“I’m telling you to leave!” said Me

“I’m telling you to leave!” said Meng Hao, panting, as if it took all the energy he possessed just to say the words.

The mastiff’s body trembled, and its eyes filled with sadness. It struggled to its feet, then walked over to Meng Hao’s side and licked his face. And then… it didn’t leave. It ignored Meng Hao’s orders and lay down next to his side.

Meng Hao’s heart ached. His eyes were filled with veins of blood as he stared at the stone stele. Suddenly, it grew blurry, and it seemed as if he had caught sight of something. And yet, he couldn’t grasp it. Dawn of the sixth morning broke, and the sound of movement could be heard at the foot of the mountain. A roar sounded out as the mastiff struggled up. It gave Meng Hao one last deep look, and then charged away.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ฉันบอกคุณจะออก" กล่าวว่า เมงเฮา หอบ มันต้องใช้พลังงานทั้งหมดที่เขาครอบครองแค่จะพูดคำว่าTrembled ร่างกายของกาแฟ และสายตาของมันที่เต็มไป ด้วยความโศกเศร้า มันต่อสู้เพื่อเท้า แล้วเดินผ่านข้างเมงเฮา และเลียใบหน้าของเขา แล้ว...มันไม่ปล่อย มันละเว้นใบสั่งเมงเฮา และตึกด้านข้างของเขาเมงห้าวหัวใจ ached ตาของเขาเต็มไป ด้วยเส้นเลือดเลือดเขาจ้องที่ stele หิน ทันใดนั้น เติบโตเบลอ และเหมือนกับว่า เขาได้จับสายตาของบางสิ่งบางอย่าง และยัง เขาไม่เข้าใจ รุ่งอรุณของเช้าหกยากจน และอาจจะได้ยินเสียงการเคลื่อนที่เท้าของภูเขา เสียงคำรามที่ไพเราะเป็นกาแฟการต่อสู้ขึ้น มันให้เฮาเมงหนึ่งสุดท้ายดูลึก แล้ว ชาร์จไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฉันบอกให้คุณออก!" เม้งเฮากล่าวว่าหอบเช่นถ้าจะเอาพลังงานทั้งหมดที่เขามีเพียงเพื่อบอกว่าคำว่า. ร่างกายของสุนัขพันธุ์กลัวจนตัวสั่นและตาของมันเต็มไปด้วยความโศกเศร้า มันพยายามที่จะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปด้านข้างเม้ง Hao และเลียใบหน้าของเขา และแล้ว ... มันไม่ได้ออก มันไม่สนใจคำสั่งเม้ง Hao และล้มตัวลงนอนติดกับด้านข้างของเขา. หัวใจเม้งเฮาส์ปวดร้าว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดเลือดในขณะที่เขาจ้องที่ stele หิน ทันใดนั้นก็เติบโตพร่ามัวและมันดูเหมือนว่าเขาได้จับสายตาของบางสิ่งบางอย่าง และยังเขาไม่สามารถเข้าใจมัน รุ่งอรุณของเช้าวันที่หกยากจนและเสียงของการเคลื่อนไหวอาจจะได้ยินที่เท้าของภูเขา แผดเสียงเป่าออกมาเป็นสุนัขพันธุ์หนึ่งพยายามขึ้น มันทำให้เม้งเฮาหนึ่งมองลึกสุดท้ายแล้วเรียกเก็บเงินออกไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ฉันบอกให้ออกไป ! " บอกว่า เมิงเฮา หอบ ถ้ามันเอาพลังงานทั้งหมดที่เขามีเพื่อจะพูดคำนั้นร่างกายของสุนัขพันธุ์หนึ่งตกใจตัวสั่น ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเศร้า มันต่อสู้กับเท้า แล้วเดินไปข้างๆ เมิ่งฮ่าว และเลียหน้าเขา แล้ว . . . . . . . มันไม่ไป มันไม่สนใจคำสั่งของ เมิ่งฮ่าวและล้มตัวลงนอนข้างๆ เขาหัวใจของ เมิ่งฮ่าวเจ็บปวด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดที่เขาจ้องหินศิลาจารึก . ก็เริ่มเบลอ และมันดูเหมือนเป็นถ้าเขาได้เห็นอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่สามารถเข้าใจมัน รุ่งอรุณของเช้าหก แตก และเสียงของการเคลื่อนไหวอาจจะได้ยินที่เท้าของภูเขา คำรามเสียงออกขณะที่ Mastiff ต่อสู้ขึ้น มันให้ เมิ่งฮ่าวมองลึกลงไปอีก แล้วคิดไป