Mondrian, who had escaped to New Yo

Mondrian, who had escaped to New York from Europe after the outbreak of World War II, delighted in the city's architecture. He was also fascinated by American jazz, particularly boogie-woogie, finding its syncopated beat, irreverent approach to melody, and improvisational aesthetic akin to what he called, in his own work, the "destruction of natural appearance; and construction through continuous opposition of pure means—dynamic rhythm." In this painting, his penultimate, Mondrian replaced the black grid that had long governed his canvases with predominantly yellow lines that intersect at points marked by squares of blue and red. These atomized bands of stuttering chromatic pulses, interrupted by light gray, create paths across the canvas suggesting the city's grid, the movement of traffic, and blinking electric lights, as well as the rhythms of jazz.

Considered Mondrian’s masterpiece, Broadway Boogie Woogie is a shimmering combination of multi-colored grid lines, complete with blocks of color, all in the primary palette. This piece represents another development in the unique style of the artist, which may have been the most profound. After the abandonment of representational forms in 1913 and the reconciliation of his spiritual concerns with his aesthetic, Mondrian had finally developed the transition of solid black lines to lines consisting of multi-colored, vibrant hues, creating an entirely new feeling. This painting represents Mondrian’s seminal work as an artist, and unlike much of his work, is not entirely non-representational. One can see the grid of the Manhattan city streets and feel the beat of the boogie woogie music of which Mondrian was so fond.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ออกแบบ ที่ได้หลบหนีไปสู่นิวยอร์กจากยุโรปหลังจากการระบาดของสงครามโลกครั้งที่สอง ยินดีในสถาปัตยกรรมของเมือง เขาถูกยังหลงใหลดนตรีแจ๊สอเมริกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง boogie-woogie หาของจังหวะ syncopated เรื่องวิธีการเมโลดี้ สุนทรียะ improvisational นั่นเขาเรียกอะไร ในการทำงานของตัวเอง "ทำลายลักษณะธรรมชาติ และการก่อสร้างผ่านฝ่ายตรงข้ามอย่างต่อเนื่องหมายถึงบริสุทธิ์ — จังหวะแบบไดนามิก " ในภาพนี้ เขา penultimate ออกแบบแทนเส้นสีดำที่มียาวนานภายใต้ผืนผ้าใบของเขา มีเส้นสีเหลืองเป็นที่อิน ณจุดที่ทำเครื่องหมาย โดยช่องสี่เหลี่ยมสีน้ำเงินและสีแดง เหล่านี้ atomized วงของการพูดติดอ่างเครื่องตั้งสายกะพริบ การขัดจังหวะ โดยเทาอ่อน สร้างเส้นทางผ่านผืนผ้าใบของกริด การเคลื่อนไหวของการจราจร การแนะนำ และไฟฟ้ากระพริบ ไฟ และแบบของแจ๊สถือเป็นผลงานชิ้นเอกของออกแบบ บรอดเวย์ Woogie กระดานโต้คลื่นเป็นชุดพรายของหลายสีเส้น มีบล็อกสี ในสีหลัก ชิ้นนี้แสดงถึงการพัฒนาอีกในแบบเฉพาะของศิลปิน อาจได้ลึกซึ้งมากที่สุด หลังจาก abandonment ฟอร์ม representational 2456 และการกระทบยอดของความกังวลของจิตวิญญาณกับความงามของเขา ออกแบบได้สุดท้ายพัฒนาขึ้นช่วงการเปลี่ยนภาพของเส้นดำทึบบรรทัดที่ประกอบด้วยหลายสี ใสโทน สร้างความรู้สึกใหม่ ภาพนี้แสดงถึงงานบรรลุถึงออกแบบของศิลปิน และแตกต่าง จากงานของเขามาก ไม่ทั้งหมดไม่ใช่-representational หนึ่งสามารถดูตารางของถนนในเมืองแมนฮัตตัน และรู้สึกว่าจังหวะของเพลง woogie กระดานโต้คลื่นที่ออกแบบชื่นชอบดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Mondrian ที่ได้หลบหนีไปนิวยอร์กจากยุโรปหลังจากการระบาดของสงครามโลกครั้งที่สองมีความยินดีในงานสถาปัตยกรรมของเมือง เขารู้สึกทึ่งโดยแจ๊สชาวอเมริกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งกระดานโต้คลื่น-woogie หาลัดของจังหวะวิธีการไม่เคารพการทำนองเพลงและความงามยิ่งคล้ายกับสิ่งที่เขาเรียกว่าในการทำงานของตัวเอง "การทำลายของลักษณะทางธรรมชาติและการก่อสร้างผ่านความขัดแย้งอย่างต่อเนื่องของ จังหวะวิธีไดนามิกบริสุทธิ์. " ในภาพนี้สุดท้ายของเขา Mondrian แทนที่ตารางสีดำที่ได้ภายยาวผืนผ้าใบของเขาที่มีเส้นสีเหลืองส่วนใหญ่ที่ตัดที่จุดทำเครื่องหมายโดยสี่เหลี่ยมสีน้ำเงินและสีแดง เหล่านี้วงดนตรีที่ atomized ของพัลส์สีพูดติดอ่างขัดจังหวะด้วยสีเทาอ่อนสร้างเส้นทางทั่วผืนผ้าใบบอกตารางของเมืองที่การเคลื่อนไหวของการจราจรและกระพริบไฟเช่นเดียวกับจังหวะของดนตรีแจ๊ส. ถือเป็นผลงานชิ้นเอกของมอนเดรียนบรอดเวย์ Boogie Woogie เป็น รวมกันส่องแสงของเส้นกริดหลายสีที่สมบูรณ์แบบด้วยกลุ่มของสีทั้งหมดในจานหลัก งานชิ้นนี้แสดงให้เห็นถึงการพัฒนาอีกในสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ของศิลปินซึ่งอาจจะเป็นคนที่ลึกซึ้งที่สุด หลังจากที่ถูกทอดทิ้งในรูปแบบที่ดำเนินการในปี 1913 และความสมานฉันท์ของความกังวลทางจิตวิญญาณของเขากับความงามของเขา Mondrian มีการพัฒนาในที่สุดการเปลี่ยนแปลงของเส้นสีดำที่เป็นของแข็งกับเส้นที่ประกอบด้วยหลายสีเฉดสีที่สดใส, การสร้างความรู้สึกใหม่ทั้งหมด การวาดภาพนี้แสดงให้เห็นการทำงานของน้ำเชื้อของมอนเดรียในฐานะศิลปินและแตกต่างมากจากการทำงานของเขาไม่ได้ทั้งหมดที่ไม่ได้ดำเนินการ หนึ่งสามารถดูตารางของถนนในเมืองแมนฮัตตันและความรู้สึกของจังหวะเพลง woogie กระดานโต้คลื่นที่ Mondrian เป็นรักดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

mondrian ที่หนีไปนิวยอร์ก จากยุโรป หลังจากการระบาดของสงครามโลกครั้งที่สอง ความยินดีในสถาปัตยกรรมของเมือง เขายังหลงใหลเพลงแจ๊สชาวอเมริกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งบลูส์ , หาของ syncopated ชนะวิธีการเคารพในเพลง และ improvisational สุนทรียะ คล้ายกับเขาเรียกอะไร ในงานของเขาเอง " ทำลายลักษณะธรรมชาติและสร้างผ่านการต่อเนื่องของบริสุทธิ์ หมายถึง จังหวะแบบไดนามิก " ในรูปนี้ สุดท้าย mondrian แทนที่สีดำของเขา , ตารางที่ยาวได้ภายใต้ผ้าใบของเขากับสีเหลืองเด่นเส้นตัดกันที่จุดเครื่องหมายสี่เหลี่ยมสีฟ้าและสีแดง เหล่านี้ได้วงตะกุกตะกักรงค์กะพริบ ขัดจังหวะด้วยสีเทาอ่อนสร้างเส้นทางผ่านผืนผ้าใบ แนะนำของเมืองตารางการเคลื่อนไหวของการจราจร และ ไฟฟ้า ไฟกระพริบเป็นจังหวะแจ๊ส mondrian

ถือว่าเป็นชิ้นเอกบรอดเวย์บลูส์การส่องแสงหลายสี เส้นกริด สมบูรณ์ด้วยบล็อกสีในจานสีปฐมภูมิ ชิ้นนี้แสดงถึงการพัฒนาใหม่ในสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ของศิลปินซึ่งอาจได้รับลึกซึ้งมากที่สุด หลังจากละทิ้งรูปแบบดำเนินการในปี 1913 และความสมานฉันท์ของความกังวลทางจิตวิญญาณของเขากับของเขาของความงาม mondrian ได้พัฒนาเปลี่ยนแปลงของเส้นสีดำทึบ สายประกอบด้วยหลายสี เฉดสี สีสันสดใส สร้างความรู้สึกใหม่ทั้งหมด . ภาพนี้แสดงถึง mondrian ของงานวิจัยเป็นศิลปินและแตกต่างจากมากของการทำงานของเขา ไม่ใช่ทั้งหมดไม่ใช่ตัวแทน . หนึ่งสามารถเห็นตารางของแมนฮัตตันเมืองถนนและรู้สึกถึงจังหวะของเพลงบลูส์ที่ mondrian จึงชอบ