Shirley Jackson's short story The L

Shirley Jackson's short story The Lottery was published in 1948 and is not in the public domain.

Accordingly, we are prohibited from presenting the full text here in our short story collection, but we can present summary of the story, along with by some study questions, commentary and explanations.

It is important to have some historical context to understand this story and the negative reaction that it generated when it was published in the June 26, 1948 issue of The New Yorker. The setting for the story, a gathering in a small rural village, wasn't a fictional creation in America this story was published in the summer of 1948. The setting was emblematic of "small town America." It was customary at that time, for rural community leaders to organize summertime gatherings to draw people together in town centers to socialize, and to frequent and support some of the town's business establishments. It was thought to be good for the businesses and good for the community. These gatherings were usually organized by the city council and featured lotteries with modest cash-prizes to help lure people into their vehicles for the long drive to town. So the scene was instantly recognizable to readers -- especially rural readers -- when the story was published, and they did not like the way that this particular story developed and concluded. Many interpreted the story to be an attack on the values of rural communities. As a result the story engendered a great deal of anger and criticism. Here is the summary, which will be followed by additional commentary.

On a warm summer day, villagers gather in a town square to participate in a lottery. The village is small with about 300 residents and they are in an excited but anxious mood. We learn that this is an annual event and that some surrounding towns are thinking about abandoning the lottery. Mrs. (Tess) Hutchinson makes an undramatic entrace and chats briefly with Mrs. Delacroix, her friend.

The night before Mr. Summers, a town leader who officiates the lottery, had made paper slips listing all the families with the help of Mr. Graves (subtle name choice?). The slips were stored overnight in a safe at the coal company.

The villagers start to gather at 10 a.m. so that they may finish in time for lunch. Children busy themselves collecting stones -- one of those odd details that will later emerge loaded with meaning -- until the proceedings get underway and they are called together by their parents.

Mr. Summers works down the list of families, summoning the head man of each household. A male sixteen years or older comes forward and draws a slip of paper. When every family has a slip of paper, Mr. Summers has everyone look at the slip and we discover that Bill Hutchinson has drawn the one slip with a black spot. It's his family that has been chosen. Mrs. Hutchinson begins to protest. With tension mounting it becomes clear that "winning" this lottery isn't going to be what we expected, and that the "winner" isn't going to walk away with a pile of cash.

Once a family is chosen, the second round begins. In this round, each family member, no matter how old or young, must draw a slip of paper. It is Tess Hutchinson who draws the slip with the black circle. While Mrs. Hutchinson protests the unfairness of the situation, each of the villagers picks up a stone -- "And someone gave little Davy Hutchinson a few pebbles" -- and closes in on her. The story ends with Mrs. Hutchinson being stoned to death while protesting, "It isn't fair, it isn't right." The story concludes with six of the most famous words in short story history, "And then they were upon her."

When the story was released it engendered a very strong negative reaction and backlash that manifested itself in subscribtion cancellations for The New Yorker and large amounts of what could be described as "hate mail" for both the magazine and the author. Shirley Jackson and the editors at The New Yorker were both surprised by the reaction. Even Jackson's mother was critical of the work. Here is an excerpt from Jackson herself:
'It had simply never occurred to me that these millions and millions of people might be so far from being uplifted that they would sit down and write me letters I was downright scared to open; of the three-hundred-odd letters that I received that summer I can count only thirteen that spoke kindly to me, and they were mostly from friends. Even my mother scolded me: "Dad and I did not care at all for your story in The New Yorker," she wrote sternly; "it does seem, dear, that this gloomy kind of story is what all you young people think about these days. Why don't you write something to cheer people up?"'
One literary critic described the story as "a chilling tale of conformity gone mad." Yes, that's a nice sound-bite to release in a classroom discussion, a book club gathering or a short story seminar but I honestly doubt that the letters received by Jackson in 1948 cursed her for writing a tale of 'conformity gone mad.' I do suspect that some people picked up and reacted strongly to the idea that Jackson might be suggesting that underneath the idyllic image of rural communities peopled by wholesome citizens, that there might be a sinister force waiting to be unleashed. The people in those communities certainly didn't see themselves that way. I suspect that some folks made simpler inferences about the story that they still found offensive; that the stones represented harmful gossip and insults, that these gatherings were a place where unfounded rumors could be born by chance and inflict real damage on those targeted; as gathering by gathering, a new "target" might become subject to slander earned or unearned.

Jackson kept her intended meaning to herself, believing that it would emerge more clearly with the passage of time. But considering that she was genuinely surprised by the reaction, it seems logical to conclude that she intended to make a commentary on general human nature rather than a specific criticism of rural American communities in the mid-20th century.

Personally, I think the questions of permission and participation make for a great discussion or essay about this particular short story. As small as the gathering is, it is an official event and an act of governance. The American writer and intellectual Henry David Thoreau suggested that you have a moral responsibility for your government; that when the government does something wrong -- say, handing out "free" small-pox infected blankets to Native American Indian tribes -- that it's not right to simply blame the government, because by extension that government belongs to you and acts on your behalf. So the blame belongs to you as well. That is part of the foundation for many of the ideas he advocates in On Civil Disobedience.

In The Lottery, I see questions regarding the use of force: would you voluntarily participate in an annual lottery like this? Yet the people come every year. Why? I also see questions about permission and consent. Are people willing to tolerate the possibility of bad things happening in their community as long as the odds of it happening to them are low and the cost of speaking out and protesting against it might be high? What are we willing to trade off or compromise in order to be part of a community? How do these questions relate to modern American culture and politics where some people -- an increasing number -- believe that some individual liberty should be sacrificed for the good of the community while others believe that individual liberty and the freedom to make personal choices is the highest consideration. That can be a difficult question for some, and they wish to answer it with compromise: "Of course *some* individual liberty must be sacrificed." This story may be useful for removing the middle ground and raising guiding principals to the surface for consideration.

For those of you that have landed on this page looking for the secret to winning the lottery, I have a few thoughts . . .

First, good luck to you. I hope you win.

Second, there is no magic formula and the odds of winning are extremely low. So balance your participation modestly, never spend more than you can afford. Enjoy dreaming about what you will do if you win.

Lastly, keep in mind, that no matter how often you play and lose, your worst loss is better than Tess Hutchinson's win!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องสั้นอังกฤษ Jackson ลอตเตอรี่ถูกตีพิมพ์ในปี 1948 และไม่อยู่ในโดเมนสาธารณะดังนั้น เราห้ามนำเสนอข้อความทั้งหมดในชุดเก็บรวบรวมเรื่องสั้นของเรา แต่เราสามารถนำเสนอข้อมูลสรุปของเรื่อง พร้อมกับเรียนถามบาง ความเห็น และคำอธิบายมันจะต้องมีบางประวัติศาสตร์เข้าใจเรื่องนี้และปฏิกิริยาทางลบที่มันสร้างขึ้นเมื่อมันเผยแพร่ในปัญหาของซัวเถา 26 มิถุนายน 1948 การตั้งค่าสำหรับเรื่อง รวบรวมในหมู่บ้านชนบทขนาดเล็ก ไม่ใช่การสร้างละครในอเมริกาเรื่องนี้ถูกตีพิมพ์ในช่วงฤดูร้อน 1948 การตั้งค่าถูกจำลอง "ขนาดเล็กเมืองอเมริกา" มันเป็นปกติที่เวลา สำหรับผู้นำชุมชนชนบทจัดสังสรรค์ฤดูร้อนเพื่อดึงคนเข้าด้วยกันในกลางเมือง เพื่อ สังคม และการที่พบบ่อย และสนับสนุนของสถานประกอบการธุรกิจในเมือง มันคิดว่า จะดีสำหรับธุรกิจ และสำหรับชุมชน งานเหล่านี้มักจะถูกจัด โดยสภาเมือง และสลากพร้อมรางวัลเงินสดเจียมช่วยล่อคนในรถของพวกเขาสำหรับไดรฟ์ยาวเมืองที่โดดเด่น ดังนั้น ฉากถูกจำได้ทันทีโดยเฉพาะอย่างยิ่งชนบทอ่าน - - ผู้อ่านเมื่อเรื่องถูกเผยแพร่ และพวกเขาไม่ชอบวิธีการที่เรื่องนี้โดยเฉพาะพัฒนา และสรุป หลายคนตีความเรื่องที่จะโจมตีค่าของชุมชนชนบท ดัง เรื่องราว engendered ความโกรธและการวิจารณ์อย่างมาก นี่คือสรุป ซึ่งจะตามความเห็นเพิ่มเติมในวันฤดูร้อนที่อบอุ่น ชาวบ้านรวบรวมเกิดการมีส่วนร่วมในการจับสลาก หมู่บ้านมีขนาดเล็ก มีประมาณ 300 คน และพวกเขาอยู่ในอารมณ์ที่ตื่นเต้น แต่กังวล เราเรียนรู้ว่า เป็นงานประจำปี และว่า บางเมืองโดยรอบมีความคิดเกี่ยวกับทิ้งสลาก Hutchinson นาง (Tess) ทำให้ entrace มี undramatic และสนทนาสั้น ๆ กับนางซิสตินของไมเคิล เพื่อนของเธอคืนก่อนนายฤดู การเมืองผู้นำ officiates หวย มีกระดาษบันทึกรายการทั้งหมดครอบครัวของนายสุสาน (เลือกชื่อละเอียด) การจัดส่งถูกเก็บไว้ค้างคืนในตู้ที่บริษัทถ่านหินชาวบ้านเริ่มการรวบรวมเวลา 10 น.ดังนั้นพวกเขาอาจเสร็จสิ้นในเวลากลางวัน เด็กวุ่นวายเองรวบรวมหิน -รายละเอียดที่แปลกที่จะเกิดในภายหลังอย่างใดอย่างหนึ่งเต็มไป ด้วยความหมาย - จนถึงกระบวนการพิจารณาได้รับ และพวกเขาเรียกพ่อกันนายฤดูทำงานลงในรายการของครอบครัว เรียกชายหัวของแต่ละครัวเรือน ชาย 16 ปี หรืออายุมาข้างหน้า และวาดใบกระดาษ เมื่อทุกครอบครัวมีใบกระดาษ นายฤดูมีทุกคนมองไปที่ใบ และเราพบว่า Hutchinson เก็บเงินได้ออกใบหนึ่ง มีจุดสีดำ ครอบครัวของเขาที่ได้ถูกเลือกอยู่ นาง Hutchinson เริ่มประท้วง เครียด ติดตั้งมันจะล้างที่ "ชนะ" หวยนี้ไม่ใช่จะเป็นสิ่งที่เราคาดไว้ และว่า "ผู้ชนะ" ไม่ได้ไปด้วยกองเงินเมื่อเลือกครอบครัว รอบที่สองเริ่มขึ้น ในรอบนี้ คน ไม่ว่าเก่า หรือ หนุ่ม ต้องวาดใบกระดาษ มันเป็น Tess Hutchinson ที่ดึงใบ มีวงกลมสีดำ ในขณะที่นาง Hutchinson ปฏิเสธ unfairness ของสถานการณ์ ของชาวบ้านรับหิน - "และมีคนให้น้อย Davy Hutchinson ก้อนกรวดกี่นิ้ว - ปิดในเธอ เรื่องราวจบลง ด้วยนาง Hutchinson กำลังเมาตายขณะประท้วง "มันไม่ยุติธรรม ไม่เหมาะสม" เรื่องสรุป มี 6 คำที่มีชื่อเสียงในระยะสั้นเรื่องประวัติ "แล้ว พวกเขาเมื่อเธอ"เมื่อมีการเผยแพร่เรื่องราว engendered ปฏิกิริยาเชิงลบที่แข็งแกร่งและฟันเฟืองที่ประจักษ์เองใน subscribtion เลิกการซัวและจำนวนมากของสิ่งที่สามารถอธิบายว่า "เกลียดจดหมาย" นิตยสารและผู้เขียน อังกฤษ Jackson และบรรณาธิการที่ซัวเถามีทั้งประหลาดใจ โดยปฏิกิริยา แม่แม้ Jackson เป็นสำคัญของการทำงาน นี่คือการ excerpt จาก Jackson เอง: ' มันมีเพียงแค่ไม่เคยเกิดขึ้นกับผมที่เหล่านี้เป็นล้าน ๆ คนอาจจะห่างไกลจากการเพิ่มขึ้นที่พวกเขาจะนั่งลง และเขียนตัวอักษรที่ผมกลัวจริงจังเปิด ฉัน ตัวอักษรแปลก ๆ สามร้อยที่ได้รับฤดูร้อนที่ ฉันสามารถนับเพียงสิบสามพูดว่าโปรดให้ฉัน และพวกเขาส่วนใหญ่จากเพื่อน แม้แต่แม่ของฉัน scolded ฉัน: "พ่อและฉันไม่ได้ดูแลทั้งหมดสำหรับเรื่องราวของคุณในซัวเถา เธอเขียนเป็น sternly; " มันดูเหมือน เรียน ที่เศร้าเรื่องคุณคนหนุ่มสาวคิดว่า วันเหล่านี้ ทำไมไม่เขียนสิ่งปลอบคนไหม" 'นักวิจารณ์วรรณกรรมหนึ่งอธิบายเรื่องว่า "หนาวเรื่องของตามไปบ้า" ใช่ เป็นเสียงกัดดีปล่อยในห้องเรียนสนทนา สโมสรหนังสือที่รวบรวม หรือจัดสัมมนาเรื่องสั้น แต่ผมสงสัยตรงที่ตัวอักษรที่ได้รับ โดย Jackson ใน 1948 สาปเธอให้เขียนเรื่องของ 'ตามไปบ้า' ผมสงสัยว่า บางคนรับ และปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นคิดว่า Jackson อาจจะบอกว่า ภายใต้ภาพอันงดงามของชนบท peopled โดยประชาชนสุทธ์ อาจมีแรงอุบาทว์รอเป็น unleashed อย่างยิ่ง คนในชุมชนเหล่านั้นแน่นอนไม่เห็นตัวเองวิธีการ สงสัยว่าที่บางคนทำ inferences ง่ายเกี่ยวกับเรื่องราวที่พวกเขาพบว่าไม่เหมาะสม ว่า หินแสดงอันตรายนินทาและดูหมิ่น ที่พบปะเหล่านี้ สถานที่ข่าวลือโคมลอยอาจเกิดโดยบังเอิญ และ inflict ความเสียหายที่แท้จริงในผู้กลุ่มเป้าหมาย รวบรวมโดยการรวบรวม "เป้าหมายใหม่" อาจจะไป ใส่ร้ายป้ายสีได้รับ หรือรายได้Jackson เก็บเธอไว้ความหมายเอง เชื่อว่า มันจะออกมาชัดเจนขึ้นกับกาลเวลา แต่พิจารณาว่า เธอรู้สึกอย่างแท้จริงประหลาดใจปฏิกิริยา ดูเหมือนตรรกะที่จะสรุปว่า เธอตั้งใจให้เห็นในธรรมชาติทั่วไปของมนุษย์มากกว่าการวิจารณ์เฉพาะของชนบทอเมริกันในศตวรรษกลาง 20ส่วนตัว ผมคิดว่า คำถามสิทธิ์และการเข้าร่วมสำหรับการสนทนาที่ดี หรือเรียงความเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยเฉพาะ ขนาดเล็กเป็นการรวบรวม มันเป็นเหตุการณ์อย่างเป็นทางการและการกระทำของการกำกับดูแล นักเขียนชาวอเมริกันและปัญญา Henry David Thoreau แนะนำว่า คุณมีความรับผิดชอบทางศีลธรรมสำหรับรัฐบาลของคุณ ว่า เมื่อรัฐบาลทำ สิ่ง ผิด - พูด แจก "ฟรี" เล็กอีสุกอีใสติดผ้าห่มอินเดียนเผ่า - ว่า จะไม่ถูกตำหนิรัฐบาล เพียง เพราะนามสกุล รัฐบาลที่เป็นของคุณ และทำหน้าที่แทนคุณ เพื่อซัดทอดเป็นของคุณด้วย ที่เป็นส่วนหนึ่งของพื้นฐานของเขาสนับสนุนในบนอารยะในการจับสลาก ฉันจะดูคำถามเกี่ยวกับการใช้แรง: จะคุณสมัครใจเข้าร่วมการจับสลากประจำปีเช่นนี้ ยัง คนมาทุกปี ทำไม ผมเห็นคำถามเกี่ยวกับการอนุญาตและความยินยอม มีคนไปได้สิ่งที่ไม่ดีเกิดขึ้นในชุมชนของตนได้ตราบเท่าที่ราคาของมันเกิดให้อยู่ในระดับต่ำ และต้นทุนการพูดออกมา และปฏิเสธต่อมันอาจจะสูง สิ่งเราเต็มใจที่จะค้าปิด หรือประนีประนอมเพื่อให้เป็นส่วนหนึ่งของชุมชน วิธีทำคำถามเหล่านี้สัมพันธ์กับวัฒนธรรมสมัยใหม่และการเมืองซึ่งบางคน -จำนวนที่เพิ่มขึ้น - เชื่อว่า เสรีภาพบางละควรจะเสียสละเพื่อชุมชนในขณะที่ผู้อื่นเชื่อว่า แต่ละเสรีภาพและอิสระในการทำให้บุคคล พิจารณาสูงสุด ที่เป็นคำถามที่ยากสำหรับบาง และพวกเขาต้องการตอบความ: "แน่นอน * บาง * เสรีภาพแต่ละต้องมีการเสียสละ" เรื่องนี้อาจเป็นประโยชน์สำหรับการเอาพื้นกลาง และระดมแนวทางรักษาผิวสำหรับการพิจารณาสำหรับผู้ที่มีที่ดินในหน้านี้หาความลับในการชนะสลาก มีความคิดบางอย่าง...ครั้งแรก โชคดีคุณ ฉันหวังว่า คุณชนะที่สอง มีไม่มีคาถา และโอกาสชนะมีน้อยมาก ดังนั้น ยอดการเข้าร่วมสุภาพ ไม่เคยใช้จ่ายมากกว่าที่คุณสามารถ เพลิดเพลินกับการฝันเกี่ยวกับสิ่งที่คุณจะทำได้ถ้าคุณชนะสุดท้าย จำไว้ ว่า ไม่ว่าคุณเล่น และสูญเสีย สูญเสียที่เลวร้ายที่สุดของคุณจะดีกว่า Tess Hutchinson ชนะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องสั้นเชอร์ลี่ย์แจ็คสันจับสลากรับการตีพิมพ์ในปี 1948 และไม่ได้อยู่ในโดเมนสาธารณะ. ดังนั้นเราจึงไม่ได้รับอนุญาตจากการนำเสนอข้อความเต็มได้ที่นี่ในการเก็บรวบรวมเรื่องราวของเราสั้น แต่เราสามารถนำเสนอบทสรุปของเรื่องนี้พร้อมกับคำถามการศึกษาบางส่วน ความเห็นและคำอธิบาย. มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะมีบางบริบททางประวัติศาสตร์ที่จะเข้าใจเรื่องนี้และปฏิกิริยาทางลบว่ามันสร้างขึ้นเมื่อมันถูกตีพิมพ์ใน 26 มิถุนายน 1948 ปัญหาของเดอะนิวยอร์กเกอร์ การตั้งค่าสำหรับเรื่องการชุมนุมในหมู่บ้านเล็ก ๆ ในชนบทที่ไม่ได้เป็นผู้สร้างตัวละครในอเมริกาเรื่องนี้ถูกตีพิมพ์ในช่วงฤดูร้อนของปี 1948 การตั้งค่าเป็นสัญลักษณ์ของ "เมืองเล็ก ๆ ที่อเมริกา." มันเป็นธรรมเนียมที่ในเวลานั้นสำหรับผู้นำชุมชนในชนบทในการจัดระเบียบชุมนุมในช่วงฤดูร้อนที่จะดึงคนร่วมกันในศูนย์เมืองที่จะเข้าสังคมและบ่อยและการสนับสนุนบางส่วนของสถานประกอบการธุรกิจของเมือง มันเป็นความคิดที่จะดีสำหรับธุรกิจและดีสำหรับชุมชน การชุมนุมเหล่านี้มักจะถูกจัดขึ้นโดยสภาเมืองและให้ความสำคัญกับสลากเจียมเนื้อเจียมตัวเงินสดรางวัลที่จะช่วยล่อคนเข้ามาในรถของพวกเขาสำหรับไดรฟ์ยาวไปยังเมือง ดังนั้นที่เกิดเหตุเป็นที่รู้จักทันทีให้กับผู้อ่าน - ผู้อ่านโดยเฉพาะอย่างยิ่งในชนบท - เมื่อเรื่องนี้ถูกตีพิมพ์และพวกเขาไม่ชอบวิธีการที่เรื่องนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งการพัฒนาและได้ข้อสรุป หลายคนตีความเรื่องที่จะมีการโจมตีค่าของชุมชนในชนบท เป็นผลให้เรื่องที่ก่อให้เกิดการจัดการที่ดีของความโกรธและวิจารณ์ นี่คือบทสรุปที่จะตามมาด้วยความเห็นเพิ่มเติม. ในวันที่อบอุ่นในฤดูร้อนของชาวบ้านมารวมตัวกันในจัตุรัสกลางเมืองที่จะมีส่วนร่วมในการจับสลาก หมู่บ้านเล็ก ๆ ที่มีประมาณ 300 ผู้อยู่อาศัยและพวกเขาอยู่ในอารมณ์ตื่นเต้น แต่กังวล เราเรียนรู้ว่านี่เป็นงานประจำปีและว่าบางรอบเมืองกำลังคิดเกี่ยวกับการละทิ้งการจับสลาก นาง (เทสส์) ฮัทชินสันทำให้ entrace undramatic และการสนทนาสั้น ๆ กับนาง Delacroix, เพื่อนของเธอ. คืนก่อนที่นายซัมเมอร์สเป็นผู้นำเมืองที่ officiates จับสลากได้ทำกระดาษบิลรายการทุกครอบครัวด้วยความช่วยเหลือของนาย เกรฟส์ (ทางเลือกชื่อที่ลึกซึ้ง?) บิลเก็บไว้ค้างคืนในที่ปลอดภัยที่ บริษัท ถ่านหิน. ชาวบ้านเริ่มต้นที่จะมารวมกันที่ 10:00 เพื่อให้พวกเขาอาจจะเสร็จสิ้นในเวลาสำหรับมื้อกลางวัน เด็กยุ่งตัวเองเก็บรวบรวมหิน - เป็นหนึ่งในรายละเอียดแปลก ๆ เหล่านั้นในภายหลังว่าจะโผล่ออกมาเต็มไปด้วยความหมาย -. จนกว่าการดำเนินการได้รับชิ้นและพวกเขาจะเรียกกันโดยพ่อแม่ของพวกนาย ในช่วงฤดูร้อนทำงานลงในรายการของครอบครัวเรียกหัวมนุษย์ของแต่ละครัวเรือน ชายสิบหกปีหรือมากกว่าออกมาข้างหน้าและดึงใบกระดาษ เมื่อทุกคนในครอบครัวมีใบกระดาษนายซัมเมอร์มีลักษณะทุกคนที่ใบและเราพบว่าบิลฮัทชินสันได้วาดใบหนึ่งที่มีจุดสีดำ มันเป็นเรื่องครอบครัวของเขาที่ได้รับการคัดเลือก นางฮัทชินสันเริ่มต้นในการประท้วง ด้วยความตึงเครียดการติดตั้งมันจะกลายเป็นที่ชัดเจนว่า "ชนะ" การจับสลากนี้ไม่ได้จะเป็นสิ่งที่เราคาดหวังและว่า "ผู้ชนะ" จะไม่เดินออกไปกับกองเงินสด. เมื่อครอบครัวมีการเลือกรอบที่สอง เริ่มต้น. ในรอบนี้แต่ละสมาชิกในครอบครัวไม่ว่าเก่าหรือหนุ่มต้องวาดสลิปของกระดาษ มันเป็นเทสส์ฮัทชินสันที่ดึงใบที่มีวงกลมสีดำ ในขณะที่นางฮัทชินสันประท้วงความไม่เป็นธรรมของสถานการณ์แต่ละของชาวบ้านหยิบก้อนหิน - "และมีคนให้น้อยเดวี่ฮัทชินสันไม่กี่ก้อนกรวด" - และปิดในของเธอ เรื่องจบลงด้วยนางฮัทชินสันถูกขว้างด้วยก้อนหินให้ตายในขณะที่การประท้วง "มันเป็นเรื่องที่ไม่ยุติธรรมมันไม่ถูกต้อง". เรื่องจบลงด้วยหกคำที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในประวัติศาสตร์เรื่องสั้น "และจากนั้นพวกเขาก็อยู่กับเธอ." เมื่อเรื่องนี้ถูกปล่อยออกมามันก่อให้เกิดปฏิกิริยาเชิงลบที่แข็งแกร่งมากและฟันเฟืองที่ประจักษ์เองในการยกเลิกการจองซื้อหุ้นสำหรับ The New Yorker และขนาดใหญ่ ปริมาณของสิ่งที่อาจจะอธิบายว่า "จดหมาย" สำหรับทั้งนิตยสารและผู้เขียน เชอร์ลี่ย์แจ็คสันและบรรณาธิการ The New Yorker มีทั้งประหลาดใจโดยการเกิดปฏิกิริยา แม้แต่แม่ของแจ็คสันมีความสำคัญของการทำงาน นี่คือข้อความที่ตัดตอนมาจากแจ็คสันตัวเอง: 'มันก็ไม่เคยเกิดขึ้นกับผมว่านับล้านเหล่านี้และผู้คนนับล้านอาจจะเพื่อให้ห่างไกลจากการเพิ่มขึ้นว่าพวกเขาจะนั่งลงและเขียนตัวอักษรผมผมก็จริงจังกลัวที่จะเปิด; ของ 3-100 แปลกตัวอักษรที่ผมได้รับในช่วงฤดูร้อนที่ฉันสามารถนับอายุแค่สิบสามที่พูดความกรุณากับผมและพวกเขาส่วนใหญ่มาจากเพื่อน แม้แต่แม่ของฉันดุฉัน: "พ่อและผมไม่ได้ดูแลเลยสำหรับเรื่องราวของคุณใน The New Yorker" เธอเขียนอย่างโหดเหี้ยม; "มันจะดูเหมือนรักที่ว่านี้ชนิดมืดมนของเรื่องเป็นสิ่งที่ทุกคนหนุ่มสาวที่คุณคิดเกี่ยวกับวันนี้. ทำไมคุณไม่เขียนอะไรบางอย่างเพื่อเป็นกำลังใจให้คนขึ้นไป?" ' หนึ่งในนักวิจารณ์วรรณกรรมอธิบายเรื่องนี้ว่า "เป็นเรื่องหนาวของ สอดคล้องไปบ้า. " ใช่ว่าเป็นคนดีเสียงกัดจะปล่อยในการอภิปรายในห้องเรียน, การชุมนุมชมรมหนังสือหรือการสัมมนาเรื่องสั้น ๆ แต่ผมสงสัยว่าตัวอักษรที่ได้รับจากแจ็คสันในปี 1948 สาปแช่งของเธอสำหรับการเขียนเรื่องของ 'สอดคล้องเป็นบ้าไปแล้ว. ฉันสงสัยว่าบางคนหยิบขึ้นมาและมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างยิ่งให้ความคิดที่ว่าแจ็คสันอาจจะบอกว่าอยู่ภายใต้ภาพที่งดงามของชุมชนในชนบทประชาชนโดยประชาชนสุทธ์ว่าอาจจะมีแรงน่ากลัวรอคอยที่จะได้รับการปลดปล่อย คนที่อยู่ในชุมชนเหล่านั้นแน่นอนไม่ได้เห็นตัวเองวิธีการที่ ผมสงสัยว่าคนบางคนที่ทำง่ายหาข้อสรุปเกี่ยวกับเรื่องที่ว่าพวกเขายังพบว่าเป็นที่น่ารังเกียจ; ก้อนหินที่เป็นตัวแทนที่เป็นอันตรายและการนินทาด่าว่าการชุมนุมเหล่านี้เป็นสถานที่ที่มีข่าวลือไม่มีมูลความจริงอาจจะเกิดขึ้นโดยบังเอิญและก่อความเสียหายจริงในบรรดาเป้าหมาย; เป็นที่ชุมนุมโดยการรวบรวมใหม่ "เป้าหมาย" อาจจะกลายเป็นเรื่องที่ได้รับการใส่ร้ายหรือที่ยังไม่ถือ. แจ็คสันทำให้เธอตั้งใจความหมายกับตัวเองเชื่อว่ามันจะโผล่ออกมาให้เห็นอย่างชัดเจนมากขึ้นกับกาลเวลา แต่การพิจารณาว่าเธอรู้สึกประหลาดใจอย่างแท้จริงจากปฏิกิริยาที่ดูเหมือนว่าตรรกะที่จะสรุปได้ว่าเธอตั้งใจจะให้ความเห็นเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์ทั่วไปมากกว่าวิจารณ์ที่เฉพาะเจาะจงของอเมริกันชุมชนชนบทในช่วงกลางศตวรรษที่ 20. ส่วนตัวผมคิดว่าคำถามของ ได้รับอนุญาตและมีส่วนร่วมทำให้การอภิปรายที่ดีหรือการเขียนเรียงความเกี่ยวกับเรื่องราวสั้น ๆ นี้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีขนาดเล็กเป็นที่ชุมนุมคือมันเป็นเหตุการณ์ที่เป็นทางการและการกระทำของการกำกับดูแล นักเขียนชาวอเมริกันและปัญญาเฮนรี่เดวิด ธ อโรบอกว่าคุณมีความรับผิดชอบทางศีลธรรมของรัฐบาลของคุณ ว่าเมื่อรัฐบาลไม่อะไรผิด - พูดแจก "ฟรี" โรคฝีขนาดเล็กผ้าห่มเชื้อพื้นเมืองอเมริกันอินเดียนเผ่า - ว่ามันไม่ถูกต้องที่จะเพียงแค่ตำหนิรัฐบาลเพราะนามสกุลว่ารัฐบาลเป็นของคุณและการกระทำของคุณ ตัวแทน ดังนั้นตำหนิเป็นของคุณได้เช่นกัน ที่เป็นส่วนหนึ่งของมูลนิธิหลายความคิดที่เขาสนับสนุนในเกี่ยวกับการละเมิดสิทธิ. ในการจับสลากผมเห็นคำถามเกี่ยวกับการใช้กำลัง: คุณจะสมัครใจเข้าร่วมในการจับสลากประจำปีเช่นนี้หรือไม่ แต่ผู้คนที่มาเป็นประจำทุกปี ทำไม? ฉันยังเห็นคำถามเกี่ยวกับการได้รับอนุญาตและยินยอม เป็นคนที่มีความเต็มใจที่จะทนต่อความเป็นไปได้ของสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นในชุมชนของพวกเขาตราบใดที่อัตราต่อรองของมันเกิดขึ้นกับพวกเขาอยู่ในระดับต่ำและค่าใช้จ่ายของการพูดออกมาและต่อต้านมันอาจจะสูงหรือไม่ สิ่งที่เรายินดีที่จะค้าปิดหรือการประนีประนอมเพื่อที่จะได้เป็นส่วนหนึ่งของชุมชน? ไม่คำถามเหล่านี้เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมของชาวอเมริกันที่ทันสมัยและการเมืองวิธีการที่บางคน - จำนวนเพิ่มมากขึ้น - บางคนเชื่อว่าเสรีภาพส่วนบุคคลควรจะเสียสละเพื่อประโยชน์ของชุมชนในขณะที่คนอื่นเชื่อว่าเสรีภาพส่วนบุคคลและเสรีภาพในการสร้างทางเลือกที่เป็นส่วนบุคคล พิจารณาสูงสุด นั่นอาจจะเป็นคำถามที่ยากสำหรับบางคนและพวกเขาต้องการที่จะตอบด้วยการประนีประนอม ". แน่นอน * * * * * * * * บางเสรีภาพส่วนบุคคลต้องเสียสละ" เรื่องนี้อาจจะเป็นประโยชน์สำหรับการลบพื้นกลางและการสร้างหลักการแนวทางไปยังพื้นผิวสำหรับการพิจารณา. สำหรับบรรดาของคุณที่มีที่ดินในหน้านี้มองหาความลับในการชนะการจับสลากที่ฉันมีความคิดไม่กี่ . . ครั้งแรกขอให้โชคดีกับคุณ ฉันหวังว่าคุณจะชนะ. ประการที่สองไม่มีสูตรวิเศษและราคาในการชนะที่ต่ำมาก ดังนั้นความสมดุลของการมีส่วนร่วมของคุณสุภาพไม่เคยใช้จ่ายมากขึ้นกว่าที่คุณสามารถจ่ายได้ เพลิดเพลินไปกับความฝันเกี่ยวกับสิ่งที่คุณจะทำอย่างไรถ้าคุณชนะ. สุดท้ายเก็บไว้ในใจว่าไม่ว่าคุณมักจะเล่นและสูญเสียไม่มีการสูญเสียที่เลวร้ายที่สุดของคุณจะดีกว่าชนะเทสส์ฮัทชินสัน!