adherence is subdivided into 2 main

adherence is subdivided into 2 main categories: primary adherence and secondary adherence. Primary adherence is a discrete event that assesses whether or not the patient received the first prescription. In contrast, secondary adherence is an ongoing process that measures whether or not the patient received dispensings or refills as prescribed during a defined observation
period. Only after these adherence subconstructs have been acknowledged and assessed can the next level of secondary adherence—whether it is adequate or inadequate be assessed. In these proposed definitions, the converse of each adherence term is simply “non” as in “primary nonadherence” and “secondary nonadherence.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต่าง ๆ เป็นปฐมภูมิเป็น 2 ประเภทหลัก: ติดหลักและรองต่าง ๆ หลักต่าง ๆ เป็นงานเดี่ยว ๆ ที่ประเมินว่าผู้ป่วยได้รับยาในครั้งแรกหรือไม่ ในทางตรงกันข้าม รองต่าง ๆ เป็นกระบวนการต่อเนื่องที่วัดว่าผู้ป่วยได้รับ dispensings หรือเติมสินค้าตามที่กำหนดในระหว่างการสังเกตที่กำหนดไว้หรือไม่รอบระยะเวลา หลังจาก subconstructs ต่าง ๆ เหล่านี้ได้รับทราบ และประเมิน ระดับรองต่าง ๆ ถัดไปสามารถ — ไม่ว่าจะเป็นการเพียงพอ หรือไม่เพียงพอจะประเมินได้ ในคำนิยามเหล่านี้เสนอ ตรงกันข้ามแต่ละวาระต่าง ๆ เป็นเพียงแค่ "ไม่" ใน "หลัก nonadherence" และ "รอง nonadherence"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยึดมั่นแบ่งออกเป็น 2 ประเภทหลักคือการยึดมั่นและยึดมั่นหลักรอง การยึดมั่นในหลักเป็นเหตุการณ์ต่อเนื่องที่ประเมินหรือไม่ว่าผู้ป่วยที่ได้รับยาครั้งแรก ในทางตรงกันข้ามการยึดมั่นรองเป็นกระบวนการต่อเนื่องที่วัดหรือไม่ว่าผู้ป่วยที่ได้รับการเติม dispensings
หรือตามที่กำหนดไว้ในระหว่างการสังเกตที่กำหนดระยะเวลา แต่หลังจาก subconstructs ยึดมั่นเหล่านี้ได้รับการยอมรับและสามารถประเมินระดับถัดไปของรองยึดมั่นไม่ว่าจะมีเพียงพอหรือไม่เพียงพอได้รับการประเมิน ในคำจำกัดความที่นำเสนอเหล่านี้ของการสนทนาในแต่ละระยะการยึดมั่นก็คือ "ไม่" ในขณะที่ "ความไม่ร่วมมือหลัก" และ "ความไม่ร่วมมือรอง."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีการแบ่งออกเป็น 2 ประเภทหลัก : การประถมศึกษาและมัธยมศึกษาการยึดมั่น การยึดมั่นหลักเป็นเหตุการณ์ไม่ต่อเนื่องที่ประเมินหรือไม่ว่าผู้ป่วยได้รับยาครั้งแรก ในทางตรงกันข้าม , รองการเป็นกระบวนการต่อเนื่องที่กำหนดหรือไม่ว่าผู้ป่วยได้รับ dispensings หรือเติม ตามที่กําหนดระยะเวลาในการสังเกต
.หลังจาก subconstructs ยึดมั่นเหล่านี้ได้รับการยอมรับและประเมินได้ระดับถัดไปของการมัธยมศึกษาไม่ว่าจะเพียงพอหรือไม่เพียงพอที่จะประเมิน ในเหล่านี้เสนอคำนิยาม การสนทนาของแต่ละเทอม เป็นเพียงการ " ไม่ใช่ " ใน " แล " และ " ระดับประถมศึกษาแล .