I have talked about Sam Smith befor

I have talked about Sam Smith before. In particular, I’ve talked about how he isn’t as good as Ellie Goulding. “Sam Smith,” I argued, “warbles over his songs like he’s broken a leg during recording, only serving to distract the listener from the song at hand (something which can be fatal for songs like Like I Can which rely on you having an emotional connection to them)”. I then concluded this by saying that “Sam Smith makes singing with emotion seem like such hard work [while] Ellie Goulding makes it look effortless.” Harsh words.

My problem with Sam Smith is that, at heart, I’m a minimalist. This comes from my view of writing: anyone can spend thousands of words spinning a sprawling yarn in order to create one singular effect, but anyone who’s capable of using less words to achieve the same effect must be the better writer because they’re the ones who can use the tools of their trade more effectively and efficiently (thus implying a greater understanding of their craft and the greater ability to put that understanding in action). The same goes for singers: a singer who can communicate a emotion in three notes is better to me than the singer who needs ten notes. Sam Smith warbles all over his songs so as to communicate the idea of a man who’s torn, confused and hurt by love (punning on the idea of instability; his vocal style being all over the place to imply the idea that he can’t keep himself together), but Sting was able to communicate the same ideas in the chorus to So Lonely and he did that by just shouting the words “I’m so lonely!” over and over again.

And of course some would argue that a singer who can sing all the notes under the sun one after another is the better singer because they have a high technical ability and extended range. A good point, but that position seems to assume that all is needed for good art is raw materials. Good singing isn’t being able to hit every note under the sun, it’s knowing which emotion you want to communicate in a song, which note will communicate which emotion and then how to deliver that note so the needed emotion gets said. You could know every word in every dictionary in the world, but if you don’t know what word will improve your sentence, then you’re a bad writer. The same goes for music and notes.

The thing is, Lay Me Down proves that Sam Smith can take a more minimal approach and absolutely nail it. Take the way he sings “Can I lay by your side?” by just shouting all of the words in one note one after the other. Usually the multitude of notes that he’d have used would have distracted from the emotion in his voice but here it just comes pouring out; with nothing to hide behind, the emotion is forced to reveal itself, raw and naked, just like emotion should be. He does do some multi-note twaddery in the “Next to you, you” line, yes, but it’s actually really small and refined in comparison to how he usually sings; it reads more as him covering himself back up after his big reveal, doing so in preparation of revealing himself again during the next chorus. It’s honest, it’s raw, it’s real. It’s everything Sam Smith should be to me. It’s great.

35

The problem is that I’m not reviewing the Sam Smith version of the song; the version of the song I am reviewing is the re-recorded version featuring John Legend which was released for Comic Relief 2015. And the problem is that the inclusion of John Legend makes the song no different: the way he sings in this song is too close to the way Sam Smith does, making it difficult to actually tell who is singing in certain bits at all.

But actually, John Legend’s inclusion does make the song different. It makes it very different. Because the original song is about one man’s desire to lie with another person; it’s about intimacy and personal space. And this sense of intimacy and personal space gets utterly destroyed once you include a second person into it. Just how is this version of the song supposed to work? Are they singing about the same person? Are they in competition for that person’s affections? Do they want that person to lie with both of them at the same time? Are they singing about different people and are alternating lines which just so happen to luckily sum up both of their positions? This song just stops working when two people sing it; you can’t have an intimate love song between a narrator and someone else when that narrator is two separate people.

So yes, Lay Me Down is a good song. I’d call it the best solo song that Sam Smith has ever released. But the Comic Relief version with John Legend doesn’t work: Legend’s voice adds nothing to the track, and his inclusion overall just confuses it. Stick with the original.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันได้พูดคุยเกี่ยวกับ Smith สามก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉันได้คุยว่าเขาไม่ดีเป็น Ellie Goulding "สาม Smith ฉันโต้เถียง "warbles ผ่านเพลงของเขาเช่นเขาเสียแล้วขาในระหว่างการบันทึก เท่านั้น ให้บริการกวนใจฟังจากเพลงที่เป็นซึ่งจะร้ายแรงสำหรับเพลงเช่นเหมือนฉันสามารถที่คุณมีการเชื่อมต่อทางอารมณ์ไปใช้)" ข้าพเจ้าแล้วสรุปนี้ ด้วยการพูดว่า "สาม Smith ทำให้ร้องเพลง ด้วยอารมณ์ที่ดูเหมือนทำงานหนักเช่น [ขณะที่] Ellie Goulding ทำให้มันดูอย่างง่ายดาย" คำรุนแรงปัญหาของฉันกับแซมสมิธเป็นที่ ที่พัก ฉันนี่เป็น นี้มาจากมุมมองของฉันเขียน: ใครสามารถใช้พันคำกวีก็เพื่อสร้างผลหนึ่งเอกพจน์ แต่คนที่มีความสามารถในการใช้คำน้อยเพื่อให้ได้ผลดีต้องเขียนดีกว่าเนื่องจากเป็นคนที่สามารถใช้เครื่องมือทางการค้าของตนได้อย่างมีประสิทธิภาพ และมีประสิทธิภาพมากขึ้น (ทำหน้าที่เข้าใจยานของพวกเขาและความสามารถมากขึ้นให้เข้าใจว่าในการดำเนินการ) เช่นเดียวกับนักร้อง: นักร้องที่สามารถสื่อสารอารมณ์ในหมายเหตุ 3 อยู่ให้ฉันมากกว่านักร้องที่บันทึกสิบ Warbles Smith สามทั่วเขาเพลงเพื่อสื่อสารความคิดของคนที่มีรอยฉีก สับสน และบาดเจ็บจากความรัก (punning ในความคิดของความไม่แน่นอน มีลักษณะ vocal ของเขาทั่วบ่งบอกถึงความคิดที่เขาไม่สามารถทำให้ตัวเองกัน), แต่ต่อยได้สื่อสารความคิดเดียวกันในคอรัสไปเพื่อโดดเดี่ยว และพระองค์ที่ โดยเพียงตะโกนคำว่า "ฉันเพื" เล่าและแน่นอนบางจะโต้เถียงว่า นักร้องที่สามารถร้องเพลงบันทึกทั้งหมดภายใต้ดวงอาทิตย์หนึ่ง เป็นนักร้องดี เพราะพวกเขามีความสามารถในด้านเทคนิคสูง และขยายช่วง ดีชี้ แต่ว่าตำแหน่งดูเหมือน จะคิดว่า ทั้งหมดเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับงานศิลปะที่ดีเป็นวัตถุดิบ ร้องดีไม่ความสามารถในการตีทราบภายใต้ดวงอาทิตย์ มันจะรู้อารมณ์ที่คุณต้องการสื่อสารในเพลง ซึ่งหมายเหตุจะสื่อสารอารมณ์ใด และวิธีการส่งหมายเหตุที่อารมณ์ต้องได้รับว่า คุณสามารถรู้ทุกคำในพจนานุกรมทุกที่ในโลก แต่ถ้าคุณไม่ทราบคำว่าจะปรับปรุงประโยคของคุณ แล้วคุณนักเขียนไม่ดี เช่นเดียวกับเพลงและบันทึกย่อสิ่งได้ วางฉันลงพิสูจน์ว่า Smith สามสามารถใช้วิธีน้อยมาก และเล็บอย่างแน่นอน ใช้วิธีเขาร้องเพลง "สามารถฉันวางเคียงข้างคุณ" โดยเพียงตะโกนทุกคำในหนึ่งฉบับหนึ่งหลังจากอื่น ๆ ความหลากหลายของบันทึกย่อที่เขาจะใช้จะได้ฟุ้งซ่านจากอารมณ์ในเสียงของเขาปกติ แต่นี่มันเพิ่งมาเทออก มีอะไรซ่อนอยู่เบื้องหลัง อารมณ์ถูกบังคับให้เปิดเผยตัวเอง วัตถุดิบ และ เปลือย เหมือนอารมณ์ควร เขาทำบาง twaddery หมายเหตุหลาย "คุณ คุณ" บรรทัด ใช่ แต่มันเป็นจริงจริง ๆ เล็ก และการกลั่น โดยวิธีเขามักจะร้องเพลง อ่านเพิ่มเติมเป็นเขาครอบคลุมตัวสำรองหลังจากการเปิดเผยของเขาใหญ่ ทำให้เตรียมของให้เปิดเผยข้อมูลตัวเองอีกครั้งในช่วงคอรัสถัดไป มีความซื่อสัตย์ เป็นวัตถุดิบ เป็นจริง มันเป็นทุกสามสมิธควรให้ฉัน เป็นการดี35ปัญหาคือ ว่า ผมกำลังทบทวนรุ่น Smith สามเพลง รุ่นสองที่ฉันกำลังตรวจทานเป็นรุ่นที่บันทึกใหม่แห่งจอห์นเลเจนด์ที่ถูกนำออกใช้สำหรับบรรเทาขบขัน 2015 และปัญหาเป็นที่รวมของจอห์นเลเจนด์ที่ทำให้เพลงไม่แตกต่าง: วิธีเขาร้องในเพลงนี้คือ ใกล้เกิน ไปแบบสาม Smith ไม่ ทำให้ยากที่จะบอกที่จะร้องเพลงในบางบิตที่จริงแต่จริง จอห์นเลเจนด์รวมเพลงต่าง ๆ มันทำให้แตกต่างกันมาก เนื่องจากเพลงต้นฉบับเป็นของชายคนหนึ่งเกี่ยวกับ ความปรารถนาที่จะอยู่กับบุคคลอื่น ก็เป็นกันเองและพื้นที่ส่วนบุคคล และนี้รู้สึกเป็นกันเองและพื้นที่ส่วนบุคคลได้รับบรรลัยจักรเมื่อคุณมีคนที่สองลงไป เพียงไรเป็นเพลงรุ่นนี้จึงน่าจะทำงาน พวกเขาจะร้องเพลงเกี่ยวกับบุคคลเดียวกันหรือไม่ พวกเขาคือในการแข่งขันสำหรับ affections ของบุคคลนั้น พวกเขาต้องการคนที่นอน ด้วยทั้งสองอย่างในเวลาเดียวกัน พวกเขาร้องเพลงเกี่ยวกับคน และจะสลับบรรทัดซึ่งเพียงเพื่อให้เกิดโชคดีรวมทั้งตำแหน่ง เพลงนี้เพิ่งหยุดทำงานเมื่อคนสองคนสิงห์ คุณไม่ได้เป็นเพลงรักที่ใกล้ชิดระหว่างที่'ผู้บรรยาย'และคนอื่นเมื่อผู้บรรยายที่ แยกต่างหากสองคนใช่ วางฉันลงเป็นเพลงที่ดี ผมจะเรียกว่าดีโซโลเพลงที่สามสมิธได้เคยนำออกใช้ แต่ไม่ทำรุ่นบรรเทาขบขันกับจอห์นเลเจนด์: เสียงของตำนานเพิ่มอะไรให้ติดตาม และของเขารวมทั้งหมดเพียง confuses มัน ติดกับต้นฉบับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมได้พูดคุยเกี่ยวกับแซมสมิ ธ ก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผมได้พูดคุยเกี่ยวกับวิธีการที่เขาไม่ได้ดีเท่าที่ Ellie Goulding "แซมสมิ ธ " ผมแย้ง "warbles มากกว่าเพลงของเขาเหมือนเขาเสียขาในระหว่างการบันทึกเพียงการให้บริการที่จะหันเหความสนใจของผู้ฟังจากเพลงที่อยู่ในมือ (สิ่งที่สามารถเป็นอันตรายถึงชีวิตให้กับเพลงที่ชอบเหมือนที่ผมสามารถที่พึ่งพาคุณมี การเชื่อมต่อทางอารมณ์ให้กับพวกเขา) " จากนั้นผมก็สรุปนี้โดยบอกว่า "แซมสมิ ธ ทำให้การร้องเพลงด้วยอารมณ์ดูเหมือนการทำงานอย่างหนักเช่น [ขณะที่] Ellie Goulding ทำให้ดูได้อย่างง่ายดาย." คำพูดที่รุนแรง. ปัญหาของฉันกับแซมสมิ ธ เป็นที่ที่หัวใจฉันที่เรียบง่าย นี้มาจากมุมมองของฉันของการเขียน: ทุกคนสามารถใช้จ่ายหลายพันคำปั่นเส้นด้ายแผ่กิ่งก้านสาขาเพื่อที่จะสร้างผลเอกพจน์หนึ่ง แต่ทุกคนที่มีความสามารถในการใช้คำน้อยที่จะบรรลุผลเดียวกันจะต้องเป็นนักเขียนที่ดีกว่าเพราะพวกเขากำลังคน ที่สามารถใช้เครื่องมือของการค้าของพวกเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพและมีประสิทธิภาพ (จึงหมายความเข้าใจมากขึ้นจากฝีมือของพวกเขาและความสามารถมากขึ้นที่จะนำความเข้าใจในการดำเนินการนั้น) เดียวกันจะไปสำหรับนักร้องนักร้องที่สามารถสื่อสารอารมณ์ในโน้ตสามจะดีกว่าที่ผมกว่านักร้องที่ต้องการสิบบันทึก แซมสมิ ธ warbles ทั่วเพลงของเขาเพื่อที่จะสื่อสารความคิดของผู้ชายคนหนึ่งที่มีการฉีกขาดที่สับสนและได้รับบาดเจ็บจากความรัก (เล่นสำนวนในความคิดของความไม่แน่นอน; เพลงสไตล์ของเขาเป็นทั่วทุกสถานที่ที่จะบ่งบอกความคิดที่ว่าเขาไม่สามารถให้ ตัวเองด้วยกัน) แต่ต่อยก็สามารถที่จะสื่อสารความคิดเดียวกันในการขับร้องไปดังนั้นเหงาและเขาก็ว่าได้โดยเพียงแค่ตะโกนคำว่า "ฉันเหงามาก!" ซ้ำแล้วซ้ำอีก. และแน่นอนบางคนจะอ้างว่าเป็นนักร้อง ที่สามารถร้องเพลงบันทึกทั้งหมดภายใต้ดวงอาทิตย์หลังจากที่อื่นเป็นนักร้องที่ดีกว่าเพราะพวกเขามีความสามารถทางเทคนิคสูงและช่วงขยาย จุดที่ดี แต่ตำแหน่งที่ดูเหมือนว่าจะคิดว่าทุกเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับงานศิลปะที่ดีเป็นวัตถุดิบ การร้องเพลงที่ดีจะไม่สามารถที่จะตีทุกคนทราบภายใต้ดวงอาทิตย์ก็รู้อารมณ์ความรู้สึกที่คุณต้องการในการสื่อสารในเพลงที่บันทึกจะสื่อสารซึ่งอารมณ์ความรู้สึกและจากนั้นวิธีการส่งมอบเพื่อให้ทราบว่าอารมณ์ความรู้สึกจำเป็นต้องได้รับการกล่าวว่า คุณอาจจะรู้คำในพจนานุกรมทุกคนในโลกทุกครั้ง แต่ถ้าคุณไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะปรับปรุงคำประโยคของคุณแล้วคุณจะเป็นนักเขียนที่ไม่ดี เดียวกันจะไปสำหรับการฟังเพลงและบันทึก. สิ่งที่เป็นวางฉันลงมาพิสูจน์ให้เห็นว่าแซมสมิ ธ สามารถใช้วิธีการอื่น ๆ น้อยที่สุดและแน่นอนเล็บมัน ใช้วิธีการที่เขาร้องเพลง "ฉันสามารถวางเคียงข้างคุณ?" โดยเพียงแค่ตะโกนคำทั้งหมดในหนึ่งทราบหนึ่งหลังจากที่อื่น โดยปกติแล้วความหลากหลายของบันทึกที่เขาจะได้ใช้จะได้ฟุ้งซ่านจากอารมณ์ในเสียงของเขา แต่ที่นี่มันก็ไหลออกมา; มีอะไรที่จะซ่อนอยู่หลังอารมณ์ถูกบังคับให้ต้องเปิดเผยตัวเองดิบและเปลือยกายเช่นเดียวกับอารมณ์ความรู้สึกที่ควรจะเป็น เขาไม่ทำบาง twaddery หลายบันทึกใน "ถัดไปกับคุณคุณ" สายใช่ แต่ก็จริงจริงๆขนาดเล็กและการกลั่นในการเปรียบเทียบกับวิธีการที่เขามักจะร้องเพลง; มันอ่านมากขึ้นขณะที่เขาครอบคลุมตัวเองกลับขึ้นมาหลังจากที่เขาใหญ่เปิดเผยการทำเช่นนั้นในการเตรียมเผยให้เห็นตัวเองอีกครั้งในช่วงนักร้องต่อไป มันซื่อสัตย์มันดิบก็จริง มันเป็นทุกอย่างแซมสมิ ธ ที่ควรจะให้ฉัน มันยิ่งใหญ่. 35 ปัญหาคือว่าผมไม่ได้ตรวจสอบรุ่นแซมสมิ ธ ของเพลง; รุ่นของเพลงที่ผมกำลังตรวจสอบเป็นรุ่นใหม่ที่มีการบันทึกไว้จอห์นตำนานที่ถูกปล่อยออกการ์ตูนโล่งอกในปี 2015 และปัญหาคือการรวมของจอห์นตำนานทำให้เพลงไม่แตกต่างกัน: วิธีที่เขาร้องเพลงในเพลงนี้มากเกินไป ใกล้กับทางแซมสมิ ธ จะทำให้มันเป็นเรื่องยากที่จะบอกได้ว่าใครจริงคือการร้องเพลงในบิตบางอย่างที่ทุกคน. แต่จริงๆแล้วการรวมของจอห์นตำนานจะทำให้เพลงที่แตกต่างกัน มันทำให้แตกต่างกันมาก เพราะเพลงต้นฉบับเป็นเรื่องเกี่ยวกับหนึ่งความปรารถนาของมนุษย์ที่จะนอนกับคนอื่น มันเป็นเรื่องของความใกล้ชิดและพื้นที่ส่วนบุคคล และความรู้สึกของความใกล้ชิดและพื้นที่ส่วนบุคคลนี้ได้รับทำลายเมื่อคุณรวมถึงคนที่สองเป็นมัน เพียงแค่วิธีการที่รุ่นของเพลงนี้ควรจะทำงานอย่างไร พวกเขาจะร้องเพลงเกี่ยวกับบุคคลเดียวกันได้หรือไม่ พวกเขาในการแข่งขันสำหรับความรักของคนที่? พวกเขาต้องการที่จะโกหกคนทั้งสองของพวกเขาในเวลาเดียวกันได้หรือไม่ พวกเขาร้องเพลงเกี่ยวกับคนที่แตกต่างกันและมีการสลับสายที่เพียงเพื่อให้เกิดขึ้นกับโชคดีรวมถึงทั้งสองตำแหน่งของพวกเขา? เพลงนี้ก็หยุดทำงานเมื่อคนสองคนร้องเพลงนี้; คุณไม่สามารถมีเพลงความรักที่ใกล้ชิดระหว่างผู้บรรยายและคนอื่นเมื่อเล่าเรื่องที่คนสองคนแยกจากกัน. ดังนั้นใช่วางฉันลงมาเป็นเพลงที่ดี ฉันเรียกว่าเพลงเดี่ยวที่ดีที่สุดที่แซมสมิ ธ ได้เคยออก แต่รุ่นการ์ตูนโล่งอกกับจอห์นตำนานไม่ทำงาน: เสียงตำนานของอะไรที่จะเพิ่มการติดตามและการรวมของเขาโดยรวมเพียงแค่มันสับสน ติดกับต้นฉบับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมได้พูดคุยเกี่ยวกับแซม สมิธ มาก่อน โดยเฉพาะฉันพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการที่เขาไม่ได้ดีเท่า เอลลี่ กูลดิง . " แซม สมิธ " ผมแย้ง " warbles มากกว่าชอบเพลงเขาขาหักในระหว่างการบันทึก เพียงให้บริการเพื่อดึงความสนใจของผู้ฟังจากเพลงในมือ ( ซึ่งเป็นสิ่งที่สามารถจะร้ายแรงสำหรับเพลงชอบเหมือนผมที่ต้องพึ่งพาคุณมีการเชื่อมต่อทางอารมณ์กับพวกเขา "ฉันพบนี้โดยกล่าวว่า " แซม สมิธ ทำให้ร้องเพลงด้วยอารมณ์ ดูเหมือนเป็นงานที่ยาก [ เมื่อ ] เอลลี่กูลดิง มันดูง่ายดาย . " คำพูด

ปัญหาของผมกับแซม สมิธ นั้นคือ หัวใจผมที่เรียบง่าย นี้มาจากมุมมองของฉันเขียน : ทุกคนสามารถใช้จ่ายหลายพันคำปั่นปลายเส้นด้ายเพื่อสร้างหนึ่งเอกพจน์ผลกระทบแต่ใครที่มีความสามารถในการใช้คำน้อยเพื่อให้บรรลุผลเดียวกันต้องเป็นนักเขียนที่ดี เพราะเป็นคนที่สามารถใช้เครื่องมือของการค้าของพวกเขามีประสิทธิภาพมากขึ้นและมีประสิทธิภาพ ( ซึ่งหมายถึงความเข้าใจมากขึ้นของงานฝีมือของพวกเขาและความสามารถในการวางมากขึ้น เข้าใจในการกระทำ เดียวกันจะไปสำหรับนักร้องเป็นนักร้องที่สามารถสื่อสารอารมณ์สามบันทึกเป็นดีกว่านักร้องที่ต้องการบันทึก 10 แซมสมิท warbles ทั่วเพลงของเขาเพื่อสื่อสารความคิดของคนที่ขาด สับสน และเจ็บปวดจากความรัก ( การเล่นคำในความคิดของความไม่แน่นอน สไตล์เสียงของเขาถูกทั่วทุกสถานที่ที่จะบ่งบอกว่าเขาไม่สามารถทำให้ตัวเองด้วยกัน )แต่ต่อยก็สามารถที่จะสื่อสารความคิดเดียวกันในเธอจะเหงา และ เขาทำเพียงแค่ตะโกนว่า " ฉันเหงา ! " กว่าและมากกว่าอีกครั้ง

และแน่นอนว่าบางคนจะเถียงว่าเป็นนักร้องที่สามารถร้องเพลงบันทึกย่อทั้งหมดภายใต้ดวงอาทิตย์หนึ่งหลังจากที่อื่นเป็นนักร้องที่ดี เพราะพวกเขามีความสามารถทางเทคนิคสูงและขยายช่วง เป็นประเด็นที่ดีแต่ตำแหน่งที่ดูเหมือนจะคิดว่าทั้งหมดเป็นศิลปะที่ดีเป็นวัตถุดิบ ดีร้องเพลงไม่ได้ตีหมายเหตุทุกภายใต้ดวงอาทิตย์ มันรู้อารมณ์ที่คุณต้องการสื่อสารในเพลง ซึ่งจะสื่อสารอารมณ์ที่ทราบแล้วว่าเพื่อให้ทราบว่า เพื่อต้องการอารมณ์ได้กล่าวว่า คุณอาจจะรู้ว่า ทุกคำพูด ทุกพจนานุกรมในโลกแต่ถ้าคุณไม่รู้ว่าคำอะไรที่จะปรับปรุงประโยคของคุณ แล้วคุณก็เป็นนักเขียนที่ไม่ดี เดียวกันจะไปสำหรับเพลงและบันทึก

เรื่องก็คือ วางฉันลงพิสูจน์ว่า แซม สมิธ สามารถใช้วิธีการที่น้อยที่สุด และแน่นอนเล็บมัน ใช้วิธีที่เขาร้องเพลง " ฉันวางข้างๆ " แค่ตะโกนคำทั้งหมดในหนึ่งบันทึกหนึ่งหลังจากที่อื่น ๆปกติก็บันทึกว่าเขาได้ใช้จะฟุ้งซ่านจากอารมณ์ในเสียงของเขา แต่ที่นี่มันก็จะไหลออกมา มีอะไรซ่อนอยู่ อารมณ์ที่ถูกบังคับให้ต้องเปิดเผยตัวเอง ดิบและเปลือย เหมือนอารมณ์ที่ควร เขาทำบางอย่าง twaddery หลายบันทึกในหน้า " คุณ " บรรทัดครับแต่ที่จริงมันก็เล็กจริงๆและการกลั่นในการเปรียบเทียบกับวิธีการที่เขามักจะร้องเพลง มันอ่านเพิ่มเติมที่เขาห่อหุ้มตัวเองกลับขึ้นหลังใหญ่ของเขาเปิดเผย ทำดังนั้นในการเตรียมเปิดเผยตัวเองอีกครั้งในช่วงคอรัส ต่อไป มันซื่อสัตย์ มันสด มันเป็นเรื่องจริง ทุกอย่างที่แซมสมิทควรเป็นฉัน ก็ดี . . . .

3

ปัญหาคือว่าผมไม่ได้ตรวจทานแซมสมิท เวอร์ชั่น ของเพลงรุ่นของเพลงฉันทบทวนเป็นอีกรุ่นที่มีจอบันทึกตำนานซึ่งถูกปล่อยออกสำหรับการ์ตูนโล่งอก 2015 แต่ปัญหาคือว่า การรวมของ จอห์น เลเจนด์ ทำให้เพลงไม่แตกต่าง : วิธีที่เขาร้องเพลงในเพลงนี้อยู่ใกล้กับทางแซมสมิทก็ด้วย ทำให้ยากที่จะบอกผู้ที่ร้องเพลงในบิตแน่นอนเลย

แต่ที่จริงจอห์นตำนานรวม ทำให้เพลงที่แตกต่างกัน มันทำให้แตกต่างกันมาก เพราะเพลงต้นฉบับเกี่ยวกับความปรารถนาของคนหนึ่ง นอนกับคนอื่น มันเกี่ยวกับความใกล้ชิดและพื้นที่ส่วนบุคคล และความรู้สึกของความใกล้ชิดและพื้นที่ส่วนบุคคลจะทำลายเมื่อคุณรวม 2 คนเข้าไปในนั้น รุ่นของเพลงต้องทํางานเป็นอย่างไรพวกเขาร้องคนเดียวกัน ? พวกเขาอยู่ในการแข่งขันที่คนรักใคร่ชอบพอเหรอ พวกเขาต้องการคนที่จะนอนกับทั้งสองของพวกเขาในเวลาเดียวกัน พวกเขาร้องเพลงเกี่ยวกับผู้คนที่แตกต่างกันและสลับสาย ซึ่งก็เกิดพัง สรุปทั้งตำแหน่งของพวกเขา เพลงนี้เพิ่งหยุดทำงานเมื่อคน 2 คนร้องมันคุณไม่สามารถมีความรักลึกซึ้งเพลงระหว่างผู้บรรยายและคนอื่นเมื่อผู้บรรยายเป็นคนละคน

ใช่ วางฉันลงเป็นเพลงที่ดี ผมจะเรียกมันว่า แซม สมิ ธได้เดี่ยวเพลงที่ดีที่สุดที่เคยเผยแพร่ แต่การ์ตูนโล่งอกรุ่นกับจอห์น เลเจนด์ ไม่ได้ทำงาน เสียงตำนานของเพิ่มอะไรต้องติดตามและการรวมโดยรวมของเขาก็สับสนนะ ติดกับของเดิม