Shyness is often misunderstood beca

Shyness is often misunderstood because it is not one emotion, but a mixture of fear, tension, apprehension and/or embarrassment. Shy children seem to lack confidence and are self-conscious especially in new surroundings or when they are the center of attention. Changes in the environment and school pressures are also factors that affect a child's demeanor. Symptoms of shyness may include gaze aversion, a soft tone of voice, and/or hesitant or trembling speech. It is noteworthy that shyness is not necessarily a negative attribute. Many shy children exhibit an ability to please and think for themselves. Being reserved can also be a worthy personality trait. It is when shyness is severe that educators need to be concerned

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความอายเป็นมักจะเข้าใจผิด เพราะมันเป็นอารมณ์หนึ่งไม่ แต่เป็นส่วนผสมของความกลัว ความตึง ความเข้าใจ หรือความลำบากใจ เด็กขี้อายดูเหมือนขาดความมั่นใจ และเป็นกังวลโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในสภาพแวดล้อมใหม่ หรือ เมื่อพวกเขามีความสนใจของ การเปลี่ยนแปลงในความกดดันสภาพแวดล้อมและโรงเรียนเป็นปัจจัยที่มีผลต่อเด็ก demeanor อาการของความเขินอายอาจมี aversion จ้องมอง เสียงนุ่ม เสียง หรือลังเล หรือเสียงสั่น มันเป็นสิ่งที่น่าสังเกตว่า ความอายไม่จำเป็นต้องมีแอตทริบิวต์ที่เป็นค่าลบ เด็กขี้อายหลายคนแสดงความสามารถ และคิดว่า ตัวเอง การยังสามารถผู้บุคลิกลักษณะ เมื่อความอายมีความรุนแรงว่า นักการศึกษาต้องเกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความขี้อายมักจะเข้าใจผิดเพราะมันไม่ได้เป็นหนึ่งอารมณ์ แต่มีส่วนผสมของความกลัวความตึงเครียดหวาดหวั่นและ / หรือความลำบากใจ เด็กขี้อายดูเหมือนจะขาดความเชื่อมั่นและมีความประหม่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพแวดล้อมใหม่หรือเมื่อพวกเขาเป็นศูนย์กลางของความสนใจ การเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมของโรงเรียนและแรงกดดันนี้ยังมีปัจจัยที่มีผลต่อความประพฤติของเด็ก อาการที่เกิดจากความขี้อายอาจรวมถึงความเกลียดชังที่จ้องมองเป็นโทนสีอ่อนของเสียงและ / หรือการพูดลังเลหรือสั่น เป็นที่น่าสังเกตว่าประหม่าไม่จำเป็นต้องเป็นแอตทริบิวต์เชิงลบ เด็กขี้อายหลายคนแสดงความสามารถในการโปรดและคิดว่าตัวเอง เป็นลิขสิทธิ์ยังสามารถเป็นลักษณะบุคลิกภาพที่คุ้มค่า มันเป็นความเขินอายเมื่อมีความรุนแรงที่นักการศึกษาจะต้องมีความกังวล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความอายมักจะเข้าใจผิด เพราะมันไม่ได้อารมณ์ แต่ส่วนผสมของความกลัว ความเครียด ความกลัว และ / หรืออับอาย อายเด็กดูเหมือนจะขาดความมั่นใจ และระมัดระวังตัวโดยเฉพาะในสภาพแวดล้อมใหม่หรือเมื่อพวกเขาจะเป็นศูนย์กลางของความสนใจ การเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมและโรงเรียน แรงกดดันยังมีปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมของเด็ก อาการเขินอายสายตาอาจรวมถึงความเกลียดชังเสียงนุ่มเสียงและ / หรือลังเล หรือเสียงสั่น เป็นที่น่าสังเกตว่า ความอายไม่จําเป็นต้องมีคุณลักษณะที่เป็นลบ เด็กขี้อายมากมีความสามารถในการโปรด และคิดว่าตัวเอง สงวนท่าทียังสามารถเป็นลักษณะบุคลิกภาพที่คู่ควร มันคือเมื่อความอายอย่างรุนแรงที่นักการศึกษาต้องเป็นกังวล