The Meditator reflects that he has

The Meditator reflects that he has often found himself to be mistaken with regard to matters that he formerly thought were certain, and resolves to sweep away all his pre-conceptions, rebuilding his knowledge from the ground up, and accepting as true only those claims which are absolutely certain. All he had previously thought he knew came to him through the senses. Through a process of methodological doubt, he withdraws completely from the senses. At any moment he could be dreaming, or his senses could be deceived either by God or by some evil demon, so he concludes that he cannot trust his senses about anything.



Ultimately, however, he realizes that he cannot doubt his own existence. In order to doubt or to think, there must be someone doing the doubting or thinking. Deceived as he may be about other things, he cannot help but conclude that he exists. Since his existence follows from the fact that he is thinking, he concludes that he knows at least that he is a thing that thinks. He further reasons that he comes to know this fact by means of his intellect, and that the mind is far better known to him than the body.

The Meditator's certainty as to his own existence comes through a clear and distinct perception. He wonders what else he might be able to know by means of this sure method. In order to be certain that his clear and distinct perceptions are indubitable, however, he first needs to assure himself that God exists and is not deceiving him. He reasons that the idea of God in his mind cannot be created by him since it is far more perfect than he is. Only a being as perfect as God could cause an idea so perfect. Thus, the Meditator concludes, God does exist. And because he is perfect, he would not deceive the Meditator about anything. Error arises not because the Meditator is deceived but because the will often passes judgment on matters that the limited intellect does not understand clearly and distinctly.

Secure in the knowledge that his clear and distinct perceptions are guaranteed by God, the Meditator investigates material things. He clearly and distinctly perceives that the primary attribute of body is extension and that the primary qualities of body are size, shape, breadth, etc. He also derives a second proof for the existence of God from the fact that, while bodies are essentially extended, God is essentially existent. A God that does not exist is as inconceivable as a body that is not extended.

Because the essence of body is extension and the essence of mind is thought, the Meditator concludes that the two are completely distinct. He decides also that while he can clearly and distinctly perceive the primary qualities of material things, he has only a confused and obscure perception of secondary qualities. This is because the senses are meant to help him get around in the world, not to lead him to the truth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Meditator ที่สะท้อนให้เห็นว่า เขามักจะพบตัวเองไปหลงผิดเกี่ยวกับเรื่องที่เขาเคยคิดว่า ได้แน่นอน และแก้ไขให้ปัดทิ้งทั้งหมด conceptions ก่อนของเขา ฟื้นฟูความรู้จากพื้นดินขึ้น และยอมรับเป็นจริงเฉพาะเรียกร้องซึ่งไม่แน่ใจ ก่อนหน้านี้เขาก็คิดว่า เขารู้ทั้งหมดมาให้เขาผ่านความรู้สึก ตลอดกระบวนการของสงสัย methodological เขาถอนทั้งหมดจากความรู้สึก ตลอดเวลา เขาอาจฝัน หรือความรู้สึกของเขาอาจจะหลอกลวงพระเจ้า หรือ ปีศาจชั่วร้ายบางอย่าง เพื่อเขาสรุปว่า เขาไม่ไว้ใจความรู้สึกของเขาเกี่ยวกับสิ่ง ที่สุด อย่างไรก็ตาม เขาตระหนักว่า เขาไม่สงสัยเขามีตัวตน ลำดับสงสัย หรือคิดว่า ต้องมีคนสงสัยมาทำ หรือคิด หลอกเขาอาจจะเกี่ยวกับสิ่งอื่น ๆ เขาไม่ช่วย กันสรุปว่า เขามีอยู่ เนื่องจากการดำรงอยู่ของเขาไปจากความจริงที่ว่าเขาจะคิด เขาสรุปรู้น้อยว่า เป็นสิ่งที่คิด เขาเพิ่มเติมเหตุผลว่า เขามารู้ความจริง โดยสติปัญญาของเขา และจิตใจถูกไกลรู้จักเขามากกว่าร่างกายThe Meditator's certainty as to his own existence comes through a clear and distinct perception. He wonders what else he might be able to know by means of this sure method. In order to be certain that his clear and distinct perceptions are indubitable, however, he first needs to assure himself that God exists and is not deceiving him. He reasons that the idea of God in his mind cannot be created by him since it is far more perfect than he is. Only a being as perfect as God could cause an idea so perfect. Thus, the Meditator concludes, God does exist. And because he is perfect, he would not deceive the Meditator about anything. Error arises not because the Meditator is deceived but because the will often passes judgment on matters that the limited intellect does not understand clearly and distinctly.Secure in the knowledge that his clear and distinct perceptions are guaranteed by God, the Meditator investigates material things. He clearly and distinctly perceives that the primary attribute of body is extension and that the primary qualities of body are size, shape, breadth, etc. He also derives a second proof for the existence of God from the fact that, while bodies are essentially extended, God is essentially existent. A God that does not exist is as inconceivable as a body that is not extended.Because the essence of body is extension and the essence of mind is thought, the Meditator concludes that the two are completely distinct. He decides also that while he can clearly and distinctly perceive the primary qualities of material things, he has only a confused and obscure perception of secondary qualities. This is because the senses are meant to help him get around in the world, not to lead him to the truth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Meditator สะท้อนให้เห็นว่าเขาได้มักจะพบว่าตัวเองจะเข้าใจผิดเกี่ยวกับเรื่องที่เขาคิดว่าเดิมเป็นบางอย่างและแก้ไขเพื่อกวาดไปทั้งหมดมโนทัศน์ก่อนของเขาสร้างความรู้ของเขาจากพื้นดินขึ้นและการยอมรับความจริงเท่านั้นที่เรียกร้องเหล่านั้น มีบางอย่างที่แน่นอน ทั้งหมดที่เขาเคยคิดว่าก่อนหน้านี้เขารู้ว่ามากับเขาผ่านทางประสาทสัมผัส ผ่านกระบวนการที่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับระเบียบวิธีที่เขาถอนตัวออกมาจากความรู้สึก ในขณะใดที่เขาจะถูกฝันหรือความรู้สึกของเขาอาจจะถูกหลอกทั้งโดยพระเจ้าหรือบางปีศาจชั่วร้ายเขาจึงสรุปว่าเขาไม่สามารถไว้วางใจความรู้สึกของเขาเกี่ยวกับอะไร. ในที่สุด แต่เขารู้ดีว่าเขาไม่สามารถสงสัยการดำรงอยู่ของตัวเอง เพื่อที่จะสงสัยหรือคิดว่าจะต้องมีคนที่ทำสงสัยหรือคิด หลอกในขณะที่เขาอาจจะเกี่ยวกับสิ่งอื่น ๆ ที่เขาไม่สามารถช่วย แต่สรุปได้ว่าเขามีอยู่ ตั้งแต่ดำรงอยู่ของเขาดังมาจากความจริงที่ว่าเขามีความคิดเขาสรุปว่าเขารู้ว่าอย่างน้อยที่เขาเป็นสิ่งที่คิดว่า เขาเหตุผลเพิ่มเติมว่าเขามาเพื่อทราบความเป็นจริงนี้โดยวิธีการของสติปัญญาของเขาและใจอยู่ไกลที่รู้จักกันดีกับเขามากกว่าร่างกาย. ความเชื่อมั่นของ Meditator เป็นต่อการดำรงอยู่ของตัวเองมาผ่านการรับรู้ที่ชัดเจนและแตกต่าง เขาสงสัยว่าคนอื่นเขาอาจจะสามารถที่จะรู้ด้วยวิธีการของวิธีการตรวจสอบนี้ เพื่อที่จะให้แน่ใจว่าการรับรู้ที่ชัดเจนและแตกต่างของเขาจะไม่ต้องสงสัย แต่ครั้งแรกที่เขาต้องการที่จะมั่นใจตัวเองว่าพระเจ้ามีอยู่จริงและไม่ได้หลอกลวงเขา ท่านให้เหตุผลว่าความคิดของพระเจ้าในใจของเขาไม่สามารถสร้างขึ้นโดยเขาตั้งแต่มันอยู่ไกลที่สมบูรณ์แบบมากกว่าที่เขาเป็น เฉพาะการเป็นที่สมบูรณ์แบบที่ทรงเป็นพระเจ้าอาจก่อให้เกิดความคิดที่สมบูรณ์แบบเพื่อ ดังนั้น Meditator สรุปพระเจ้าไม่อยู่ และเพราะเขาเป็นที่สมบูรณ์แบบเขาจะไม่หลอกลวง Meditator เกี่ยวกับอะไร ข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นไม่ได้เพราะถูกหลอก Meditator แต่เพราะจะมักจะผ่านการตัดสินในเรื่องที่สติปัญญา จำกัด ไม่เข้าใจได้อย่างชัดเจนและชัดเจน. การรักษาความปลอดภัยในความรู้ที่รับรู้ชัดเจนและโดดเด่นของเขาได้รับการรับรองโดยพระเจ้า Meditator สำรวจสิ่งวัสดุ เขาได้อย่างชัดเจนและเห็นได้ชัดว่าการรับรู้คุณลักษณะหลักของร่างกายเป็นส่วนขยายและคุณสมบัติหลักของร่างกายมีขนาดรูปร่างความกว้าง ฯลฯ นอกจากนี้เขายังมาหลักฐานที่สองสำหรับการดำรงอยู่ของพระเจ้าจากความจริงที่ว่าในขณะที่ร่างกายมีการขยายเป็นหลัก พระเจ้ามีอยู่เป็นหลัก พระเจ้าที่ไม่มีอยู่เป็นนึกไม่ถึงในขณะที่ร่างกายที่ไม่ได้ขยาย. เพราะสาระสำคัญของร่างกายเป็นส่วนขยายและสาระสำคัญของจิตใจเป็นความคิด, Meditator สรุปว่าทั้งสองมีความแตกต่างอย่างสิ้นเชิง เขาตัดสินใจว่าในขณะที่เขาได้อย่างชัดเจนและสามารถรับรู้อย่างชัดเจนคุณสมบัติหลักของสิ่งวัสดุ, เขามีเพียงการรับรู้เกิดความสับสนและไม่ชัดเจนของคุณภาพรอง เพราะนี่คือความรู้สึกจะหมายถึงการช่วยให้เขาได้รับรอบในโลกไม่ได้ที่จะนำเขาไปสู่ความจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปฏิบัติธรรม สะท้อนว่าเขามักจะพบว่าตัวเองจะเข้าใจผิดเกี่ยวกับเรื่องที่เขาเคยคิดว่ามั่นใจ และแก้ให้กวาดทั้งหมดมโนทัศน์ก่อนของเขา ความรู้ของเขาที่สร้างใหม่จากพื้นดินขึ้น และยอมรับว่าเป็นจริงเพียงผู้ร้องซึ่งเป็นอย่างแน่นอน ทั้งหมดที่เขาเคยคิดว่าเขารู้ เขา มา ผ่านประสาทสัมผัสผ่านกระบวนการของวิธีการสงสัย เขาถอนอย่างสมบูรณ์จากประสาทสัมผัส ในขณะใด ๆ เขาอาจจะฝัน หรือประสาทสัมผัสของเขาอาจจะหลอกให้พระเจ้าหรือปีศาจชั่วร้ายบางอย่าง เขาพบว่าเขาไม่สามารถเชื่อในลางสังหรณ์ของเขาเกี่ยวกับอะไร



ในที่สุด อย่างไรก็ตาม เขาตระหนักว่าเขาไม่สามารถสงสัยในตัวตนของเขาเอง เพื่อที่จะสงสัยหรือคิดต้องมีใครมาสงสัยหรือคิด หลอกลวงที่เขาอาจจะเกี่ยวกับเรื่องอื่น เขาไม่สามารถช่วย แต่สรุปได้ว่า ที่เขามีอยู่ เนื่องจากการดำรงอยู่ของเขาดังต่อไปนี้จากความจริงที่เขาคิด เขาพบว่า เขารู้ว่าอย่างน้อยเขาเป็นอย่างที่คิด นอกจากนี้ เหตุผลที่เขามาเพื่อทราบข้อเท็จจริงนี้โดยสติปัญญาของเขาและจิตใจดีกว่ารู้จักเขามากกว่าร่างกาย

ของการทำสมาธิความแน่นอนเป็นชีวิตของเขาเองมาผ่านที่ชัดเจนและการรับรู้ที่แตกต่างกัน เขาสงสัยอะไรอีก เขาอาจจะรู้วิธีว่า นี้ เพื่อให้แน่ใจว่า ความคิดเห็นที่ชัดเจนและแตกต่างของเขาชัดเจน อย่างไรก็ตาม เขาต้องมั่นใจตนเองว่า พระเจ้ามีจริง และไม่หลอกลวงเขาเขาด้วยเหตุผลที่ว่า ความคิดของพระเจ้าอยู่ในจิตใจของเขาไม่ได้ถูกสร้างขึ้นโดยเขาตั้งแต่มันสมบูรณ์แบบมากขึ้นกว่าที่เขาเป็น เพียงที่สมบูรณ์แบบเป็นพระเจ้าอาจก่อให้เกิดความคิดที่สมบูรณ์แบบดังนั้น ดังนั้น การปฏิบัติธรรมได้ พระเจ้ามีจริง และเพราะว่าเขาสมบูรณ์แบบมาก เขาจะไม่หลอกลวงผู้ไตร่ตรองอะไรทั้งนั้นข้อผิดพลาดเกิดขึ้นไม่ได้ เพราะผู้ถูกหลอกลวง แต่เพราะมักจะผ่านการพิพากษาในเรื่องสติปัญญา จำกัด ไม่ได้เข้าใจอย่างชัดเจนและอย่างเห็นได้ชัด

ปลอดภัยในความรู้ที่ชัดเจนและแตกต่าง การรับรู้ของเขาจะรับประกัน โดยพระเจ้า ผู้ศึกษาเรื่องวัสดุเขาอย่างชัดเจน และเห็นชัดว่า คุณลักษณะหลักของร่างกายคือการขยายและคุณสมบัติหลักของร่างกายมีรูปร่าง ขนาด กว้าง ฯลฯ นอกจากนี้เขายังได้มาสองหลักฐานสำหรับการดำรงอยู่ของพระเจ้า จากความจริงที่ว่า ในขณะที่ร่างกายเป็นหลัก ขยาย พระเจ้าเป็นหลักที่มีอยู่ พระเจ้าที่ไม่มีอยู่จริงเป็นประหลาดเป็นร่างกายที่ไม่ขยาย .

เพราะสาระสําคัญของร่างกายเป็นส่วนขยายและสาระสําคัญของจิต คือ ความคิด การปฏิบัติธรรม พบว่าทั้งสองจะสมบูรณ์ที่แตกต่างกัน เขาตัดสินใจว่าในขณะที่เขาสามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจน และโดดเด่นคุณสมบัติหลักของวัตถุต่าง ๆที่เขามีเพียงความสับสนและคลุมเครือ การรับรู้คุณภาพรอง นี้เป็นเพราะประสาทสัมผัสจะหมายถึงการช่วยให้เขาได้รับในรอบโลกไม่นำเขาไปสู่ความจริง