opportunity cost of leisure) and no

opportunity cost of leisure) and non-employment income determine labor supply
decisions, and poor health lowers these factors, human capital theory predicts that poor
health will also be negatively related to the probability of labor force participation
(Chirokos and Nestel, 1984).4
The human capital theory approach to the treatment of health in labor models was
extended by Grossman (1972) and Michael’s (1973) models of household production of
commodities such as health. These models acknowledge that health is both a
consumptive and investment commodity and, unlike other forms of human capital which
do not necessarily depreciate, the large initial stock of health must be continually
replenished through the sacrifice of time and monetary resources. Thus, while earnings
are partly determined by investments in health capital, the stock of health today depends
on past (and current) investments in health which, in turn, depend upon past (and current)
earnings.5
In Grossman’s model, health does not affect an individual’s productivity but
determines the amount of time that the individual can spend earning income and
producing non-market commodities. The variation of individuals’ inputs of medical
services and time into the production of health will vary according to the opportunity
costs of the time lost to poor health. Michael suggests a similar result; however, his

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต้นทุนโอกาสของการพักผ่อน) และรายได้-งานกำหนดอุปทานแรงงานตัดสินใจ และสุขภาพที่ดีลดปัจจัยเหล่านี้ ทฤษฎีทุนมนุษย์คาดการณ์ที่ไม่ดีสุขภาพจะยังส่งผลเกี่ยวข้องกับความน่าเป็นของการมีส่วนร่วมของแรงงาน(Chirokos และ Nestel, 1984) .4วิธีการทฤษฎีทุนมนุษย์ในการรักษาสุขภาพในรูปแบบแรงงานถูกขยาย โดยรวม (1972) และของใช้ในครัวเรือนผลิตรุ่น (1973) ของไมเคิลสินค้าโภคภัณฑ์เช่นสุขภาพ รุ่นนี้ยอมรับว่า สุขภาพเป็นทั้งสองแบบกำลังการบริโภคและการลงทุนสินค้าโภคภัณฑ์และ ซึ่งแตกต่าง จากรูปแบบอื่น ๆ ของทุนมนุษย์ซึ่งไม่จำเป็นต้องคิดค่าเสื่อมราคา ต้องเป็นหุ้นขนาดใหญ่เริ่มต้นของสุขภาพอย่างต่อเนื่องเติมผ่านการเสียสละของเวลาและทรัพยากรทางการเงิน ดังนั้น ในขณะที่กำไรบางส่วนกำหนด โดยเงินลงทุนในสุขภาพทุน หุ้นของสุขภาพวันนี้ขึ้นในอดีต (และปัจจุบัน) เงินลงทุนในสุขภาพซึ่ง ในทางกลับกัน ขึ้นอยู่กับอดีต (และปัจจุบัน)earnings.5ในรูปแบบของรวม สุขภาพไม่มีผลต่อผลผลิตของแต่ละบุคคล แต่กำหนดระยะเวลาว่า แต่ละคนสามารถใช้จ่ายเงินรายได้ และผลิตสินค้าโภคภัณฑ์ไม่ใช่ตลาด การเปลี่ยนแปลงของปัจจัยการผลิตของแต่ละคนของทางการแพทย์เวลาในการผลิตของสุขภาพและการบริการจะแตกต่างกันตามโอกาสต้นทุนของเวลาที่เสียไปเพื่อสุขภาพที่ดี ไมเคิลแสดงให้เห็นผลลัพธ์คล้าย อย่างไรก็ตาม เขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต้นทุนค่าเสียโอกาสของการพักผ่อน) และรายได้ที่มิใช่การจ้างงานตรวจสอบการจัดหาแรงงาน
ตัดสินใจและสุขภาพไม่ดีจะช่วยลดปัจจัยเหล่านี้ทฤษฎีทุนมนุษย์คาดการณ์ว่าไม่ดี
ต่อสุขภาพนอกจากนี้ยังจะมีความเกี่ยวข้องในทางลบต่อความน่าจะเป็นของแรงงานมีส่วนร่วม
(Chirokos และ Nestel, 1984) 0.4
แนวทางทฤษฎีทุนมนุษย์กับการรักษาสุขภาพในรูปแบบแรงงานที่ถูก
ขยายโดยกรอสแมน (1972) และไมเคิล (1973) รูปแบบของการผลิตของใช้ในครัวเรือนของ
สินค้าโภคภัณฑ์เช่นสุขภาพ รุ่นนี้ได้รับทราบว่าสุขภาพเป็นทั้ง
การบริโภคและการลงทุนสินค้าโภคภัณฑ์และแตกต่างจากรูปแบบอื่น ๆ ของทุนมนุษย์ซึ่ง
ไม่จำเป็นต้องลดลง, หุ้นขนาดใหญ่เริ่มต้นของสุขภาพอย่างต่อเนื่องจะต้อง
เติมผ่านเสียสละเวลาและทรัพยากรทางการเงิน ดังนั้นในขณะที่รายได้
จะถูกกำหนดโดยส่วนหนึ่งเป็นเงินลงทุนในเมืองหลวงสุขภาพสต็อกของสุขภาพวันนี้ขึ้นอยู่
บนอดีตที่ผ่านมา (และปัจจุบัน) เงินลงทุนในการดูแลสุขภาพซึ่งในที่สุดก็ขึ้นอยู่กับอดีตที่ผ่านมา (และปัจจุบัน)
earnings.5
ในรูปแบบของกรอสแมนสุขภาพไม่ได้ ส่งผลกระทบต่อการผลิตของแต่ละบุคคล แต่
กำหนดระยะเวลาที่ว่าบุคคลที่สามารถใช้จ่ายรายได้รายได้และ
การผลิตสินค้าที่ไม่ใช่การตลาด การเปลี่ยนแปลงของปัจจัยการผลิตของแต่ละบุคคลในการแพทย์
การบริการและเวลาในการผลิตของสุขภาพจะแตกต่างกันไปตามโอกาสที่
ค่าใช้จ่ายของเวลาที่สูญเสียให้กับสุขภาพไม่ดี ไมเคิลแสดงให้เห็นผลที่คล้ายกัน แต่ของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่าเสียโอกาสของสันทนาการ ) และรายได้การจ้างงานไม่ตรวจสอบจัดหาแรงงานการตัดสินใจ และสุขภาพไม่ดี แต่ปัจจัยเหล่านี้ ทฤษฎีทุนมนุษย์ ทำนายว่าไม่ดีสุขภาพจะมีความสัมพันธ์ทางลบกับความน่าจะเป็นของแรงงาน การมีส่วนร่วม( chirokos และ nestel , 1984 )ทฤษฎีทุนมนุษย์วิธีการรักษาสุขภาพในรูปแบบแรงงานคือขยายโดยกรอสแมน ( 1972 ) และไมเคิล ( 1973 ) รุ่นการผลิตของครัวเรือนสินค้าโภคภัณฑ์ เช่น สุขภาพ รุ่นนี้ยอมรับว่าสุขภาพเป็นทั้งการบริโภคและการลงทุนสินค้าโภคภัณฑ์และแตกต่างจากรูปแบบอื่น ๆของมนุษย์ ซึ่งไม่จําเป็นต้องลดราคาหุ้นเริ่มต้นที่ใหญ่ของสุขภาพต้องมีอย่างต่อเนื่องเติมผ่านการเสียสละเวลาและทรัพยากรทางการเงิน ดังนั้น , ในขณะที่รายได้เป็นส่วนหนึ่งที่กำหนดโดยการลงทุนในหุ้นทุนสุขภาพ สุขภาพ วันนี้ขึ้นในอดีต ( และปัจจุบัน ) การลงทุนในสุขภาพซึ่ง จะขึ้นอยู่กับที่ผ่านมา ( และปัจจุบัน )5 บาทใน กรอสแมน แบบ สุขภาพไม่มีผลต่อผลผลิตของแต่ละบุคคล แต่กำหนดระยะเวลาที่แต่ละบุคคลสามารถใช้จ่าย รายได้ และการผลิตนอกตลาดสินค้าโภคภัณฑ์ การเปลี่ยนแปลงของบุคคล " ปัจจัยทางการแพทย์บริการและเวลาในการผลิตของสุขภาพจะแตกต่างกันตามโอกาสต้นทุนของเวลาที่สูญเสียไป เพื่อสุขภาพที่ดี . ไมเคิลแสดงให้เห็นผลที่คล้ายกัน อย่างไรก็ตาม เขา