The knight was around twenty years

The knight was around twenty years old. His eyes were thin and gentle but a trace of indifference and nobility could be seen inside the pupils. The moment he said the phrase, his eyes were fixed on the ruined entrance of the Tradition Academy. It was as if he didn’t even see Chen Chang Sheng and the other two who arrived in a hurry. It was very obvious that he was an extremely prideful person.

Chen Chang Sheng and the other two arrived in a hurry. Tang Thirty Six lifted his hair with his hand and saw the scene in front of him and was stumped. When hearing the words said by the knight, he winked his eyes slightly and didn’t say a word. He turned around and walked back into Tradition Academy.

Xuan Yuan Po didn’t see the knights. All he saw was the barely living battle horse in the pond. Ever since he was a Yao youngster, his wounds healed exceptionally quickly. Although his right arm still needed helping from Chen Chang Sheng, his left leg was all good and the cane wasn’t even necessary anymore. He walked there slowly.

Chen Chang Sheng stood in front of the Tradition Academy’s entrance alone and looked at the knights and the cold yet prideful young noble.

Breaking one’s door and destroying one’s pots and pans is considered a very violent actions. If the two sides didn’t have unsolvable hatred towards each other, they probably wouldn’t have done such a thing. Although Chen Chang Sheng didn’t know this young noble, he could guess where he came from. He slowly formed fists with his hands but suddenly realized that he had forgotten his short sword in the small building.

Xuan Yuan Po walked toward the severely wounded battle horse and squatted down. He looked at this once-majestic creature now lying pitifully in the rain. He looked at the blood flowing out of the battle horse’s lips. The eyes of the Yao youngster turned deadly cold.

There was a drizzle in the morning. The rain landed in the pond and made some tiny splashes. Some rain drops landed on the body of the horse and made it colder. Xuan Yuan Po placed his hand on the gradually dying body of the horse. He reached his right arm out, held onto its neck and snapped it.

The rain continued on but the battle horse closed its eyes as it received a swift and painless death.

Xuan Yuan Po stood up and glanced at the young noble on the horse, “If you wanted to break our entrance, you could just use stones or trees. Why would you use a horse to crash into the door? Just because you think it makes you powerful? No, it only reveals your shamelessness.”

The young noble didn’t bother with his comment because although the Yao youngster was related to his reason to be here, he wasn’t his main target today. He looked down at Chen Chang Sheng and asked coldly, “Are you Chen Chang Sheng?”

Chen Chang Sheng didn’t answer because a wind blew past his side.

The swift wind slashed through the drizzle that was hitting Tradition Academy and swirled into the crowd of knights outside of the academy.

The person doing this was Tang Thirty Six. Previously, just like Chen Chang Sheng, he had left his sword in the small building.

After he saw what happened outside of the school, he didn’t speak a word and returned to Tradition Academy. He wasn’t afraid or trying to find help, he returned to take his sword.

Only when his sword was in his hands could he eliminate his enemies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อัศวินมีอายุประมาณยี่สิบปี ตาของเขาได้บาง และอ่อนโยน แต่อาจจะเห็นร่องรอยของความไม่แยแสและขุนนางภายในนักเรียน ในขณะที่เขากล่าววลี ตาของเขาถูกแก้ไขบนทางเข้าสถาบันประเพณีเจ๊ง เช่นถ้าเขาไม่เห็น Chen Sheng ช้างและอีกสองมาถึงรีบได้ ก็ชัดเจนมากว่า เขาเป็นคนที่จองหองมากChen Sheng ช้างและอีกสองมารีบ ถังสามสิบหกยกผม ด้วยมือของเขา และเห็นฉากหน้าเขา และก็นิ่งงัน เมื่อได้ยินคำพูดที่กล่าว โดยอัศวิน เขา winked ตาเล็กน้อย และไม่ได้พูด เขาหันไปรอบ ๆ และเดินกลับเข้าไปในสถาบันประเพณีซวนหยวน Po ไม่เห็นอัศวิน สิ่งที่เขาเห็นคือชีวิตแทบไม่ต่อสู้ม้าในบ่อ นับตั้งแต่เขาถูกเจ้าหนูที่ยาว บาดแผลของเขาหายได้อย่างรวดเร็วเป็นพิเศษ แม้ว่าแขนขวาของเขายังคงต้องการช่วยเหลือจาก Chen Sheng ช้าง ขาซ้ายของเขาคือดีทั้งหมด และไม้เท้าไม่ได้จำเป็นอีกต่อไป เขาเดินมีช้าChen Sheng ช้างย่อด้านหน้าของทางเข้าของสถาบันประเพณีเพียงอย่างเดียว และมองที่อัศวินและเย็น ยังจองหองหนุ่มตระกูลทำลายของประตู และทำลายของหม้อและกระทะถือว่ารุนแรงมาก ถ้าทั้งสองฝ่ายไม่ได้วยตัวความเกลียดชังต่อกัน พวกเขาอาจจะไม่ได้ทำสิ่งนั้น แม้ว่า Chen Sheng ช้างไม่ทราบตระกูลนี้หนุ่ม เขาอาจคิดว่า เขามาจากไหน เขาค่อย ๆ เกิดหมัด ด้วยมือของเขา แต่ก็ตระหนักว่า เขาได้ลืมดาบสั้นในอาคารขนาดเล็กPo ซวนหยวนเดินเข้าไปหาม้ารบบาดเจ็บรุนแรง และ squatted ลง เขามองที่สิ่งมีชีวิตสติครั้งนี้ตอนนี้ โกหกน่าสมเพชในสายฝน เขาดูเลือดที่ไหลออกมาจากริมฝีปากของม้าศึก สายตาของเจ้าหนูยาวเปิดเย็นร้ายแรงได้เป็นฝนละอองในตอนเช้า ฝนลงในบ่อ และทำบางเล็ก ๆ กระเด็น บางหยดฝนที่ดินบนร่างกายของม้า และทำให้มันหนาว ซวนหยวน Po วางมือบนร่างกายค่อย ๆ ตายม้า เขาถึงแขนขวา จับไว้คอ และจัดชิดมันฝนตกอย่างต่อเนื่องบน แต่ม้ารบปิดตาเมื่อรับความตายที่รวดเร็ว และไม่เจ็บปวดซวนหยวนลุกขึ้นยืน และ glanced ที่โนเบิลหนุ่มม้า "ถ้าคุณอยากจะทำลายเข้าของเรา คุณสามารถเพียงแค่ใช้ก้อนหินหรือต้นไม้ได้ ทำไมคุณจึงต้องใช้ม้าล้มเข้าไปในประตู เพียง เพราะคุณคิดว่า มัน ทำให้คุณมีประสิทธิภาพ ไม่ มันเพียงแสดงให้เห็น shamelessness ของคุณ"โนเบิลหนุ่มไม่เดือดร้อนกับข้อคิดเห็นของเขา เพราะแม้ว่าเจ้าหนูยาวเกี่ยวข้องกับเหตุผลของเขาอยู่ที่นี่ ไม่ได้เป็นเป้าหมายหลักของเขาวันนี้ เขามองลงไปที่ Chen Sheng ช้าง และถามจ้างงาน "คือคุณเฉินเซิ่งช้าง"Chen Sheng ช้างไม่ได้ตอบเนื่องจากลมพัดผ่านด้านข้างของเขาSwift ลมเฉือนผ่านฝนละอองที่ถูกตีประเพณีสถาบัน และตแม่ในฝูงชนของอัศวินนอกสถาบันการศึกษาคนทำนี้มีทังสามสิบหก ก่อนหน้านี้ เช่นเดียวกับ Chen Sheng ช้าง เขามีซ้ายดาบในอาคารขนาดเล็กหลังจากที่เขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนอกโรงเรียน เขาไม่ได้พูดคำ และส่งกลับไปยังสถาบันประเพณี เขาไม่กลัว หรือพยายามค้นหาความช่วยเหลือ เขากลับใช้ดาบเฉพาะเมื่อดาบในมือของเขา เขาสามารถกำจัดศัตรู

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัศวินเป็นรอบยี่สิบปีเก่า ดวงตาของเขาบางและอ่อนโยน แต่ร่องรอยของความไม่แยแสและขุนนางอาจจะเห็นภายในนักเรียน ขณะที่เขากล่าวว่าวลีดวงตาของเขาได้รับการแก้ไขในทางเข้าสถาบันการศึกษาซากประเพณี มันเป็นเหมือนกับว่าเขาไม่ได้เห็นเฉินช้าง Sheng และอีกสองที่เข้ามาในรีบร้อน มันเป็นที่ชัดเจนมากว่าเขาเป็นคนมีทิฐิมาก. เฉินช้าง Sheng และอีกสองมาถึงรีบร้อน ถังสามสิบหกยกผมของเขาด้วยมือของเขาและเห็นฉากในด้านหน้าของเขาและได้นิ่งงัน เมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าวโดยอัศวินเขาขยิบตาให้ดวงตาของเขาเล็กน้อยและไม่ได้พูดอะไรสักคำ เขาหันไปรอบ ๆ และเดินกลับเข้ามาในสถาบันการศึกษาประเพณี. Xuan หยวน Po ไม่เห็นอัศวิน ทั้งหมดที่เขาเห็นก็คือแทบจะอาศัยอยู่ม้าต่อสู้ในบ่อ นับตั้งแต่เขาเป็นเด็กหนุ่มเย้าบาดแผลของเขาหายเป็นปกติได้อย่างรวดเร็วเป็นพิเศษ แม้ว่าแขนข้างขวาของเขายังคงจำเป็นต้องให้ความช่วยเหลือจาก Chen Sheng ช้าง, ขาซ้ายของเขาเป็นสิ่งที่ดีและอ้อยก็ไม่ได้จำเป็นอีกต่อไป เขาเดินช้ามี. เฉินช้าง Sheng ยืนอยู่ด้านหน้าของประเพณีทางเข้าโรงเรียนเพียงอย่างเดียวและมองไปที่อัศวินและเย็นยังทรหนุ่ม Noble. ทำลายประตูหนึ่งและทำลายหม้อหนึ่งและกระทะถือเป็นการกระทำที่มีความรุนแรงมาก หากทั้งสองฝ่ายไม่ได้มีความเกลียดชังแก้ไม่ได้ต่อกันที่พวกเขาอาจจะไม่ได้ทำสิ่งนั้น แม้ว่าเฉินช้าง Sheng ไม่ได้รู้ว่าหนุ่มคนนี้มีเกียรติเขาอาจจะคิดว่าเขามาจากไหน เขาค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นกำปั้นด้วยมือของเขา แต่ก็รู้ว่าเขาได้ลืมดาบสั้นของเขาในอาคารขนาดเล็ก. Xuan หยวน Po เดินไปทางม้ารบบาดเจ็บอย่างรุนแรงและก้มลง เขามองไปที่สิ่งมีชีวิตครั้งนี้คู่บารมีตอนนี้นอนอย่างน่าสมเพชในสายฝน เขามองไปที่เลือดไหลออกมาจากริมฝีปากรบม้า ดวงตาของเจ้าหนูยาวหันเย็นร้ายแรง. มีฝนตกปรอยๆในตอนเช้าคือ ฝนตกอยู่ในบ่อและทำให้กระเด็นเล็กบาง บางฝนหยดลงบนร่างกายของม้าและทำให้มันหนาวเย็น Xuan หยวน Po วางมือในร่างกายค่อยๆตายของม้า เขาเอื้อมแขนข้างขวาของเขาออกจากที่จัดขึ้นบนคอของมันและ snapped มัน. ฝนตกอย่างต่อเนื่องใน แต่ม้าศึกปิดตาของมันได้รับความตายอย่างรวดเร็วและไม่เจ็บปวด. Xuan หยวน Po ยืนขึ้นและเหลือบมองไปที่คนหนุ่มสาวที่มีเกียรติม้า "ถ้าคุณต้องการที่จะทำลายประตูทางเข้าของเราคุณก็สามารถใช้หินหรือต้นไม้ ทำไมคุณจะใช้ม้าผิดพลาดไปในประตู? เพียงเพราะคุณคิดว่ามันจะทำให้คุณมีประสิทธิภาพ? ไม่มีก็แสดงให้เห็นว่าไร้ยางอายของคุณ. " หนุ่มโนเบิลไม่ได้รำคาญกับความคิดเห็นของเขาเพราะแม้ว่าเจ้าหนูยาวที่เกี่ยวข้องกับเหตุผลของเขาจะอยู่ที่นี่เขาไม่ได้เป็นเป้าหมายหลักของเขาในวันนี้ เขามองลงไปที่เฉินช้าง Sheng และถามอย่างเย็นชา "คุณเฉินช้าง Sheng?" เฉินช้าง Sheng ไม่ได้ตอบเพราะลมพัดผ่านมาด้านข้างของเขา. ลมเฉือนสวิฟท์ผ่านฝนตกปรอยๆที่ถูกตีประเพณีสถาบันการศึกษาและหมุนวนลงไป ฝูงชนของอัศวินนอกสถาบันการศึกษา. คนทำนี้คือถังสามสิบหก ก่อนหน้านี้เช่นเดียวกับเฉินช้าง Sheng เขาได้ทิ้งดาบของเขาในอาคารขนาดเล็ก. หลังจากที่เขาได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นด้านนอกของโรงเรียนเขาไม่ได้พูดสักคำและกลับไปยังสถาบันการศึกษาประเพณี เขาไม่กลัวหรือพยายามที่จะหาคนมาช่วยเขากลับไปใช้ดาบของเขา. เฉพาะเมื่อดาบของเขาอยู่ในมือของเขาที่เขาสามารถกำจัดศัตรูของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัศวินอายุประมาณยี่สิบปี ดวงตาของเขาบางและอ่อนโยน แต่ร่องรอยของความไม่แยแสและขุนนางอาจจะเห็นในนักเรียน ทันทีที่เขาพูดประโยค ดวงตาของเขาจับจ้องที่ทำลายเข้าของประเพณีโรงเรียน มันเป็นถ้าเขาไม่เคยเห็นเฉินฉาง เซิง และอีกสองคนที่เข้ามาอย่างรีบร้อน มันชัดเจนมากว่าเขาเป็นคนหยิ่งมาก .เฉินฉาง เซิง และอีกสองมาถึงเร็วๆ ตั้งสามสิบหกยกผมของเขาด้วยมือของเขาและเห็นฉากตรงหน้าแล้วอึ้ง . เมื่อได้ยินคำพูดจากอัศวิน เขาขยิบตาสายตาเล็กน้อย และไม่พูดอะไรเลยสักคำ เขาหันหลังและเดินกลับเข้าไปในโรงเรียน ตามประเพณีซวนหยวนโปไม่เห็นอัศวิน ทั้งหมดที่เขาได้เห็นคือการต่อสู้ม้าแทบจะอาศัยอยู่ในบ่อ ตั้งแต่เขายังเยาว์ดรุณ แผลของเขาหายโคตรเร็ว แม้ว่าแขนขวาที่ยังคงต้องการการช่วยเหลือจากเฉินฉาง เซิง ขาซ้ายของเขาคือทั้งหมดที่ดีและอ้อยไม่ได้จำเป็นอีกต่อไป เขาเดินช้าๆก็ได้เฉินฉาง เซิง ยืนอยู่ในด้านหน้าของประเพณีของโรงเรียนเข้าคนเดียวและมองอัศวินและเย็นยังล่วงล้ำหนุ่มผู้สูงศักดิ์ทำลายประตูที่ 1 และการทำลายของหม้อและกระทะถือว่ารุนแรงมากการกระทำ ถ้าทั้งสองฝ่ายไม่มีแก้ไม่ได้เกลียดชังกัน พวกเขาคงไม่ทำแบบนั้นหรอก ถึงแม้เฉินฉาง เซิง ไม่รู้ว่าขุนนางชั้นสูง เขาก็พอจะเดาได้ว่าเขามาจาก เขาช้า ๆรูปกำปั้นด้วยมือของเขา แต่ก็ตระหนักว่าเขาได้ลืมดาบสั้นของเขาในอาคารขนาดเล็กซวนหยวนโปเดินตรงไปยังบาดเจ็บสาหัสการรบม้าและก้มลงไป . เขาดูสักครั้ง ตอนนี้นอนอนาถตระหง่านสิ่งมีชีวิตในสายฝน เขามองดูเลือดที่ไหลออกมาจากริมฝีปาก การต่อสู้ของม้า ดวงตาของเหยา เจ้าหนูกลายเป็นอันตรายเย็นมีฝนตกปรอยๆ ตอนเช้า ฝนตกลงในบ่อ และทำให้บางเล็กกระเด็น . ฝนบางหยดลงบนร่างกายของม้าและทำให้มันเย็น ซวนหยวนโปอยู่ มือของเขาที่ค่อยๆตายร่างกายของม้า เขาเอื้อมแขนข้างขวาของเขาออกมา จับคอของมันและถ่ายไว้ฝนตกต่อเนื่องแต่การต่อสู้ม้าปิดตามันได้รับอย่างรวดเร็วและความตายที่ไม่เจ็บปวดซวนหยวนโปยืนขึ้นและมองที่ขุนนางหนุ่มบนหลังม้า , " ถ้าคุณต้องการที่จะแยกทางเข้าของเรา คุณสามารถใช้หินหรือต้นไม้ ทำไมคุณถึงใช้ตัวกระแทกประตู แค่เพราะคุณคิดว่ามันทำให้คุณมีประสิทธิภาพ ไม่ มันแค่แสดงสภาพปกติของคุณชายหนุ่มสูงศักดิ์ยุ่งกับความคิดเห็นของเขาไม่ได้เพราะแม้เหยา เจ้าหนูมีความสัมพันธ์กับเหตุผลของเขาอยู่ เขาไม่ได้เป็นเป้าหมายหลักของเขาในวันนี้ เขาก้มลงมองเฉินฉาง เซิง และถามอย่างเย็นชา " ท่านเฉินฉางเซิง ? "เฉินฉาง เซิง ไม่ตอบ เพราะมีลมพัดผ่านด้านข้างของเขาลมเฉือนที่รวดเร็วผ่านละอองฝนตีสถาบันประเพณีและ swirled ในฝูงชนของอัศวินที่อยู่นอกโรงเรียนคนที่ทำแบบนี้ได้ตั้งสามสิบหก ก่อนหน้านี้ เช่นเดียวกับฉางเฉินเซิง เขาทิ้งดาบของเขาในอาคารขนาดเล็กหลังจากที่เขาได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอกของโรงเรียน เขาไม่อยากพูดกลับไปโรงเรียนและประเพณี เขาไม่ได้กลัว หรือพยายามที่จะค้นหาความช่วยเหลือ เขากลับไปเอาดาบของเขาเมื่อดาบของเขาอยู่ในมือของเขา เขาสามารถกำจัดศัตรูของเขา