The Equal Treatment Directive (EC 7

The Equal Treatment Directive (EC 76/207) provides that every Member State must introduce measures to enable individuals to pursue claims for equal treatment. An individual may pursue a claim against the State as an employer
The most significant change made by the 1986 Act arose from the decision in Marshall v Southampton and South-West Hampshire AHA (1986). The health authority had a policy which resulted in the dismissal of women because they had attained the State pension age, which is a different age for men and women. As a result Ms Marshall was forced to leave her employment; she then decided to challenge this policy. It is held by the ECJ that the term ‘dismissal’ in Art 5 of the Equal Treatment Directive must be given a wide meaning; that being so, the compulsory dismissal of workers pursuant to a policy concerning retirement related to conditions governing dismissal, which were then subject to Art 5. Where that policy then resulted in different retirement ages for men and women, there had been a contravention of the Article.
It should be stated that even EC law has its limitations. There are many areas of discrimination which have only recently been brought within the framework for protection from discrimination, for example, race, religion, disability and sexual orientation. However, Art 13 of the Treaty of Amsterdam (OJ 2000 L303/16) extends anti-discrimination to racial or ethnic origin, religion or belief, disability, age or sexual orientation. It also prohibits both direct and indirect discrimination, and specifically recognises hypothetical comparisons in respect of direct discrimination. Member States will be subject to a series of deadlines, by which each aspect must be legislated for.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำสั่งการรักษาเท่ากัน (76 EC 207) ให้ทุกรัฐสมาชิกต้องแนะนำให้มีการประเมินบุคคลการติดตามการรักษาเท่าที่เรียกร้องให้ บุคคลอาจติดตามข้อเรียกร้องต่อรัฐเป็นนายจ้างการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญที่สุดที่ทำตามพระราชบัญญัติ 1986 เกิดจากการตัดสินใจในวีมาร์แชลล์เซาท์แธมป์ตันและตะวันตกเฉียงใต้แฮมป์เชียร์ลเอ (1986) หน่วยงานสุขภาพมีนโยบายที่ให้ไล่ออกของผู้หญิงเนื่องจากพวกเขาได้บรรลุสถานะเงินบำนาญอายุ ซึ่งมีอายุแตกต่างกันสำหรับชายและหญิง ดังนั้น มาร์แชลล์ Ms ถูกบังคับให้ออกจากงานเธอ จากนั้นเธอตัดสินใจจะท้าทายนโยบายนี้ จัด โดย ECJ คำ 'ไล่ออก' ในศิลปะ 5 ของคำสั่งการรักษาเท่ากันต้องให้ความหมายที่กว้าง ที่อยู่ ไล่ออกบังคับแรงงานตามนโยบายเกี่ยวกับการเกษียณอายุที่เกี่ยวข้องกับเงื่อนไขที่ควบคุมการไล่ออก ซึ่งถูกแล้วศิลปะ 5 ซึ่งนโยบายที่แล้วผลในวัยเกษียณอายุแตกต่างกันสำหรับชายและหญิง มีได้เพราะบทความมันควรจะระบุว่า กฎหมาย EC แม้มีข้อจำกัดของการ มีมากมายอย่างที่มีเท่านั้นเพิ่งรับมาภายในกรอบงานสำหรับการป้องกันจากการเลือกปฏิบัติ เช่น แข่งขัน ศาสนา ความพิการ และเพศ อย่างไรก็ตาม ศิลปะ 13 สนธิสัญญาของอัมสเตอร์ดัม (OJ 2000 L303/16) ขยายการต่อต้านแบ่งแยกเชื้อชาติ หรือชาติพันธุ์ ศาสนาหรือความเชื่อ ความพิการ อายุ หรือเพศ มันยัง ห้ามการเลือกปฏิบัติทั้งทางตรง และทางอ้อม และตระหนักถึงข้อสมมุติเปรียบเทียบผิดแบ่งแยกโดยตรงโดยเฉพาะ รัฐสมาชิกจะ มีกำหนดเวลา ซึ่งแต่ละด้านที่ต้องเป็น legislated สำหรับชุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เท่ากับการรักษา Directive (EC 76/207) แสดงให้เห็นว่ารัฐสมาชิกทุกรัฐต้องนำมาตรการต่าง ๆ เพื่อให้บุคคลที่จะดำเนินการเรียกร้องสำหรับการรักษาที่เท่าเทียมกัน แต่ละคนอาจจะติดตามเรียกร้องกับรัฐในฐานะที่เป็นนายจ้าง
เปลี่ยนแปลงที่สำคัญที่สุดที่ทำโดยพระราชบัญญัติ 1986 เกิดขึ้นจากการตัดสินใจในมาร์แชลล์ vs เซาแธมป์ตันและทางตะวันตกเฉียงใต้นิวแฮมป์เชียร์ AHA (1986) หน่วยงานสาธารณสุขมีนโยบายที่ก่อให้เกิดการเลิกจ้างของผู้หญิงเพราะพวกเขาได้บรรลุอายุบำเหน็จบำนาญของรัฐซึ่งเป็นอายุที่แตกต่างสำหรับผู้ชายและผู้หญิง เป็นผลให้นางสาวมาร์แชลล์ถูกบังคับให้ออกจากงานของเธอ จากนั้นเธอก็ตัดสินใจที่จะท้าทายนโยบายนี้ มันเป็นที่ที่จัดขึ้นโดย ECJ ที่คำว่า 'เลิกจ้าง' ในงานศิลปะที่ 5 ของ Directive รักษาที่เท่าเทียมกันจะต้องมีการให้ความหมายกว้าง ที่เป็นเช่นนั้นการเลิกจ้างภาคบังคับของคนงานตามนโยบายที่เกี่ยวข้องกับการเกษียณอายุที่เกี่ยวข้องกับเงื่อนไขเกี่ยวกับการเลิกจ้างซึ่งเป็นแล้วอาจมีการศิลปะ 5. นโยบายที่แล้วส่งผลให้ในวัยเกษียณที่แตกต่างกันสำหรับชายและหญิงมีการฝ่าฝืน บทความ.
มันควรจะระบุว่าแม้กฎหมาย EC มีข้อ จำกัด มีหลายพื้นที่ของการเลือกปฏิบัติที่ได้รับเมื่อเร็ว ๆ นี้นำภายในกรอบสำหรับการป้องกันจากการเลือกปฏิบัติตัวอย่างเช่นเชื้อชาติศาสนาความพิการและรสนิยมทางเพศ แต่ศิลปะ 13 ของสนธิสัญญาอัมสเตอร์ดัม (OJ 2000 L303 / 16) ขยายต่อต้านการเลือกปฏิบัติที่จะเชื้อชาติหรือชาติพันธุ์ศาสนาหรือความเชื่อความพิการอายุหรือรสนิยมทางเพศ นอกจากนี้ยังห้ามไม่ให้มีการเลือกปฏิบัติทั้งทางตรงและทางอ้อมโดยเฉพาะอย่างตระหนักถึงการเปรียบเทียบสมมุติในแง่ของการเลือกปฏิบัติโดยตรง ประเทศสมาชิกจะต้องมีการชุดของการกำหนดเวลาโดยที่แต่ละด้านจะต้องมีการออกกฏหมายสำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำสั่งการรักษา ( EC เท่ากับ 76 / 207 ) ให้ทุกประเทศสมาชิกต้องแนะนำมาตรการที่จะช่วยให้บุคคลเพื่อติดตามการเรียกร้องสำหรับการรักษาเท่าเทียมกัน บุคคลอาจไล่ตามเรียกร้องกับรัฐ ในฐานะที่เป็นนายจ้าง
ที่สำคัญที่สุดเปลี่ยนโดย 1986 กระทำเกิดขึ้นจากการตัดสินใจใน มาร์แชล ( เซาท์แธมป์ตัน ทางตะวันตกเฉียงใต้ Hampshire และ AHA ( 1986 )เจ้าหน้าที่สาธารณสุขมีนโยบาย ซึ่งส่งผลให้เกิดการเลิกจ้างของผู้หญิงเพราะพวกเขาได้บรรลุอายุบำนาญแห่งชาติ ซึ่งเป็นอายุที่แตกต่างกันสำหรับชายและหญิง เป็นผลให้คุณ มาร์แชล ถูกบังคับให้ออกจากการจ้างงานของเธอ เธอจึงตัดสินใจที่จะท้าทายนโยบายนี้ มันถูกจัดขึ้นโดย ECJ ที่คำว่า ' ไล่ออก ' ในศิลปะ 5 ของคำสั่งการรักษาเท่าเทียมกัน ต้องให้ความหมายกว้างที่เป็นดังนั้น การบังคับแรงงานตามนโยบายเกี่ยวกับการเกษียณอายุที่เกี่ยวข้องกับเงื่อนไขในการเลิกจ้าง ซึ่งเป็นวิชาศิลปะ 5 ซึ่งนโยบายนั้นมีผลในวัยเกษียณที่แตกต่างกันสำหรับชายและหญิง มีการฝ่าฝืนกฎของบทความ .
มันควรจะระบุว่า กฎหมาย กกต. แม้จะมีข้อ จำกัด ของมันมีหลายพื้นที่ของการเลือกปฏิบัติซึ่งมีเพียงเมื่อเร็ว ๆนี้นำภายในกรอบเพื่อคุ้มครองจากการเลือกปฏิบัติ เช่น เชื้อชาติ ศาสนา การพิการ และรสนิยมทางเพศ อย่างไรก็ตาม ศิลปะ 13 ของสนธิสัญญาอัมสเตอร์ดัม ( น้ำส้ม 2000 l303 / 16 ) ขยายต่อต้านการแบ่งแยกเชื้อชาติหรือชาติพันธุ์ ให้กำเนิด ศาสนา หรือความเชื่อ พิการ อายุ หรือทางเพศนอกจากนี้ยังห้ามทั้งทางตรงและทางอ้อม การเลือกปฏิบัติ และโดยเฉพาะสามารถสมมุติเปรียบเทียบในส่วนของการเลือกปฏิบัติโดยตรง รัฐสมาชิกจะต้องมีชุดของการกำหนดเวลา ซึ่งในแต่ละด้านก็จะบัญญัติออกมาเป็นกฎหมายสำหรับ .