This, however, is only a small part

This, however, is only a small part of its task. A mere list of authors, taken separately, and of their books, does not constitute a history of literature, for literature as a whole grows and changes from generation to generation, and in tracing this growth, history must show the place which each writer occupies in it, and his relations with those who went before, and with those who came after him. A writer of exceptionally powerful personality is certain to stamp has impress upon his age, and amongst those who follow him many will always be found who, whether they are conscious of it or not, reveal his influence in their thought and style. Moreover, the popularity obtained by any writer with a particular kind of work will naturally breed imitations, and what has once been done successfully will for a time be done again and again, in this way ‘schools’ are formed and ‘movements’ initiated, which last for a while, and then, when tastes presently change, and other ‘school’ and ‘movements’ arise, disappear. Thus we speak of the ‘school’ of pope, earning the whole succession of poets who wrote in the particular style which he had brought to perfection and made current; of the ‘classic’ movement in verse which, following his lead, these writers carried on; of the ‘classic’ movement in verse fiction which owed its principal impulse to Scott’s historical novels; and so on. Such schools and movements always play a large part in the development of literature, and are often as important to the student as that even the most original men-the men who are most completely themselves have their intellectual ancestry, and are often deeply indebted to others for inspiration and example. I have just spoken of Pope’s particular style; but this was not his own independent creation; and while it assumed perfection in his hands it was really the final result of a ling ‘movement’ in verse, which had already found one great representative in his immediate predecessor, Dryden. Scott was educated in a ‘romantic’ school before he became in his turn a supreme master in that school. We frequently think of Shakespeare as if he stood altogether apart in the literature of his day. But in fact, he took the drama up at the point, which it had reached when he began to write for the stage, and followed the lines, which his forerunners had laid down. The history of literature, then, must take account of all these things. It must bring out the relationships between writer and writer and group and group; it must trace the rise, growth, and decline of ‘school’ and ‘movements’; and whenever any given writer had been especially prominent in their evolution, it must consider the influence he exerted in making literature either by keeping it in the old channels or in directing it into new.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม นี้ เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของงานนั้น เพียงรายชื่อ ของผู้ เขียน นำมาแยก และ หนังสือของพวกเขา เป็นประวัติของวรรณคดี วรรณกรรมเป็นทั้งเติบโต และเปลี่ยนแปลงจากรุ่นสู่รุ่น และในการติดตามการเจริญเติบโตนี้ ประวัติต้องแสดงตำแหน่งที่ผู้เขียนแต่ละเรื่อง และความสัมพันธ์ของเขา กับคนที่ไปก่อน และผู้ที่มาหลังจากเขา นักเขียนของบุคลิกภาพมีประสิทธิภาพล้ำอยู่ประทับได้สร้างความประทับใจตามอายุของเขา และบรรดาผู้ที่ติดตามพระองค์ หลายจะเสมอพบที่ ว่าพวกเขาจะตระหนักได้ หรือ ไม่ เปิดเผยอิทธิพลของเขาในการคิดและลักษณะการ ยิ่งไปกว่านั้น ความนิยมที่ได้รับ โดยการเขียนกับแบบเฉพาะงานจะธรรมชาติสายพันธุ์เลียนแบบที่ผลิต และสิ่งครั้งแล้วสำเร็จจะสำหรับเวลาจะทำอีก ในการ 'ย้าย' เริ่มต้น และวิธีที่ 'โรงเรียน' เกิดขึ้นนี้ซึ่งล่าสุดหนึ่ง แล้ว เมื่อเปลี่ยนรสนิยมปัจจุบัน และอื่น ๆ 'โรงเรียน' และการ 'ย้าย' เกิดขึ้น หายไป ดังนั้น เราพูด 'โรงเรียน' ของสมเด็จพระสันตะปาปา รายได้อย่างต่อเนื่องทั้งหมดของกวีที่เขียนในลักษณะเฉพาะซึ่งเขาได้นำความสมบูรณ์แบบ และทำปัจจุบัน ของการเคลื่อนไหว 'คลาสสิก' ในข้อใด ต่อลูกค้าเป้าหมายของเขา นักเขียนเหล่านี้ดำเนิน ของการเคลื่อนไหว 'คลาสสิก' ในนิยายข้อที่ค้างของกระแสหลักของสก็อตประวัติศาสตร์นิยาย และอื่น ๆ โรงเรียนและความเคลื่อนไหวดังกล่าวจะเล่นส่วนใหญ่ในการพัฒนาเอกสารประกอบการ และมักเป็นเรื่องสำคัญที่นักเรียนเป็นที่แม้แต่เดิมมากที่สุดคนคนส่วนใหญ่อย่างสมบูรณ์ด้วยตนเองที่มีความมืดทางปัญญา และมักลึกใครอื่นสำหรับแรงบันดาลใจและตัวอย่าง ฉันเพียงได้พูดของลักษณะเฉพาะของสมเด็จพระสันตะปาปา แต่นี้ไม่ได้สร้างเองอิสระ และในขณะนั้นถือว่าสมบูรณ์แบบในมือเขา มันจริง ๆ ผลสุดท้ายของหลิง 'ย้าย' ในสด ซึ่งได้พบตัวแทนดีหนึ่งในรุ่นก่อนของเขาทันที Dryden สก็อตได้รับการศึกษาในโรงเรียน 'โรแมนติก' ก่อนจะเป็นในโอกาสของเขาฎีกาหลักในโรงเรียนที่ เรามักคิดว่า ของเชกสเปียร์เป็นถ้าเขายืนห่างกันทั้งหมดในวรรณคดีของท่าน แต่ในความเป็นจริง เขาเอาละครที่ค่าจุด ซึ่งมันมีถึงเมื่อเขาเริ่มเขียนระยะ และตามบรรทัด ที่ forerunners เขามีไว้ ประวัติของวรรณคดี แล้ว ต้องทำบัญชีสิ่งเหล่านี้ จะต้องนำมาหาความสัมพันธ์ระหว่างผู้เขียน และผู้เขียน และกลุ่ม กลุ่ม ต้องติดตามเพิ่มขึ้น เติบโต การลดลงของ 'โรงเรียน' และการ 'ย้าย' และเมื่อใดก็ ตามผู้เขียนใด ๆ กำหนดได้โดดเด่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในวิวัฒนาการของพวกเขา จึงต้องพิจารณาอิทธิพลเขานั่นเองในการประกอบการอย่างใดอย่างหนึ่ง โดยเก็บไว้ ในช่องเก่า หรือผู้กำกับก็เป็นใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้ แต่เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของงานของตน รายการเพียงของผู้เขียนที่นำมาแยกกันและหนังสือของพวกเขาไม่ได้เป็นประวัติศาสตร์ของว​​รรณกรรมวรรณกรรมรวมเติบโตและการเปลี่ยนแปลงจากรุ่นสู่รุ่นและในการติดตามการเจริญเติบโตนี้ประวัติศาสตร์จะต้องแสดงสถานที่ซึ่งแต่ละนักเขียนตรง ในนั้นและความสัมพันธ์ระหว่างเขากับบรรดาผู้ที่ไปก่อนและมีบรรดาผู้ที่มาหลังจากเขา นักเขียนของบุคลิกภาพที่มีประสิทธิภาพล้ำเป็นบางอย่างที่จะประทับตราได้สร้างความประทับใจให้กับอายุของเขาและในหมู่ผู้ที่ปฏิบัติตามเขาจำนวนมากมักจะพบได้ที่ไม่ว่าจะเป็นจิตสำนึกของมันหรือไม่เผยให้เห็นอิทธิพลของเขาในความคิดและสไตล์ของพวกเขา นอกจากนี้ความนิยมที่ได้รับจากนักเขียนใด ๆ กับชนิดหนึ่งของการทำงานตามธรรมชาติจะก่อให้เกิดการลอกเลียนแบบและสิ่งที่ได้รับครั้งเดียวทำสำเร็จจะเป็นเวลาที่จะทำอีกครั้งและอีกครั้งในทาง 'โรงเรียน' ที่เกิดขึ้นนี้และ 'การเคลื่อนไหว' เริ่มต้นที่ ซึ่งมีอายุการใช้งานในขณะที่และแล้วเมื่อรสนิยมในปัจจุบันเปลี่ยนแปลงและอื่น ๆ โรงเรียน 'และ' การเคลื่อนไหว 'เกิดขึ้นหายไป ดังนั้นเราพูดถึงโรงเรียนของสมเด็จพระสันตะปาปารายได้อย่างต่อเนื่องทั้งของกวีที่เขียนในรูปแบบโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เขานำมาเพื่อความสมบูรณ์และทำในปัจจุบัน ของการเคลื่อนไหว 'คลาสสิก' ในบทกวีซึ่งต่อไปนี้นำของเขา, นักเขียนเหล่านี้ดำเนินการ; ของการเคลื่อนไหว 'คลาสสิก' ในนวนิยายบทกวีซึ่งหนี้ที่ค้างชำระเงินต้นแรงก​​ระตุ้นที่จะนิยายอิงประวัติศาสตร์ของสกอตต์; เป็นต้น โรงเรียนดังกล่าวและการเคลื่อนไหวมักจะเล่นเป็นส่วนใหญ่ในการพัฒนาของวรรณคดีและมักจะเป็นสิ่งสำคัญที่จะเรียนเป็นว่าแม้คนที่เดิมมากที่สุดคนที่เป็นส่วนใหญ่สมบูรณ์ตัวเองมีเชื้อสายทางปัญญาของพวกเขาและมักจะเป็นหนี้บุญคุณอย่างล้ำลึกให้กับผู้อื่น สำหรับแรงบันดาลใจและเป็นตัวอย่าง ฉันได้พูดเพียงลักษณะเฉพาะของสมเด็จพระสันตะปาปา; แต่ไม่ได้สร้างความเป็นอิสระของเขาเอง และในขณะที่สันนิษฐานความสมบูรณ์แบบในมือของเขามันเป็นจริงผลสุดท้ายของลิง 'เคลื่อนไหว' ในบทกวีซึ่งได้พบแล้วหนึ่งในตัวแทนที่ดีในการที่บรรพบุรุษของเขาทันทีดราย สกอตต์ได้รับการศึกษาในโรงเรียน 'โรแมนติกก่อนที่เขาจะกลายเป็นในทางกลับกันเขาหลักสูงสุดในโรงเรียนที่ เรามักคิดว่าของเช็คสเปียร์เป็นถ้าเขายืนอยู่ห่างกันโดยสิ้นเชิงในวรรณคดีของวันของเขา แต่ในความเป็นจริงเขาเอาละครขึ้นที่จุดซึ่งมันก็มาถึงเมื่อเขาเริ่มที่จะเขียนขึ้นมาบนเวทีและตามเส้นซึ่งประชาชนในอาณานิคมของเขาได้วางไว้ ประวัติศาสตร์ของว​​รรณกรรมนั้นจะต้องคำนึงถึงสิ่งเหล่านี้ มันจะต้องนำออกจากความสัมพันธ์ระหว่างนักเขียนและนักเขียนและกลุ่มและกลุ่ม มันจะต้องติดตามการเพิ่มขึ้นของการเจริญเติบโตและการลดลงของ 'โรงเรียน' และ 'การเคลื่อนไหว'; และเมื่อใดก็ตามที่นักเขียนใดก็ตามที่ได้รับการที่โดดเด่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการวิวัฒนาการของพวกเขาก็จะต้องพิจารณาอิทธิพลที่เขาทุ่มเทในการทำวรรณกรรมทั้งโดยการเก็บรักษาไว้ในช่องเก่าหรือในกำกับมันเข้าไปใหม่