Greater Social Fractionalization Lo

Greater Social Fractionalization
Low-income countries often have ethnic, linguistic, and other forms of social divisions, sometimes known as fractionalization. This is sometime associated with civil strife and even violent conflict which can lead developing societies to divert considerable energies to working for political accommodations if not nations consolidation. It is one of a variety of governance challenges many developing nations face. There is some evidence that many of the factors associated with poor economic growth performance in sub-Saharan Africa, such as low schooling, political instability, underdeveloped financial systems, and insufficient infrastructure, can be statistically explained by high ethnic fragmentation.

The greater the ethnic, linguistic and religious diversity of a country, the more likely it is that there will be internal strife and political instability. Some of the most successful development experiences-South Korea, Taiwan, Singapore, and Hong Kong have occurred in culturally homogeneous societies.

But today, more than 40% of the world's nations have more than five significant ethnic populations. In most cases, one or more of these groups face serious problems of discrimination, social exclusion, or other systematic disadvantages. Over half of the world's developing countries have experienced some form of interethnic conflict. Ethnic and religious conflicts leading to widespread death and destruction have taken place in countries as diverse as Afghanistan, Rwanda, Mozambique, Guatemala, Mexico, Sri Lanka, Iraq, India, Kyrgyzstan, Azerbaijan, Somalia, Ethiopia, Liberia, Sierra Leone, Angola, Myanmar, Sudan, the former Yugoslavia, Indonesia, and the DRC.

Conflict can derail what had otherwise been relatively positive development progress, as in Cote d'Ivoire since 2002. There is, however, a heartening trend since the late 1990s toward more successful resolution of conflicts and fewer new conflicts. If development is about improving human lives and providing a widening range of choice to all peoples, racial, ethnic, caste, or religious discrimination is pernicious. For example, throughout Latin America, indigenous populations have significantly lagged behind other groups on almost every measure of economic and social progress. Whether in Bolivia, Brazil, Peru, Mexico, Guatemala, or Venezuela, indigenous groups have benefited little from overall economic growth. Being indigenous makes it much more likely that an individual will be less educated, in poorer health, and in a lower socioeconomic stratum than other citizens. This is particularly true for indigenous women. Moreover, descendants of African slaves brought forcefully to the western hemisphere continue to suffer discrimination in countries such as Brazil.

Ethnic and religious diversity need not necessarily lead to inequality, turmoil, or instability, and unqualified statements about their impact cannot be made. There have been numerous instances of successful economic and social integration of minority or indigenous ethnic populations in countries as diverse as Malaysia and Mauritius. And in the United States, diversity is often cited as a source of creativity and innovation. The broader point is that the ethnic and religious composition of developing nation and whether or not that diversity leads to conflict or cooperation can determinants of the success or failure of development efforts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Fractionalization สังคมมากขึ้น ประเทศรายได้ต่ำมักจะมีรูปแบบชาติพันธุ์ ภาษา และอื่น ๆ ของหน่วยงานทางสังคม บางครั้งเรียกว่า fractionalization นี้จะเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งรุนแรงได้ซึ่งสามารถนำไปพัฒนาสังคมสายพลังงานมากในการทำงานสำหรับการรวมบัญชีพักถ้าไม่มีชาติการเมือง และกลางเมือง มันเป็นความหลากหลายของปัญหาการกำกับดูแลหลายประเทศกำลังพัฒนาเผชิญอย่างใดอย่างหนึ่ง มีหลักฐานว่า หลายปัจจัยเกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ยากจนในประเทศไทย เช่นการศึกษาต่ำ ชุมนุม ระบบการเงินที่ยังด้อยพัฒนา และโครงสร้าง พื้นฐานไม่เพียงพอ สามารถสามารถทางสถิติอธิบาย โดยการกระจายตัวของชาติพันธุ์สูง ยิ่งหลากหลายเชื้อชาติ ภาษา และศาสนาของประเทศ โน้มก็จะมีหลวงภายในและการขาดเสถียรภาพทางการเมือง บางส่วนของการประสบความสำเร็จพัฒนาประสบการณ์เกาหลี ไต้หวัน สิงคโปร์ และ Hong Kong จะเกิดขึ้นในสังคมเหมือนวัฒนธรรม แต่วันนี้ มากกว่า 40% ของประเทศในโลกมีประชากรชนกลุ่มน้อยที่สำคัญมากกว่าห้า ในกรณีส่วนใหญ่ หนึ่งของกลุ่มเหล่านี้เผชิญปัญหาแบ่งแยก ยกเว้นสังคม หรือข้อเสียอื่น ๆ อย่างเป็นระบบ กว่าครึ่งหนึ่งของประเทศกำลังพัฒนามีประสบการณ์บางรูปแบบของ interethnic เชื้อชาติ และศาสนาความขัดแย้งที่นำไปสู่การตายอย่างแพร่หลายและการทำลายนี้ได้รับในประเทศที่มีความหลากหลายเป็นอัฟกานิสถาน รวันดา โมซัมบิก กัวเตมาลา เม็กซิโก ประเทศศรีลังกา ประเทศอิรัก อินเดีย คีร์กีซสถาน อาเซอร์ไบจาน โซมาเลีย เอธิโอเปีย ไลบีเรีย เซียร์ราลีโอน แองโกลา พม่า ซูดาน อดีตยูโกสลาเวีย อินโดนีเซีย และ DRC ความขัดแย้งสามารถรณรงค์หยุดอะไรอย่างอื่นได้ดำเนินการพัฒนาในเชิงบวกค่อนข้าง เช่นโกตดิวัวร์ตั้งแต่ 2002 มี อย่างไรก็ตาม แนวโน้มกำลังใจตั้งแต่ปลายปี 1990 ความสำเร็จมากกว่าความละเอียดของข้อขัดแย้งและความขัดแย้งใหม่น้อยลง ถ้าพัฒนาเกี่ยวกับการพัฒนาชีวิตมนุษย์ และขยับขยายช่วงของตัวเลือกให้ทุกคน เชื้อชาติ ชาติพันธุ์ วรรณะ หรือเลือกปฏิบัติทางศาสนาเป็นโทษ เช่น ทั่วอเมริกา ประชากรพื้นเมืองได้มาก lagged หลังกลุ่มอื่น ๆ ในเกือบทุกวัดความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจ และสังคม ว่า ในโบลิเวีย บราซิล เปรู เม็กซิโก กัวเตมาลา เวเนซุเอลา กลุ่มได้รับประโยชน์น้อยจากการเติบโตทางเศรษฐกิจโดยรวม พื้นเมืองให้มากมีแนวโน้มที่บุคคลจะศึกษาน้อย สุขภาพย่อม และ ในชั้น socioeconomic ต่ำกว่าคนอื่น ๆ นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิงพื้นเมือง นอกจากนี้ ลูกหลานของทาสแอฟริกันที่มาประถึงซีกโลกตะวันตกยังคงประสบปัญหาแบ่งแยกในประเทศเช่นบราซิลEthnic and religious diversity need not necessarily lead to inequality, turmoil, or instability, and unqualified statements about their impact cannot be made. There have been numerous instances of successful economic and social integration of minority or indigenous ethnic populations in countries as diverse as Malaysia and Mauritius. And in the United States, diversity is often cited as a source of creativity and innovation. The broader point is that the ethnic and religious composition of developing nation and whether or not that diversity leads to conflict or cooperation can determinants of the success or failure of development efforts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มหานครสังคม fractionalization
ประเทศรายได้ต่ำมักจะมีเชื้อชาติภาษาและรูปแบบอื่น ๆ ของหน่วยทางสังคมบางครั้งเรียกว่า fractionalization นี้มีความเกี่ยวข้องบางครั้งที่มีการปะทะกันทางแพ่งและแม้กระทั่งความขัดแย้งรุนแรงซึ่งสามารถนำไปสู่การพัฒนาสังคมเพื่อเบี่ยงเบนพลังงานมากในการทำงานให้กับห้องพักทางการเมืองหากไม่ได้รับการรวมประเทศ มันเป็นหนึ่งในความหลากหลายของความท้าทายการกำกับดูแลหลายประเทศกำลังพัฒนาต้องเผชิญ มีหลักฐานว่ามีหลายปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเจริญเติบโตไม่ดีทางเศรษฐกิจใน sub-Saharan Africa เช่นการศึกษาต่ำเสถียรภาพทางการเมือง, ระบบการเงินด้อยพัฒนาและโครงสร้างพื้นฐานไม่เพียงพอสามารถอธิบายทางสถิติโดยการกระจายตัวของชาติพันธุ์สูง. ยิ่งชาติพันธุ์ , ความหลากหลายทางภาษาและศาสนาของประเทศที่มีแนวโน้มมากขึ้นก็คือว่าจะมีความขัดแย้งภายในและความไม่แน่นอนทางการเมือง บางส่วนของประสบการณ์ใต้การพัฒนาที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในเกาหลี, ไต้หวัน, สิงคโปร์และฮ่องกงได้เกิดขึ้นในสังคมที่เป็นเนื้อเดียวกันวัฒนธรรม. แต่วันนี้กว่า 40% ของประเทศของโลกที่มีมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกว่าห้าประชากรชาติพันธุ์ ในกรณีส่วนใหญ่หนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งของกลุ่มเหล่านี้ต้องเผชิญกับปัญหาร้ายแรงของการเลือกปฏิบัติ, การกีดกันทางสังคมหรือข้อเสียระบบอื่น ๆ มากกว่าครึ่งหนึ่งของประเทศที่กำลังพัฒนาของโลกที่มีประสบการณ์รูปแบบของความขัดแย้ง interethnic บาง ความขัดแย้งทางชาติพันธุ์และศาสนาที่นำไปสู่การตายอย่างกว้างขวางและการทำลายเกิดขึ้นในประเทศที่หลากหลายเช่นอัฟกานิสถาน, รวันดา, โมซัมบิก, กัวเตมาลา, เม็กซิโก, ศรีลังกา, อิรัก, อินเดีย, คีร์กีสถาน, อาเซอร์ไบจานโซมาเลียเอธิโอเปียไลบีเรีย, เซียร์ราลีโอน, แองโกลา พม่าซูดานอดีตยูโกสลาเวีย, อินโดนีเซียและ DRC. ความขัดแย้งสามารถทำให้ตกรางสิ่งที่ได้รับความคืบหน้าการพัฒนาเป็นอย่างอื่นค่อนข้างบวกเช่นเดียวกับในโกตดิวัวตั้งแต่ปี 2002 มี แต่มีแนวโน้มให้กำลังใจนับตั้งแต่ช่วงปลายปี 1990 ที่มีต่อการประสบความสำเร็จมาก ความละเอียดของความขัดแย้งและความขัดแย้งใหม่น้อยลง หากการพัฒนาเป็นเรื่องเกี่ยวกับการปรับปรุงคุณภาพชีวิตของมนุษย์และการให้ช่วงกว้างของทางเลือกที่จะให้ประชาชนทุกเชื้อชาติเผ่าพันธุ์วรรณะหรือเลือกปฏิบัติทางศาสนาเป็นอันตราย ยกตัวอย่างเช่นทั่วประเทศในละตินอเมริกามีประชากรพื้นเมือง lagged อย่างมีนัยสำคัญที่อยู่เบื้องหลังกลุ่มอื่น ๆ ในเกือบทุกตัวชี้วัดของความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจและสังคมทุก ไม่ว่าจะในประเทศโบลิเวีย, บราซิล, เปรู, เม็กซิโก, กัวเตมาลาหรือเวเนซุเอลากลุ่มชนพื้นเมืองที่ได้รับประโยชน์เล็ก ๆ น้อย ๆ จากการเติบโตทางเศรษฐกิจโดยรวม เป็นชนพื้นเมืองทำให้มีโอกาสมากขึ้นที่แต่ละคนจะได้รับการศึกษาน้อยกว่าในการดูแลสุขภาพที่ยากจนและอยู่ในชั้นทางสังคมและเศรษฐกิจที่ต่ำกว่าประชาชนอื่น ๆ นี่คือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิงพื้นเมือง นอกจากนี้ลูกหลานของทาสแอฟริกันนำอย่างแข็งขันกับซีกโลกตะวันตกยังคงประสบการเลือกปฏิบัติในประเทศเช่นบราซิล. ความหลากหลายทางชาติพันธุ์และศาสนาไม่จำเป็นต้องจำเป็นต้องนำไปสู่ความไม่เท่าเทียมกันความวุ่นวายหรือความไม่แน่นอนและงบไม่มีเงื่อนไขเกี่ยวกับผลกระทบของพวกเขาไม่สามารถที่จะทำ มีหลายกรณีของการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจและสังคมที่ประสบความสำเร็จของชนกลุ่มน้อยหรือประชากรชนเผ่าพื้นเมืองในประเทศที่หลากหลายเช่นมาเลเซียและประเทศมอริเชียส และในสหรัฐอเมริกาหลากหลายมักจะอ้างว่าเป็นแหล่งที่มาของความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรม จุดที่กว้างขึ้นคือการที่องค์ประกอบของเชื้อชาติและศาสนาในการพัฒนาประเทศหรือไม่และความหลากหลายที่นำไปสู่ความขัดแย้งหรือความร่วมมือสามารถปัจจัยของความสำเร็จหรือความล้มเหลวของการพัฒนา