " ความเป็นจริง [ เป็น ] ถอดจากของจริงอยู่ภายนอกจิตใจ " และเปิดเผย " เงื่อนไขของการดำรงอยู่ของการเข้าใจในการกระทำ . . . . . . . " ( อ้างแล้ว , หน้า 58 ) ปรีชาเลื่อนลอย นี่จึงเป็น " ideating สัญชาตญาณ " ของสิ่งต่างๆในมุมมองของค่าเข้าใจพวกเขา "" มากกว่าในแง่ของเงื่อนไขที่แท้จริงของตน " และ " ทำเหตุเอกพจน์ ( วิทยาศาสตร์และปัญญา , หน้า 108 )

มารีแตงที่โดดเด่นในบัญชีของอภิปรัชญาคือ เน้นที่ " การกระทำของที่มีอยู่ มันเป็นเพราะมารีแตงได้รับการเรียกว่า " นักปรัชญาอัตถิภาวะนิยม ' ; แท้จริงแล้วตัวตนของเขาและบุคลากร มีซับไตเติ้ล " ความพยายามอัตถิภาวนิยมคริสเตียน ," และเขาได้อธิบายถึงมุมมองของเขาเป็น " existential ทางสติปัญญา " ( การดำรงอยู่และความอยู่รอด , หน้า 70 ) มารีแตงเชื่อว่า ดังกล่าวเน้นเป็นลักษณะใด ๆที่สอดคล้อง thomism ; " สิ่งที่แตกต่าง thomism . . . แท้แน่นอน primacy ที่ [ ] ลง เพื่อการดำรงอยู่และสัญชาตญาณของอัตถิภาวนิยมเป็น " ( อ้างแล้ว , หน้า 12 ) ลัทธินี้ ' ' อย่างไรก็ตามค่อนข้างแตกต่างจาก existentialisms ของ Kierkegaard , กาเบรียลมาร์เซล หรือ ฌอง พอล ซาร์ตร์ . " อัตถิภาวนิยมที่แท้จริง " มารีแตงเขียน " ยืนยัน [ S ] ความเป็นอันดับหนึ่งของชีวิต แต่เป็นหน้าที่และรักษาแก่น หรือ ธรรมชาติ และ เผยชัยชนะสูงสุดของสติปัญญาและความเข้าใจ " ( อ้างแล้ว , หน้า 13 )มันยืนกับตำแหน่งของเขาโคตรที่ทิ้งพูดของธรรมชาติ หรือแก่น หรือความเข้าใจของพวกเขา แต่กับคนที่คิดว่าแก่นถูกสร้างขึ้นแล้วมาอยู่ ( มารีแตง , แก่นไม่ได้มีอยู่ก่อนการดำรงอยู่ ; แก่นอาจจะดีกว่าที่เห็นเป็น " ความสามารถอยู่ " [ อ้าง ] , p . 34 )

เป็นหนึ่งมีสัญชาตญาณของการเป็นและติดตามคดีนี้เป็นหนึ่งในคำถามที่เป็น LED แบบอภิปรัชญาและเทววิทยาธรรมชาติ มีมารีแตงถือสี่หลักการพื้นฐานของอภิปรัชญา : หลักการของอัตลักษณ์ ของเหตุผลเพียงพอ ประสิทธิภาพของความเป็นเหตุเป็นผล และสุดท้าย ( คือ เจ้าหน้าที่ทุกคนทำเพื่อสิ้นสุด )แม้ว่า ความจริง หรือ การประยุกต์ใช้หลักการเหล่านี้ไม่ได้รับการพิสูจน์โดยตรง พวกเขามีอย่างต่อเนื่องได้รับการยืนยันโดยประสบการณ์ และ มารีแตงเก็บไม่สามารถปฏิเสธได้โดยไม่ขัดแย้ง ( คำนำอภิปรัชญา , หน้า 90 ) .

อภิปรัชญาแล้วอย่างถูกต้อง รวมถึงการสอบสวนสาเหตุของการ - พระเจ้า ซึ่งได้แก่ การกระทำของเดิมมีอยู่ .เมื่อมารีแตงถือว่าเป็นสิ่งที่เข้าใจโดยสัญชาตญาณ หนึ่งจะไม่ประหลาดใจที่เห็นเขาจะยืนยันว่าสามารถบรรลุความรู้เกี่ยวกับการดำรงอยู่ของพระเจ้าไม่เพียง แต่ผ่าน thomistic ห้าวิธี แต่ยังผ่านสัญชาตญาณ ( จะกล่าวถึงในธรรมชาติปรัชญาและเทววิทยาของศาสนา ' ด้านล่าง )