It was designed by Ange-Jacques Gab

It was designed by Ange-Jacques Gabriel by the order of Louis XV for his long-term mistress, Madame de Pompadour, and was constructed between 1762 and 1768. [1] Madame de Pompadour died four years before its completion, and the Petit Trianon was subsequently occupied by her successor, Madame du Barry. Upon his accession to the throne in 1774, the 20-year-old Louis XVI gave the château and its surrounding park to his 19-year-old Queen Marie Antoinette for her exclusive use and enjoyment.[1][2][3]

The château of the Petit Trianon is a celebrated example of the transition from the Rococo style of the earlier part of the 18th century, to the more sober and refined, Neoclassical style of the 1760s and onward. Essentially an exercise on a cube, the Petit Trianon attracts interest by virtue of its four facades, each thoughtfully designed according to that part of the estate it would face. The Corinthian order predominates, with two detached and two semi-detached pillars on the side of the formal French garden, and pilasters facing both the courtyard and the area once occupied by Louis XV's greenhouses. Overlooking the former botanical garden of the king, the remaining facade was left bare. The subtle use of steps compensates for the differences in level of the château's inclined location.

Marie Antoinette would come to the Petit Trianon not only to escape the formality of court life, but also to shake off the burden of her royal responsibilities. At Versailles, she was under considerable pressure and judgement from both her family and the court, and the Petit Trianon was her place of ease and leisure where she could rest from those trials. Since all was "de par la Reine" (by order of the Queen), none were permitted to enter the property without the Queen's express permission (not even, it was said, Louis XVI). Such exclusivity alienated the court nobility, which she did very willingly, since only the queen's "inner circle" (including the Princess de Lamballe, and Gabrielle de Polastron, duchesse de Polignac) were invited.

A house of intimacy and of pleasure, the building was designed to require as little interaction between guests and servants as possible. To that end, the table in the salles à manger was conceived to be mobile, mechanically lowered and raised through the floorboards so that the servants below could set places sight unseen. The tables were never built, but the delineation for the mechanical apparatus can still be seen from the foundation.

Within the queen's apartment, one discerns Marie Antoinette's incessant need for privacy: the decor of her boudoir displays an inventiveness unique to the age, featuring mirrored panels that, by the simple turning of a crank, can be raised or lowered to obscure the windows. Her bedroom, although simple, is also elegant in accord with her general style, provided with furniture from Georges Jacob and Jean Henri Riesener. The wallpaper was painted by Jean-Baptiste Pillement.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันถูกออกแบบ โดย Gabriel Ange Jacques Louis XV ลำดับสำหรับเขาเล็กยาว มาดาม de Pompadour และถูกสร้างขึ้นระหว่าง 1762 และ 1768 [1] สี่ปีก่อนเสร็จเสียชีวิตมาดาม de Pompadour และทรีอานอง Petit ถูกครอบครอง โดยเธอสืบ มาดาม du Barry ในเวลาต่อมา เมื่อเขาทะเบียนราชบัลลังก์ใน 1774, XVI Louis 20 ปีให้การกลายและสวนโดยรอบของเขาอายุ 19 ปีแต่เธอใช้เอกสิทธิ์เฉพาะบุคคลและความเพลิดเพลิน [1] [2] [3]กลายของทรีอานอง Petit เป็นตัวอย่างที่เฉลิมฉลองของการเปลี่ยนแปลงจากลักษณะกรอบกระจกของช่วงศตวรรษ 18 ยิ่งเงียบขรึม และกลั่น Neoclassical สไตล์ของ 1760s และเป็นต้นไป หลักการออกกำลังกายใน cube ทรีอานอง Petit ดึงดูดสนใจอาศัยความสมดุล 4 แต่ละการออกแบบตามส่วนอสังหาริมทรัพย์ที่จะต้องเผชิญ เสา predominates กับเดี่ยวสองเสาแฝดสองด้านของสวนฝรั่งเศสอย่างเป็นทางการ และ pilasters หันคอร์ตยาร์ดและพื้นที่การครอบครอง โดยโรงเรือน Louis XV ครั้ง มองเห็นสวนอดีตกษัตริย์ กระจกเหลือเหลือเปลือย การใช้รายละเอียดของขั้นตอนชดเชยสำหรับความแตกต่างในระดับของกลายเข้าใจสถานแต่จะมาทรีอานอง Petit ไม่เพียงระดับของศาลหลบหนี แต่ยังสลัดภาระความรับผิดชอบของเธอรอยัล เวอเซียลเลส เธอภายใต้ความกดดันมากและการตัดสินจากศาลและครอบครัวของเธอ และทรีอานอง Petit ถูกเธอสถานที่ความสะดวกและผ่อนคลายที่เธอได้พ้นจากทุกข์ทรมานเหล่านั้น เนื่องจากทั้งหมด "เดอพาร์ la Reine" (by order of ควีน), ไม่ได้รับอนุญาตให้ป้อนคุณสมบัติโดยไม่รับอนุญาตของพระราชินี (แม้ไม่ ก็ว่า Louis XVI) ผูกขาดเช่น alienated ขุนนางคอร์ท ซึ่งเธอได้มากอาศัย ตั้งแต่เฉพาะของพระราชินี "ภายในวงกลม" (รวม duchesse เจ้าหญิงเดอ Lamballe และกาเบรียลเดอ Polastron, de Polignac) ได้รับเชิญบ้านเป็นกันเอง และความ สุข อาคารถูกออกแบบให้ต้องโต้ตอบเพียงระหว่างท่านและข้าราชการเป็น เมื่อตอน ตารางในจัดการเซ็ตซัลเลสถูกรู้สึกจะถือ กลไกลดลง และยกผ่าน floorboards เพื่อให้ข้าราชการด้านล่างสามารถตั้งตาสถานที่ unseen ไม่เคยสร้างตาราง แต่ delineation สำหรับเครื่องกลยังสามารถดูได้จากฐานรากภายในอพาร์ทเม้นท์ของพระราชินี หนึ่ง discerns แต่ของ incessant ต้องการความเป็นส่วนตัว: การตกแต่งของ boudoir เธอแสดง inventiveness มีเฉพาะอายุ มีแผงมิเรอร์ที่ โดยการหมุนอย่างง่ายของตัว crank สามารถเพิ่มขึ้น หรือลดลงเพื่อปิดบังการ windows ห้องนอนของเธอ แม้ว่าง่าย เป็นยังสง่าในสอดคล้องกับสไตล์ของเธอทั่วไป มีเฟอร์นิเจอร์จากจอร์จยาโคบและ Jean Henri Riesener รูปพื้นหลังเป็นสี โดย Pillement ฌ็อง-บาติสต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันถูกออกแบบโดย Ange-Jacques กาเบรียลตามคำสั่งของหลุยส์ห้าสำหรับรักของเขาในระยะยาว, มาดามเดอปอมปาดัวและถูกสร้างขึ้นระหว่าง 1762 และ 1768 [1] มาดามเดอปอมปาดัวเสียชีวิตสี่ปีก่อนเสร็จและ Petit Trianon ต่อมาถูกครอบครองโดยทายาทมาดามดูบาร์รี เมื่อการครอบครองราชสมบัติใน 1774, 20 ปีหลุยส์ที่สิบหกให้ปราสาทและสวนโดยรอบ 19 ปีพระราชินีมารีอองตัวเนตของเขาสำหรับการใช้งานพิเศษของเธอและความเพลิดเพลิน. [1] [2] [3] ปราสาทของ Petit Trianon เป็นตัวอย่างที่มีชื่อเสียงโด่งดังของการเปลี่ยนแปลงจากรูปแบบโรโคโคในส่วนที่ก่อนหน้านี้ของศตวรรษที่ 18 ที่จะมีสติมากขึ้นและการกลั่นสไตล์นีโอคลาสสิคของยุค 1760 และเป็นต้นไป การออกกำลังกายเป็นหลักในก้อน, Petit Trianon ดึงดูดความสนใจโดยอาศัยอำนาจตามสี่ของอาคารแต่ละที่ออกแบบมาอย่างพิถีพิถันตามส่วนหนึ่งของมรดกก็จะต้องเผชิญกับที่ หรูหราเพื่อทุกข์ยากกับสองเดี่ยวและเสาสองแฝดที่ด้านข้างของสวนฝรั่งเศสอย่างเป็นทางการและหันหน้าไปทางเสาทั้งสวนขนาดใหญ่และพื้นที่ที่ครั้งหนึ่งเคยถูกครอบครองโดยหลุยส์ห้าเรือนกระจกของ ที่สามารถมองเห็นอดีตสวนพฤกษศาสตร์ของกษัตริย์, ซุ้มที่เหลือถูกทิ้งเปล่า ใช้ขั้นตอนที่ละเอียดอ่อนของชดเชยสำหรับความแตกต่างในระดับของความโน้มเอียงที่ตั้งของปราสาท. มารีอองตัวเนตจะมา Petit Trianon ไม่เพียง แต่ที่จะหลบหนีเป็นทางการของชีวิตศาล แต่ยังสลัดภาระความรับผิดชอบของพระราชของเธอ ที่แวร์ซายเธออยู่ภายใต้ความกดดันอย่างมากและการตัดสินจากครอบครัวของเธอและทั้งศาลและ Petit Trianon เป็นสถานที่ที่เธอของความสะดวกและการพักผ่อนที่เธอจะได้หยุดพักจากการทดลองเหล่านั้น เนื่องจากทุกอย่างเป็น "เดอลา Reine ที่ตราไว้หุ้น" (ตามคำสั่งของราชินี) ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าสู่สถานที่ให้บริการไม่ได้รับอนุญาตด่วนของพระราชินี (ไม่ได้มันก็บอกหลุยส์ที่สิบหก) การผูกขาดดังกล่าวแปลกไฮโซศาลซึ่งเธอไม่ได้เป็นอย่างเต็มใจตั้งแต่เพียงพระราชินี "วงใน" (รวมทั้งปริ๊นเซเดอ Lamballe และกาเบรียลเดอ Polastron, duchesse เดอ Polignac) ได้รับเชิญ. บ้านของความใกล้ชิดและความสุขของอาคาร ได้รับการออกแบบที่จะต้องมีปฏิสัมพันธ์น้อยระหว่างผู้เข้าพักและคนรับใช้ที่เป็นไปได้ ไปสิ้นสุดที่ตารางใน Salles รางหญ้าได้รู้สึกว่าจะเป็นโทรศัพท์มือถือลดลงโดยอัตโนมัติและเติบโตผ่านพื้นเพื่อให้คนรับใช้ด้านล่างสามารถกำหนดสถานที่สายตามองไม่เห็น . ตารางไม่เคยถูกสร้างขึ้น แต่การวาดภาพสำหรับเครื่องมือกลยังสามารถเห็นได้จากมูลนิธิภายในอพาร์ทเม้นของพระราชินีหนึ่ง discerns ความต้องการต่อเนื่องมารีอองตัวเนตเพื่อความเป็นส่วนตัว: ตกแต่งห้องส่วนตัวของสตรีเธอแสดงสร้างสรรค์ที่ไม่ซ้ำกันอายุเนื้อเรื่องสะท้อน แผงว่าด้วยการเปลี่ยนที่เรียบง่ายของข้อเหวี่ยงสามารถขึ้นหรือลงเพื่อปิดบังหน้าต่าง ห้องนอนของเธอแม้จะเรียบง่ายนอกจากนี้ยังเป็นที่หรูหราตามสไตล์ของเธอให้กับเฟอร์นิเจอร์จากจาค็อบจอร์และฌองอองรี Riesener วอลล์เปเปอร์ถูกวาดโดย Jean-Baptiste Pillement

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันถูกออกแบบโดย Ange Jacques เกเบรียลโดยคำสั่งของ Louis XV สำหรับคุณผู้หญิงระยะยาวของเขา มาดาม เดอ ปอมปาดัวร์ และถูกสร้างขึ้นระหว่าง 1762 และ 1768 . [ 1 ] Madame de Pompadour เสียไป 4 ปีก่อนที่จะสำเร็จ และ เปอตีต์เทรียนงต่อมาได้ครอบครองโดยทายาทของเธอ มาดาม ดู บาร์รี เมื่อภาคยานุวัติของเขาขึ้นครองราชย์ใน 1745 ,20 ปีให้ Ch â teau Louis XVI และบริเวณรอบๆสวนสาธารณะพระราชินีมารี อองตัวแนตต์ อายุ 19 ปี สำหรับการใช้พิเศษของเธอและความเพลิดเพลิน [ 1 ] [ 2 ] [ 3 ]

Ch â teau ของเปอไทรอานอนเป็นกระเดื่อง ตัวอย่างของการเปลี่ยนแปลงจาก Rococo รูปแบบของส่วนก่อนหน้านี้ของศตวรรษที่ 18 เพื่อเพิ่มเติมมีสติและการกลั่นสไตล์นีโอคลาสสิกของ 1740 และเป็นต้นไปหลักของการออกกำลังกายบนก้อน , เปอตีต์เทรียนงดึงดูดความสนใจโดยอาศัยอำนาจของ 4 อาคารที่ออกแบบอย่างพิถีพิถันตามแต่ละส่วนของอสังหาริมทรัพย์จะเผชิญ ลำดับ Corinthian นํากับสองแฝด และสอง กึ่งบ้านเดี่ยวเสาข้างสวนฝรั่งเศสอย่างเป็นทางการ และเสาซึ่งทั้งสนามและพื้นที่ที่เคยครอบครองโดย Louis XV เรือนกระจกที่สามารถมองเห็นสวนของอดีตกษัตริย์ ซุ้มเหลือทิ้งเปล่าๆ การใช้สีสันของขั้นตอนการชดเชยความแตกต่างในระดับของ Ch â teau ของเอียงสถานที่

Marie Antoinette จะมาเปอไทรอานอนไม่เพียง แต่เพื่อหนีพิธีศาลชีวิต แต่ยังสลัดภาระความรับผิดชอบของพระนาง ที่ Versailles ,เธออยู่ภายใต้ความกดดันมาก และทั้งครอบครัวของเธอและการตัดสินจากศาล และเปอไทรอานอนเป็นสถานที่ของความสะดวกและการพักผ่อนของเธอที่เธอได้พักผ่อนจากความยากลำบาก เพราะทั้งหมดคือ " de par la เรเนะ " ( ด้วยคำสั่งของราชินี ) โดยไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในบ้านโดยไม่ได้รับอนุญาตของราชินีด่วน ( ไม่ได้ มันบอกว่า หลุยส์ XVI )แต่แปลก เช่น ศาลผู้ดี ซึ่งเธอไม่ได้เป็นอย่างเต็มใจ เพราะวงในพระมเหสีเท่านั้น " " ( รวมทั้งเจ้าหญิง de Lamballe และกาเบรียล เดอ polastron ภรรยาของท่านดยุค เดอ ปอลยัค , ) ได้รับเชิญ

บ้านรักใคร่และมีความสุข อาคารถูกออกแบบมาเพื่อใช้เป็นปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้เข้าพักและทาส เท่าที่จะเป็นไปได้ ไปสิ้นสุดที่ตารางในรางหญ้า ซาเลสล่าสุดรู้สึกจะเป็นโทรศัพท์มือถือ , การลดลงและยกผ่านกระดานเพื่อให้คนรับใช้ด้านล่างสามารถตั้งค่าที่สายตามองไม่เห็น ตารางไม่เคยถูกสร้างขึ้น แต่ใช้สำหรับเครื่องมือกลที่ยังสามารถเห็นได้จากมูลนิธิ

ภายในของพระราชินีอพาร์ทเม้นหนึ่ง discerns มารี อังตัวเนตต์ไม่หยุดหย่อนต้องการความเป็นส่วนตัว :การตกแต่งห้องส่วนตัวของเธอแสดงการประดิษฐ์เฉพาะอายุที่มีกระจกแผงนั้น โดยการเปิดง่ายของเพลาข้อเหวี่ยงจะเพิ่มขึ้นหรือลดลง เพื่อปิดบังหน้าต่าง นอนของเธอ แม้ว่าง่ายก็ดูหรูหราตามสไตล์ทั่วไปของเธอให้กับเฟอร์นิเจอร์จากจอร์จ เจคอบ และยีน อองรี riesener . วอลเปเปอร์ถูกวาดโดย Jean Baptiste pillement .