The first part of this chapter disc

The first part of this chapter discussed some of the basic principles of motor learning derived from laboratory studies in healthy subjects. Neurorehabilitation is based on the assumption that these motor learning principles can be applied to motor recovery after injury, and that training can lead to permanent improvements in motor function in patients with motor deficits (Krakauer,
2006).

Several key issues must be addressed in the development of rehabilitation interventions based on motor learning principles. First, it is still unclear whether and to what extent motor learning mechanisms themselves may be impaired in patients.

Second, the goals of rehabilitation should be clarified with respect to recovery of impairment versus functional compensation, as learning may make differential contributions to these two processes.

Third, it is necessary to consider which type(s) of motor learning are most relevant to patients. Finally, it needs to be appreciated that recovery is not synonymous with motor learning; endogenous processes triggered by ischemia can themselves lead to recovery (Murphy and Corbett, 2009).

The interaction between learning and spontaneous biological recovery is only beginning to be investigated (Biernaskie et al., 2004; Carmichael, 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนแรกของบทนี้กล่าวถึงบางส่วนของหลักการพื้นฐานของมอเตอร์เรียนมาจากห้องปฏิบัติการศึกษาในวิชาสุขภาพดี Neurorehabilitation เป็นไปตามสมมติฐานที่ ว่าหลักการเรียนรู้ที่มอเตอร์สามารถใช้กับมอเตอร์การกู้คืนหลังจากบาดเจ็บ และการฝึกอบรมสามารถนำไปปรับปรุงงานของมอเตอร์ในผู้ป่วยที่ขาดดุลมอเตอร์ (Krakauer ถาวร2006) ปัญหาสำคัญต่าง ๆ ต้องได้รับในการพัฒนาฟื้นฟูข้างอิงการเรียนรู้หลักการของมอเตอร์ ครั้งแรก ก็ยังไม่ชัดเจนว่า และมอเตอร์อะไรขอบเขตการเรียนรู้กลไกเองอาจบกพร่องในผู้ป่วย ที่สอง เป้าหมายของการฟื้นฟูควรขึ้เกี่ยวกับการกู้คืนการด้อยค่าเมื่อเทียบกับค่าตอบแทนการทำงาน การเรียนรู้อาจทำให้สมทบกระบวนการที่สองเหล่านี้แตกต่างกันที่สาม จึงจำเป็นต้องพิจารณาซึ่งประเภทของการเรียนรู้ที่มอเตอร์มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้ป่วย ในที่สุด มันต้องถูกชื่นชมว่าไม่เหมือนกับมอเตอร์เรียน การกู้คืน กระบวนการภายนอกที่เกิดจากการขาดเลือดตัวเองสามารถนำไปสู่การกู้คืน (เมอร์ฟี่และคอร์เบตต์ 2009) การโต้ตอบระหว่างการกู้คืนทางชีวภาพเกิดขึ้นเอง และการเรียนรู้เป็นจุดเริ่มต้นเท่านั้นจะตรวจสอบ (Biernaskie et al. 2004 คาร์ไมเคิล 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนแรกของบทนี้กล่าวถึงบางส่วนของหลักการพื้นฐานของการเรียนรู้ที่ได้มาจากมอเตอร์การศึกษาทดลองในอาสาสมัครสุขภาพดี ฟื้นฟูระบบประสาทตั้งอยู่บนสมมติฐานที่ว่าหลักการเรียนรู้มอเตอร์เหล่านี้สามารถนำไปใช้กับการกู้คืนมอเตอร์หลังจากได้รับบาดเจ็บและการฝึกอบรมที่สามารถนำไปสู่การปรับปรุงอย่างถาวรในการทำงานของมอเตอร์ในผู้ป่วยที่มีการขาดดุลมอเตอร์ (Krakauer,
2006).

หลายประเด็นต้องได้รับการแก้ไขใน การพัฒนาของการแทรกแซงการฟื้นฟูบนพื้นฐานของหลักการการเรียนรู้มอเตอร์ ครั้งแรกก็ยังไม่มีความชัดเจนว่าขอบเขตและสิ่งที่กลไกการเรียนรู้มอเตอร์ตัวเองอาจด้อยค่าในผู้ป่วย.

ประการที่สองเป้าหมายของการฟื้นฟูกิจการควรจะชี้แจงเกี่ยวกับการฟื้นตัวของการด้อยค่าเมื่อเทียบกับค่าตอบแทนการทำงาน, การเรียนรู้อาจจะทำให้ผลงานที่แตกต่างกันไปทั้งสองกระบวนการ .

ประการที่สามมีความจำเป็นที่จะต้องพิจารณาประเภท (s) ของการเรียนรู้ยนต์มากที่สุดที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วย ในที่สุดก็ต้องได้รับการชื่นชมว่าการกู้คืนไม่ได้เป็นความหมายเหมือนกันกับการเรียนรู้ยนต์ . กระบวนการภายนอกเรียกโดยขาดเลือดตัวเองสามารถนำไปสู่การกู้คืน (เมอร์ฟี่และ Corbett 2009)

การทำงานร่วมกันระหว่างการเรียนรู้และการกู้คืนทางชีวภาพที่เกิดขึ้นเองเป็นเพียงจุดเริ่มต้นที่จะตรวจสอบ (Biernaskie et al, 2004;. คาร์ไมเคิ 2010)