A Pickering emulsion is an emulsion

A Pickering emulsion is an emulsion that is stabilized by solid particles (for example colloidal silica) which adsorb onto the interface between the two phases. This type of emulsion was named after S.U. Pickering, who described the phenomenon in 1907, although the effect was first recognized by Walter Ramsden in 1903.[1][2]

If oil and water are mixed and small oil droplets are formed and dispersed throughout the water, eventually the droplets will coalesce to decrease the amount of energy in the system. However, if solid particles are added to the mixture, they will bind to the surface of the interface and prevent the droplets from coalescing, thus causing the emulsion to be more stable.

Properties such as hydrophobicity, shape, and size of the particle can have an effect on the stability of the emulsion. The particle’s contact angle to the surface of the droplet is a characteristic of the hydrophobicity. If the contact angle of the particle to the interface is low, the particle will be mostly wetted by the droplet and therefore will not be likely to prevent coalescence of the droplets. Particles that are partially hydrophobic (i.e. contact angle of approximately 90°) are better stabilizers because they are partially wettable by both liquids and therefore bind better to the surface of the droplets. The stabilization energy is given by

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อิมัลชัน Pickering เป็นอิมัลชันที่เสถียร ด้วยอนุภาคของแข็ง (เช่น colloidal ซิลิก้า) ที่ชื้นบนอินเตอร์เฟซระหว่างระยะสอง อิมัลชันชนิดนี้ถูกตั้งชื่อหลังจาก S.U. Pickering ผู้อธิบายปรากฏการณ์ในเศษ ๆ ถึงแม้ว่าผลรู้จำ โดย Walter Ramsden ใน 1903 [1] [2]ถ้าผสมน้ำและน้ำมัน และหยดน้ำมันเล็ก ๆ เกิดขึ้น และกระจายทั่วน้ำ ในที่สุดหยดจะรวม coalesce เพื่อลดปริมาณของพลังงานในระบบ อย่างไรก็ตาม ถ้ามีเพิ่มอนุภาคของแข็ง ส่วนผสมพวกเขาจะผูกกับพื้นผิวของอินเทอร์เฟซ และป้องกันหยด coalescing จึง ทำให้เกิดอิมัลชันจะมีเสถียรภาพมากขึ้นคุณสมบัติ เช่น hydrophobicity รูปร่าง ขนาดของอนุภาคสามารถมีผลกระทบกับเสถียรภาพของอิมัลชัน มุมติดต่ออนุภาคของพื้นผิวของหยดมีลักษณะของ hydrophobicity ที่ ถ้าอนุภาคมุมติดต่อกับอินเทอร์เฟซต่ำ อนุภาคจะส่วนใหญ่ wetted โดยการหยด และดังนั้น จะไม่มีแนวโน้มให้ coalescence ของหยด อนุภาคที่เป็น hydrophobic บางส่วน (เช่นติดต่อมุมประมาณ 90 องศา) ได้ stabilizers ดี เพราะพวกเขามีบางส่วน wettable โดยของเหลวทั้งสอง และผูกจึง ดีกับพื้นผิวของหยด พลังงานเสถียรภาพถูกกำหนดโดย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

น้ำนมพิกเคอริเป็นอิมัลชันที่มีเสถียรภาพโดยอนุภาคของแข็ง (เช่นซิลิกาคอลลอยด์) ซึ่งดูดซับบนอินเตอร์เฟซระหว่างสองขั้นตอน ชนิดของอิมัลชันนี้ได้รับการตั้งชื่อตาม SU พิกเคอริที่อธิบายปรากฏการณ์ในปี 1907 ถึงแม้ว่าผลที่ได้รับการยอมรับเป็นครั้งแรกโดยวอลเตอร์แรมส์ในปี 1903 [1] [2] ถ้าน้ำมันและน้ำผสมและหยดน้ำมันขนาดเล็กที่เกิดขึ้นและแพร่ระบาดไปทั่ว น้ำหยดในที่สุดก็จะรวมกันเพื่อลดปริมาณของพลังงานที่อยู่ในระบบ แต่ถ้าอนุภาคของแข็งมีการเพิ่มส่วนผสมที่พวกเขาจะผูกกับพื้นผิวของอินเตอร์เฟซและป้องกันไม่ให้ละอองจากการหลอมรวมจึงก่อให้เกิดอิมัลชันที่จะมีเสถียรภาพมากขึ้น. คุณสมบัติเช่นไฮโดรรูปร่างและขนาดของอนุภาคสามารถมี ส่งผลกระทบต่อความมั่นคงของอิมัลชัน มุมสัมผัสอนุภาคของพื้นผิวของหยดที่เป็นลักษณะของไฮโดรที่ ถ้ามุมสัมผัสของอนุภาคอินเตอร์เฟซที่อยู่ในระดับต่ำอนุภาคจะเปียกโดยส่วนใหญ่หยดและจะไม่มีแนวโน้มที่จะป้องกันไม่ให้เกิดการเชื่อมต่อกันของละออง อนุภาคที่มีบางส่วนที่ไม่ชอบน้ำ (เช่นมุมสัมผัสประมาณ 90 °) มีความคงตัวดีกว่าเพราะพวกเขามีบางส่วนเปียกโดยทั้งของเหลวและดังนั้นจึงดีกว่าที่จะผูกพื้นผิวของหยดน้ำที่ พลังงานเสถียรภาพจะได้รับจาก